ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့

. . . ျမန္မာေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ ကာလေပၚသီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ၀ါသနာက အေမ့ဆီက ရတယ္ထင္တာပဲ။ အေမက ငယ္ငယ္ကဆို သီခ်င္းေလးတေအးေအး ဆိုေလ့ရွိေတာ့ မာမာေအးတို႕ တင္တင္ျမတို႕ သီခ်င္းသံေတြက နားယဥ္ေနတာကိုး။ အိမ္မွာက ေလဒီယို တစ္လံုးပဲ နားေထာင္စရာရွိတာမို႕ ျမန္မာ့အသံကလႊင့္တဲ့ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အမွတ္တမဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အိမ္ကထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ကက္ဆက္ေခတ္၊ စီဒီဓာတ္ျပားေခတ္၊ ကြန္ျပဴတာလက္ေတာ့၊ အင္တာနက္နဲ႕ အခုလက္ရွိ အိုင္ဖုန္း အိုင္ေပါ့ေတြေခတ္အထိ ျမန္မာသံစဥ္သီခ်င္းေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ နားေထာင္ျဖစ္ၿပီး ဆိုရတာလည္း သေဘာက်ေနတုန္း

. . . ဟိုေန႕က မီးဖိုထဲမွာ ကိုယ့္ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲရွိေနေတာ့ ဟင္းခ်က္ရင္း တြံေတးသိန္းတန္ရဲ႕ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ဆိုမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အဲသည္သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစကို သိလားတဲ့ ။ သိတာေပါ့လို႕ ကဗ်ာကို အခုဆိုရင္ေတာင္ ရေနေသးတယ္ဆိုၿပီး ဆိုျပ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြ ေမ့တာလည္းရွိေတာ့ သူကလည္း ေထာက္ျပေပးေပါ့။ ကိုယ့္လို ေရွးကဗ်ာေတြ ျမတ္နိုးတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕ အခုလို ကဗ်ာအခ်ီအခ် ဆိုရတဲ့ အရသာကို မရဖူးတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ

. . . ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ ့သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစျဖစ္တဲ့ ပုေရနိသင္အစခ်ီ ပုိဒ္စံုရတုကို ရွင္မဟာရဌသာရ ေရးခဲ့တာပါ။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တကၠသိုလ္မွာ ျပဌာန္းစာအေနနဲ႕ မသင္ဖူးေပမယ့္ ပထမႏွစ္နဲ႕ ဒုတိယႏွစ္ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္စာအုပ္ကို အိမ္က အမေတြရဲ႕ စာအုပ္ပံုထဲကရခဲ့လို႕ ဖတ္မိၿပီး စာအုပ္ကို အပိုင္သိမ္းထား ႀကံဳတိုင္းဖတ္ျဖစ္ေနတာ အခုထိပါပဲ။ အငယ္တုန္းက အားရင္ စာေတြပဲအဖတ္မ်ားေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြဆို အလြတ္နီးပါးကို ရေနတဲ့အထဲ ဒီကဗ်ာလည္း အပါအ၀င္၊ ေက်ာင္းမွာ မသင္ခဲ့ရေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ဖြင့္ဆိုရွင္းျပခ်က္ေတြ ေသခ်ာႀကီး နားလည္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္နဲ႕ ဒီကဗ်ာကို ႀကိဳက္မိစြဲမိတယ္။

. . . ရွင္မဟာရဌသာရက ပဥၨင္းတက္ၿပီးခ်ိန္မွာ လူငယ္ဘာသာဘာ၀ ရပ္ထဲရြာထဲက မာတုဂါမတစ္ေယာက္နဲ႕ ရည္ငံမိတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကေလးမက “ထပ္ရစ္လက္သင္ ထံုးစတြင္” ဆိုတာ ဆံပင္အုပ္လံုးသိမ္းအရြယ္ကို ေျပာပံုရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခိုးေျပးဖို႕လားဘာလား မိန္းကေလးနဲ႕ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ၿပီးခါမွ သတိသံေ၀ဂရၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ျပန္ထိန္းၿပီး ေကာင္မေလးကို “ဒီဘ၀တြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့ဟု” ႏုတ္ဆက္လိုက္ပံုပါပဲ။

. . . ဒီကဗ်ာမွာ သူ႕နဲ႕ရည္ငံေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ျငင္းပယ္လိုက္တာကိုပဲ လူသိမ်ားၿပီး ဘာလို႕ သတိတမန္ ဥာဏ္ေျမကတုတ္နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ခၽြန္းျပန္အုပ္ႏိုင္ခဲ့လဲဆိုတာကို သိပ္သတိမထားမိၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကိုယ္နားလည္မွုအရဆိုရင္ ရွင္မဟာရဌသာရ သာသနာ့ေဘာင္ကို ၀င္တယ္ဆိုတာ “လူ႕ေျမတိတြင္ ဘက္မျမင္သား” လို႕ ဒုတိယပုိဒ္မွာခ်ီထားတဲ့ ရဟန္းမယ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမမွုကို ငဲ့ကြက္ၿပီးအခုလို သတိသံေ၀နဲ႕ ျပန္ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္လို႕ နားလည္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

. . . ကဗ်ာရဲ႕ တတိယပုိဒ္မွာေတာ့ စာဆိုအရွင္ရဲ႕ သက္ျပင္းသံ တၿငီးၿငီးကို ၾကားေနရသလိုပါပဲ။ သူ႕ေကာင္မေလးကို ရဟန္းဘ၀နဲ႕ မအပ္စပ္လို႕ စြန္႕လႊတ္လိုက္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေကာင္မေလးကို ေမ့ႏိုင္ပံုမရပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေရွ႕က ေညာင္ပင္ရုကၡစိုးကို သက္ေသထားၿပီး အခ်စ္ေတြတိုင္တည္ခဲ့တာကို တတမ္းတတျဖစ္ၿပီး ညေတြညေတြမွာ နာရီေတြသာ တစ္နာရီၿပီးတစ္နာရီ ကုန္သြားတယ္ သူ႕မွာေတာ့ အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာ ညတစ္ညသံသရာလည္ ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း သနားစရာ ေရးဖြဲ႕ထားတာကို ခံစားမိပါတယ္

. . . ေနာင္မ်ားႀကံဳတဲ့အခါ ျမန္မာစာဆရာေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပခိုင္းဖို႕ မွတ္ထားတယ္၊ အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ သီခ်င္းဆိုၿပီး တင္ေပးပါအံုးမယ္

ဗိုလ္ေကာင္း

၁၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၉

ေသာက္တလြဲဗ်ဴရိုကေရစီ

. . . ဗ်ဴရိုကေရစီကိုပဲ ဆဲရမလား ဗ်ဴရိုကရက္ေတြကိုပဲ ဆဲရမလား
နဂိုကတည္းကိုက ဒီလိုကိစၥေတြအတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို မရွိဘဲ လက္တန္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကသလား၊ ရွိလ်က္နဲ႕ပဲ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘဲ စိတ္ကူးတည့္ရာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကလားေတာ့မသိဘူး
.
. . . ပတ္စ္ပို႕သက္တမ္းကုန္လို႕ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ သံရံုးကို သတင္းပို႕ၿပီး သက္တမ္းတိုးဖို႕လုပ္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေရးတင္ျပစာ၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနစာ စသည္ျဖင့္ ေတာင္းတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ အကုန္ေပးလိုက္တယ္၊ ေဟာ ကိုယ့္ကိစၥႀကီး ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးထိ ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ကိုယ့္ရံုးကေန ပတ္စ္ပို႕အသစ္ထုတ္သလို လုပ္ငန္းစဥ္ကို အစအဆံုး လိုက္လုပ္ရျပန္တာပဲ၊ ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလို႕ သံရံုးကို ျဖတ္ခိုင္းေနေသးလဲ၊ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္ရံုးကိုယ္ပဲ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ၿပီး လုပ္ေတာ့မေပါ့၊ နားရြက္ပတ္ကိုင္ေနရတာကိုေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္က လိုအပ္တာ အေသးစိတ္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လိုက္လုပ္ေပးတဲ့ ညီေလးေတြရွိလို႕မွ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႕ ေအာက္ေမ့မိတယ္
.
. . . အခု ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္အသစ္ထြက္လာၿပီဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးကပဲ ထုတ္ၿပီး တိုက္ရိုက္ပို႕ေပးရမလိုလို၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနကပဲ သံရံုးကို ပို႕ေပးမလိုလို၊ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို ျဖစ္ေနတုန္း
.
. . . ျမန္မာျပည္ကေန ဂ်ပန္ျပည္၀င္ခြင့္အတြက္ လုပ္ရတုန္းကေတာင္ အလုပ္ကိုရွင္းေနတာ၊ ကိုယ္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္လုပ္ခါမွ တိုင္လာပတ္ေနတယ္
.
. . . ေနစမ္းပါအံုး
ခင္ဗ်ားတို႕ မိုဖာက အာ့လိုပဲ လက္တန္းေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလား

အံ့ၾသဘ

kaki business

Let's see it from the perspective of the state's economic strength in the market economic system. In the current system, the sole function of the state in the entire economy of the country is regulation. The state must focus on the fact that all the economy must be under the regulation of the state including the economic enterprises of the military. If the state can view the military as the biggest taxpayer of the country (currently the state can do nothing else other than that), the best job for the state is to make sure that the military's businesses are playing in the level ground with the other businesses in the country and all of them are following the rule governed. We should not forget the point that we are focusing on the civilian control of the military, NOT destroying the asset of the military because the asset of the military is the asset of the country too. If the government is really willing to do, the military's giant businesses can be under the control of the rule and regulation. To sum up my opinion, the attempt to eradicate the military's asset of the country should not be viewed optimistically.

