AMI Conference 2017

ခူးခ်င္ပါနဲ႕ကြယ္

.
. . . ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီပန္းမပြင့္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ အရြက္စိမ္းစိမ္းအုပ္အုပ္ေတြၾကားမွာ အနီေရာင္ပန္းဆြဲေလးေတြ တြဲရရြဲက်ေနတတ္တဲ့ ေသာ္ကႀကီးပန္းေလးေတြကို ျမင္ရနိုးနဲ႕ အပင္ေအာက္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒီေနရာေရာက္တိုင္း ပန္းခူးေပးဖို႕ ပူဆာတတ္တဲ့ ကေလးမေလး မိခိုင္ေရ . . . အခုေလာက္ဆိုရင္ မင္းလည္း ဦးလူႀကီးကို ေမ့ေလာက္ေရာေပါ့ . . . မိခိုင္ေလး ပူဆာတဲ့ ပန္းကို ဘယ္တုန္းကမွ မခူးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးလူႀကီးတစ္ေယာက္ အခု ေသာ္ကပင္ႀကီးေအာက္ ေရာက္လာရျပန္ၿပီေလ . . .
.
. . . မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕ ကေလးရယ္ ပန္းဆိုတာ အပင္ေပၚမွာ လွေနတာ အေကာင္းဆံုးပါ . . . ကေလးလိုခ်င္လို႕ ကိုယ္ခူးေပးတယ္ပဲ ထားပါေတာ့ ဒီပန္းက ကေလးလက္ထဲမွာ ဘယ့္ကေလာက္ၾကာေအာင္ လွႏိုင္မွာလဲ. . . လာလာ ကေလးၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႕အတူ ေန႕တိုင္းလာၾကည့္ၾကတာေပါ့ . . . မခူးခိုင္းနဲ႕ေနာ္ . . .
.
. . . အဓိပတိလမ္းထိပ္ ဘြဲ႕ႏွင္းခန္းမႀကီး ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က ေသာ္ကႀကီးပင္ေတြေအာက္ေရာက္တိုင္း ခိုင္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေျပာရ ေခ်ာ့ရတဲ့ စကား၊ ဒီအပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္တိုင္း ဒီပန္းေတြကို ေမာ့ၾကည့္ၾကတိုင္း ပန္းခူးေပးဖို႕ သူကလည္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ပူဆာသလို ကိုယ္ကလည္း ဒီစကားနဲ႕ပဲ မရိုးႏိုင္ေအာင္ ေခ်ာ့ေနၾက။ ေတာင္ငူေဆာင္မွာတက္တဲ့ ပံုမွန္အတန္းေတြ ၿပီးတဲ့အခါ ညေနပိုင္း ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ဖို႕ သခ်ၤာဌာနဘက္ကို အသြား အာစီထဲက ကုကၠိဳပင္ကိုင္းကိုင္းႀကီးေတြေအာက္က အုတ္ခံုမွာ ထိုင္ထိုင္ေစာင့္ေနတတ္တဲ့ခိုင့္ကိုေခၚၿပီး ဘြဲ႕ႏွင္းခန္းမေဘးက ေသာ္ကႀကီးပန္းေတြကို မပ်က္မကြက္ လိုက္ျပရတယ္။ အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြၾကားမွာ အခိုင္လိုက္ အခိုင္လိုက္ တြဲရရြဲက်ေနတတ္တဲ့ အနီေရာင္ပန္းဆြဲေလးေတြကို ျမင္တိုင္း သူကလည္း ခူးေပးဖို႕ ပူဆာတတ္သလို ကိုယ္ကလည္း အၿမဲျငင္းေနက် . . .
.
. . . ဒီေန႕လည္း ခါတိုင္းလိုပဲ ေသာ္ကႀကီးပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ သူက ခူးေပးဖို႕ မပူဆာခင္ ကိုယ္က တစ္ခုကို သတိရၿပီး ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ ကြန္ျပဴတာပရိုဂရမ္ဘာသာရပ္မွာ သင္ရတဲ့ Looping ပတ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ပရိုဂရမ္တစ္ခုကို လိုအပ္တဲ့အခါ ထပ္ခါထပ္ခါ အလုပ္လုပ္ေနေအာင္ စီစဥ္ေရးသားရတဲ့ သေဘာတရားတစ္ခု။ အခုလည္း ေသာ္ကႀကီးပန္းနဲ႕ သူပူဆာတာနဲ႕ ကုိယ္ျငင္းတာနဲ႕က အၿမဲ လူပင္ပတ္ေနေၾကာင္း သူ႕ကို ရွင္းျပေတာ့ သူကလည္း သေဘာက်ၿပီး ရယ္တယ္။ အဲသည္ လူပင္ပတ္တာကို ရပ္သြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဟင္ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးရင္ေတာ့ လူပင္ပတ္တာ ရပ္သြားမွာပါလို႕ ရင္ထဲမွာပဲ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္. . . ဘာလိုလိုနဲ႕ ေက်ာင္းေတာင္ ၿပီးေတာ့မွာပါလား ဆိုတဲ့ အေတြးက လူကို မြန္းက်ပ္သြားေစျပန္တယ္ . . .
