ရင္တြင္းမွ ပိေတာက္ပန္း ( တကၠသိုလ္ ဘုန္းနုိင္ )

“ကိုယ့္ဘဝ…..

ပြင့္လာရ ခ်စ္ဦးလႊာ။

ပိေတာက္ကို ပမာခိုင္း

ႏိႈင္းခ်င္ရဲ႕ ေမာင့္သက္လ်ာ

တစ္သက္တြင္ သည္တစ္ခ်စ္

တစ္ခ်စ္သည္ တစ္ေယာက္ထည္း

မေဖာက္လႊဲပါတဲ့ ခိုင္သစၥာ

ေမတၱာႏွစ္ သၾကၤန္ပန္း။


ဪ…..မဆင္ျငင္းရင္လွ

ပင္မင္းမွာ မာလာသုဥ္းသည္သို႕

ဘဝမွာ ပိေတာက္တုံးေပလိမ့္

ဆံထုံးေနာင္ မျပင္နဲ႕

တာသဘင္ တစ္ၾကိမ္သစ္မည္က

သံသရာ ဟိုတစ္ေခတ္မွာမို႕

(ကြယ္) လြမ္းရစ္ေတာ့ မငိုတမ္း….”




တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ (ပိေတာက္ပြင့္ဆဲ လသာဆဲဝယ္)

ပစ္တိုင္းေထာင္ (ဆရာႀကီး - ဇ၀န )

 

 

 

-

ပစ္တုိင္းေထာင္ေလး ပုတိုတုိ

မ်က္ႏွာ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ

ပစ္ခ်င္သလို ပစ္လို႔ခ်

က်ရာ ေထာင္လို႔ထ။

သူ႕ဘ၀ႏွင့္ သူ႕ျဖစ္ေထြ

အံ့ၾသေလာက္ပါေပ

ေျခေတြ လက္ေတြ မရွိပဲ

ကိုယ္ထူ ကုိယ္ထျမဲ။

အခက္အခဲ သူရင္ဆိုင္

စိတ္ဓာတ္ မယိမ္းယိုင္

အႏုိင္မခံ ရံႈးမေပး

အေျပး ျပိဳင္ခ်င္ေသး။

 

ပိေတာက္ဦး --- ( ဒဂုန္တာရာ )

-

အို လွလိုက္ထာ

ကိုင္းငိုက္ယိုယီး၊ တြဲေလာင္းစီး၍

ေ႐ႊသီး၀ါေသြး၊ ႁပြတ္သိပ္ေလးေအာင္

ၫြတ္ေကြး႐ြ႐ြ၊ လွ...လွ...လွ...သည္

ပထမ ပိေတာက္ ပြင့္စဥ္က။

-

"ေဟာ ေဟာ ပြင့္ၿပီ"