ေခတ္ပညာတတ္

. . . ေခတ္ပညာတတ္တယ္ဆိုတာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ဘြဲ႕ရတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ မလႊဲမေရွာင္သာတဲ့ နည္းပညာေတြ အသံုးအစြဲေတြကို အကၽြမ္းတ၀င္ႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ တီးမိေခါက္မိေတာ့ ရွိတာကိုေျပာတာျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုခ်င္တယ္။
.
. . . အြန္လိုင္းမွာ မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားစျမည္ေျပာၿပီး ဒီစာကို ထေရးျဖစ္တယ္။ အဲသည္ညီငယ္ေလးက ဂ်ပန္ကို အလုပ္သမားေလ့က်င့္ေရးဗီဇာနဲ႕ ေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့၊ ေနတာကလည္း တိုက်ိဳၿမိဳ႕နဲ႕ ေလာ္ကယ္ရထားစီးရင္ တစ္နာရီေလာက္ပဲ စီးရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာေနတယ္။ ရထားခကလည္း တိုက်ိဳနဲ႕ အသြားအျပန္မွ ယန္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်သင့္တဲ့ေနရာ။
.
. . . စကားေတြေျပာေနရင္းနဲ႕ လာမယ့္ ၾသဂုတ္လ ပိတ္ရက္မွာ ဘယ္ကိုသြားလည္မလဲ ေမးေတာ့ သူက အူရဲနိုကို သြားလည္မယ္တဲ့။ ကိုယ့္မွာ နားမရွင္းလို႕ ျပန္ေမးတာ အူရဲနိုကို သြားလည္မွာတဲ့။ ကိုယ္ဘာလို႕ နားမရွင္းျဖစ္ရလဲ ဆိုရင္ အူရဲနိုဆိုတာ တိုက်ိဳရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း နာမည္ႀကီီး တိုက်ိဳကိုသြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခလုတ္တိုက္ေနရတဲ့ ေနရာမ်ိဳး အာ့လိုေနရာမ်ိဳးကို ပိတ္ရက္ရွည္မွာ တကူးတက သြားလည္မွာဆိုေတာ့ ကုိယ့္မွာ အထူးအဆန္းေတြျဖစ္လို႕၊ ဘာလို႕ထူးဆန္းသလဲဆိုရင္ ပိတ္ရက္ဆိုတာမ်ိဳးက ရပ္ေ၀းေနရာေတြကိုပဲ တကူးကတ သြားလည္တတ္ၾကၿပီး တိုက်ိဳၿမိဳ႕ထဲဟိုနားဒီနားသြားတယ္ဆိုတာ တကူးတက လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ဘူးလို႕ပဲ ယူဆထားလို႕။
.
. . . ဒါနဲ႕ စကားဆက္စပ္ၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဆရာသမားေလးက တိုက်ိဳကိုေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း မသြားဖူးဘူးတဲ့၊ သြားရင္လည္း သူမ်ားကို ေမးရလြန္းလို႕ ရွက္လာတယ္တဲ့။ မင္းက တယ္လီဖုန္း မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ရွိတယ္တဲ့ မသံုးတတ္ဘူးတဲ့ ဆိုလို႕ တယ္လီဖုန္းကို ခရီးသြားတဲ့အခါ ရထားစီးတဲ့အခါ ေနရာေတြဘာေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွာတဲ့အခါ စသည္ျဖင့္ ဘယ္လိုသံုးရလဲဆိုတာ ဖုန္းထဲကေန သင္ေပးေနရေသးတယ္။ သင္သာေပးေနရတာ ဒီေကာင္ ငါ့ကို အေၾကာင္ရိုက္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေမးေနတာလားလည္း ေမးရေသး၊ တကယ္ကို ဖုန္းကို အသံုးမခ်တတ္တာပါဗ်ာ၊ အံ့ႀကီးကို ၾသရပါေလေရာ။
.
. . . ေျပာခ်င္တာက အခုလို လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ စမတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ လက္ထဲက ဖုန္းကိုေတာ့ အက်ိဳးရွိရွိ သံုးၾကပါလို႕ ေျပာခ်င္တယ္။ စမတ္ဖုန္းဆိုတာ ဖုန္းေျပာဖို႕နဲ႕ ေဖ့ဘုတ္ပြတ္ဖို႕ေလာက္ပဲ သံုးရတာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ့္ကို သံုးရင္သံုးတတ္သေလာက္ အသံုး၀င္တဲ့ ပစၥည္းေလးပဲ ဆုိတာ ေျပာျပခ်င္တာ။
.
. . . ဘယ္လိုသံုးရမွာလဲေတာ့ လာမေမးနဲ႕၊ ဖုန္းထဲက app ေတြကို ေလွ်ာက္စမ္းၾကည့္ စာေတြဖတ္ ေမး သံုးၾကည့္ ဒါမွ သိေတာ့မေပါ့။ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ ညီငယ္ေလးက ဖုန္းကို အာ့လို မသံုးတတ္ဘူး၊ ဂ်ပန္လိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ အစစအရာရာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက အလွ်ံအပယ္ရွိၿပီးသားမို႕ ဖုန္းကို ေကာင္းေကာင္း မသံုးတတ္ရင္၊ ကိုယ္တိုင္က မ်က္စိဖြင့္နားဖြင့္ မေလ့လာရင္ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာ ေရာက္ဖို႕ မလြယ္ဘူး၊ ေမးလည္းမေမးရဲ႕ ကိုယ္တိုင္လည္း မေလ့လာ စာလည္းမဖတ္။ ကိုယ့္လက္ထဲက ဖုန္းေလးေတာင္ လိုအပ္သေလာက္ မသံုးတတ္မွေတာ့ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ေနေပမယ့္ တကယ့္ကို ဂႏိုင္က်တယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းက စကားနဲ႕ေျပာရင္ ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းသားေပါ့။ ေက်ာ္တို႕ ငယ္ငယ္က ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းကိုေျပာတာေနာ္ အခုက လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ ကားလမ္းက စစ္ေတာင္းျမစ္ကိုေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခု ဒီေန႕ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းသားေတြက အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ငတိထက္ အပံုႀကီးသာတယ္ေျပာရမယ္။
.
. . . ေက်ာ္တို႕ ငယ္ငယ္ကဆို ပ်ဥ္းမနားကို သြားခ်င္ရင္ ကားရထားစီးရတယ္၊ မနက္ ခုနစ္နာရီဆိုေပမယ့္ မလာမခ်င္းေစာင့္ရတဲ့ ကားရထား။ တစ္စီးပဲရွိတာမို႕ ရထားလည္း မွားတက္စရာမရွိဘူး၊ အသြားလားအျပငန္လားလည္း မွားစရာမရွိဘူး၊ တိုက်ိဳလိုၿမိဳ႕မွာက်ေတာ့ ဒီလိုနဲ႕ မရဘူး၊ တိုက်ိဳဘူတာမွာ ပလက္ေဖာင္း ၂၈ ခုရွိတယ္၊ ပလက္ေဖာင္းတိုင္းမွာ ရထားေတြက သံုးမိနစ္ကေန ငါးမိနစ္ျခား တစ္စီးစီေလာက္ အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၿပီး ရထားတိုင္းမွာလည္း လူေတြက တက္ေနဆင္းေနၾကတာဆိုေတာ့ တိုက်ိဳဘူတာ ဘယ္ေလာက္ရွဳပ္မလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။
.
. . . ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲရွဳပ္ရွဳပ္ ပူစရာမလိုဘူး၊ ဘူတာထဲေရာက္သြားရင္ ဘုတ္ေတြမွာ ျပထားတယ္ ဘယ္ရထား ဘယ္ပလက္ေဖာင္း ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကိုေရာက္မယ္စသည္ျဖင့္ တီဗီဖန္သားျပင္မွာ အသံနဲ႕လည္း ေၾကညာတယ္ ေျမပံုေတြ လိုင္းေတြျပတဲ့ လက္ကမ္းစာရြက္ေတြဆိုတာလည္း ေအာတိုက္ေနေအာင္ ခ်ေပးထားတာ၊ အဲ ခင္ဗ်ားဘက္က လုပ္စရာ တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဖတ္ ေလ့လာ၊ တစ္ဘူတာလံုးက စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုး သိစရာမလိုေပမယ့္ ခင္ဗ်ားသြားမယ့္ေနရာ တန္းတန္းမတ္မတ္ မမွားမယြင္း အျမန္ဆံုး ေစ်းအသက္သာဆံုး ဘယ္လိုေရာက္မလဲ ဆိုတာ သိဖို႕ကေတာ့ ခုနေပးထားတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဖတ္မွ ေလ့လာမွ သိလိမ့္မယ္
.
. . . ေက်ာ္တို႕ အေမတို႕ ေခတ္နဲ႕ ေက်ာ္တို႕ေခတ္နဲ႕ အခုဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြေခတ္နဲ႕က ကြာခ်င္တုိင္း ကြာသြားၿပီ။ အေမတို႕တုန္းက ေက်ာ္တိို႕တုန္းက ေခတ္က ငယ္ငယ္က သာ၀တၳိဘူတာလိုပဲ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ သိပ္မလိုဘူး၊ ေရြးခ်ယ္စရာလည္း သိပ္မရွိဘူး၊ သိစရာလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူး၊ ပ်ဥ္းမနားကို ကုန္က်စရိတ္သက္သက္သာသာနဲ႕ မနက္ပိုင္းမွာ သြားမယ္ဆို ကားရထားသြားစီး၊ ပလက္ေဖာင္းက တစ္ခုတည္းေပမယ့္ ရပ္ခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာရပ္တယ္ ရထားကလည္း တစ္စီးတည္းမို႕ လာရင္တက္ လိုက္သြား၊ အင္မတန္မွကို ရိုးရွင္းတယ္
.
. . . အခုေခတ္က တိုက်ိဳဘူတာေခတ္ျဖစ္လာၿပီ၊ ေရြးခ်ယ္စရာေတြမ်ားလာတယ္၊ ေရာက္မယ့္ေနရာေတြမ်ားလာတယ္၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကလည္း မ်ားလြန္းအားႀကီးေတာ့ အကုန္လည္း အလြတ္မရနိုင္ဘူး၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာကုိ ရဖို႕အတြက္က အၿမဲတမ္း ေလ့လာေနဖို႕ လိုလာၿပီ၊ နို႕မဟုတ္ရင္ ရထားေတြ လမ္းေတြအမ်ားႀကီးထဲ ဘယ္ရထားတက္စီးလို႕ စီးရမွန္းမသိတဲ့ အကန္းအအ ျဖစ္ေတာ့မယ္
.
. . . ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ ေခတ္ပညာတတ္ေအာင္လုပ္ၾက။ မကင္းနိုင္တဲ့အရာေတြကို သိတန္သေရြ႕သိေအာင္လုပ္ထားၾက။ ေဖ့ဘုတ္ကို အေပ်ာ္သံုးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အေကာင့္ကို ဘယ္လိုလံုၿခံဳေအာင္လုပ္ထားမလဲ သိေအာင္လုပ္ လံုေအာင္လုပ္၊ အင္တာနက္ကမာၻႀကီးထဲ ဂူဂဲေလာက္ေတာ့ ေခါက္တတ္ၾကပါေစ၊ ေျမပံုၾကည့္တတ္ၾကပါေစ၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္း ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ့္၀ါသနာနဲ႕ ဆက္စပ္တဲ့ အပလီေကးရွင္းေလးေတြ ဘယ္လိုသံုးမလဲ စသည္ျဖင့္ စူးစမ္းတတ္ၾကပါေစ
.
. . . ေျပာခ်င္တာေတြကမ်ားေတာ့ စာက မက်စ္လ်စ္ဘူးျဖစ္ေနေပမယ့္ အဆံုးထိ ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ဒီအခါႀကီးမွာ ငပိန္းေတြ အျဖစ္မခံၾကပါနဲ႕ ေလ့လာပါ အသံုးခ်ပါ၊ မဟုတ္တာေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ကုန္မခံၾကပါနဲ႕
.
ကိုကိုေမာင္
၂၅ ဇူလိုင္ ၂၀၁၉