.
သြားခါနီး ေမာင္ႀကီးရယ္တဲ့ မွာခဲ့မယ္
သစ္ပင္ကို လူမဆြတ္ေစနဲ႕ ကိုင္းညႊတ္တတ္တယ္
ေတာၿမိဳင္လယ္ သားေရကြယ့္ႏြယ္ရွာတုန္း
ေမာင္ႀကီး တေစၦကိုက္လိမ့္မယ္
မင္းလိုက္ခဲ့အံုး . . . ဆိုတဲ့ ကိုယ္ၾကားဖူးတဲ့ ကဗ်ာအပိုင္းအစတစ္ခုကို စာရြက္ေပၚ ခ်ေရးျပေတာ့ ကေလးမက မ်က္ေစာင္းထိုး နုတ္ခမ္းစူတယ္ . . . ဟြင္း ဦးလူႀကီးက အၾကာႀကီး သြားစရာရွိလို႕ သူမ်ားကို ႏုတ္ဆက္ကဗ်ာေလး ေရးေပးမယ္ဆိုလို႕ စိတ္ကူးေတြယဥ္လိုက္ရတာ . . . ေရးမယ့္ေရးေတာ့လည္း ေတာကဗ်ာႀကီး လို႕ ဆိုလာတဲ့ ခိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မခ်င့္မရဲေလသံၾကားမွာ ကိုယ့္ရင္ထဲက တကယ္ရွိေနတာကို ထုတ္မေျပာရက္တဲ့အေၾကာင္း အသံမထြက္ပဲ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေနမိတယ္ . . . ကေလးေလးရယ္ . ဘာလို႕မ်ား ကိုယ္လိုလူကို သံေယာဇဥ္ လာတြယ္ေနရတာလဲကြယ္ . . . ငယ္ရြယ္နုနယ္လြန္းတဲ့ ကေလးေလး ခိုင့္ကို စိတ္ဒဏ္ရာေတြ မေပးခဲ့ခ်င္ပါဘူး။ ခိုင္တို႕အရြယ္က ဘယ္လိုပဲ စိတ္ကစားတယ္ဆိုေပတဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ စည္းေစာင့္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ညေနေက်ာင္းဆင္းတယ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္တယ္ ခိုင္က လာႀကိဳတယ္ . ၿပီးတာနဲ႕ ခိုင္တို႕အိမ္ကို လိုက္သြားမယ္ . ခိုင့္ကို တစ္နာရီခြဲေလာက္ အဂၤလိပ္စာသင္မယ္ . ၿပီးရင္ျပန္မယ္ . ဒီအေတာအတြင္း ျဖဴစင္ရွင္းသန္႕ေနေသးတဲ့ ခိုင္ဆိုတဲ့ ကေလးေလး စိတ္ကစားၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနတာေတြကို ကုိယ္က အခြင့္ေကာင္းမယူပါရေစပါနဲ႕ မိခိုင္ေလး . . .
.
. . . "ဦးလူႀကီး . . . ခိုင္ေမးေနတယ္ေလ ခိုင့္ကို လြမ္းေနမွာလားလို႕. . ."
တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ကိုယ္က ေက်ာင္းၿပီးရင္ ကိုယ္တာ၀န္က်တဲ့ ေနရာကိုျပန္. . . ခိုင္ဆိုတဲ့ ကေလးမေလးက ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့ေတာ့မွာပဲလို႕ ေတြးထားခဲ့ေပမယ့္ တကယ္က်န္ခဲ့တဲ့သူက ကိုယ္ပဲျဖစ္ေနပါလားဆိုတာ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ ေနာက္ဆံုးအတန္းမွာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒီအသက္ဒီအရြယ္နဲ႕မို႕ ေတြ႕ရႀကံဳရတာေတြ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတာေတြ ခြဲခြာခဲ့ရတာေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္က ထားခ်န္ရစ္ခံရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း လြယ္လြယ္ျဖတ္လို႕မရတဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာႀကီးကို မုန္းမိျပန္တယ္ . . .
.
. . . " . . . ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ လြမ္းႏိုင္အားပါ့မလဲ ကေလးရာ ဦးလူႀကီးက မၾကာခင္ စာေမးပြဲေတြ ေျဖရေတာ့မယ္၊ ေဟာ စာေမးပြဲေတြ ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႕ တပ္ကိုျပန္ၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ လံုးခ်ာလည္လိုက္ အလုပ္မ်ားေတာ့မွာ ၊ ကေလးကို သတိရဖို႕ ေနေနသာသာ ကိုယ့္ဘာသာ ယားရင္ေတာင္ မကုတ္အားလို႕ ထံုးတို႕မွတ္ထားရမယ့္ အေျခအေနကိုမ်ား . . . " ရင္ထဲက လာတဲ့ စကား မဟုတ္ေပမယ့္ ခါတိုင္းလိုပဲ ဟီးဟီးဟားဟားလုပ္ၿပီး စကားကို ေသာ့ပစ္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ့္အေျဖကို မေက်နပ္မွန္း သိေပမယ့္ ကေလးေက်နပ္မယ့္ အေျဖမ်ိဳးေတာ့ မေပးပါရေစပါနဲ႕ေတာ့၊ ကေလး သြားစရာရွိတာ စိတ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ သြားပါေစေတာ့ . . .