က်ဴးရင့္ေအာ္ၾက၊ တံခါး၀မွ

လွစ္ဟဆိုကာ၊ ေျပးထြက္လာၿပီး

၀င္း၀ါပိေတာက္၊ သစ္ပင္ေအာက္၀ယ္

လုေကာက္ ေႂကြသည့္ ပြင့္မ်ားကို။

-

ငမ္းငမ္းတက္၍

လုယက္ခုန္တက္၊ ဓားလက္နက္ျဖင့္

ခ်ိဳးဖ်က္႐ြက္ကိုင္း၊ ခုတ္ထစ္စိုင္း၍

ပိုင္းပိုင္းျဖတ္ေႁခြ၊ ယူၾကေလေသာ္

ေရာေထြ ႐ုန္းရင္း ဆန္ခတ္တည္း။

-

လုဖ်က္မႈန္းေၾကာင့္

ေၾကျပဳန္းလဲက်၊ ဒဏ္ရာရႏွင့္

႐ြက္ျမျပာၫို၊ သစ္ငုတ္တိုသာ

ဖ႐ိုဖရဲ က်န္ရစ္၏။

-

ငါ့စိတ္တြင္ကား

ေမခင္ႏွမ၊ ဆံေကျမထက္

လွလွကေလး၊ ကိုယ္တိုင္ေ႐ြး၍

ဆင္ေပး ထံုးခ်င္ လွေသာေၾကာင့္။

-

က်ိဳးပဲ့ေနေသာ

ပင္ေျခေအာက္တည့္၊ ငါရပ္ၾကည့္၍

ႂကြင္းသည့္တပြင့္၊ ေကာက္မည္လင့္ေသာ္

"အို.....႐ွင့္....က်မ -

ဗုဒၶျမတ္ထံ၊ လႉကပ္ရန္" ဟု

လုျပန္အတင္း၊ ဆိုကာခ်င္းေသာ္

လက္ခ်င္းဆံု၍ ေနသတည္း။ ။

-

ဒဂုန္တာရာ
[တာရာ မဂၢဇင္း၊ ၁၉၄၇]

ေႏြဦးဂီတ

ေႏြဦးဂီတ
-----------
တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္
ႏွစ္သိမ့္ၾကည္ႏူး ရြက္သစ္ဖူးေသာ္
ရႊင္ျမဴးအံ့ၾသ ေဖာ္ခ်င္းေႏွာ၍
ေတာင္ေတာသာခြင့့္ ရာသီဖြင့္လ်က္
ပင္ျမင့္ထက္တြင္ ငွက္သဘင္လည္း
တူယွဥ္ႏွစ္ကို ခ်စ္တင္းဆိုသည္
မပို၏သို႕ ပို၏သိုု႕

တသိမ့္သိမ့္ႏွင့္
ၫွင္းၿငိမ့္ေလေပြ ထက္၀န္းေ၀လ်က္
ေႏြလည္းအ၀င္ ေဆာင္းလွ်င္အစဲ
မတည္ဘဲလွ်င္
ဖက္လွဲတကင္း ပန္းနံ႕သင္းကို
ခ်ဉ္း၍ခ်ဉ္း၍ ေဆာင္ကာေ၀ွ႕လ်က္
ရႊန္းေျမ့သလို သြင္းလာပိုသည္
မခ်ိဳ၏သို႕ ခ်ိဳ၏သို႕

တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္
လွိမ့္၍လွိမ့္၍ ေလအေ၀့၀ယ္
ေၾကြေျမ့ခမန္း အသံစမ္းလ်က္
သာဆန္းရဂံုေဗြ ေႏြဦးေမလွ်င္
ေမွ်ာ္ေလေယာင္ေမာ့ ေတးကိုေက်ာ့၍
ေလးေတာ့္နတ္သြင္ ထက္၀န္းက်င္ကို
ၾကည္ရႊင္ခလို ခ်စ္ဖြယ္ဆိုသည္
မပ်ိဳ၏သို႕ ပ်ိဳ၏သို႕

တၿခိမ့္ၿခိမ့္ႏွင့္
သံနိမ့္သံျမင့္ သံခ်ိဳဆင့္၍
ခါသင့္မထင္ မိုးနတ္ရွင္လည္း
ရွစ္ခြင္တလႊား ေျမးကစား၍
လွည့္စားေလဟန္ မိုးရိပ္ဖန္လ်က္
နဘံတခို တိမ္ခိုးသုိသည္
မၫို၏သို႕ ၫို၏သို႕