နည္းပညာ

. . . ဒီစကားလံုးကေတာ့ ၾကားရလြန္းလို႕ ရိုးအီေနတဲ့ စကားလံုးပါ။ အရင္ေရးခဲ့တဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ဆိုတဲ့ စာထဲကလိုပဲ ကိုယ္ေတြ ငယ္ငယ္က နည္းပညာနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ သိပ္ၿပီး မသိသာေပမယ့္ အခုက ေတာ္တာ္ကို သိသာသြားၿပီ
.
. . . ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္က ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့မယ့္ ညီေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားစျမည္ေျပာရင္း သူက ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ ေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးကို ေျပာျပတယ္။ (ဂ်ပန္မွာက အိမ္တိုင္းမွာ အ၀တ္ေလွ်ာက္စက္ ရွိခ်င္မွ ရွိမယ္၊ အ၀တ္ေလွ်ာက္စက္ေလးေတြထားေပးထားတဲ့ ေနရမွာ သြားေလွ်ာ္လို႕ရတယ္၊ မစၥတာဘင္း ဟာသတြဲေတြထဲမွာေတာင္ ပါေသး၊ အ၀တ္္ကိုယူသြား ကိုယ့္ဘာသာ စက္ထဲကို ပိုက္ဆံထည့္ ဆပ္ျပာမွဳန္႕ထည့္ေလွ်ာ္၊ ကိုယ့္ဘာသာ အေျခာက္ခံစက္ထဲထည့္ ျပန္ယူလာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္၀န္ေဆာင္မွုလို႕ေခၚရမယ္ထင္တယ္)
.
. . . ကိုယ္ေတြေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ စက္ေတြက ပိိုက္ဆံအေၾကြေစ့ထည့္ရတဲ့ စက္ေတြ တစ္ခါေလွ်ာ္ ယန္းတစ္ရာေစ့တစ္ေစ့၊ အေျခာက္ခံ ယန္းတစ္ရာတစ္ေစ့ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲသည္ညီေလးက အာ့လို ပိုက္ဆံထည့္တဲ့ စနစ္မ်ိဳးနဲ႕ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္က အႀကံေပးတယ္။ ညီေလး မင္း လုပ္မယ့္လုပ္ ဘာလို႕ အေၾကြေစ့လုပ္ေနအံုးမလဲ၊ တရုတ္လို နိိုင္ငံမ်ိဳးမွာ သူေတာင္းစားေတာင္ QR Code နဲ႕ ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ အာ့လိုနည္းေလးနဲ႕ လုပ္ဖို႕ စဥ္းစားပါလားဆိုေတာ့ သူက ခါးခါးသီးသီးျငင္းတယ္။ သူ႕အေၾကာင္းျပခ်က္က လူေတြက နည္းပညာ အာ့ေလာက္ မသိေသးဘူးတဲ့၊ သူေျပာတာ မွားတယ္လို႕ ဆိုခ်င္တယ္။
.
. . . ကိုယ့္အထင္ေျပာရရင္ လူတိုင္းလက္ထဲမွာ အင္တာနက္ပါတဲ့ စမတ္ဖုန္းေတြရွိေနၿပီ၊ ဘဏ္အေကာင့္လိုဟာမ်ိဳးလည္း ေတာ္ေတာ္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ လုပ္လို႕ရေနတာအျပင္ ဘဏ္ေတြကလည္း အြန္လိုင္းေငြေပးေခ်မွဳစနစ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး အားေပးျမွင့္တင္ေနၿပီမို႕ အခုလက္ရွိ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ QR Code စနစ္ကို တစ္ခါတည္းသြားလိုက္ဖို႕ စဥ္းစားသင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္က အႀကံေပးခဲ့တာပါ။ သူ႕ကို ေျပာၿပီး အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ QR Code သံုးနိုင္မွဳနဲ႕ ေငြေပးေငြယူ၀န္ေဆာင္မွုေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး ရွာဖတ္ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ မသိဘူး မန္ေလးမွာေတာ့ ဘုရား အလွဴခံပံုးမွာ QR Code နဲ႕ လွဴလို႕ရေနၿပီ။ ပုဂံမွာ ဘုရားတစ္ဆူခ်င္းစီရဲ႕အေၾကာင္းကို ေရာက္တဲ့ ဘုရားမွာ QR Code နဲ႕၀င္ဖတ္လို႕ရေနၿပီ၊ ဒါ့အျပင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေငြေပးေငြယူ၀န္ေဆာင္မွုေတြအတြက္ နိင္ငံလံုးဆိုင္ရာအဆင့္ QR Code စနစ္တစ္ခုကိုေတာင္ ေဖာ္ေဆာင္ထားၿပီဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္
.
. . . ဒီစာမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာက QR Code အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ နည္းပညာအေၾကာင္း၊ နည္းပညာေတြ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ နည္းပညာေနာက္ကို မလိုက္နိုင္ရင္ တိုးတက္တန္သေရြ႕ တိုးတက္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာခ်င္တာ၊ ယံုခ်င္လည္း မယံုလည္း ေနၾကေပါ့၊ ဒီထက္ေတာ့ ပိုမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး
.
. . . ကိုယ္ ဂ်ပန္မွာ ပထမဆံုး ရထားစီးေတာ့ စာရြက္လက္မွတ္ေလးနဲ႕၊ လက္မွတ္ေရာင္းစက္မွာ ကိုယ္သြားမယ့္ခရီးက်သင့္သေလာက္ လက္မွတ္ဖိုးထည့္ၿပီး လက္မွတ္ထြက္လာတဲ့ အလိုအေလ်ာက္ လက္မွတ္ေရာင္းစက္က ၀ယ္ရတာ။ ရထားတစ္ခါစီးတိုင္း တစ္ခါ ၀ယ္ရတယ္၊ အလုပ္တစ္ခုပိုတယ္၊ အခ်ိန္ပိုကုန္တယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ တိုက်ိဳမွာ အသြားအလာမ်ားေတာ့ လက္မွတ္ကတ္ လုပ္လိုက္တယ္။ Suika ဖရဲသီးတံဆိပ္ေလးနဲ႕ စမတ္ကတ္ေလး၊ ပိုက္ဆံကလည္း တစ္ခါထည့္ထားရင္ မကုန္မခ်င္း ထပ္၀ယ္စရာမလိုေတာ့ အခ်ိန္ကုန္သက္သာတဲ့အျပင္ လက္မွတ္ျဖတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း အဲသည္ကတ္ေလးကို ကတ္ဖတ္စက္မွာ ကပ္ျပလိုက္ရံုပဲ၊ ကတ္က ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ထည့္ထားတယ္ဆို ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကို ကတ္ဖတ္စက္ကို ထိလိုက္တာနဲ႕ လက္မွတ္ျဖတ္သြားၿပီးသားဆိုတာကိုး။ ေနာက္ မဟာဘြဲ႕ရၿပီး ျမန္မာနိုင္ငံကို ျပန္ၿပီး တစ္ေခါက္ျပန္လာေတာ့ အဲသည္ကတ္ေတာင္ မလိုေတာ့တဲ ့စနစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဖံုးထဲမွာ တစ္ခါတည္း app ထည့္ၿပီး ပိုက္ဆံျဖည့္ရံုပဲ။ ပိုက္ဆံေတာင္ ကိုယ့္ဘဏ္အေကာင့္ထဲက တိုက္ရိုက္ျဖည့္လို႕ရတဲ့အျပင္ ဖုန္းေလးနဲ႕ လက္မွတ္ျဖတ္စက္ကပ္လိုက္တာနဲ႕ လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးၿပီ အာ့ေလာက္ထိ လြယ္သြားတယ္။ ေျပာရရင္ ဂ်ပန္မွာ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ငါးႏွစ္အတြင္း ကိုယ္သံုးတဲ့ ရထားလက္မွတ္မ်ိဳးဆက္က နည္းပညာသံုးဆင့္ ျမင့္သြားတယ္။
.
နည္းပညာကို အထင္မေသးၾကနဲ႕၊ နည္းပညာကို ခိုင္းစားနိုင္ေအာင္လုပ္ၾကဖို႕ သတိေပးခ်င္တယ္
.
ကိုကိုေမာင္
၂၅ ဇူလိုင္ ၂၀၁၉

စန္းကလ်ာ

. . . ဒီစာဖတ္မိတဲ့သူေတြထဲ စန္းကလ်ာကို မွတ္မိေသးတဲ့သူ ဘယ္နေယာက္ေလာက္ရွိပါလိမ့္ ၊ အၿငိမ့္မင္းသမီး စန္းကလ်ာကို သိလိုက္တာ ကိုယ္ေတြက ေနာင္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ ကို္ယ္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ႏွစ္တုန္းက စန္းကလ်ာရဲ႕ အၿငိမ့္ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ကို ပ်ဥ္းမနားေဟာင္းလို႕ ေခၚၾကတဲ့ လမ္းပ်ဥ္းမနားမွာ ေတြ႕လိုက္ေသးလို႕ပဲ။
.
. . . စန္းကလ်ာဆိုတာ ကိုယ္ေတြငယ္ငယ္က သိပ္ကိုရင္းႏွီးေနတဲ့ အၿငိမ့္သမ။ ရင္းနွီးတယ္ဆိုတာ လူခ်င္း သိတာကို ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ကိုယ့္ရြာမွာလာကတဲ့ အၿငိမ့္မင္းသမီး၊ ကိုယ္က အၿငိမ့္မင္းသမီး လွလွေလးကိုေတာင္ မငမ္းတတ္ေသးတဲ့ ခ်ာတိတ္ေပါက္စ။ အင္းသာရြာမွာ အလွဴအတန္းေလးမ်ားရွိလို႕ အၿငိမ့္ထည့္ၿပီဆို စန္းကလ်ာက မပါမျဖစ္လို႕ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
.
. . . အၿငိမ့္မင္းသမီးကို ကာလသားလို မငမ္းတတ္ေသးဘူးဆိုေပမယ့္ စန္းကလ်ာ လွတာကိုေတာ့ ကိုယ္ေတြ ခံစားတတ္တယ္။ သူ႕ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ဘာညာသာရကာ အလွကိုေတာ့ မမွတ္မိဘူးေပါ့ေလ၊ ၾကည့္လည္း မၾကည့္တတ္ေသးဘူးကိုး၊ မ်က္နာေလး လွတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတယ္။ စံပယ္တင္မဲ့ေလးနဲ႔ အသားေဖြးဥဥေလးနဲ႔ စန္းကလ်ာက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပံုစံေလး၊ မွတ္မိတယ္ဆိုေပမယ့္ စန္းကလ်ာ အစစ္ကို မွတ္မိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မီးေရာင္ေအာက္ကို၀င္ လူျပက္ေတြနဲ႕တြဲၿပီး မိတ္ကပ္အေဖြးသားနဲ႕ ခါးမွာယပ္ေတာင္လို ခါးေထာင္ထိုင္မသိမ္းအက်ၤီနဲ႕ ေဘာ္ၾကယ္ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ေတြ ထိုးထားတဲ့ ေရသီအနားရွည္ ဗလာထမီနဲ႕ ဆံထံုးႀကီးနဲ႕ သီခ်င္းေတြဆိုလိုက္ လူျပက္ေတြ သားေျပာမယားေျပာ ေျပာတာခံလိုက္ ဆိုင္းဆရာကို စိန္ေခၚလိုက္ ကလိုက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အၿငိမ့္ခြင္က အၿငိမ့္သမ စန္းကလ်ာကိုပဲ မွတ္မိတာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း စပ္စပ္စုစုနဲ႕ စန္းကလ်ာ မိတ္ကပ္ျပင္တဲ့အိမ္မွာ အၿငိမ့္ခြင္မစခင္ မင္းသမီး အလွျပင္တာကို တစ္ျခားခ်ာတိတ္ေပါက္စေတြနဲ႕အတူ လိုက္ၾကည့္ဖူးေပမယ့္ သူ႕မူရင္းရုပ္ကို မမွတ္မိပါဘူး။ ကိုယ့္ဦးေလးက ဓာတ္ပံုဆရာဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ရြာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ပံုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ လက္တည့္စမ္းရိုက္ထားတာလား လာမေရြးၾကတာလားမသိ။ အငယ္တုန္းက စန္္းကလ်ာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု အိမ္မွာရွိတယ္၊ အခုေရာ ရွာရင္ေတြ႕ပါအံုးမလား မေျပာတတ္ဘူး။ ျပန္ေရာက္မွ ရွာၾကည့္ရအံုးမယ္
.
. . . ကိုယ္ေတြရြာမွာ ကထိန္ေတြဘာေတြဆို စတိတ္ရွိဳးတစ္ည အၿငိမ့္တစ္ည ထည့္တတ္ေတာ့ အၿငိမ့္ကတိုင္း စန္းကလ်ာက မပါမျဖစ္ပဲလားလို႕ေတာင္ ထင္မိတယ္။ အင္းသာေျမာက္ေက်ာင္း ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ေက်ာင္းႀကီးမ်က္နာစာက သဲေတြေဖြးေနတဲ့ မန္က်ည္းတန္းႀကီးေရွ႕ ေျမကြက္လပ္က်ယ္ႀကီးမွာ သိမ္ကိုေက်ာေပးၿပီးထိုးထားတဲ့ ဇာတ္စင္ေပၚ စန္းကလ်ာ ကခဲ့ဖူးမွာပဲ။ ေႏြရာသီမွာ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အလွဴပြဲေတြဘာေတြဆိုရင္လည္း အလွဴ႕ရွင္အိမ္က မ႑ာပ္ႀကီးထဲ ခုတင္ၾကမ္းေလးခုေလာက္ဆက္လိုက္ထားတဲ့ အၿငိမ့္စင္မွာလည္း စန္းကလ်ာ ကခဲ့ဖူးမွာပဲ။ အေသးစိတ္ေတာ့ ကိုယ္လည္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အၿငိမ့္မင္းသမီးက အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါေတာ့ ကရတယ္။ ပထမ အ၀င္ေန႕ညမွာ ဇာတ္စင္ေပၚတစ္ခါက၊ ေနာက္ေန႕ ပြဲႀကီးေန႕ ရွင္ေလာင္းလွည့္ရင္ ႏြားလွည္းေပၚမွာ တစ္ခါက
.
. . . စန္းကလ်ာတစ္ေယာက္ ဘ၀ဇာတ္ဆရာ ဆိုသမွ် အလိုက် ငိုခဲ့ရ ကၽြန္မဘ၀ပါရွင္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ငိုသံပါေလးနဲ႕႐ွိဳက္ငင္႐ွိဳက္ငင္ဆို၊ မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနတာကို တကယ္ႀကီးသနားမိၿပီး၊ အၿငိမ့္သမကို ဆူပူဟိန္းေဟာက္ေနတဲ့ ဇာတ္ဆရာလူျပက္ကိုလည္း စိတ္ဆိုးခဲ့ဖူးတယ္။ အၿငိမ့္သမတို႕ ထံုးစံအတိုင္း အၿငိမ့္စင္ေပၚကေန အကိုကာလသားေတြကိို ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာတာေလးေတြ ၊ ဟိုးစင္ေထာင့္က အစ္ကိုကာလသားက သူ႕ကိို ဘယ္လိုပိုးတယ္ဆိုတာေတြေျပာတဲ့အခါ ကိုယ္ေတြက တကယ္ေတြ အဟုတ္ႀကီးမွတ္ေနတာကိုလည္း သတိရမိတယ္။ အၿငိမ့္မင္းသမီးက အာ့လိုေလး တစ္ခါေလာက္ေျပာလိုက္ရင္ အၿငိမ့္စင္ေဘးမွာ စုၿပံဳတိုးၾကည့္ေနၾကတဲ့ ရြာက အကိုရြယ္ကာလသားတစ္သိုက္က ေဟးကနဲ ၀ါးကနဲ ညာသံေပးၾကတာကိုလည္း အဲသည္တုန္းက အိေျႏၵမဲ့လိုက္တဲ့သူေတြဆိုၿပီိး စိတ္ထဲက ကဲ့ရဲ႕ဖူးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္ေတြက ဇတ္စင္ေရွ႕မွာ ဖ်ာေတြဘာေတြခင္းၿပီး အေမေတြ အစ္မေတြ အေဒၚေတြနဲ႕ အိေျႏၵရရ ပြဲၾကည့္တဲ့သူဆိုေတာ့ သူတို႕ကို ကဲ့ရဲ႕မိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုမွ ျပန္စဥ္းစားမိတာက အခုေန ငါသာဆိုလည္း သူတို႕လိုပဲ မင္းသမီးကို အနီိးကပ္ျမင္ရမယ့္ အၿငိမ့္စင္ေဘးသြားၿပီိး ေဘာ္ဒါေတြနဲ႕အတူ ေဟးေလး၀ါးေလးလုပ္ ၾကည့္ျဖစ္မွာပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။
.
. . . ေတြးမိတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ေနာက္ဆံုးၾကည့္ခဲ့ရတုန္းက အာ့လို မၾကည့္ခဲ့ရပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ျမန္မာျပည္ကို ေနာက္ဆံုးေရာက္ခဲ့တဲ့အေခါက္က အေမ့အိမ္ျပန္တာမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ အၿငိမ့္ပြဲနဲ႕တိုးလို႕ အေမတို႕ မမတိို႕ အေဒၚတို႕နဲ႕အတူ ပြဲခင္းထဲ ထုိင္ၾကည့္ခဲ့ရပါေရာလား။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အၿငိမ့္မင္းသမီးကို ဆုေလးဘာေလးခ်ၿပီး သီခ်င္းေတာင္းလို႕ရတယ္ဆိိုလို႕ ပိုက္ဆံနည္းနည္းဆုခ်ၿပီး သီခ်င္းေတာင္းဖို႕ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ဟိုအစ္ကိုလုပ္သူက ကိုယ့္နာမည္ပါသြားေျပာလို႕ လူျပက္က စင္ေပၚကေန မိုက္ႀကီးနဲ႕ ကို္ယ့္နာမည္ထုတ္ေအာ္တာ အရွက္ေတြ ျဗန္းျဗန္းကြဲခဲ့ပါေရာလား၊ ရွက္လည္းရွက္ပါရဲ႕ ရွက္လည္းမရွက္နိုင္ေပါင္၊ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ ဟိုအစ္ကိုကို ေသခ်ာမွာလႊတ္ရမယ္ . . .
.
ကိုကိုေမာင္
၁၀ ဇူလိုင္ ၂၀၁၉
.
(စကားခ်ပ္။ ႏွစ္ေတြကလည္း ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္မွတ္ဥာဏ္ကလည္း ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးရယ္၊ ေရးထားတဲ့အထဲ အမွားေတြပါရင္လည္း သိတဲ့သူ ျပင္ေပးခဲ့ၾက)
ပံုက ပန္းခ်ီဆရာ ေအာင္မင္းမင္းရဲ႕ Blue Dance ပန္းခ်ီကား