.
. . . မိခိုင္ဆိုတဲ့ ကေလးမေလး ေဟာသည္ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုကတည္းက ကိုယ္လည္း ေသာ္ကပင္ႀကီးဘက္ကို ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ေတာ့တာ . . . အခု ႏွစ္ေပါင္းေတြအမ်ားႀကီးၾကာေတာ့မွ တကၠသိုလ္ထဲတစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လို႕ အဓိပတိလမ္းဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္လာရင္း ဒီအပင္ေျခရင္းကို အမွတ္မထင္ေရာက္လာျဖစ္တာ . . . ဒီအပင္နားေရာက္ေတာ့လည္း ခိုင္ဆိုတဲ့ ကေလးမေလးကို လြမ္းျဖစ္ေအာင္ လြမ္းမိလိုက္ေသးတယ္ . . . အခုေနမ်ား ဒီကေလးမေလးနဲ႕ ဒီအပင္ႀကီးေအာက္ မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ဆံုၾကတယ္ထားပါေတာ့ . သူကမ်ား ပန္းခူးေပးဖို႕ပူဆာမယ္ဆိုရင္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္အခ်ိန္တုန္းကလို မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕ကေလးရယ္ဆိုၿပီး ပန္းတရားေဟာ ေျဖသိမ့္ျဖစ္မလား . . . ဒါမွမဟုတ္ မိခိုင္မေလးအလိုကိုလိုက္ၿပီး ပန္းေတြခူးေပးျဖစ္လိမ့္မလားဆိုတာေတာ့ . . .
.
ေမာင္လြမ္းေဝ
၂၇ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၇

စိမ္းသခင္

.
. . . ကိုယ့္နာရီေလး စက္ရပ္သြားျပန္ၿပီ . . .
ကုန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက တစ္ခါ စက္ရပ္သြားလို႕ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ႀကံဳလို႕ ဓာတ္ခဲလဲၿပီးသံုးေနရင္း အခု ဒုတိယမၸိ စက္ရပ္သြားတာ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဓာတ္ခဲလဲၿပီး မသံုးခ်င္ေတာ့ဘူး အသစ္ပဲ လိုခ်င္ေတာ့တယ္ . . .
.
. . . ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းပတ္ဖို႕ရွိေနတဲ့ နာရီေလးမို႕ ကိုယ့္နာရီေလးလို႕ ဆိုရေပမင့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နာရီလက္ထဲေရာက္ၿပီးကတည္းက အခု ဒုတိယအႀကိမ္ စက္ရပ္သြားတဲ့အထိ ပတ္ခဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လဲဆိုတာေတာင္ ေရလို႕ရေလာက္တယ္။ ကိုယ္က နာရီေတြ လက္စြပ္ေတြ ၀တ္ေလ့၀တ္ထ မရွိသလို လက္မွာ အဲဒါေတြ ရွိေနရင္လည္း လက္မွာ မလြတ္လပ္သလို ခံစားရလို႕ မျဖစ္မေန နာရီေလးပတ္မွ ေတာ္ပါမယ္ေလဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွ မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ နာရီပတ္ေလ့မရွိတာ။ လက္စြပ္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ေယာကၡမအေမက လက္ဖြဲ႕ထားတဲ့ စိန္လက္စြပ္ေလးလည္း ဟိုနားခၽြတ္ ဒီနားခၽြတ္နဲ႕ ေပ်ာက္ခဲ့တာပဲ။ လက္စြပ္မရွိေတာ့လို႕ လက္စြပ္၀တ္ရတဲ့ဒုကၡ လက္စြပ္ဘယ္နားထားမိလဲ ရွာရတဲ့ဒုကၡ ေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုေပမင့္ ကိုယ့္ကို သားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တဲ့ ေယာကၡမ အေမက အျမတ္တနိုးဆင္ေပးထားတဲ့ လက္စြပ္မို႕ ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္း မထိန္းသိမ္းမိတာကို အင္မတန္ အားနာမိတယ္။
.