နန္းၫြန္႕ေဆြ

သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႕

ဒီေန႕ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ပိေတာက္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ထိန္ေနေအာင္ပြင့္ေနတာ ျမင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာၾကတယ္ ပိေတာက္ပန္းေတြက သစၥာမရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ပြင့္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ပြင့္ေနၾကၿပီတဲ့။ ေအာ္ ခမ်ာမွာလည္း သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕သူ ရွိရွာေပမေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ သစၥာရွိလို႕ပဲ ပြင့္ပြင့္ သစၥာမရွိလို႕ပဲ ပြင့္ပြင့္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ ပြင့္ေနတာ ျမင္ရင္ေတာ့ ခူးခ်င္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါသာ ပြင့္ခြင့္ႀကံဳၾကရွာတဲ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ အပင္ေပၚမွာ လွၾကပါေစေတာ့ ေမာ္ၾကၾကြားၾက ပါေစေတာ့လို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးနဲ႕ စိတ္မွ ကူးမိၾကရဲ႕လား။ ကဗ်ာဆရာ ေဇာ္ဂ်ီကေတာ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ လွလွပပ ပြင့္ေနတာမ်ား ျမင္ၾကရင္ မခူးခ်င္ၾကစမ္းပါနဲ႕တဲ့။ သူတို႕ေတြလည္း ေလာကီသားေတြေပမို႕ လွခ်င္ပခ်င္ ေမာ္ခ်င္ၾကြားခ်င္ၾကရွာေပလိမ့္မယ္တဲ့။ ဆရာႀကီး ေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါအံုးဗ်ာ

မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမို႕
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိမ္းနယ္ စံုစံုသုိ႕
ပြင့္ငံုကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႕
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႕
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပ
ၾကြားခ်င္လွ ေပလိမ့္မယ္။

တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပြင့္ေလ အဖ်ဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႕
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႕လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပ
ထူးပါဘိတယ္။

တ၀ါ၀ါ ဆင္းသကၤန္းရယ္က
ကမာၻမွာ ဘ၀င္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႕
တမင္မွန္းကာပါ့ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့သလား

ခူးပါနဲ႕ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အ၀ါခ်ယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ႏွလံုးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႕
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရးအခါ သာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား

ေဇာ္ဂ်ီ

ေႏြဦးကာလ ျမဴထေသာခါ

 ၀န္ႀကီး ပေဒသရာဇာရဲ႕ ထန္းတက္သမားဘြဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ

ေႏြဦးကာလ ျမဴထေသာခါ
ယင္းေထာင္ယင္းဆြဲ ေဆာင္ၿမဲအိုးလြယ္ကာ
ဓားႏွီးထက္စြာ ခါးမွာခ်ပ္လ်က္
ထန္းပြင့္ထန္းခိုင္ ရႊန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္
ကလိုင္သာလြယ္လို႕ တက္သည္ႏွင့္ေလး။

ထန္းပင္ထန္းလက္ ထန္းရြက္ကယ္ေ၀ေ၀
စင္ေအာင္ခုတ္ထစ္ ႏုမ်စ္ကယ္ထန္းဦးေရ
မယားငယ္ေဆြ ထန္းေရသိမ္းဆည္း
သားေျမးဟစ္ေၾကာ္ ေခြး၀က္ကယ္ေခၚ
ထန္းေလွ်ာ္သာ ယံုပိုက္စည္းငယ္ႏွင့္ေလး။

ေခၚသံ႐ိုက္ဟည္း လူလည္းေၾကာ္ျငာ
ေခြးဟစ္လူဟစ္ ခတ္ပစ္ကယ္ေျခာက္ေသာခါ
ပုတတ္ကယ္ယုန္ခါ ေတာမွာရွိၾက
ငံုး ၾကက္ကယ္ ဖြတ္ ေျမြ ၀ံပုေလြ
မေနထြက္လာၾကသည္တည့္ေလး။

၀မ္းသာအားရ မယားကတသြယ္
ဟင္းရြက္ဆိုးေကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေရာ၍လြယ္
လင္ကတသြယ္ ယုန္ငယ္ကစ
ေတာသတၱ၀ါ ေတြ႕တိုင္းကိုသာ
အိတ္မွာသာယူ၍ ခ်သည္ႏွင့္ေလး။

သို႕ႏွင့္ေရာက္က ခဏေအာင့္လွ်င္
တံစို႕ထက္ႏွင့္ ထန္းလ်က္ဖိုမွာကင္
ဟင္းအိုးဆူလွ်င္ အကင္ခတ္ၿပီး
အိုးကင္းႏွင့္ေလွာ္ ေရႏွင့္ေၾကာ္
မိုးေမွ်ာ္င႐ုတ္သီးငယ္ႏွင့္ေလး။

ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီး ခူးၿပီးေသာခါ
သမီးႏွင့္သား မ်ားလို႕ မ၀င္သာ
ဒူးတဘက္ဟာ တြန္းကာဖယ္လ်က္
သူ႕ထက္ငါေလ စားေတာ့မည္ေစ
စားေပသာလွ အုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး

ငံု႕လ်က္ကိုယ္စီသာ ဆုပ္ကာေလြးေတာ့သည္။
ၿပီးလွ်င္ေရမရွာ
ေခြးသာေကၽြးေတာ့သည္။

တ်ာခ်င္း ၀န္ႀကီးပေဒသရာဇာ

လတေပါင္း

ေငြသဲစိန္မွဳန္ ေစတီဆင့္တဲ့ တေပါင္းလဘြဲ႕ေလးပါ

ျမေသြးအခံ ပင္ယံပိန္းမွာ
ေရႊလိမ္းျပန္ၾက ဂုဏ္ၿပိဳင္ၿပိဳင္
ေသြယိမ္းဟန္ျပ ပံုုအကိုင္၀ယ္
ေလသိမ္းမခိုင္ ေၾကြစလု
မရီတစ္ခါ့ ရီတစ္ခါငယ္
ကလီကမာ ၫိုမင္းလြင္သို႕စု

ႀကိဳင္ႀကိဳင္သင္းပ်ံ႕ အင္ၾကင္းခ်ီသည္
ပင္မင္းေရႊဖီ ခါရတု
ျမင္ကြင္းပီပီ ေလာင္စာႏုႏွင့္
ေတာင္ယာအျပဳ ေခတ္တစ္ပံု
ပုလဲေငြေရာင္ ေသာင္ေဗြေမာ့မွာ
ေမာင္ေဆြမယ္ေၾကာ့ ငွက္ေပါင္းညီလာစံု။

ေျဖမရဲပ ေၾကကြဲႀကံဳေအာင္
ေငြသဲစိန္ခံု ေစတီဆင့္လို႕
ဘရဂဏၰီပြင့္ ယုန္ႏွင့္ ခ်ိန္တာယာ
မိန္ဦးသာတင့္စြာ
ကာဠဳဒါ့ေၾကာက္ဖြယ့္လွ်ာငယ္
ေျခာက္ဆယ့္ဂါထာ စီကံုးေပရေလး။

ဦးပုည           ေတးထပ္

တေပါင္းၫွာက်င္

သရဖီေရႊခိုင္က လွိဳင္ရွာေလေကာ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါခင္ဗ်ာ

တေပါင္းငယ္မွ ညွာက်င္
ေႏြဦးဆန္းသစ္ ရြက္ေရာ္လွစ္လို႕
ပုရစ္ကယ္ေရႊဥ ပင္တိုင္းစုၾကသည္
ႏုညိဳစင္ငယ္တဲ့ေလ။

၀န္းက်င္ငယ္မွပတ္ကံုး
တြန္ထူးဘာသာ ငွက္တို႕မွာလည္း
စုကာ႐ံုးလို႕ ၿခိမ့္အံုးငယ္က်ဴးသီ
အမသံေညာင္း သိုက္နန္းငယ္ေအာင္းလို႕
သာေပါင္းငယ္ခ်ီသည္
သရဖီေရႊခိုင္က လွိဳင္ရွာေလေကာ။

ညွာေၾကာငယ္မွဖူးသစ္
ရဂံုတခြင္ သာေပါင္းငယ္ရွင္သည္
မင္းလြင္လွစ္လို႕ မူးျမစ္ကယ္ ကမ္းယံ
ငါးေထြငါးျမင္း ငါးပူတင္းတို႕
ေသာင္ရင္းငယ္ဆန္သည္ ငါးတန္ငယ္၀ဲခိုလို႕
ပိုက္ေျခကိုဆင္း။

