အလင္းေရာင္

           အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႕ တစ္ခုခု ထြက္ေျပာေပးေစခ်င္တယ္လို႕ အရင္တစ္ေခါက္က ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားသို႕ ဆိုတဲ့ စာထဲမွာ ထည့္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဦးစီးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဥပေဒမို႕လို႕လည္း ေျမာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ဦးစီးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက တစ္ခုခု ေျပာလာမွာကိုလည္း ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ နားစြင့္ေနခဲ့မိပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ရက္က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေရးႀကီးအဆိုတစ္ခု တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အဆိုကေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းခဲ့ေပမယ့္ သက္ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက နည္းဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္တာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတာမို႕ ဥပေဒေတြကို အသက္၀င္ေဆာင္ရြက္မွဳ အားနည္းတဲ့အေၾကာင္း အဓိက ေထာက္ျပသြားတာပါ။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳ ဥပေဒမွာလည္း နည္းဥပေဒ မရွိေသးဘူးလို႕ ေျပာမိလို႕ နည္းဥပေဒထြက္ၿပီးပါၿပီဆိုၿပီး သက္ဆိုင္ရာက ျပန္လည္ရွင္းလင္းတာလည္း ၾကားသိရပါတယ္္။ သူ႕ဘာသာ သတင္းအခ်က္အလက္ အားနည္းလို႕ မွားသြားတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါက သူ႕တို႕ကိုယ္တိုင္ရဲ႕သမိုင္း၊ သူတို႕ အဖြဲ႕အစည္း သတင္းအခ်က္အလက္ ေထာက္ပံ့ေနသူေတြရဲ႕ သမိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာလိုတာကေတာ့ အေရးႀကီးအဆို တင္သြင္းစဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္နားစြင့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ပါလာခဲ့တာကိုပါပဲ။ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း တိုက္ရိုက္ေရးျပပါရေစ။

''အေရးႀကီးတဲ့ဥပေဒတစ္ခုက အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒပါပဲ။ အဲဒီ ဥပေဒဟာ အမ်ားသိတဲ့အတိုင္း အခုဆိုရင္ ဒီဥပေဒရဲ႕အေပၚ ေက်ာင္း သားမ်ားဟာ ဆႏၵျပေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒဟာ ကြၽန္မ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အခုပစၥဳပၸန္အတြက္သာ မဟုတ္၊ အနာဂတ္အတြက္ အင္မတန္ မွ အေရးႀကီးတဲ့ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒကိုေရးဆြဲတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္ ယူၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါဝင္မႈနဲ႔ ေရးဆြဲခဲ့တာပါ။ အခုထိ ေတာ့ နည္းဥပေဒ မထြက္ေသးပါ ဘူး။ မထြက္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒဟာ ဘယ္လိုထိေရာက္မႈရွိတယ္၊ မိမိတို႔ဘဝ အတြက္ ဘယ္လို ပတ္သက္မယ္ဆို တာကို ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ နည္းဥပေဒ ေတြ အျမန္ဆံုးထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ လို ပါတယ္။ ဒါမွလဲ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ညႇိႏိႈင္းတိုင္ပင္ ၿပီးေတာ့ အေျဖရွာႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္'' လို႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေရးႀကီး အဆိုထဲမွာ ထည့္ေျပာသြားတာပါ။ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားေတြကိုေတာ့ ထပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆို မျပေတာ့ပါဘူး။

ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရစဥ္က အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သူမ ေျပာၾကားခဲ့တာေတြကိုလည္း အခု ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြက ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳလိုက္သလိုပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း မီဒီယာေတြက က်ယ္က်ယ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေရးသားေဆြးေႏြးၾကမယ္။ ဆႏၵျပေနတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဆီကုိ သတင္းစကား ပါးၾကလိမ့္မယ္လို႕ အေမ်ွာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္လိုက္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ မွားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ေတြ မွားခဲ့မိပါတယ္္။ ကြ်န္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဒီစကားဟာ တကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို တာသြားတဲ့ စကားပါ။ ဆႏၵျပေနသူေတြအေပၚကိုု ေတာ္ေတာ္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ရွိေစတဲ့ စကားပါလို႕ ကြ်န္ေတာ္က ယူဆခဲ့ေပမယ့္ မီဒီယာေတြကေတာ့ ယူဆခဲ့ဟန္ မရွိပါဘူး။ မူရင္းအေၾကာင္းအရာထက္ မိတ္ကပ္လိမ္းျခယ္ လိုရာပံုသြင္းၿပီးမွ လက္ဆင့္ကမ္းၾကတဲ့ မီဒီယာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးရယ္၊ ၀ါ၀ါျမင္တိုင္း ေရႊအစစ္ထင္ၾကတဲ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား မယ္မင္းႀကီးမမ်ားရယ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ မလုိတစ္မ်ိဳး လိုတစ္မ်ိဳး အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကတာေတြသား မၾကားခ်င္ မျမင္ခ်င္တစ္ဆံုး ထြက္လာၿပီး တကယ္အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ေရပန္းစားေနတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒ ကန္႕ကြက္ ဆႏၵျပေက်ာင္းသားမ်ားဆီကို အဖိုးတန္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေရာက္သြားဟန္ မတူပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီလိုသာဆိုရင္ျဖင့္ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္အားထက္သန္မွုေတြ သတၱိေတြ အျပည့္ရွိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကို ဘယ္သူေတြကမ်ား လမ္းျပၾကမွာပါလိမ့္။ ဘယ္သူေတြကမ်ား အလင္းေရာင္ေပးၾကမွာပါလိမ့္။ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႕ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ခံယူတဲ့ မီဒီယာမ်ားကို တစ္ခုေလာက္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေစာင္ေရတက္ေအာင္လည္း လုပ္ၾကပါ။ ပိုက္ဆံလည္း ရွာၾကပါ။ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အလင္းေရာင္ေပး တည့္မတ္လမ္းညႊန္မွဳ တာ၀န္ကိုလည္း မပ်က္မကြက္ ထမ္းေဆာင္ေပးၾကပါလို႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။

( http://myanmaronlinenew.blogspot.jp/2014/11/blog-post_879.html )

ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားသို႕

အိုဘာမား ျမန္မာျပည္လာေတာ့ လူငယ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာတာ လူငယ္ေတြေမးတာေတြကိုု ေျဖဆိုသြားတာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳေတြ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေမးခြန္းထုတ္တာေတြ ျမင္ရၿပီး အားတက္မိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ေတြတုန္းက မရခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကို အခုညီငယ္ညီမငယ္ေတြ ရၿပီ။ ေမးခြန္းထုတ္တာလည္း အလုပ္ျဖစ္ရံု ေမးတယ္ဆိုရံု တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ မဟုတ္ဘဲ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ေမးၾကျမန္းၾကတာကိုု ၾကည့္ၿပီး သူတို႕ကိုယ္စား ဂုဏ္လည္း ယူမိပါတယ္။ ဒါမွ ငါတို႕ ျမန္မာကြ ဆိုၿပီး ၾကည္နူးအားတက္မိပါတယ္။ ငါတို႕ရဲ႕ႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလူငယ္ေတြ ရွိေနၿပီဆိုတာ သိရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၀မ္းသာအားရျဖစ္မိပါတယ္။
တစ္ေန႕တည္းမွာဘဲ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ဆႏၵျပၾကတယ္ၾကားေတာ့ ေလ့လာၾကည့္မိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို ဂုဏ္ယူရေတာ့မလို ခံစားရမိပါတယ္။ ငါတို႕ ညီငယ္ညီမငယ္ေတြ မ်က္စိေတြ နားတြ ပြင့္လာကုန္ၿပီ။ ေလ့လာဆန္းစစ္ ေ၀ဖန္တတ္ကုန္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ တက္လာတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုသူေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအရြယ္ေတြလည္း ပါေနတာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအခ်ိန္နဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အလြန္ကို အေရးႀကီးတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ လွဳပ္ရွားမွဳႀကီးမွာ မသင့္ေတာ္ မအပ္စပ္ေတြ ျမင္ရၾကားရတာကေတာ့ သိပ္ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေျဖေတြးလို႕ ရပါေသးတယ္။ သူတို႕ခမ်ာ ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းဆိုေတာ့ စိတ္မခ်တဲ့ အစ္ကိုေမာင္ဖား မိဘမ်ားက ဆႏၵျပပြဲထဲ အတူတူပါၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တယ္လို႕ပဲ မွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ ငယ္ၾကရြယ္ၾကေသးတဲ့အရြယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္အသက္အရြယ္ ကိုယ့္မ်က္လံုးနဲ႕ လိုက္ၾကည့္လို႕ကေတာ့ အရာရာ အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္ဘူးဆိုတာလည္း ျဖစ္ေနက်ေပကိုး။
ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ဘာေတြ ဆိုတာလည္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။ ဥပေဒတစ္ခုကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတယ္ဆိုတာာ ဖြင့္ဆိုတဲ့လူအေပၚမွာလည္း မူတည္ေသးတာကိုး။ ဥပေဒက ေရးထားတဲ့အတိုင္းသာ လူတိုင္းအတူတူ နားလည္ဖြင့္ဆိုၾကမယ္ဆိိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခခံဥပေဒ ခံုရံုးဆိုတာလည္း ထားစရာ လိုမွာမဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္မွာလည္း အေျခခံဥပေဒ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေရးအာဏာကို တရားရံုးခ်ဳပ္ကိို အပ္ႏွင္းထားစရာ လိုမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕လို ျဖဴစင္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ မဆိုထားနဲ႕။ အေမရိကန္လို ဒီမုိကေရစီ ရင့္က်က္ၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးမွာေတာင္မွ ကြန္ဂရက္အမတ္ေတြ ျပဳလိုက္တဲ့ တစ္ခ်ိိဳ႕ ဥပေဒေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕ျပည္နယ္ေတြက အေျခခံဥပေဒနဲ႕ မညီဘူးဆိုၿပီး ပယ္ခ်တာ။ တရားရံုးက အေျခခံဥပေဒနဲ႕ မညီညြတ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္တာေတြ ရွိေနတာပဲ ဆိုေတာ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမွဳအရ သူတို႕ နားလည္သလို ဆႏၵျပတာဟာ လက္မခံႏိုင္စရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒီလိုေ၀ဖန္သံုးသပ္တတ္တဲ့ လူငယ္ေတြရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ဂုဏ္ေတာင္ယူရအံုးမွာပါ။
သူတို႕ ဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ အသက္ငယ္ေပမယ့္ အေတြးအေခၚ အျပဳအမူ ရင့္က်က္တဲ့ သူေတြအျဖစ္ ႏုိင္ငံတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း တစ္ဘက္တစ္လမ္းက လုပ္ေနၾကတာကို အားေတာင္ အားေပးသင့္ပါေသးတယ္။ သူတို႕ေလးေတြနဲ႕အတူ ပါေနတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြက သူတို႕ကို လမ္းေၾကာင္း ထိန္းမတ္သြားမယ္လို႕ပဲ ရိုးရိုးသားသား (ခပ္တံုးတံုး) ယံုၾကည္ထားခဲ့မိပါတယ္။ သူတို႕ ဆႏၵျပ သတင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ ညီေလး ညီမေလးေတြ ငယ္ရြယ္တဲ့အေလွ်ာက္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္မိၾကပါေစနဲ႕။ အစိုးရကလည္း သည္းခံႏိုင္သေရြ႕ သည္းခံၾကပါေစ။ သပိတ္ေမွာက္သူမ်ားနဲ႕ လံုၿခံဳေရးတာ၀န္ရွိသူမ်ား ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကရတဲ့အျဖစ္ကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႕မွ မေရာက္ပါေစနဲ႕။ သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား အားလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူၾကပါလို႕ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ
တကယ္ျဖစ္ေနတာက ကြ်န္ေတာ္ ေတြးထားသေလာက္ မရိုးရွင္းဘူးဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိလာရပါတယ္။ တူတံဇဥ္တံဆိပ္နဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ပံုစံ ခေမာက္ေဆာင္းတာ ေတြ႕လာရတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္သီခ်င္းဆိုဖို႕ လွံဳ႕ေဆာ္တာ ေတြ႕လာရတယ္။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာတစ္ခ်ိဳ႕ကဆို ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမကို သိမ္းပိုက္လိုက္သေယာင္ေယာင္ ေရးတာေတာင္ ဖတ္ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ပါ၀င္လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ မီဒီယာေတြ စကားေျပာခန္းေတြ ၾကည့္ရတာလည္း သူတို႕ သိထားတာေတြ သူတို႕ေျပာတာေတြမွာ ဘ၀င္မက်စရာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတြ႕လာရပါတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒါက ဥပေဒၾကမ္းလား ဥပေဒ ျဖစ္ၿပီးၿပီလား။ ဥပေဒျဖစ္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ဘာေတြ ထပ္လုပ္ရမွာလဲ။ မသိနိုးနားေတြ ထင္ရာျမင္ရာ ေျပာေနၾကတာေတြ ျမင္ရေတာ့ ေစာေစာတုန္းက ေလးစားထားမိတာေတြ အားတက္မိတာေတြ အစား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႕ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႕ ေတြးမိလာပါေတာ့တယ္။