. . . နာရီဆိုရင္လည္း အဲလိုပဲ၊ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက အလုပ္သြား ရံုးသြား နာရီပတ္သြားတဲ့အခါ ရံုးေရာက္ရင္ နာရီကို ခၽြတ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ထား၊ တကယ္တမ္း ၾကည့္ျဖစ္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆို ျပန္ပတ္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ျပန္ခၽြတ္၊ လက္ပတ္နာရီဆိုေပမယ့္ လက္မွာေနရတာထက္ စားပြဲေပၚ ဗီရိုေပၚ မွန္တင္ခံုေပၚ ေနရတဲ့အခ်ိန္က ပိုမ်ားတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္လည္း စာသင္ခန္းထဲက စားပြဲေပၚတင္ရင္တင္ထား ဒါမွမဟုတ္ အိတ္ထဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာက္ထည့္ထားလိုက္တာပဲ။ ေတာ္ေတာ္စိမ္းကားတဲ့ သခင္ပါလားလို႕ နာရီေလးက ထင္ရွာေပလိမ့္မယ္ . . .
.
. . . အခု ဒီေက်ာင္းကိုေရာက္ကတည္းက နာရီကို ပတ္ကို မပတ္ျဖစ္ေတာ့သေလာက္ပဲ။ ကိုယ့္အခန္းမွာ တိုင္ကပ္နာရီႀကီးႀကီးတပ္ထားၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြကို အိုင္ဖုန္းထဲမွာ အခ်ိန္ဇယားဆြဲထည့္ထားေတာ့ ဖုန္းက သတိေပးတဲ့အခ်ိန္ ေရထခ်ိဳး၊ စာသင္ခန္းသြား၊ အိပ္ယာထ စသည္ျဖင့္ဆိုေတာ့ လက္မွာရွဳပ္ေနတယ္လို႕ထင္တဲ့ နာရီကို ပတ္ထားရတဲ့ ဒုကၡက ေ၀းေ၀းေနလို႕ရတဲ့သေဘာပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ စမတ္က်က် ၀တ္ဖို႕စားဖို႕ လိုအပ္တဲ့အခါ၊ ဧည့္သည္ေစာင္သည္ ေတြ႕ဖို႕ရွိတဲ့အခါ၊ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး သြားတဲ့အခါ နာရီပတ္မလို႕ စိတ္ကူးရင္ သင္းကေလးက ေပ်ာက္ရင္ေပ်ာက္ေနျပန္ေရာ။ သူ႕အေပၚစိမ္းတဲ့သခင္မို႕ သူကလည္း မခင္တြယ္ဖူးထင္ပါရဲ႕ . . .
.
. . . ေယာက္်ားေလးဆိုတာ နာရီေကာင္းေကာင္းပတ္ရတယ္လို႕ ၾသ၀ါဒေပးတာ ၾကားဖူးနား၀မို႕ နာရီေကာင္းေကာင္းေလး လိုခ်င္ေသာ္ျငား ဒီနာရီေလး ၀ယ္ၿပီးရင္လည္း စားပြဲေပၚ ဗီရိုေပၚ တစ္ခါတစ္ခါ အံဆြဲထဲျဖစ္ျဖစ္ ရက္ရွည္လမ်ား ပုန္းေနၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ အခြင့္သင့္မွ ပတ္ျဖစ္မယ္မို႕ ကိုယ္တကယ္သေဘာက်တဲ့ နာရီေလးေတြ ေတြ႕တဲ့အခါ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ၀ယ္လိုက္ရမွာလည္း ႏွေျမာမိျပန္တယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဂ်ပန္လုပ္နာရီထဲက ORIENT တံဆိပ္နာရီေလးေတြဆို သိပ္သေဘာက်တာကလား။ နာရီဒီဇိုင္းေလးေတြ လိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုး ဒီဇိုင္းေတြက လက္မွာပတ္ထားမွ နာရီစက္က ပံုမွန္လည္ပတ္ေနမယ့္ ေအာ္တိုမစ္တစ္စနစ္နဲ႕ နာရီေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ မကိုက္လွျပန္ဘူး။ တစ္ခါထုတ္ပတ္ခါနီးတိုင္း တစ္ခါ နာရီတိုက္ရမွာလည္း မဟန္လွဘူး ထင္တာပဲ၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ကိုယ္နဲ႕ကိုက္တဲ့ ဓာတ္ခဲအားနဲ႕သြားတဲ့ နာရီဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေအာ္တိုမစ္တစ္နာရီေလာက္ အထင္က မႀကီးျပန္ဘူး . . .
.
. . . ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ အလုပ္မ်ိဳးစံုလည္း လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပန္းသီးတစ္ျခမ္းကိုက္ ေနာက္ဆံုးေပၚ မ်ိဳးဆက္အမွတ္သံုး နာရီေလး၀ယ္ရင္ေကာင္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့လည္း တစ္ခါရူးသြပ္ဖူးတယ္။ ဘ၀မွာ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ရွိမိတဲ့ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာနာရီပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ိဳးေၾကာင္းက်က် စဥ္းစားလိုုက္ရင္ ကိုယ္လို နာရီပတ္ပ်င္းပံုမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ နာရီကို ၀ယ္ထားလည္း နာရီရွိေနတယ္ ဆိုတာကလြဲရင္ သူလုပ္ေပးနိုင္တဲ့အလုပ္ေတြ ကိုယ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ခဲနာရီလိုမ်ိဳး အားလည္း သြင္းသြင္းေနရအံုးမွာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႕ အသံုးမခ်နိုင္တဲ့ျပင္ ကိုယ္ကပါ သူ႕ကို ၀န္ေဆာင္မွဳ ျပန္ေပးေနရအံုးမလို ျဖစ္ေတာ့မွာမို႕ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးလို႕ စိတ္ကူးလိုက္တယ္၊ ေျပာသာေျပာတာ၊ အဲသည္နာရီေလး ၀ယ္မိရင္လည္း တစ္ျခားနာရီေတြလို မဟုတ္ေတာ့ ပတ္ျဖစ္ခ်င္ ပတ္ျဖစ္ေနမွာပါ . . .