https://fineartamerica.com/fea…/blue-dance-aung-min-min.html
.
အၿငိမ့္သမ၀တ္စံုက အေခၚအေ၀ၚေလးေတြ ရွင္းျပေပးတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳ၀န္ႀကီးဌာနက KoTin Latt Yu ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ဗစ္တိုးရီးယားေလးအမွဳနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး

၁။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သမီးေလးအေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဒီလိုအမွဳမ်ိဳးကို ၾကားရတာ ဖတ္ရတာနဲ႕တင္ ရင္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္လွတယ္

၂။ သမၼတအိမ္ေတာ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ဒုရဲခ်ဳပ္ေျပာသြားတဲ့စကားေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး (ကိုယ့္လိုဘာမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာင္) ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ တစ္သီႀကီးရွိေနတယ္၊ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ရာ ရွင္းျပခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္ သူ႕မွာလည္း က်င့္၀တ္အရျဖစ္ေစ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရပဲျဖစ္ေစ၊ အျခား အေၾကာင္းေတြအရျဖစ္ေစ မေျပာဘဲ ထားရအံုးမယ္ အေၾကာင္းအရာေတြ ရွိေနအံုးမယ္လို႕ ယူဆတယ္။ ရံုးေတာ္မွာ ဒီဟာကြက္ေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္

၃။ တရားမွ်တမွဳဆိုတာ ဗစ္တိုးရီးယားေလးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ လိုအပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အခုအမွဳမွာ ေက်ာ္ေစာသတင္းနဲ႕ စြပ္စြဲခံေနရသူေတြအတြက္ပါ တရားမွ်တမွုကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားႏိုင္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြရဲ႕ တရားမွ်တမွဳလိုလားခ်က္က အဓိပၸာယ္ရွိလိမ့္မယ္

၄။ လူမွဳကြန္ယက္ေတြမွာ ဗစ္တိုးရီးယားေလးအတြက္ ၀န္းရံေနၾကတာေတြက အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ နစ္နာသူအတြက္ အားျဖစ္ေစေပမယ့္ အခုလာက္ဆို လံုေလာက္ပါၿပီ။ ဒီထက္ဆက္သြားေနရင္ ေျပာင္းျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုေတြ ခံရမွာစိုးတယ္။

၅။ တရားရံုးေတာ္ကိုေရာက္သြားတဲ့ အမွဳတစ္ခုမွာ တရားစီရင္ေရးကို ထိခိုက္ေစမယ့္ မလုိလားအပ္တဲ့ဖိအားျဖစ္ေစမယ့္ ေျပာဆိုမွု ေရးသားမွုေတြသည္ တရားရံုးေတာ္ကို မေထမဲ့ျမင္ျပုရာေရာက္ပါတယ္။ ျပစ္မွဳေျမာက္ပါတယ္။ ၀န္းရံၾကသူေတြအေနနဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဆင္ျခင္တံုတရားအေနနဲ႕ ေျပာင္းလဲ၀န္းရံနိုင္ရင္ေတာ့ ပိုၿပီးေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ လူေတြက စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးၿပီး ေလွ်ာက္ေရးေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာကို ဘယ္လိုလုပ္ ထိန္းသိမ္းလို႕ ရပါ့မလဲ

၆။ ျမန္မာျပည္က သမီးရွင္ေတြအတြက္ ကိုယ့္သမီးကုိ ဘယ္လိုသြန္သင္ပညာေပးထားရမယ္ဆိုတာ ဒီအမွဳမတိုင္ခင္ကတည္းကိုက သတိထားမိၾကၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအမွဳက ပိုၿပီး ေလးနက္တဲ့ စိတ္ကူးကိုေပးတာမို႕ အာ့တာကို မေမ့မေပ်ာက္ၾကေသးခင္ သက္ဆိုင္ရာ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြက ဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပးမွုေတြကို က်ယ္က်ယ္ပ့်ံပ်ံ႕ စနစ္တက် လုပ္ၾကဖို႕ အခ်ိန္အခါေကာင္းပါပဲ

၇။ သားရွင္ေတြအတြက္လည္း ဗစ္တိုးရီးယားေလးအမွဳမွာ စာနာစိတ္ရွိတာကို ရပ္မထားဘဲ ကိုယ့္သားေတြကို ဘယ္လို သြန္သင္ရမယ္ဆိုတာအထိ ေတြးျဖစ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္

ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ

၂၀၁၃ က တစ္ခါ
၂၀၁၈ က တစ္ခါ
စာဖတ္အားသန္တဲ့
Social science စိတ္ဝင္စားတဲ့
ကေလးႏွစ္ေယာက္
ဆယ္တန္းဘာသာစံုဂုဏ္ထူးနဲ႔ေအာင္ေတာ့
ကေလးေတြေရာ
မိဘေတြေရာနဲ႔
စကားေသခ်ာေျပာဖူးတယ္

ကေလးေတြရဲ႕ဝါသနာက
တစ္ျခားဟာျဖစ္ေပမယ့္
မိဘေတြက
ေဆးေက်ာင္းမွေဆးေက်ာင္းပဲ

ကေလးေတြကို
ေပ်ာ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ
ကိုၿငိမ္းေမာင္ရယ္ဆိုၿပီး
မရဲတရဲေတာင္းဆိုၾကည့္ေပမယ့္
သူတို႔စိတ္ဝင္စားမႈနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့
ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း
တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းကို
လမ္းမၫႊန္ေပးႏိုင္တာမို႔
သိပ္လည္း
မေျပာရဲဘူး

ဆိုလိုခ်င္တာက
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ
ေဆး အင္ဂ်င္နီယာ
ကြန္ျပဴတာေက်ာင္းေတြအျပင္
လူမႈေရးဘာသာရပ္ေတြကိုပါ
အဆင့္အတန္းမီမီသင္ေပးႏိုင္တဲ့
ဂုဏ္သတင္းရွိတဲ့ေက်ာင္းေတြ
လိုအပ္ေနၿပီ

ဥပမာ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဆိုရင္
ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္က
ပညာသင္ဆုေပးတဲ့
COE program အရ
သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္အသီးသီးမွာ
ေရေပၚဆီထိပ္တန္း
ပညာရွင္ေတြ
ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့အလားအလာရွိခဲ့ေပမယ့္

အခုအစိုးရက
အာ့လိုပညာတတ္ေတြ
သီးသန္႔ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမယ့္
မူဝါဒမ်ိဳးကို
စိတ္အားထက္သန္ပံုမရဘူး

မွတ္မိေနတာတစ္ခုရွိတာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕မွတ္ခ်က္တစ္ခုပဲ
ဒီလို သီးသန္႔လုပ္တာဟာ
လူတန္းစားမညီမွ်မႈကို
အားေပးရာေရာက္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး
သူေျပာဖူးတယ္
ဒီစကားၾကားေတာ့
ဒီမိုကေရစီနာမည္တပ္ၿပီး
ကြန္ျမဴနစ္ေတြးရွိေနတာပဲလို႔
ကိုယ္က အထင္ေသးဖူးတယ္

အရင္က
ပညာသင္ဆုရထားတဲ့ကေလးေတြ
အခု
မဟာတန္းတက္ေနၾကၿပီ
ပညာသင္ဆုက
တစ္လတစ္သိန္းနဲ႔
တစ္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္သိန္းကို
ပါရဂူဘြဲ႕ထိတက္ရင္တက္သေလာက္
ဆက္ၿပီးေထာက္ပံ့ေပးသြားမယ္ဆိုေပမယ့္
အာ့လိုပညာသင္ဆုေတြ
ဒီအစိုးရလက္ထက္မွာ
အသစ္ဆက္ေပးေနေသးလား
ရပ္လိုက္ၿပီလား
မသိဘူး

ကိုယ့္အျမင္အရေတာ့
ပညာႀကိဳးစားတဲ့သူကို
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္
မန္းေလးတကၠသိုလ္လို
တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ
သီးသန္႔
အထူးပ႐ိုဂရမ္ေတြဖြင့္လွစ္ၿပီး
ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးေစခ်င္တယ္

Social science
ဝါသနာပါတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို
ဂုဏ္ရွိန္ထည္ဝါတဲ့
ေက်ာင္းႀကီးေတြမွာ
ဂုဏ္သိကၡာျမင့္ျမင့္
တက္ခြင့္ရေစခ်င္တယ္

အျမင္ေလးေတြ
ေျပာေပးသြားပါအံုး

ေယာက္်ား မိန္းမ တုိက္ပြဲ

ကိုယ္အၿမဲေစာင့္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့
ေဖ့ဘုတ္ေပၚက
ဆရာသမားတစ္ေယာက္ေရးထားတာ
ဘယ္သူလဲ အခုေမ့ေနလို႕
.
လင္မယားေတြ ရန္ျဖစ္ၾကၿပီဆို
မိန္းမလုပ္သူက
သူရဲ႕ခြန္အားျဖစ္တဲ့
ပါးစပ္ေသနတ္ကို
အစြမ္းကုန္အသံုးခ်ၿပီး
ပက္ပက္စက္စက္
တိုက္စစ္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ


ေယာက္်ားလုပ္သူက
သူရဲ႕ခြန္အားျဖစ္တဲ့
ကိုယ္ခႏၶာအင္အားနဲ႕
မိန္းမကို ျပန္မလုပ္မိေအာင္
မနည္းထိန္းသိမ္းေနရတယ္ဆိုတာ

တစ္ဘက္က
သူ႕ခြန္အားကိုသံုးၿပီး
အနိုင္ယူေနခ်ိန္မွာ
တစ္ဘက္က
ကိုယ့္ခြန္အားကို မသံုးမိေအာင္
အတင္းအံႀကိတ္ၿပီးထိန္းေနရတယ္ဆိုတာ

အာ့တာမ်ိဳးက
လင္ရယ္မယားရယ္မွမဟုတ္ဘူး
မိန္းမေတြက
လုပ္လိုက္ရင္တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕
ေသသြားမွွာကို
မလုပ္ဘဲေနတာကို
သိပ္ကမ္းတက္တယ္
ဒါလည္း သူတို႕သဘာ၀ပဲထင္ပါရဲ႕

