အိုင္ယူေဂ်မွ ေရးတဲ့စာ (၈)

သူငယ္ခ်င္း...၊
ငါ့စာေတြ ဖတ္ေနရတဲ့ မင္းေတာ့မသိဘူး၊ ေရးရတဲ့ ငါကုိယ္တုိင္မွာေတာင္ စာသင္ရတဲ့ကိစၥေတြ၊ စာေမးပြဲကိစၥေတြ၊ စာတမ္းကိစၥေတြ၊ ပါ၀ါပြိဳင့္ကိစၥေတြကို ျပန္ေတြးရ ျပန္ေရးရတာ အေတာ္ႀကီးကို အသက္႐ွဴ ၾကပ္တယ္ကြ။ လက္ေတြ႕ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရစဥ္တုန္းက ဖိအားေတြ တြန္းအားေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ပင္ပန္းခဲ့ရသလို အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားရတယ္ကြ။ တကယ္ဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္ေျပာတဲ့အခါ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ျဖစ္သင့္တာေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ဘူးကြ...။ မင္းကိုယ္တုိင္ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ရင္ဆုိင္ရၿပီးတဲ့အခါ ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီစာမွာေတာ့ ေထြရာေလးပါး အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို နည္းနည္းေလး ေျပာျပခ်င္တယ္။ စာသင္ခန္းထဲေတြကေန ခဏေလာက္ ထြက္ေျပးတဲ့ သေဘာေပါ့ကြာ။ ဂ်ပန္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ လာေရာက္ရမယ့္ မင္းအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့တုန္းကလိုပဲ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားေနမယ္၊ စိတ္ကူးနဲ႔ ႀကိဳတင္ပံုေဖာ္ ႐ူးသြပ္ေနမယ္လို႔ ငါယံုၾကည္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ လာေရာက္ေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ပညာသင္ၾကား ခိုလံႈေနၾကတဲ့ အျခားသူေတြအတြက္ ဘယ္လိုရွိမယ္ဆုိတာ ငါမသိေပမယ့္ Scholarship နဲ႔ ပညာေတာ္သင္ လာေရာက္ရတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ အတြက္ကေတာ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ အင္မတန္မွ ေနေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါဗ်ာ။ စည္းစနစ္က်နမႈ၊ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈ၊ ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာမႈ၊ ႐ိုးသားမႈ၊ ႀကိဳးစားမႈ၊ တိုးတက္ထြန္းကားမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတဲ့ စတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ အတိပါပဲ။ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ကို မင္းေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းအတြက္ ပထမဆံုး အံ့ၾသတႀကီး ျဖစ္ရမယ့္ကိစၥကေတာ့ နည္းပညာအေျချပဳ ေဆာင္ရြက္စီမံတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြပါပဲ။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာဆို လူေတြအမ်ားႀကီး၊ စားပြဲေတြအမ်ားႀကီး ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြ အသံုးျပဳၿပီး မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံထဲကို ၀င္ေရာက္ခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကို မင္းေသခ်ာေပါက္ သေဘာက်လိမ့္မယ္လို႔ ငါေျပာရဲတယ္။ ေနာက္တစ္ခု မင္းအတြက္ shock ရေစမယ့္ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာစနစ္ပါပဲ။ တစ္သက္လံုး ငါတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ညာကပ္ေမာင္းစနစ္နဲ႔ အသားက်လာတဲ့ ငါ့အတြက္ ဒီႏုိင္ငံကကားေတြ ဘယ္ကပ္ေမာင္းစနစ္နဲ႔ ေမာင္းေနၾကတာကို ျမင္ရေတာ့ အထူးအဆန္း ျဖစ္မိတာ အမွန္ပါပဲကြာ။ အျခားေသာ အာဆီယံႏုိင္ငံအမ်ားစုက ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ဘယ္ကပ္ေမာင္းစနစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သိပ္မထူးဆန္းလွဘူးေပါ့ကြာ။ ဒီအေၾကာင္းကို ဘာျဖစ္လို႔ ထည့္ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ မင္းဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ငါ့လိုပဲ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ေလွ်ာက္လိမ့္ေနမယ္လူဆိုတာ သိေနလို႔ပါပဲ။ ငါျဖင့္ စက္ဘီးစီးတုိင္း