.
. . . နာရီအေၾကာင္းေျပာရင္ အခုခ်ိန္ထိ ႏွေျမာတသနဲ႕ လြမ္းေနမိတာတစ္ခုကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တုန္းက ပတ္ခဲ့တဲ့ နာရီေလးပဲ။ အဲသည္နာရီေလးက ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ပတ္ခဲ့တဲ့ နာရီေလးလို႕ ဆိုရင္ေတာင္ရတယ္။ အိမ္က မမႀကီး ၀ယ္ေပးခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္တကၠသိုလ္မွာ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္တဲ့အခါ နာရီတို႕ လက္စြပ္တို႕ မ၀တ္ရဘူးဆိုတဲ့ စည္းကမ္းရွိတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းပြဲ စစ္ေရးျပႀကီး ၀တ္စံုျပည့္ေလ့က်င့္တဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ စစ္ေရးျပဌာနမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကည္လင္းက ေရွာင္တခင္ စစ္ေဆးတာမွာ မိသြားတာ။ ကိုယ္က နာရီပတ္ေလ့ပတ္ထ မရွိေပမယ့္ အဲသည္ေန႕က ကံဆိုးစြာနဲ႕ နာရီပတ္လာမိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အႀကံေပးသလို နာရီကို ညာလက္မွာ မပတ္ဘဲ သမားရိုးက်အတိုင္း ဘယ္လက္မွာ ပတ္လာမိတယ္။ အက်ီၤလက္ရွည္နဲ႕ လက္အိတ္နဲ႕မို႕ နာရီပတ္ထားတာကို မျမင္ရဘူးဆိုေပတဲ့ ဆရာသမားက ဘယ္လက္ေတြကို လိုက္စမ္းတာေလ။ စစ္ေရးျပ စစ္ေၾကာင္းႀကီးအကုန္လံုးကို တန္းစီကြင္းထဲက မခ်ီတက္ခင္ စနစ္တက် တန္းစီၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ လိုက္စစ္တာ၊ စစ္ေၾကာင္းေတြေရွ႕က ဓားကိုင္ထားတဲ့ဗိုလ္ေလာင္းေတြကိုခ်ည္း ေရြးစစ္တာ၊ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ခင္ သူမ်ားေတြ စစ္ေနကတည္းက ကိုယ္က ျမင္ေနသိေနေပမင့္ ေအာင္စစ္သည္အလံေတာ္ေရွ႕က ကိုယ့္တပ္ခြဲ ညီငယ္ေတြေရွ႕မွာ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြလုပ္ၿပီး ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္နဲ႕ နာရီကို ခၽြတ္ၿပီး ဖြက္လိုက္ဖို႕ မသင့္ပါဘူးေလဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္အလွည့္ကို ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ဓားထမ္းၿပီးသက္သာခြဲထားတဲ့ အေနအထားမွာ ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္၀တ္ကို လာစမ္းၿပီး နာရီကို ခၽြတ္ယူသြားတာ။ စစ္ေရးျပတန္းျဖဳတ္ရင္ လာေရြးပါတဲ့ . . . ေက်ာင္းဆင္းဖို႕ ရက္ပိုင္းေလာက္ပဲလိုေတာ့တဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းတစ္ေယာက္ကို နစ္နစ္နာနာေတာ့ အေရးမယူေလာက္ပါဘူးေလလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျဖသိမ့္ၿပီး တန္းျဖဳတ္တဲ့အခ်ိန္ နာရီသြားေရြးေတာ့ ကိုယ့္နာရီေလးကို မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိခ်င္ဘူး။ နာရီဒိုင္ခြက္ကို ဖေနာင့္နဲ႕ပဲ ေပါက္ထားသလား တစ္ခုခုနဲ႕ပဲ ထုထားသလားမဆိုနိုင္ဘူး၊ မွန္ေလးေတြ ကြဲေက်လို႕ အထဲက လက္တံေလးေတြ ေကြးေကာက္လို႕ . . . ကိုယ္စည္းကမ္းေဖာက္လို႕ ရခဲ့တဲ့ ျပစ္ဒဏ္တစ္ခုအျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲသတိေပးႏိုင္ေအာင္ အဲသည္နာရီေလးကို သိမ္းထားခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပါပဲ၊ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးၾကာေတာ့မွ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႕ အခုေတာ ့အဲသည္နာရီေလး ဘယ္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါလိမ့္ . . .
