ေႏြဦးကာလ ျမဴထေသာခါ

 ၀န္ႀကီး ပေဒသရာဇာရဲ႕ ထန္းတက္သမားဘြဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ

ေႏြဦးကာလ ျမဴထေသာခါ
ယင္းေထာင္ယင္းဆြဲ ေဆာင္ၿမဲအိုးလြယ္ကာ
ဓားႏွီးထက္စြာ ခါးမွာခ်ပ္လ်က္
ထန္းပြင့္ထန္းခိုင္ ရႊန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္
ကလိုင္သာလြယ္လို႕ တက္သည္ႏွင့္ေလး။

ထန္းပင္ထန္းလက္ ထန္းရြက္ကယ္ေ၀ေ၀
စင္ေအာင္ခုတ္ထစ္ ႏုမ်စ္ကယ္ထန္းဦးေရ
မယားငယ္ေဆြ ထန္းေရသိမ္းဆည္း
သားေျမးဟစ္ေၾကာ္ ေခြး၀က္ကယ္ေခၚ
ထန္းေလွ်ာ္သာ ယံုပိုက္စည္းငယ္ႏွင့္ေလး။

ေခၚသံ႐ိုက္ဟည္း လူလည္းေၾကာ္ျငာ
ေခြးဟစ္လူဟစ္ ခတ္ပစ္ကယ္ေျခာက္ေသာခါ
ပုတတ္ကယ္ယုန္ခါ ေတာမွာရွိၾက
ငံုး ၾကက္ကယ္ ဖြတ္ ေျမြ ၀ံပုေလြ
မေနထြက္လာၾကသည္တည့္ေလး။

၀မ္းသာအားရ မယားကတသြယ္
ဟင္းရြက္ဆိုးေကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေရာ၍လြယ္
လင္ကတသြယ္ ယုန္ငယ္ကစ
ေတာသတၱ၀ါ ေတြ႕တိုင္းကိုသာ
အိတ္မွာသာယူ၍ ခ်သည္ႏွင့္ေလး။

သို႕ႏွင့္ေရာက္က ခဏေအာင့္လွ်င္
တံစို႕ထက္ႏွင့္ ထန္းလ်က္ဖိုမွာကင္
ဟင္းအိုးဆူလွ်င္ အကင္ခတ္ၿပီး
အိုးကင္းႏွင့္ေလွာ္ ေရႏွင့္ေၾကာ္
မိုးေမွ်ာ္င႐ုတ္သီးငယ္ႏွင့္ေလး။

ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီး ခူးၿပီးေသာခါ
သမီးႏွင့္သား မ်ားလို႕ မ၀င္သာ
ဒူးတဘက္ဟာ တြန္းကာဖယ္လ်က္
သူ႕ထက္ငါေလ စားေတာ့မည္ေစ
စားေပသာလွ အုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး

ငံု႕လ်က္ကိုယ္စီသာ ဆုပ္ကာေလြးေတာ့သည္။
ၿပီးလွ်င္ေရမရွာ
ေခြးသာေကၽြးေတာ့သည္။

တ်ာခ်င္း ၀န္ႀကီးပေဒသရာဇာ