သိထားတာနည္း နည္းနည္း ျပန္ေ၀မွ်ရရင္ ဒီဥပေဒကို လြႊတ္ေတာ္က အခ်ိန္ယူၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တာပါ။ ဥပေဒက ၿပီးျပည့္စံုတယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ဥပေဒဆိုတာ ရွိမွ မရွိတာကိုး။ ဒီဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရစဥ္က ဒီဥပေဒေရးဆြဲတဲ့ အေျခအေနကို ေမးျမန္းၾကည့္မိပါတယ္။ သူကလည္း ၀န္ခံထားၿပီးသားပါ။ လူတိုင္းေတာ့ ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒါလည္း မွန္တာပါပဲ။ လူတစ္ရာရွိရင္ လူတစ္ရာလံုးက တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္း ႏွစ္သက္လက္ခံၾကမယ္ဆိုတာ ဘုရားေတာင္ မရပါဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနအရေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ပညာရွင္ေတြ အကူအညီယူၿပီး ေရးဆြဲထားတာလို႕ ေဒၚစုက ေသခ်ာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္တိုင္းက ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မူ၀ါဒတစ္ခုကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ခ်မွတ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႕ သံသယေမးခြန္း ေမးတာေတာင္မွ ျပည္တြင္းျပည္ပ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ ေသခ်ာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီး ေရးဆြဲေနတာမို႕လို႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္ပါေသးတယ္။  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ႏို္င္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ေရးဆြဲထားတာမို႕လို႕ ဒီဥပေဒကို မဖတ္မိခင္ကတည္းကိုက ပုဂၢိဳလ္ခင္လို႕ တရားမင္ၿပီးသားပါ။ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကသာ အေျခအေနကို ထြက္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿငိမ္းသြားမွာပဲလို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေတြးေလး ေတြးမိပါတယ္။
ဒီစာကို အဓိက ေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ သည္ဗြိဳက္အင္တာနက္စာမ်က္နွာမွာ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေလးတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ပါ။ သတင္းေခါင္းစဥ္က အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးရန္ ေက်ာင္းသားထု ေတာင္းဆို လို႕ ေရးထားပါတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းလြဲေနၿပီလို႕ ထင္လာပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ  ဥပေဒၾကမ္းလား ဥပေဒလား ဘာလား ညာလား မသိၾကတာကေတာ့ လွဳပ္ရွားေနသူေတြထဲက ႀကံဳရာက်ပမ္းလူကို ေမးျမန္းတင္ဆက္ရတာမို႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ မသိၾကဘူးဆိုတာကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ နားလည္ေပးလို႕ ရသလို မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေျဖမိေျဖရာ ေျဖလိုက္ၾကတာမို႕ အၿမီးအေမာက္ မတည့္ ျဖစ္ၾကတာလို႕ သေဘာေပါက္ထားၿပီးသာ ေျဖေတြး ေတြးထားၿပီးသားပါ။ အခုလို အစည္းအေ၀းတစ္ခု က်က်နန က်င္းပၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ႀကံဳရာက်ပမ္းအဆင့္ မဟုတ္တာ့ပါဘူး။ အခုလွဳပ္ရွားမွဳ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ဘယ္လိုမွကို အပ္စပ္လို႕ မရတဲ့ ကိစၥျဖစ္တာမို႕ ဖတ္မိတဲ့လူေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားမိပါတယ္။