.
နာရီေဒသနာ ဤတြင္တစ္ခန္းရပ္၊ နာရီပတ္ပ်င္းတယ္ဆိုေပမယ့္ နာရီတစ္လံုးေတာ့ မျဖစ္မေန ၀ယ္ရအံုးမွာပ
.
ဗိုလ္ေကာင္း
၉ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၇

စာတတ္ေအာင္လုပ္ေလ

.
. . . ပထမဆံုး စာေပေဟာေျပာပြဲ နားေထာင္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလာက္ပဲ ရွိအံုးမယ္ထင္တယ္။ သာ၀တၳိလမ္းဆံု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုးေရွ႕က ၾကက္လွ်ာစြန္း ေျမကြက္လပ္မွာ ထရန္စေဖာ္မာႀကီး ေနာက္ေက်ာေပးၿပီးဇာတ္စင္ေဆာက္ လုပ္တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ။ ဆရာႀကီး ဦးေအာင္သင္းရယ္၊ စာေရးဆရာေဖျမင့္ရယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဘယ္သူပါလိမ့္ ေမ့ေနၿပီ . . . ထားပါေတာ့ . . .
.
. . . အဲသည္ပြဲမွာ ဆရာႀကီး ဦးေအာင္သင္း ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးဟာ ခုထိကို နားထဲက မထြက္ဘူး။ မထြက္ဆို ေနာက္ပိုင္း ဆရာႀကီးေရးတဲ ့စာအုပ္ေတြမွာသာမက ခုေနာက္ပိုင္း အင္တာနက္ေတြ ေခတ္စားလာလို႕ နားေထာင္ရ ၾကည့္ရတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာပါ အဲသည္အေၾကာင္း ခဏခဏ ထည့္ေျပာတာကိုး . . .
.
. . . စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလေလာက္ သတၱိရွိတဲ့သူ ရွိအံုးမလားတဲ့ . . . ဒါေပတဲ့ တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့ ဟို အဂၤလိပ္ေကာင္က ထုန္းဆို အေျမာက္နဲ႕ ထုလိုက္ေရာ၊ ေဟာ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ ေသေရာ တဲ့။ သူထုန္းသလို ကိုယ္ကမွ ျပန္မထုန္းႏိုင္တာတဲ့ . . . ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ သတၱိရွိရွိ ဘယ္ေလာက္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိရွိ ပညာမရွိေတာ့ သူ႕ကၽြန္ျဖစ္တာပဲ တဲ့ . . . ဆရာႀကီးေျပာတဲ့ စကားအတိအက်မဟုတ္ေပမယ့္ အဲသည္သေဘာ ဆရာႀကီးက ေျပာတဲ့အခါ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေပါက္စေလး ကိုယ့္မွာ ၾကက္သီးေတြဘာေတြေတာင္ ထသြားခဲ့ဖူးတယ္ . . .
.
. . . အခုလည္း တစ္ခ်ိန္က စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္တာကို မႀကိဳက္လို႕ ေတာ္လွန္တဲ့သူေတြ ဒီမိုကေလဆီဆိုသူေတြက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ အင္မတန္မွကို တရားမွ်တတာ ျမတ္ႏိုးလွခ်ည္ရဲ႕၊ လူ႕အခြင့္အေရးကို ေလးစားလွခ်ည္ရဲ႕၊ အနစ္နာခံ စြန္လႊတ္နိုင္လွခ်ည္ရဲ႕ စသည္ျဖင့္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ႏိုင္ငံကို စီမံခန္႕ခြဲသူေနရာေရာက္လာတဲ့အခါ အရင္တုန္းက သူတို႕ အဆင့္မမီဘူးေျပာေျပာေနတဲ့၊ သာမန္ဥာဏ္ရည္ရွိတဲ့ ဘယ္သူမဆို လက္လွမ္းတမီယူႏိုင္ေလာက္တဲ့ အတန္းေက်ာင္းၿပီးေျမာက္မွဳ အဆင့္ေလာက္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မျဖည့္ဆည္းခဲ့ဘဲနဲ႕၊ အရင့္အရင္က စစ္တပ္ကို ေတာ္လွန္လို႕ ေထာင္က်တဲ့ကာလ အတိုအရွည္နဲ႕ ကိုယ့္ကုိယ္ကို သိဒၶိတင္ရင္း ပညာသင္ယူဖို႕ လစ္ဟင္းခဲ့တဲ့အခါ ခုေနအခါ ဘယ္လိုေတြ ပရမ္းပတာ ေျပာဆိုျပဳမူေနၾကသလဲဆိုတာ အေထြအထူး ေျပာစရာေတာင္ မလို . . .
.
. . . ဒီမိုခေလဇီေတြ လူ႕ခြင့္ေရးေတြ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း ေထာင္ထဲမွာတင္ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကတဲ့အခါမွာ သူတို႕ေတာ္လွန္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ စစ္တပ္ႀကီးက သူ႕ကိုသူ စနစ္တက်နဲ႕ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လို႕၊ ပညာရွင္ေတြ ေမြးျမဴလို႕၊ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းလ်ာေတြ တန္းစီလို႕ ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ရခါမွ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႕ စိတ္ကူးမရဘဲ ပုတ္ခတ္ဆဲေရးဖို႕ေလာက္သာ အေတြး၀င္ေနမယ္ဆို ေနာင္လည္း ဒီလိုပဲ သူမ်ားလုပ္တိုင္း ခံေနရအံုးမွာပဲ . . .
.
. . . ေျပာလိုက္ရင္ အရပ္ဘက္အုပ္စိုးမွဳ၊ စစ္ဘက္ကို အရပ္ဘက္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳေအာက္ထားရွိေရး။ တကယ္လုပ္ေနတာက ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ျမွင့္တင္ဖို႕ မႀကိဳးစားဘဲ၊ အရည္အခ်င္းရွိသူကို တာ၀န္ေပးဖို႕ ေျမေတာင္ေျမွာက္ဖို႕ ေခါင္းေဆာင္မွု လက္ဆင့္ကမ္းဖို႕ မစဥ္းစားဘဲ ကိုယ့္စကားနားေထာင္မယ္ ကိုယ္ေျပာသမွ် ေဗာင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ ခပ္ဒူဒူ ခပ္ထံုထံုေတြကိုပဲ ၀န္းရံခစားေစမယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ အႏွီပုဂၢိဳလ္တို႕ရဲ႕ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း မစားရ၀ခမန္း ေၾကြးေၾကာ္သံေတြက ေၾကြးေၾကာ္သံအဆင့္ထက္ ထပ္တက္လာဖို႕ မျမင္ . . .
.
. . . စစ္ဘက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ရင္ စစ္ဘက္ထက္ သာေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါ၊ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို စိုက္ပ်ိဳးဖို႕ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္တုန္းက မစိုက္ျဖစ္ခဲ့မိလို႕ သူမ်ားေတြ သစ္ပင္ေတြ စိမ္းလန္းေ၀စည္ေနတာျမင္ရင္လည္း အဲသည္အပင္ေတြကို ခုတ္ထြင္ဖယ္ရွားဖို႕ေလာက္ပဲ စိတ္ကူးမေနပါနဲ႕။ ဒုတိယအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႕ဒီအခါမွာ သစ္ပင္စိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးပါ စီမံကိန္းခ်ပါ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ။ ကိုယ့္ထက္သာသူေတြကို ပုတ္ခတ္ေနရံုနဲ႕ေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕ ငတံုးဘ၀က ကၽြတ္သြားမွာမဟုတ္ . . .
.
. . . ဆရာႀကီးဦးေအာင္သင္းရဲ႕ စကားနဲ႕ပဲ ေျပာရရင္ စစ္တပ္ကို ေတာ္လွန္ေနတယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခံယူထားသူမ်ား စစ္တပ္က တစ္ခ်က္ထုန္းရင္ ကိုယ္က ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္ထုန္းႏိုင္ေအာင္ စာသင္ၾက . . .
.
ဗိုလ္ေကာင္း
၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၇

အခ်စ္စစ္သည္ေတာ္

.
. . . ဂ်ပန္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ တိုက်ိဳသြားတဲ့ ေလာ္ကယ္ရထားေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းျပင္ပကိစၥတစ္ခုခုမွာ ႀကံဳႀကိဳက္လို႕ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ျဖစ္ၾကတဲ့အခါ ေကာင္မေလးလွလွေလးမို႕ ကိုယ္က စကားမ်ားမ်ားေျပာခ်င္ရင္ ကိုယ္ေနေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း တစ္ခမ္းတစ္နားေျပာျပေလ့ရွိတယ္။ တစ္ထိုင္တည္းနဲ႕ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ သူစိတ္၀င္စားတဲ့အေၾကာင္းလည္း ျဖစ္အံုးမွကိုး။ ကိုယ္က နာမည္ေျပာမိတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႕ သူ႕ကို ဘယ္မွာေနလဲ ေမးလိုက္တယ္။ သူကလည္း ျပန္ေမးတယ္ေလ၊ ကိုယ့္ကိုဘယ္မွာေနလဲလို႕ အေမးခံရၿပီဆိုတာနဲ႕ အဲဒါ ကိုယ့္အကြက္ထဲ ေရာက္လာတာပဲ။ တစ္ခါတည္း ေကာင္မေလးမ်က္လံုးကို တည့္တည့္ၾကည့္ မ်က္ႏွာကို အၿပံဳးရႊင္ဆံုးထားၿပီး
. . . အခ်စ္စစ္သည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ေနပါတယ္လို႕ . . . ေျဖလိုက္တာပဲ . . .
.