ေပ်ာ္ခင္းငယ္မွသာလွ သည္ခ်ိန္က်လွ်င္
ေတာ၀ဂႏိုင္ စံုသာၿမိဳင္မွာ
မခိုင္ရြက္ေညာင္း ေၾကြက်ေျပာင္းလို႕
ေထာင္းေထာင္းငယ္လွ်ံေငြ႕ ေလာင္ဓေလ့ႏွင့္
လြမ္း၍ငယ္တေစ အလို ေသရခ်ည့္
စိတ္ေျဖလို႕ မရႏိုင္ ဘယ့္ႏွယ္လူခိုင္ပါ့မယ္
ယုဂန္ပိုင္ ရွင္သိၾကားတို႕ မာန္ထားရင္းေလ။

အဲခ်င္း                    ဦးယာ

ပိေတာက္ပန္း

ပိေတာက္ပန္း
--------------
လတန္ခူးေပမို႕ အလွထူးပါဘိ

ျမျမဖူးရယ္တဲ့ ခိုင္ေရႊ၀ါ

တကယ္တမ္းသာျဖင့္ ဘယ္ပန္းေသာ္ စံမတူဘု

နႏၵမူ ဖန္ဂူထိပ္မွာလ

ပေစၥကာ ေခြ်းေတာ္သိပ္ရတယ္

 ေအးရိပ္ဆာယာ

တစ္ႏွစ္တြင္ သည္တစ္လေပပ

တစ္လတြင္တစ္ရက္တည္း 

ခက္ခဲတဲ့ ရက္ဗုဒၶာ ပြင့္ရွာၾကစံုျမိဳင္တြင္း

ျမဴမင္းလြင္ထန္ ၾကဴးသင္းတာခ်ိန္ယံမေတာ့

ခါသႀကၤန္ ဂိန္မာန္ေရာက္ၿပီမို႕

သိန္သေရ ထိန္ေ၀လို႕ ေတာက္တဲ့ျပင္

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္သင္းပါဘိ

ဆန္းသေလာက္ မလင္းႏိုင္ဘု

ပန္းပိေတာက္မင္း

(ေရးသူ ေမ့ေနလို႕ပါဗ်ာ)

မ်က္ေျဖလကၤာ

သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။

ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း။

ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္၊အတည္မျမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱဝါတည္း။

ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏၊ ခိုက္ၾကံဳဝိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကံဳ
လတ္တုံမူ၊ တုံ႔မယူလို၊ (စိတ္ျမဲသုိ၍) ၾကည္ညိဳစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏ (သည္)၊၊ ေသြးသည္အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည့္ (တည္း)။ ။

အနႏၱသူရိယအမတ္ႀကီး
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)

ဖိုးေမာင္လာၿပီ

မႈိင္းညိဳ ႔ ညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္ အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ဆီးႀကိဳ ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုၾကသည္။
ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ၊ အသံမွာကား
ညခါ ငါးေထာင္၊ ေမာင္ဖိုးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ျပန္ခဲ့ၿပီ။
ဖိုးေမာင္ သံ့ၾကား၊ ကင္းသမားက
တံခါးႀကီးေအာက္၊ မလြယ္ေပါက္ကို
တေယာက္၀င္သာ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္ အုပ္ေဆာင္း၊ ၀ဲ တက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးေစာင္း ကိုယ္ကိုင္း၊ ငါးပလိုင္းကို
လြယ္သိုင္းၿပီးလွ်င္၊ ရြာကို၀င္သည္
လူပင္ေလလား၊ တေစၦလား။
တေစၦမေၾကာက္၊ ေျမြမေၾကာက္ပဲ
တေယာက္တည္းပင္၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္၌
သူလွ်င္ ငါးရွာ၊ မေကြၽးပါက
ထိုရြာသူသား၊ လူအမ်ားတို ့
ငါးစို ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။
ေဆာင္းတည၌
ခ်မ္းျမစိမ့္ေအး၊ လျခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္က ေအာ္၊ ေတာက္တဲ့ ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖိုးေမာင္လာခ်ိန္ ပါတကား။
သို ့ျဖစ္ေသာ္ျငား၊ ခါတပါးသို ့
တံခါး၀င္လို၊ သူမဆိုပဲ
ေမာင္းကိုထုပါ၊ လူစုပါေဟ့
ရြာကိုေဘးမွ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့
ဒျမ ငါ့အား၊ ဖမ္း၍ထားဟု
စကားမဆံုး၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒိုင္းဒုန္း ဒိန္းသံ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း။
ဖိုးေမာင္နိဂံုး၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္၊ ဖိုးေမာင္၀င္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ၊ ဟည္းလွ်က္ပါတည့္
ဘယ္ခါမဆို၊ ဆီးလင့္ႀကိဳသို ့
မိႈင္းညိဳ ႔ ညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုဆဲပင္။ ။
ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ (၁၉၆၂)
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)