မထိန္းႏိုင္တဲ့ေယာက္်ားနဲ႕ေတြ႕ေတာ့
အၾကမ္းဖက္ခံရပါတယ္ျဖစ္ကုန္ေရာ

တကယ္တမ္း
ေလာကႀကီးမွာ
မိန္းမေတြရဲ႕ပါးစပ္ေသနတ္နဲ႕
အၾကမ္းဖက္ခံေနရတဲ့ေယာက္်ားေတြ
ဘယ္နေယာက္ေတာင္ရွိေနလဲ
သိဖို႕ေတာ့မလြယ္

stay away from them

As long as you are an emotional being, you might not even notice that you are one of the subjects vulnerable to be manipulated by the player who intentionally keeps trying to mislead you into the trap of illusion which is much worse than the gravitational pull of a black hole you will never escape once you get in.

my emails

အခုလက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ရဲ႕ အီးေမးကို မသံုးခင္အထိ ကိုယ့္ရဲ႕တရား၀င္အီးေမးအျဖစ္သံုးခဲ့တဲ့ အီးေမးကို ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က ဖြင့္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အီးေမးသက္တမ္းက ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ၊ အခုထိ ကိုယ့္ရဲ႕ ဒုတိယတရား၀င္အီးေမးအျဖစ္ သံုးေနတုန္း၊

ပထမဆံုးဖြင့္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ကေတာ့ သင္ၾကားေရးကိစၥေတြနဲ႕မို႕ ေရရွည္ဆက္မသံုးျဖစ္လိုက္ေပမယ့္ ဒုတိယဖြင့္တဲ့ ဘေလာ့က အခု၀င္ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀မွတ္တမ္းေတြကို ေတြ႕ေနရတုန္း။ ၂၀၀၇ ေလာက္မွာ စဖြင့္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ

အခုလက္ရွိ မွတ္တမ္းတိုက္အျဖစ္သံုးေနတဲ့ ဘေလာ့ကို အိႏၵိယမွာေနတုန္းက စဖြင့္ခဲ့တာ။ အိႏၵိယအေျခခံဥပေဒအေၾကာင္း တစ္ခန္းခ်င္းရွင္းလင္းမွတ္စုေတြကို ျမန္မာလို မွတ္တမ္းတင္မယ္၊ ေနခဲ့တဲ့ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေရးမယ္ဆိုၿပီး ဖြင့္လိုက္တာကေန အခုခ်ိန္ထိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ

ေဖ့ဘုတ္ကေတာ့ အယံုအၾကည္သိပ္မရွိလို႕ စိတ္ကူးေပါက္ရင္တင္တယ္၊ ဖ်က္ခ်င္လည္းဖ်က္တယ္။ ပိုစ့္ေတြ ပံုေတြတင္မကဘူး၊ ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္ကိုလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ခါနီးပါးေလာက္ ဖ်က္ၿပီး အသစ္ျပန္သံုးျဖစ္တယ္။ ေဖ့ဘုတ္မွာ သံုးတဲ့ အီးေမးကိုလည္း ကိုယ္တရား၀င္သံုးေနတဲ့ အီးေမးနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်ိတ္မထားဘူး။ ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္တစ္ခုဖြင့္ရင္ အီးေမးအသစ္တစ္ခုဖြင့္ၿပီး သံုးတာပဲ။ ကိုယ့္အေကာင့္လံုၿခံဳေရးရယ္ ကိုယ့္အီးေမးေတြ လံုၿခံဳေရးရယ္ ဒီေလာက္ေတာ့ ခြဲျခားထားမွျဖစ္မယ္လို႕ ေအာက္ေမ့တယ္

ဒါေၾကာင့္ ေဖ့ဘုတ္ကို အေၾကာင္းျပုၿပီးေတာ့ျဖင့္ ကိုယ့္ကို ေနာက္ေၾကာင္းလွန္ဖို႕ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား စိတ္မကူးၾကေလနဲ႕။ကိုယ္ပံုမွန္စာေရးေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ သတင္းစာေတြေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ သိပ္ကို စည္းစနစ္တက်နဲ႕ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ တိုက္ေတြကလြဲရင္ ကိုယ္ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိၾကတာမဟုတ္။ ကိုယ့္မွာ သတင္းစာဂ်ာနယ္တိုက္နဲ႕ ဆက္သြယ္တဲ့ အီးေမးက သပ္သပ္၊ ေက်ာင္းကိစၥ တကၠသိုလ္ကိစၥ နဲ႕ ပညာေရးကိစၥအတြက္ သံုးတဲ့ အီးေမးက သပ္သပ္၊ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာေတြဘာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သံုးတဲ့အီးေမးက သပ္သပ္၊ ေဖ့ဘုတ္အီးေမးက သပ္သပ္၊ ကိုယ့္ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြကို ဂူဂဲဆာဗာမွာ သိမ္းတဲ့ အီးေမးက သပ္သပ္။

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္

ကိုယ့္ဖုန္းကို ရေအာင္ယူႏိုင္ရင္ေတာ့ အာ့တာေတြ ရေကာင္းရမယ္

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဖုန္းက စကား၀ွက္ ဆယ္ခါ မွားထည့္မိတာနဲ႕ ဖုန္းထဲက ေဒတာ အကုန္ပ်က္မွာ၊ဖုန္းထဲကေဒတာပ်က္တာက ကိုယ့္အတြက္ ကိစၥမရွိဘူး၊ ဖုန္းထဲကေဒတာက ကေလာက္ထဲ အခ်ိန္နဲ႕တစ္ေျပးညီေရာက္ေနတာ အခ်ိန္မေရြး ျပန္ဆြဲခ်လို႕ရတယ္။ ကိုယ့္ဖုန္းကိုခုိးရင္ ဖုန္းအခြံပဲရေကာင္းရမယ္။ ဆင္းကတ္ကေတာ့ စဥ္းစားမေနနဲ႕ ဖုန္းထဲကဆင္းကတ္က အင္တာနက္သံုးဖို႕အတြက္ပဲ က်န္တဲ့ကိစၥေတြအတြက္ သံုးတဲ့ နံပတ္ပါတဲ့ ဆင္းကတ္ေတြကို ကိုယ္နဲ႕အတူ ထားေလ့မရွိဘူး။

ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေသခ်ာသိခ်င္ရင္ အေသခ်ာဆံုးနည္းလမ္းက တစ္ခုပဲရွိတယ္။ သိခ်င္ရင္ ကိုယ္နဲ႕ခင္ေအာင္လုပ္ ကိုယ္ကခ်စ္ေအာင္ေန၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြကို ကိုယ္က သိပ္ယံုတာ

:p :p :p

ငါ့သယ္ရင္း ဟက္ကာေတြ မျမင္ပါေစနက္

ဗူးသီးေၾကာ္

. . . ခင္ဗ်ားကို ဗူးသီးေၾကာ္ခိုင္းတယ္ဆိိုပါေတာ့၊ ဗူးသီးကို အျပင္မွာ တကယ္မေၾကာ္ခင္ ပါးစပ္နဲ႕ အရင္ေၾကာ္ျပဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုေျပာမလဲ။ ခင္ဗ်ား ဗူးသီးလွီးမယ္ မုန္႕ႏွစ္စပ္မယ္ မီးဖိုမယ္ ဒယ္အိုးတယ္မယ္ ဆီထည့္မယ္ ဆီက်က္ရင္ ဗူးသီးစိတ္ကို မုန္႕ႏွစ္နဲ႕နယ္ၿပီး ဆီပူထဲထည့္ေၾကာ္မယ္ က်က္ရင္ ျပန္ဆယ္မယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။
.
. . . ေကာင္းပါၿပီ ဗူးသီးေၾကာ္တာ ခင္ဗ်ားကို မလုပ္ခိုင္းဘူး ကြန္ျပဴတာကို လုပ္ခိုင္းမယ္ ပရိုဂရမ္ေရးေပးဗ်ာဆိုရင္ ဘယ္လိုေရးမလဲ၊ အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ အဆင့္ေတြကို ကြန္ျ့ပဴတာနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႕ ေရးၿပီး စက္ကို ခိုင္းရမွာပါပဲ။ အာ့လိုခိုင္းရင္ အဆင့္ေက်ာ္လို႕ လြဲလို႕မရဘူးေနာ္၊ ဥပမာအားျဖင့္ မုန္႕ႏွစ္နဲ႕ဗူးသီးစိတ္နယ္တဲ့အဆင့္ရယ္ ဗူးသီးဖတ္ကို ဆီပူထဲထည့္တဲ့ အဆင့္ရယ္ ႏွစ္ခုက ေရွ႕ေနာက္လြဲလို႕မရဘူး၊လြဲရင္ မုန္႕ႏွစ္ကၽြပ္ကၽြပ္ရြရြေလးနဲ႕ ဗူးသီးေၾကာ္မထြက္ပဲ ဗူးသီးဖတ္ဆီပူေၾကာ္မွာ မုန္႕ႏွစ္အစိမ္းေတြနယ္ထားတာႀကီးရမွာ
.
. . . လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္က ကိုယ္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ကြန္ျပဴတာအေျခခံနဲ႕ ပရိုဂရမ္ေရးနည္းေတြကို သင္ဖူးခဲ့တာရယ္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လက္ေတြ႕သံုးဖူးတာရယ္ေတြေၾကာင့္ ဒီဟာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အခုထိကို ထိေတြ႕သံုးစြဲေနျဖစ္တာ။ အခု အသက္ကိုးႏွစ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ သမီးျဖစ္သူကို ကြန္ျပဴတာ ပရိုဂရမ္ကုတ္ေရးသားနည္း စသင္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အဲ့သည္ပညာရပ္နဲ႕ အဆင့္ျမင့္ဘြဲ႕ရထားၿပီး လက္ေတြ႕လည္း အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာရွင္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မ်က္ကလဲဆန္ျပာနဲ႕ မွတ္ခ်က္ဆန္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ထေမးတယ္။
.
. . . ကေလးက မငယ္ေသးဘူးလား တဲ့
.
. . . ကိုယ္ေတြေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအရဆိုရင္ေတာ့ အသက္ရွစ္ႏွစ္ကိုးႏွစ္က ကြန္ျပဴတာ ပရိုဂရမ္ကုတ္ေရးနည္းသင္ဖို႕ အလြန္ကို ငယ္ေသးတယ္လို႕ ယူဆႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းက ပရိုဂရမ္တစ္ခုေရးတဲ့ေနရာမွာ စဥ္းစားရတဲ့ ယုတၱိေဗဒနဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္စဥ္းစားနည္းက အသက္ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ ဆိုရင္ကိုပဲ စသင္လို႕ ရေနပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကေလးေတြကို ပရိုဂရမ္ကုတ္ေရးသားနည္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ကေလးကစားစရာစာအုပ္ေတြ ရွိေနပါၿပီ။ အဲသည္ထဲက ကစားနည္းေလးေတြ ကစားရင္းနဲ႕ ကေလးက ပရိုဂရမ္ကုတ္ေတြ ဘယ္လိုေရးရတယ္ဆိုတာ သင္ယူသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာ အေျခခံေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ။
.
. . . စတုတၳေျမာက္စက္မွုေတာ္လွန္ေရးေခတ္မွာ လူျဖစ္လာတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးအေနနဲ႕ အခုအခ်ိန္ကတည္းက ဒါေတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ထိေတြ႕ရင္းႏွီးမွဳရထားမွ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူနဲ႕အတူ ကစားဖို႕ ကိုယ့္ရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္က သင္ခဲ့တဲ့ ပရိုဂရမ္ကုတ္ေရးသားနည္း သင္ခန္းစာရဲ႕ ခုေခတ္ ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းလမ္းေတြကို ျပန္ေႏႊးရအံုးမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မယ္မင္းႀကီးမက ရြာက အဖြားအိမ္ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲက သစ္ပင္ေတြၾကား ပတ္ေျပးၿပီး ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕
.
ေဇယ်ာႏိုင္
၂၅ ေမ ၂၀၁၉