ဘယ္ဖက္ကပ္ၿပီး နင္းရတာ၊ လမ္းဆံုလမ္းခြေတြမွာ လမ္းေၾကာင္းယူရတာ အေတာ္ႀကီးကို ကသိကေအာက္ ႏုိင္တဲ့ကိစၥပဲေဟ့။ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ အသားက်လာတဲ့ စနစ္တစ္ခုကို ငါ့အေနနဲ႔ အ႐ိုးစြဲေနမိတာ မလြန္ေလာက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ကြာ။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကးစနစ္ဟာ ယန္း ( Yen, ¥ ) ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မင္းသိၿပီးျဖစ္မွာပါ။ ႏုိင္ငံအတြင္း လွည့္လည္သံုးစြဲတဲ့ ေငြေၾကးအမ်ိဳးအစား ၁၀ မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္ကြ။ အေႂကြေစ့ ၆ မ်ိဳးနဲ႔ ေငြစကၠဴ ၄ မ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ အေႂကြေစ့ ၆ မ်ိဳးက ဘာေတြလဲဆုိေတာ့ ၁ ယန္း၊ ၅ ယန္း၊ ၁၀ ယန္း၊ ၅၀ ယန္း၊ ၁၀၀ ယန္း၊ ၅၀၀ ယန္း တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေငြစကၠဴ  ၄ မ်ိဳးကေတာ့ ယန္း ၁,၀၀၀၊ ယန္း ၂,၀၀၀၊ ယန္း ၅,၀၀၀၊ ယန္း ၁၀,၀၀၀  တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ ထူးျခားတာတစ္ခုက ယန္း ၂,၀၀၀ တန္ကို ငါျဖင့္ အခုအခ်ိန္အထိ ကုိယ္တုိင္မျမင္ဖူး၊ မကုိင္ဖူး၊ မသံုးဖူးေသးတာပါပဲ။ အရွားပါးဆံုး ေငြစကၠဴ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ၂,၀၀၀ တန္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ပိုက္ဆံေတြအားလံုးကို ငါတို႔ေတြ ေန႔စဥ္ကိုင္တြယ္ သံုးစြဲၾကရတယ္။ ငါတို႔ႏုိင္ငံမွာဆို ရွားပါးပစၥည္းလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေႂကြေစ့စနစ္ကို ဒီႏုိင္ငံမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အထူးတလည္ သံုးေနရတာကို အမွန္တကယ္ သေဘာက်မိတယ္။ တို႔ႏုိင္ငံမွာ က်ပ္ ၂၀၀ တန္၊ က်ပ္ ၅၀၀ တန္ေတြကိုေတာင္ အေႂကြလို႔ သေဘာထား သံုးႏႈန္း ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကရာကေန တစ္ယန္းကအစ သံုးလို႔ရတဲ့အေပၚ ငါ့အေနနဲ႔ တကူးတက ေျပာျပသင့္တယ္၊ စာဖြဲ႕သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ကြာ။ ဆုိင္တစ္ခုခုမွာ ပစၥည္းတစ္ခုခု၀ယ္လို႔ ယန္း ၁၀၀ က်တယ္ဆုိပါေတာ့။ မင္းအေနနဲ႔ ၁ ယန္းတန္ အေႂကြေစ့ ၁၀၀ ထုတ္ေပးလို႔လည္း ဒီႏုိင္ငံက ဆုိင္ေတြရဲ႕ အေရာင္းသမားေတြက ျငဴစူ၊ မ်က္ေစာင္းထိုး၊ ပါးစပ္ကေန ျဗစ္ေတာက္ျဗစ္ေတာက္ေျပာ၊ မင္းကို မတူသလို မတန္သလိုၾကည့္ စတာေတြ လံုး၀ မရွိပါဘူး။ တရား၀င္လွည့္လည္ သံုးစြဲေနတဲ့ မည္သည့္ေငြစကၠဴ ၊ အေႂကြေစ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သံုးလို႔ ေပးလို႔ ရပါတယ္ကြာ။ ဒီမွာသံုးတဲ့ ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ အေႂကြေစ့ေတြကို မင္းမ်က္လံုးထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သာရေအာင္ ငါတြဲပို႔လိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုေလးကို ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ကဲ... စာလည္း အေတာ္ရွည္သြားၿပီကြ။ ငါ့စာကို ဒီေနရာမွာ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစဦး။ ေနာက္စာေတြက်မွ ဆက္ေျပာၾကေသးတာေပါ့။ ငါလည္း စာတမ္းအပ္တာေတြ၊ စာေမးပြဲေျဖတာေတြ အားလံုးၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အခ်ိန္အား ရလာၿပီမို႔ မင္းဆီကို စာေတြ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေရးႏုိင္ေတာ့မွာပါ။ အခုဆိုရင္ မင္းလည္း ဂ်ပန္ႏုိင္ငံအေၾကာင္း၊ ငါတို႔ တကၠသိုလ္အေၾကာင္းကို အတန္အသင့္ ဆ၀ါးမိႏုိင္ေနၿပီလို႔ ငါထင္ပါတယ္။ ငါ့ရဲ႕ အေရးအသား မေျပျပစ္မႈနဲ႔ စကားလံုးေရြးခ်ယ္ပံု ညံ့ဖ်င္းမႈေတြေၾကာင့္ မင္းအတြက္ မရွင္းမလင္း ျဖစ္ရတာေတြ ရွိတယ္ဆိုရင္လည္း ငါ့ကို ျပန္ေမးဖို႔ အားမနာပါနဲ႔ကြာ။ ငါက မင္းလိုေတာ့ စာအေရးအသား သိပ္မေျပျပစ္လွဘူးကြ။ အခု ငါေရးေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မင္းေရးတဲ့အခါ ငါ့ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ငါယံုၾကည္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ..။
( Ichiro Nyanmyokyaw @ IUJ )