သူ႔မွာတမ္း

သူတို႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ျမွဳပ္သည့္

ဗံုးငုတ္ တိုက္မွား၊ ေမာင္ေပ်ာက္က်ားကို

ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾက ျမဴသည္

အူအူ ယမ္းေငြ႔၊ ထတုန္းတည္း ။

“အေမာင္ ေျပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း။”

“ငယ္က ၾကင္ျမတ္၊ မိသက္မွတ္ကို

ခြင့္လြတ ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။”

“အေမာင္ ေျပာက္က်ား၊ မိဘအားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း”

“ေမြးသည့္ မိခင္၊ ေမြးဖခင္ကို

ဦးတင္ ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ”

“အေမာင္ ေျပာက္က်ား၊ တိုင္းျပည္အားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့ လိုသနည္း။”

”ခရီးမတ္တတ္၊ လမ္းခုလတ္တြင္

ကိုယ္လြတ္ ေရွာင္ခြာ၊ ခြဲရပါ၍

အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ။”

ယမ္းေငြ႔ အူအူ၊ တလူလူႏွင့္

ေမးျမဴၾကတုန္း ၊ အေနာက္ကုန္းတြင္

ေနလံုး ကြယ္ေလျပီ တကား။ ။

-မင္းသု၀ဏ္
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)

သင္ေသသြားေသာ္

ေၾသာ္ လူ႔ျပည္ေလာက လူ႔ဘဝကား
အိုရ နာရ ေသရ ဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။

သို႔တျပီးကား သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္၏မ်ိဳးသား စာစကားလည္း
ၾကီးပြားတက္ျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။

သင္ဦးခ်၍ အမွ်ေဝရာ
ေစတီသာနွင့္ သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္ ဝင္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။

ေဇာ္ဂ်ီ
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)

ပ်ဥ္းမငုတ္တို

ဖုထစ္ရြတ္တြ ငွက္လင္းတသို႔
ပ်ဥ္းမငုတ္တို သက္ၾကားအိုသည္
ကုန္းမိုထက္တြင္ တစ္ပင္တည္း။

ကုန္းမိုကမ္းပါး ေျမပပ္ၾကားတြင္
စစ္သားခေမာက္ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း
စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပညႊန္း။

ခြဆုံအေကြး သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း
အေဖးတက္လာ အိုင္းအမာသို႔
က်ယ္စြာဟက္ပက္ ျခအိမ္ပ်က္

ထိုပင္ငုတ္တို ပ်ဥ္းမအိုသည္
စစ္ကိုလည္းၾကဳံ ျခအုံလည္းျဖစ္
ဓားထစ္လည္းခံ ေနလ်ွံလည္းတိုက္
ေလျပင္းခိုက္လ်က္ မငိုက္ဦးေခါင္း
ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္
ရြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ ရြက္သစ္ေဝ၍
ေလျပည္္ထဲတြင္ ငယ္ရုပ္ဆင္သည္
အသင္ေယာက္်ားေကာင္းတကား။ ။

( မင္းသုဝဏ္ )
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)