Academic Freedom

. . . မနက္က အိပ္ယာနိုးနိုးခ်င္း ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ Academic Freedom နဲ႕ Freedom of Learner ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခုကို ေတြ႕မိလို႕ရယ္၊ အဲသည္ သေဘာအဓိပၸာယ္နဲ႕ အႏွစ္သာရကို နားလည္မွုလြဲေနၾကတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ ေတြ႕လို႕ရယ္ ဒီစာကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . ေက်ာင္းသားက တက္ခ်င္တဲ့အတန္းကို တက္လို႕ရတယ္၊ ဆရာကလည္း သင္ခ်င္ရာသင္လို႕ရတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို စည္းမရွိေဘာင္မရွိသေဘာသက္ေရာက္တဲ့ အေရးအသားေၾကာင့္ ဆိုင္ရာဗဟုသုတေနာက္ခံအားနည္းသူအေနနဲ႕ နားလည္မွုလြဲႏိုင္ပါတယ္။ သင္ခ်င္တာသင္လို႕ရတယ္ တက္ခ်င္တဲ့အတန္းတက္လို႕ရတယ္ဆိုတာက သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းေဘာင္ထဲမွာသာျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတာကို ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။
.
. . . ကၽြန္ေတာ္အခု တက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ရဲ႕ နည္းစနစ္ကို ရွင္းျပရင္ လြတ္လပ္တဲ့ပညာသင္ၾကားမွဳသေဘာတရားကို အနည္းငယ္ျဖစ္ျဖစ္ တီးမိေခါက္မိရွိႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တကၠသိုလ္က ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးပညာရပ္နဲ႕ မူ၀ါဒေရးရာကို အဓိကထားသင္ၾကားေပးတဲ့ လူမွုေရးရာသိပၸံပညာရပ္အထူးျပဳ တကၠသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္းကို လာတက္တဲ့သူေတြအေနနဲ႕ အဲသည္နယ္ပယ္က ဘာသာရပ္ေတြကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႕ရၿပီး အဲသည္ဘာသာရပ္ေတြကို ဆည္းပူးမယ့္သူေတြပဲ လာေရာက္ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ သင္ၾကားသင္ယူမွု၀န္းက်င္ကို ဒီတကၠသိုလ္က ဘယ္လို တည္ေဆာက္ထားလဲဆိုတာ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းခြဲ တင္ျပပါ့မယ္
.
သင္ၾကားေရးပိုင္း
.
. . . ပထမပိုင္းအေနနဲ႕ တကၠသိုလ္က သင္ၾကားေရးအပိုင္းရဲ႕ လြတ္လပ္မွုျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြ သင္ၾကားေပးမလဲဆိုတာကို တကၠသိုလ္ဘုတ္အဖြဲ႕က ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ အဲသည္ဘာသာရပ္ေတြ သင္ၾကားေပးႏိုင္တဲ့ ဆရာေတြကို ေခၚယူပါတယ္။ ေခၚတဲ့အခါမွာလည္း တကၠသိုလ္က ပိုက္ဆံတတ္နိုင္ရင္တတ္ႏိုင္သေလာက္ တကၠသိုလ္ ဂုဏ္သတင္းႀကီးရင္ႀကီးသေလာက္ ဆရာေကာင္းေတြရၿပီး ဆရာေတြေကာင္းေလေလ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းတက္ေလျဖစ္တာမို႕ အဲသည္ႏွစ္ခု အျပန္အလွန္ ဟန္ခ်က္ညီေနေအာင္ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘုတ္အဖြဲ႕က လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ တကၠသိုလ္အဆင့္အတန္းျမင့္မွ ဆရာေကာင္းေတြလာမယ္၊ ဆရာေကာင္းေတြလာမွ တကၠသိုလ္အဆင့္အတန္းျမင့္မယ္၊ ဒါမွသာ အဆင့္အတန္းမီတဲ့ေက်ာင္းသားေကာင္းေတြလာတက္မယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္မွ တကၠသိုလ္ဂုဏ္တက္မယ္၊ တကၠသိုလ္ဂုဏ္တက္မွ ဆရာေကာင္းေတြလာခ်င္မယ္ စသည္ျဖင့္ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု အမီသဟဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အဲသည္ဟန္ခ်က္မပ်က္ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းတက္ေအာင္ သက္ဆိုင္ရာဘုတ္အဖြဲ႕က ဆရာေတြ ေခၚယူရာမွာ ဘာသာရပ္ေတြ သတ္မွတ္ရာမွာ ေအာင္ျမင္မွုအဆင့္ေတြ သတ္မွတ္ရာမွာ မူ၀ါဒေတြခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။
.
. . . ဆက္လက္ၿပီး ဆရာေတြ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါ့မယ္။ ဆရာေတြဟာ ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြကို ပို႕ခ်မယ္ဆိုတာ ေက်ာင္းရဲ႕ ဆရာမ်ားအစည္းအေ၀းမွာ ေဆြးေႏြးညွိႏွိဳင္းၾကရပါတယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕အထူးျပဳဘာသာရပ္ေဘာင္ထဲလည္း၀င္ေအာင္ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေစ်းကြက္၀င္တဲ့ ဘာသာရပ္လည္းျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြမ်ားတဲ့ ဘာသာလည္းျဖစ္ေအာင္ ဘက္ေပါင္းစံုက စဥ္းစားတိုင္ပင္ၿပီး ဘယ္ဆရာက ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြကို သင္ၾကားမလဲဆိုတာ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ ဆရာမ်ားအဖြဲ႕အစည္းအေ၀း (Faculty meeting) မွာ အဆိုပါအတိုင္း ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ သက္ဆိုင္ရာဆရာမ်ားက သူတို႕သင္မယ့္ ဘာသာရပ္သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို ကိုယ့္ဘာသာ ေရးဆြဲတင္ျပၾကရပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက တကၠသိုလ္အမ်ားစုလို အရင္ကတည္းက ေရးဆြဲထားတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းနဲ႕ ျပဌာန္းစာအုပ္ကိုကိုင္ၿပီး ဘယ္ဆရာက သင္မလဲတာ၀န္ေပးတာနဲ႕ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာကို သတိျပဳေစလိုပါတယ္)
.
. . . ဒီေနရာမွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုကို သင္ၾကားတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သူ႕ဘာသာရပ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုသင္ၾကားမယ္ ဘာေတြကိုသင္ၾကားမယ္၊ တကၠသိုလ္ကခ်မွတ္ထားတဲ့ မူ၀ါဒအဆင့္အတန္းနဲ႕အညီ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းကို ဘယ္လိုေရးဆြဲသတ္မွတ္ထားမယ္ဆိုတာေတြကို မိမိဘာသာ တစ္ဦးတည္းလြတ္လပ္စြာ သတ္မွတ္ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တစ္ဘာသာနဲ႕တစ္ဘာသာ အမွတ္ေပးပံုျခင္း မတူသလို ေက်ာင္းသားရဲ႕ အရည္အေသြးကို အကဲျဖတ္ပံုျခင္းလည္း မတူပါဘူး။
.
. . . တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတြက အတန္းတက္အမွတ္ကို ရာခိုင္ႏွဳန္းတစ္ခုအေနနဲ႕ ထည့္တြက္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ထည့္တြက္ခ်င္မွ တြက္ပါမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က စာေမးပြဲႏွစ္ခါေျဖခိုင္းေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ စာေမးပြဲလံုး၀မေျဖခိုင္းတာရွိသလို စာေမးပြဲခန္းထဲ ယူခ်င္တဲ့စာအုပ္ယူလာကိုးကားေျဖခြင့္ေပးတဲ့ ဆရာေတြလည္းရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ စာတမ္းတစ္ေစာင္နွစ္ေစာင္ေရးခိုင္းသလို တစ္ခ်ိဳ႕က အဖြဲ႕လိုက္လုပ္ငန္းေတြမွာ အမွတ္ပိုေပးတာ စသည္ျဖင့္ ဆရာတစ္ေယာက္ခ်င္းစီက ကိုယ္ပိုင္မူနဲ႕ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာလို ေက်ာင္းသားအားလံုး စာေမးပြဲေျဖရတဲ့ စာေမးပြဲႀကီးဆိုတာမ်ိဳး မရွိဘဲ ဆရာတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အကဲျဖတ္စနစ္အတိုင္းသာ ေက်ာင္းသားက လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . ဒုတိယပိုင္းအေနနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ကို တင္ျပလိုပါတယ္။ ေက်ာင္းသားက ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ထဲမွာပဲ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ အထက္မွာေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မူ၀ါဒေရးရာအထူးျပဳေက်ာင္းမွာ ေဆးပညာေတြ အင္ဂ်င္နီယာပညာေတြ ေမွ်ာ္လင့္လို႕မရသလို စိုက္ပ်ိဳးေရးအထူးျပဳတဲ့ေက်ာင္းမွာလည္း ဘာသာစကားဆိုင္ရာပညာရပ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္လို႕မရပါဘူး။
တကၠသိုလ္ (University) ေအာက္မွာကို သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္အထူးျပဳ (Schools) ေတြ ခြဲထားၿပီး အဲသည္ေအာက္မွာမွ ေက်ာင္းသားက ဘယ္ဘာသာရပ္အထူးျပဳသလဲ (Program) ေရြးခ်ယ္တဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္သင္ၾကားခြင့္ရွိသလဲဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တကၠသိုလ္မွာ International Relations School နဲ႕ International Development School ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းႏွစ္ခုခြဲထားၿပီး ေက်ာင္းတစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ေအာက္မွာ သက္ဆိုင္ရာ Program ေတြရွိပါတယ္။
.
. . . ဒါေၾကာင့္ International Relations School ေအာက္က International Relations Program ကိုယူထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အဲသည္ပရိုဂရမ္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ မယူမျဖစ္ ဘာသာရပ္ (Core Courses) ဆယ္ခုေလာက္ကို မျဖစ္မေန ယူၾကရပါတယ္။ အဲသည္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘာသာရပ္အတန္းေတြကို မယူဘဲ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဆင့္နဲ႕ မေအာင္ျမင္ဘဲနဲ႕ ဘြဲ႕မေပးပါဘူး။ ဒီပရိုဂ၇မ္မွာ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အဲသည္သတ္မွတ္ထားတဲ့ မယူမေနရဘာသာရပ္ေတြကို မယူဘူးလို႕ ျငင္းခြင့္မရွိပါဘူး။ ျငင္းပယ္မယ္ဆိုအံုးေတာ့ ဘြဲ႕မရရံုပဲရွိမွာပါ။