. . . အဲသည္လို ေျဖလိုက္လို႕ ေကာင္မေလးမ်က္လံုးေလးေတြ အေရာင္ေတြေတာက္လာၿပီး စိတ္၀င္စားတဲ့ပံုျပၿပီဆိုလို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ၿမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပေတာ့တာေပါ့. . .
.
. . . ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဂ်ပန္လို ခန္းႀကီးနဲ႕ဆိုရင္ 愛 လို႕ေရးတယ္။ အိုင္းယ္ ဆိုတဲ့အသံထြက္မ်ိဳးပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာေက်ာ္ေလာက္တုန္းက အခု မီနာမီအြန္နူမာလို႕ေခၚတဲ့ ဒီေဒသမွာ ဆာမူရိုင္းစစ္သည္ေတာ္ႀကီးတစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ အဲသည္ေခတ္ အဲသည္အခါက လူေတြဟာ အၿမီးက်က္အၿမီးစား ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား လုပ္ဖို႕ေလာက္ပဲ စိတ္၀င္စားၾကလို႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ယံုၾကည္မွဳေတြ ပ်က္ယြင္းေနၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါေပါ့။ နာအိုအဲကန္႕တက္စုဂု (直江兼続) လို႕အမည္တြင္တဲ့ အဲသည္ ဆာမူရိုင္းႀကီးဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႕ မွ်တညီညြတ္မွဳကိုလိုလားေၾကာင္း ေဖာ္က်ဴးတဲ့အေနနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဆာမူရိုင္းစစ္ဥေသွ်ာင္မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလို႕ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ 愛 ခန္းႀကီးစာလံုးကို ၀တ္ဆင္ျပခဲ့ပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဆာမူရိုင္းႀကီးကို အခ်စ္စစ္သည္ေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတင္ၾကၿပီး အဲသည္ဆာမူရိုင္းႀကီး ေနသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာလည္း အခ်စ္စစ္သည္ေတာ္ ဆာမူရိုင္းႀကီး သေကၤတကို အခုအခ်ိန္ထိ အျမတ္တနိုး ဂုဏ္ယူစြာ ၀ိေသသျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္ . . .
.
. . . ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ အရင္တုန္းက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳးရွိတဲ့ ဒိုင္စုကီ ( 大好き ) ဆိုတဲ့ အားကစားအသင္းတစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ အလြယ္ေခၚရင္ေတာ့ ခ်စ္တတ္သူမ်ားအသင္းေပါ့ေလ။ အိုင္ယူေဂ် အိုလံပစ္ပြဲက်ရင္ စိတ္တူကိုယ္တူ လူေတြစုၿပီး ဖြဲ႕ၾကတဲ့ အသင္းေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ နာမည္ေလးေတြ ေပးၾကတယ္။ သက္တန္႕အသင္း (Rainbow) ရွိတယ္။ သိမ္းငွက္ (Falcon) အသင္းရွိတယ္။ ၀ါဆာဘီ (山葵) လို႕ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ရိုးရာ ငါးစိမ္းအသားစိမ္းေတြစားရာမွာ တို႕စားရတဲ့ စားစရာတစ္မ်ိဳးနာမည္ေပးထားတဲ့ အသင္းလည္းရွိတယ္။ ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုး အသင္းကေတာ့ IDC လို႕နာမည္ေပးထားတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအရက္သမားမ်ားအသိုက္အ၀န္းဆိုတဲ့ အသင္းပဲ။ ယင္းဂလိပ္လိုဆိုရင္ေတာ့ International Drinkers' Community လို႕ေခၚမယ္ထင္ပါရဲ႕။ [သူတို႕က တစ္ခါအသင္း၀င္ရင္ ရာသက္ပန္ အသင္းသားျဖစ္သတဲ့။ အရက္သမားအသင္းသားတို႕ေရ နာမည္အရွည္ေကာက္ေရးတာ မွားေနရင္ ေျပာၾကအံုး]။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက သမိုင္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ရပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ အိုလံပစ္ပြဲအထိ အဲသည္ အသင္းေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေက်ာင္းမွာ က်န္စစ္သားအသင္းတို႕ ေအာင္ေဇယ်အသင္းတို႕ ဖြဲ႕သလို ေက်ာင္းကိုတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြနာမည္နဲ႕ အသင္းေတြဖြဲ႕လိုက္ေတာ့ အဲသည္အသင္းလိုက္ပဲ လုပ္ရေတာ့မယ့္သေဘာပဲ။ အတိတ္မွာပဲ ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဒိုင္စုကီေရလို႕ ေျပာရေတာ့မယ္ . . .
.
. . . ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ရင္ ပန္းပြင့္ေလးေမေမအတြက္ အခ်စ္စစ္သည္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳ ဆာမူရိုင္းစစ္ဥေသွ်ာင္ေလးတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတယ္။ မျပန္ခင္ေတာ့ အဲဒါေလး ေတြ႕ေအာင္ရွာရအံုးမွာပ . . .
.
ဗိုလ္ေကာင္း
၄ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၇