ဖိုးေမာင္လာၿပီ

မႈိင္းညိဳ ႔ ညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္ အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ဆီးႀကိဳ ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုၾကသည္။
ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ၊ အသံမွာကား
ညခါ ငါးေထာင္၊ ေမာင္ဖိုးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ျပန္ခဲ့ၿပီ။
ဖိုးေမာင္ သံ့ၾကား၊ ကင္းသမားက
တံခါးႀကီးေအာက္၊ မလြယ္ေပါက္ကို
တေယာက္၀င္သာ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္ အုပ္ေဆာင္း၊ ၀ဲ တက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးေစာင္း ကိုယ္ကိုင္း၊ ငါးပလိုင္းကို
လြယ္သိုင္းၿပီးလွ်င္၊ ရြာကို၀င္သည္
လူပင္ေလလား၊ တေစၦလား။
တေစၦမေၾကာက္၊ ေျမြမေၾကာက္ပဲ
တေယာက္တည္းပင္၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္၌
သူလွ်င္ ငါးရွာ၊ မေကြၽးပါက
ထိုရြာသူသား၊ လူအမ်ားတို ့
ငါးစို ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။
ေဆာင္းတည၌
ခ်မ္းျမစိမ့္ေအး၊ လျခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္က ေအာ္၊ ေတာက္တဲ့ ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖိုးေမာင္လာခ်ိန္ ပါတကား။
သို ့ျဖစ္ေသာ္ျငား၊ ခါတပါးသို ့
တံခါး၀င္လို၊ သူမဆိုပဲ
ေမာင္းကိုထုပါ၊ လူစုပါေဟ့
ရြာကိုေဘးမွ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့
ဒျမ ငါ့အား၊ ဖမ္း၍ထားဟု
စကားမဆံုး၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒိုင္းဒုန္း ဒိန္းသံ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း။
ဖိုးေမာင္နိဂံုး၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္၊ ဖိုးေမာင္၀င္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ၊ ဟည္းလွ်က္ပါတည့္
ဘယ္ခါမဆို၊ ဆီးလင့္ႀကိဳသို ့
မိႈင္းညိဳ ႔ ညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
ဖိုးေမာင္လာၿပီ ဆိုဆဲပင္။ ။
ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ (၁၉၆၂)
(ကဗ်ာေတြ တင္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးေအာင္သူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်)