ပိုနားလည္ေအာင္ရွင္းျပရရင္

. . . IR Program မွာ မယူမေနရ ဘာသာရပ္က ဆယ္ခုရွိတယ္ဆိုပါစို႕။ ဘာသာရပ္တစ္ခုအတြက္ ခရက္ဒစ္ႏွစ္မွတ္ေပးၿပီး ဘြဲ႕ရဖို႕လိုအပ္တဲ့ အနည္းဆံုး ခရက္ဒစ္က အမွတ္ေလးဆယ္ဆိုပါစို႕။ က်န္တဲ့ ခရက္ဒစ္ အမွတ္ ႏွစ္ဆယ္အတြက္ ဘယ္အတန္းေတြ တက္မလဲဆိုတာကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ (Elective Courses) ေတြထဲကေန ေက်ာင္းသားက ေရြးခြင့္ရွိပါတယ္။ ေရြးခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာေတာင္မွ University တစ္ခုလံုးက သင္ၾကားသမွ်ေတြထဲကေန ယူခ်င္ရာယူလို႕မရပါဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ School ေအာက္က Program ေတြထဲကပဲ အမ်ားဆံုး ေရြးရတာပါ။ ဥပမာ IR School ေအာက္က IR Program တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားက IM School ေအာက္က ဘာသာရပ္ေတြကို သြားယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ ခရက္ဒစ္ ေလးမွတ္ထက္ ပိုမေပးပါဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တာက အခ်ိန္ရလို႕ စိတ္လည္း၀င္စားလို႕ တစ္ျခား School ေအာက္က အတန္းေတြကို မွတ္ပံုတင္ၿပီး သြားတက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခရက္ဒစ္ ေလးခုအထိပဲ ရမွတ္ထဲ ထည့္တြက္ေပးပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားကို သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္နဲ႕ နီးစပ္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကိုပဲ ယူေစခ်င္လို႕ စနစ္အားျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းကန္႕သတ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . ေက်ာင္းသားက ဘာသာရပ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ နည္းစနစ္ကလည္း အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးထားပါတယ္။ အတန္းတစ္တန္း မစခင္ တစ္္လေလာက္အလိုမွာ ေက်ာင္းသားဟာ သူတက္မယ့္အတန္းအတြက္ ႀကိဳတင္မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ အြန္လိုင္းကေန လုပ္ရတာပါ။ အဲလိုလုပ္တဲ့အခါမွာ တကၠသိုလ္၀က္ဆိုက္ထဲ၀င္ၿပီး ဒီအတန္းမွာေတာ့ ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြကို ပို႕ခ်ေပးမယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပထားၿပီး ဘာသာရပ္တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ သင္ရိုးနဲ႕ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အရာေတြ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ေတြ၊ စာသင္ခ်ိန္တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ သင္ၾကားမယ့္ ေခါင္းစဥ္ေတြ၊ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာ သင္ၾကားမယ့္ ဆရာေတြက တင္ထားေပးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သင္ၾကားေပးမယ္ အခ်ိန္ဇယားကိုလည္း တစ္ပါတည္းေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားက အတန္းကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ကိုရၿပီး ကိုယ္တက္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ႏွစ္ခုက အခ်ိန္တိုက္ေနရင္ ဘယ္ဟာကို ေရြးရမလဲ ဆိုတာကအစ စီစဥ္လို႕ရပါတယ္။
.
. . . အတန္းတစ္ခု စစခ်င္း ပထမတစ္ပတ္မွာ ေက်ာင္းသားက သူမွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ အတန္းေတြကို လိုက္တက္ၾကည့္ၿပီး သူမွတ္ပံုမတင္ထားေပမယ့္ စိတ္၀င္စားတဲ့အတန္းေတြကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာဆရာေတြကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး လိုက္တက္ရင္း ဆရာေတြနဲ႕ ဘာသာရပ္သေဘာေတြကို အကဲခတ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ပထမတစ္ပတ္ၿပီးတဲ့အခါက်မွ ဘာသာရပ္မွတ္ပံုတင္ကို အၿပီးသတ္လုုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ ဒါက ေက်ာင္းသားဘက္က ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ပါ။
.
. . . ဆရာက ေက်ာင္းသားရဲ႕ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ႏုိင္မွုကို အကဲျဖတ္ အမွတ္ေပးသလို ေက်ာင္းသားကလည္း ဆရာကို အကဲျဖတ္ အမွတ္ေပးတဲ့စနစ္ပါရွိပါတယ္။ အတန္းတစ္ခုရဲ႕ ေနာက္ဆံုး သတင္းပတ္မွာ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္နဲ႕ နည္းျပဆရာကို အကဲျဖတ္တဲ့ အကဲျဖတ္လႊာကို ေက်ာင္းသားက ျဖည့္ရပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ၀က္ဆိုက္ကေန အခ်ိန္အကန္႕အသတ္နဲ႕ ေက်ာင္းသားဆီပို႕ေပးတဲ့ အကဲျဖတ္လႊာကို ေက်ာင္းသားက သူ႕စကား၀ွက္နဲ႕ ၀င္ေရာက္ၿပီး ဘာသာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သင္ၾကားမွဳပိုင္းဆိုင္ရာ စသည္ျဖင့္ အကဲျဖတ္လႊာမွာ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ အမွတ္ေပးရပါတယ္။ ဘာသာရပ္ကို ဆရာကို ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ေရးသားရပါတယ္။ ဒီလိုေက်ာင္းသားက ေရးသားတဲ့ အကဲျဖတ္ခ်က္ကို သက္ဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မသိေစရပါဘူးဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ေပးထားတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဘာသာရပ္အေပၚမွာျဖစ္ေစ ဆရာေပၚမွာျဖစ္ေစ သင္ၾကားနည္းစနစ္ေပၚမွာျဖစ္ေစ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္အႀကံျ႔ပဳ အမွတ္ေပးခြင့္ရွိေနပါတယ္။
.
. . . အတန္းတစ္တန္းၿပီးတိုင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အမွတ္စာရင္းနဲ႕ ေအာင္ျမင္မွုအဆင့္အတန္းေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီပို႕ေပးသလို ဆရာေတြအေပၚ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အကဲျဖတ္အမွတ္ေပးခ်က္ေတြကို အားလံုးသိေအာင္ ပြင့္လင္းျမင္သာ ထုတ္ျပန္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ ဘာသာရပ္တစ္ခု ဆရာတစ္ေယာက္ကို သူ႕ရဲ႕သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းေတြအေပၚမွာသာမက သူသင္ခဲ့တဲ့အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳခ်က္ေတြကိုပါ ျမင္သာထင္သာ ေလ့လာခြင့္ရၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင္ ့တစ္ခ်ိဳ႕အတန္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြ စုၿပံဳေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕အတန္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြ နည္းေနတာစသည္ျဖင့္ မ်ိဳးစံုရွိေနႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . အခုေရးသားခဲ့တာကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ သင္ၾကားသင္ယူမွု၀န္းက်င္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စနစ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိုယ္ေတြ႕ ဗဟုသုတတစ္ခ်ိဳ႕ကို မွ်ေ၀ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးေပမယ့္ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တီးမိေခါက္မိရွိၿပီလို႕ ယူဆပါတယ္။ ပိုသိခ်င္တာမ်ားရွိရင္ ေအာက္က မွတ္ခ်က္ေနရာမွာ ေမးေပးပါ။ အမ်ားသိေအာင္ ေျဖေပးပါ့မယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်
.
ေဇယ်ာႏိုင္

Value Factor

သေဘာထားႀကီးလွခ်ည္ ထင္မေနၾကနဲ႔ သူတို႔အတြက္ ေျခအိတ္က ယုတ္နိမ့္တယ္လို႔ အယူမရွိတာ ဂ်ပန္မွာ ကမာကူရဘုရားေရာက္ဖူးရင္ေတြ႕လိမ့္မယ္ ဆင္းတုေတာ္ပံုကို မုန္႔လုပ္တယ္ ယပ္ေတာင္လုပ္တယ္ ေျခအိတ္လုပ္တယ္

ဒီလိုလုပ္ျပတာက
ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားဖန္ပါလို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပဲ၊ စိုင္းစိုင္းပြဲသြားတဲ့ခလိန္းမေတြ ပါးမွာ SAI လို႔ စတစ္ကာကပ္ထားသလိုပဲ၊ ဟိုက သေဘာေတာင္က်အံုးမယ္

ယဉ္ေက်းမႈ ဓေလ့ တန္ဖိုးေတြ မတူျကတာကို နားလည္ဖို႔လိုတယ္၊ သူ႔ဓေလ့ကိုယ့္ဓေလ့ တူတာမဟုတ္

အာ့တာကိုလစ္ဘရယ္ေၾကာင္ၿပီး
ေသာက္႐ူးထၿပီး
တို႔လဲလုပ္မယ္ကြဆို
ျမန္မာ့တန္ဖိုးေတြနဲ႔ကန္႔လန္႔တိုက္ၿပီး
အနည္းဆံုးေတာ့
အဆဲခံရလိမ့္မယ္

ရာဇဘိေသသ

ဘူမိေဘာဘုရင္မင္းျမတ္နတ္ရြာစံၿပီးတဲ့ေနာက္ မဟာခ်က္ကရီမင္းဆက္ရဲ႕ ဒသမေျမာက္ရာမမင္းအျဖစ္တင္ေျမွာက္တဲ့ ရာဇဘိေသသမဂၤလာရဲ႕ အဓိကအက်ဆံုး အစီအစဥ္မ်ားကို ဒီေန႕ ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ဘုရင့္နန္းေတာ္မွာ က်င္းပပါတယ္။

ဘုရင္အျဖစ္ဘိသိက္မခံယူခင္မွာ အရင္ဆံုး ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ကို ဖိုးသူေတာ္လို၀တ္ဆင္ၿပီး ထိုင္းနိုင္ငံတစ္လႊား ေနရာေပါင္း ၉ ေနရာက ေရကို ဂါထာမႏၱန္မ်ားနဲ႕စီမံထားတဲ့ ေရစင္နဲ႕ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ပါတယ္။ 


ၿပီးတဲ့အခါ မင္း၀တ္တန္ဆာကို ဆင္ျမန္းၿပီးတဲ့အခါ ရွစ္ေထာင့္ပံုသစ္သားပလႅင္မွာထိုင္ၿပီး ရာဇဘိေသသ ေရစင္သြန္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ေမြးစားဖခင္အျဖစ္ လူသိမ်ားတဲ့ ထုိင္းဘုရင့္အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီ ဥကၠဌ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဖရမ္၊ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရာယြတ္ခ်န္အိုခ်ာ အပါအ၀င္ ထုိင္းအဆင့္ျမင့္အရာရွိႀကီး ရွစ္ေယာက္က ထိုင္းႏိုင္ငံတစ္လႊား ေနရာေပါင္း ၁၀၈ ေနရာက ေဆာင္ယူလာတဲ့ ေရစင္ကို ဆက္သရၿပီး ပုဏၰားရွစ္ေယာက္က ေရစင္ကို သြန္းေပးရပါတယ္။ 


အဲသည္ေနာက္ ရာဇဘိေသသ မဂၤလာရဲ႕ အထြဋ္အထိပ္ကာလျဖစ္တဲ့ ဥေသွ်ာင္ေဆာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေမရုျမင့္မိုရ္ေတာင္ထြတ္သဖြယ္ ျပဳလုပ္ထားအပ္တဲ့ ဘုရင့္ဥေသွ်ာင္ကို ေရႊအေလးခ်ိန္ ေလးပိသာခြဲေက်ာ္ (၁.၆၅ ကီလိုဂရမ္) နဲ႕ ျပဳလုပ္ထားၿပီး ဘုရင့္ရဲ႕ ႀကီးေလးတဲ့တာ၀န္ကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္တယ္လို႕ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဥေသွ်ာင္ေဆာင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင့္ဘြဲ႕ေတာ္ေရးထြင္းထားတဲ့ ေရႊစင္ျပားနဲ႕ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးကို သိမ္းပိုက္ခံယူေတာ္မူပါသတဲ့။ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ငါးပါးကေတာ့ ဥေသွ်ာင္၊ သံလ်က္၊ က်ိဳင္း၊ သားၿမီးယပ္နဲ႕ ေရႊေျခနင္းတို႕ျဖစ္ပါတယ္။ 


ဘုရင့္ဥေသွ်ာင္ေဆာင္းေနခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ယံမွာ ေနထီးေဆာင္းေနတယ္လို႕သတင္းျဖစ္ေနတာရွိေပမယ့္ အတည္ျပဳလို႕မရေသးပါဘူး။ 


ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလ တစ္ရက္ေန႕က က်င္းပတဲ့ ဂ်ပန္ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ အရိုက္အရာဆက္ခံပြဲက ရိုးရွင္းတိတ္ဆိတ္သေလာက္ ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္ဘိသိက္ခံပြဲက အေျမာက္ပစ္သံ ခရုသင္းမွဳတ္သံ ဆိုင္းသံဗံုသံတစ္ညံညံနဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနား စည္ကားလြန္းလွတယ္။ 


Refer to different multiple sources

ဗိုလ္ေကာင္း

၄ ေမ ၂၀၁၉

ေက်ာင္းလခ

. . . ျမန္္မာ့ပညာေရးစနစ္က ဘယ္လို၊ ျမန္မာတကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ အဆင့္က ဘယ္ခ်မ္းသာ စသည္ျဖင့္ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ သူေတြ ေမ့ထားေလ့ရွိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာတကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ေက်ာင္း၀င္ေၾကး တစ္နည္းအားျဖင့္ ေက်ာင္းလခလို႕ ေျပာရပါမယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ဖူးတာမို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္က အစိုးရတကၠသိုလ္ေတြမွာ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းလခ နဲ႕ စာၾကည့္တိုက္ေၾကးဘာညာဆိုတာ အခုေခတ္ ေစ်းႏွဳန္းေတြအရဆို ကြမ္းစားေဆးေသာက္ က်ေပ်ာက္သေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ အတိုင္းအတာျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ့တကၠသိုလ္ပညာေရး ကုန္က်စရိတ္ဟာ အစိုးရက အားလံုးနီးပါး စိုက္ထုတ္ကုန္က်ေပးထားတဲ့ အခမဲ့နီးနီးအေျခအေနမွာရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြေပးႏိုင္တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္လို ေက်ာင္းမွာတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြမွာသာ လစဥ္အေဆာင္လခ၊ ထမင္းလခ ေပးရတာရွိေပမယ့္ က်န္တာကေတာ့ အလကားနီးနီးေစ်းႏွဳန္းနဲ႕ပဲ ေပးသြင္းေက်ာင္းတက္ခြင့္ရေနတာျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . ဒီလိုေျပာရင္ အခုလက္ရွိ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက ဆဲခ်င္ၾကမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ
.
. . . ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုလည္း ဗဟိုဦးစီး ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကေန ေစ်းကြက္စီးပြားေရးနဲ႕ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာင္းလိုက္ၿပီဆိုရင္ ပညာေရးစနစ္ကိုလည္း ေခတ္စနစ္နဲ႕အညီ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေျပာင္းလဲလိုက္ပါဖို႕ လိုပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ကလို အစိုးရကပဲ ေနရာတကာ အကုန္လံုး အကုန္အက်ခံေနရတဲ့ စနစ္ကေန ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတဲ့ စနစ္ကို သြားေနခ်ိန္မွာ အစိုးရက ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြလည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စနစ္ကို သြားေနဖို႕ လိုလားအပ္တဲ့အေလ်ာက္ ႀကိဳးစားေနၾကခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြထံကေနၿပီးေတာ့လည္း ထိုက္သင့္တဲ့ အခေၾကးေငြကို ယူဖို႕ သင့္ပါၿပီ။
.
. . . တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေျပာေျပာေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စီမံခန္႕ခြဲပိုင္ခြင့္ဆိုတာ တကၠသိုလ္ေတြ ကိုယ့္၀င္ေငြနဲ႕ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္မွသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္ခြင့္ကို ေတာင့္တအပ္ပါတယ္။ အစိုးရကေပးတဲ့ ျပည္သူ႕ဘ႑ာနဲ႕ လည္ပတ္ေနသမွ်ေတာ့ တကၠသိုလ္ကိုယ္တိုင္က စီမံခန္႕ခြဲပိုင္ခြင့္လိုခ်င္လို႕မရပါ။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြထံက ေကာက္ခံေနတဲ့ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးႏွဳန္းထားေတြကို ေခတ္နဲ႕အညီႀကီး မဟုတ္ေသးဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ထိုက္သင့္တဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ေျပာင္းလဲေကာက္ခံသင့္ပါၿပီ။
.
. . . ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ အမွန္တကယ္ကုန္က်တဲ့ ပမာဏအထိ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ခံဖို႕ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာင္ ပံုမွန္အတိုင္း စာေမးပြဲ မေအာင္တဲ့ ေက်ာင္းသား ဥပမာအားျဖင့္ တစ္ႏွစ္တည္းကို ေနာက္တစ္ခါ ျပန္တက္ရၿပီဆိုရင္ ေက်ာင္းလခကို ဘယ္ေလာက္တိုးလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ စနစ္မ်ိဳးနဲ႕ဆို ေက်ာင္းသားေတြကို ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ က်င့္သံုးရာလည္းေရာက္ ေက်ာင္းအတြက္လည္း ႏွစ္ပိုေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ၀န္အားကို တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္စရာ အေၾကာင္းတစ္ခုလို႕ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း

ဗိုလ္ေကာင္း
၃ ေမ ၂-၁၉

Astronomy

Some of the so called educated people share this news as a silly and funny story. Is it really funny?
No.
Regardless of mythical and religious belief, the temple is still meaningful for its beauty of the combination of architecture and astronomy.
Why should not we and our children witness the significant moment of the year the temple was intentionally designed for?

ျပည့္တန္ဆာေမွာင္ခိုေစ်းကြက္

ေဘာဂေဗဒ သေဘာတရားအရဆိုရင္ ၀ယ္လိုအားနဲ႕ ေရာင္းလိုအားရွိၿပီး ၀ယ္နိုင္ေရာင္းႏိုင္ၾကတယ္ဆိုရင္ ေစ်းကြက္ဆိုတာ ရွိလာတာပါပဲ။ အဲသည္ေစ်းကြက္တစ္ခုက အစိုးရက စည္းမ်ဥ္းဥပေဒနဲ႕ လည္ပတ္ခြင့္မေပးဘူးဆိုရင္လည္း ေစ်းကြက္က ေပ်ာက္မသြားဘဲ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံက ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ရဲ႕ သေဘာတရားကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။
.
. . . ျပည့္တန္ဆာကိစၥဟာ ျမန္မာ့ဥပေဒက ခြင့္ျပဳမထားတဲ့ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္တို႕ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀အတိုင္း အစိုးရက ေပ်ာက္ေအာင္လည္း မလုပ္ႏိုင္ (လုပ္လည္းမလုပ္ထိုက္)၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႕လည္း ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရဘဲ ဘယ္ကၾကည့္ၾကည့္ ဆိုးကြက္ေတြခ်ည္းသာပါပဲ။ အစိုးရက မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအားနည္းခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနရံုသာမက အဲသည္ေစ်းကြက္ထဲမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတဲ့ ေရႊၾကာေလးေတြလည္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အဖိုးအခမရ ဥပေဒရဲ႕ အကာအကြယ္မရဘဲ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ခံရ၊ အားေပးသူေတြကလည္း စမတ္က်က် အားေပးလို႕မရ၊ လုပ္ငန္းရွင္ကလည္း အလုပ္ရယ္လို႕ ပီပီျပင္ျပင္လုပ္မရ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြန္အခမရ၊ ၊ နယ္ေျမအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွုကိုလည္း အားေပးရာေရာက္တဲ့အျပင္ ျပည္သူ႕က်န္းမာေရးကိုပါ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ ကိစၥႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။
.
. . . ဘယ္ေခတ္မွာ ဘယ္လိုေတြေတြးၿပီး ဘယ္လိုဥပေဒေတြပဲ ျပဌာန္းခဲ့ခဲ့ အခုခ်ိန္ဟာ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ဥပေဒေသခ်ာျပဳစုၿပီး စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းၾကပ္မတ္ဖို႕ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ အခုဆို လူေတြလည္း ဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံလာၾကပါၿပီ
.
. . . ေရႊၾကာရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီရတာကို အခြင့္ေကာင္းယူ Window opportunity ပြင့္တယ္လို႕ မွတ္ယူၿပီး လူေတြ စိတ္၀င္စားမွု ျမင့္တက္ေနခ်ိန္မွာ သက္ဆိုင္ရာ Social Influencer ေတြနဲ႕ ဥပေဒျပဳအမတ္ေတြက ဒီကိစၥကို ဥပေဒျပဳဖို႕ တည္ဆဲဥပေဒေတြထဲက ျပင္သင့္တာျပင္ဖို႕ စတင္လွံဳ႕ေဆာ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ေကာင္းကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ လုပ္နိုင္သူေတြလုပ္ၾကဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္
.
ေဇယ်ာႏိုင္
၂၄ မတ္ ၂၀၁၉

အမွိဳက္ Window Opportunity

. . . အခုေနာက္ပိုင္း အမွိုက္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ ပိုပိုၿပီး သတိထားျဖစ္လာတာေတြ အမွိုက္သိမ္းၾကဖို႕ ေဆာ္ၾသတာေတြ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာေတြ ျမင္ရတာ တကယ္ကို ၀မ္းသာစရာေကာင္းပါတယ္။ အဲသလို လူထုက စိတ္၀င္စားေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဒီအခ်ိန္မွာ အမွိဳက္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စီမံခန္႕ခြဲမွဳကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္နိုင္ရင္ ေရရွည္အတြက္ အက်ိဳးရွိနိုင္တယ္လို႕ျမင္ပါတယ္။
.
. . . အမွိဳက္ေတြကို ေကာက္ၾကတာေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕ အဲသည္အမွိဳက္ကို တစ္ေနရာကေန ေနာက္တစ္ေနရာကို ပို႕ဖို႕ရာက သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာဟုတ္ရဲ႕လား၊ မီးရွိဳ႕ရမယ့္အမွိဳက္လား၊ က်င္းတူးျမွပ္ရမယ့္အမွိဳက္လား၊ စည္းကမ္းမဲ့ အမွိဳက္ပစ္တဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ အမွိဳက္ေတြ ထပ္မပစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ပညာေပး ဒဏ္ေပးကိစၥတင္ မလံုေလာက္ဘဲ စီမံခန္႕ခြဲမွဳနည္းလမ္းနဲ႕ပါ အမွိဳက္ကိစၥ ေသခ်ာကိုင္တြယ္ဖို႕ လိုမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။
.
. . . ရန္ကုန္မွာဆို ႏွစ္တိုင္းလိုလုိ သၾကၤန္အခါလိုမ်ိဳးမွာ ေတာ္ကို ရုပ္ဆိုးတဲ့ အမွိဳက္စည္းကမ္းပ်က္မွဳမ်ိဳးကို ပန္းၿခံေတြလို ကန္ေတာ္ႀကီးတို႕ အင္းလ်ားတို႕ကန္ေစာင္းလို ေနရာေတြမွာ ျမင္ျမင္ေနရတာေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူေတြက အဲဒါကို အဆင္ေျပေအာင္ စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္ပံု မေပၚပါဘူး။ စည္းကမ္းရွိခ်င္သူေတြေတာင္ အမွိဳက္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ စနစ္တက် စြန္႔ပစ္လို႕ရမယ့္ အစီအမံမ်ိဳး မရွိဘူးဆို စည္းကမ္းကို စိတ္မ၀င္စားတဲ့သူေတြ စည္းကမ္းပ်က္ၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းတဲ့ကိစၥပါ။
.
. . . အမွိဳက္ကိစၥကို ေသခ်ာ စီမံခန္႕ခြဲမွဳေကာင္းေကာင္းနဲ႕သာ လုပ္ၾကရင္ ပြဲၿပီးလို႕ အမွိဳက္ေကာက္ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို အလုပ္ႀကီးလုပ္ေနရဖို႕ မရွိပါဘူး။ မူလကတည္းကိုက အလြယ္တကူ အမွိဳက္ထည့္စရာထားေပးမယ္၊ ျပည့္ရင္ လဲလွယ္ေပးမယ္ဆိုတာ စီစဥ္ထားရင္ ပြဲၿပီးလို႕ အမွိဳက္ေကာက္ရတယ္ဆိုတာ တစ္စြန္းတစ္စေလာက္ပဲ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
.
. . . သၾကၤန္လိုပြဲမ်ိဳးမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ လုပ္အားကိုလည္း အေသအခ်ာ ေတာင္းခံ အသံုးျပဳသင့္ပါတယ္။ ေသခ်ာေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ ေစတနာ့၀န္ထမ္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ လူငယ္ေတြက အမွိဳက္ကို ဘယ္လိုပစ္ပါ ေဆာ္ၾသၾကမယ္၊ သက္ဆိုင္ရာ စည္ပင္က အမွိုက္သိမ္း၀န္ထမ္းကလည္း အမွိဳက္ပံုးျပည့္ရင္ အခ်ိန္မီလဲေပးမယ္ စသည္ျဖင့္ ဟန္ခ်က္ညီညီလုပ္ၾကရင္ သၾကၤန္ဟာ အမွိဳက္ေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုးမယ့္အျဖစ္မ်ိဳး ကင္းေ၀းနုိင္ပါတယ္။
.
. . . ဒါမ်ိဳးကို စည္ပင္က တာ၀န္ရွိသူမ်ားသာမက ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းထဲ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ကိုယ့္ရပ္ကြက္အလိုက္ လမ္းအလိုက္ လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿမိဳ႕ရြာေတြ ပိုၿပီး သန္႕ရွင္းလွပသြားမွာပါ
.
. . . အနီးဆံုး လာမယ့္ သၾကၤန္မွာ အမွိဳက္ကို ဘယ္လို စီမံကိုင္တြယ္သလဲ ေစာင့္ၾကည့္အံုးမယ္
.
ဓာတ္ပံု၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက လူစည္ကားရာေနရာတိုင္း ကားရပ္နားစခန္းတိုင္းမွာ ခ်လည္းခ်ထား ျပည့္ရင္လည္း အခ်ိန္မီလာသိမ္းလဲလွယ္တဲ့ စနစ္ရယ္ လူေတြကိုယ္တိုင္လည္း အမွိဳက္ကို စနစ္တက်ပစ္ရပါလားဆိုတဲ့ အသိရယ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အမွိဳက္စည္းကမ္းမဲ့ပစ္တာ မရွိသေလာက္ေပါ့။ လူေတြကို ပညာေပးရတာ သိပ္မခက္ေလာက္ပါဘူး။ အမွိုက္ပံုးေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ခ်ထားဖို႕နဲ႕ အမွိဳက္သိမ္းစနစ္ကို သက္ဆိုင္ရာက ေသခ်ာစီမံဖို႕သာ အေရးႀကီးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြက စိတ္ေကာင္းရွိပါတယ္။
.
ေဇယ်ာႏိုင္
၁၈ မတ္ ၂၀၁၉

WTF Yangon Government

This notification makes me remember of the days when the country was under the management of the military council.
.
. . . The government has to request the people to use the alternative way, to apologize for any inconvenience, and say thank you in advance for their understanding. It is the practice of any administrative body when they are to do something even for public welfare purpose which can cause the people inconvenience.
.
Unfortunately
. . . The Yangon government seems not to have a public oriented mindset. The tones of the language used in the notification clearly indicates that the government doesn’t care about the inconvenience of the people as if the people are responsible to sacrifice their rights for the interest of a foreign film company.
.
Who would teach the so-called democratic government how to respect the people’ right?