တကယ္ဆိုရင္ အစိုးရကလည္း ဒီကိစၥကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တုန္႕ျပန္ထားၿပီးသားပါ။ ဥပေဒျပဳေရးဆိုတာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တာမို႕ အစိုးရ(အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက) ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး၊ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း လာေရာက္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ကမ္းလွမ္းထားၿပီးသားပါ။ ဒီေလာက္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ တုန္႕ျပန္လာလိမ့္မယ္လို႕ေတာင္မွ မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့မိပါဘူး။ အလ်ဥ္းသင့္လို႕ ရွင္းျပခ်င္တာက ဥပေဒျပဳေရးအာဏာဟာ လႊတ္ေတာ္လက္ထဲမွာပဲ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း ရွိေနတာပါ။ စကားကုန္ေျပာရရင္ သမၼတက သေဘာမက်လို႕ လက္မွတ္မထိုးဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သတ္မွတ္ကာလျပည့္တာနဲ႕ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳထားတဲ့အတိုင္း အာဏာတည္ရတာမ်ိဳးပါ။  ဥပေဒျပဳေရးနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ လႊတ္ေတာ္အထက္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ ေရးဆြဲခဲ့တုန္းက ဒီေက်ာင္းသားေတြ သတိမထားမိလိုက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခု လႊတ္ေတာ္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႕ ခိုင္ခိုင္လံုလံု တင္ျပမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ အမ်ားဆႏၵအတိုင္း လုပ္ေပးၾကမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ျမန္မာ့ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႕ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားကို ေမာင္ရင္းႏွမစိတ္ထားနဲ႕ စကားလက္ေဆာင္မ်ား ပါးခ်င္ပါတယ္။ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္တက္ၾကြမွဳကို ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒီလိုေျပာတာက ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား အခု လုပ္ေနၾကတာေတြ အကုန္လံုးကို အလံုးစံု ေထာက္ခံတယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ပညာဆိုတာ စဥ္းစားေတြးေခၚ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မွဳပါ။ မိမိတို႕ရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မွဳကို ခ်င့္ခ်ိန္ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမွဳနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၾကပါ။ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားပါ။ ေလ့လာပါ။ အရင္က မသိခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္ အခုကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒျပဳေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာသိေအာင္ ေလ့လာၾကပါ။ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႕ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ပညာသားပါပါ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ႏိုင္တာနဲ႕အမွ် အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ပညာေခတ္ႀကီးကို ခ်ီတက္တဲ့ေနရာမွာ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ရမွာပါ။ လႊတ္ေတာ္တံခါးႀကီးက ဖြင့္ထားပါၿပီ။ ပညာကို လိုလားသူမ်ားပီပီ ပညာရွင္ဆန္ဆန္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ ျပဳမူၾကပါ။ အနီးအနားက လူႀကီးသူမမ်ားကလည္း လူငယ္မ်ားရဲ႕ နုပ်ိဳလန္းဆန္း တက္ၾကြမွဳကို တစ္လြဲ အသံုးမခ်မိၾကေအာင္ ထိန္းသိမ္းေပးၾကပါ။ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႕ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တာနဲ႕အမ်ွ သမိုင္းက ေကာင္းရင္ေကာင္းသလို မွတ္တမ္းတင္ေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ့အနာဂတ္ပညာေရးအတြက္ ေစတနာဗရပြနဲ႕ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ား လူမိုက္ေတြး လူမိုက္ေျပာ လူမိုက္က်င့္ လူမိုက္ႀကံ မ်ားကို ေရွာင္ရွားၿပီး ပညာရွိေတြး ပညာရွိေျပာ ပညာရွိက်င့္ ပညာရွိႀကံ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္းနဲ႕ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးကို အခုထက္မက ဆထက္ထမ္းပိုး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

ဦးေရႊရိုး နဲ႕ ေဒၚမိုး

IUJ Culti-Fiesta မွာ ကျပအသံုးေတာ္ခံခဲ့တဲ့ ဦးေရႊ႐ိုးနဲ႔ ေဒၚမိုးပါ။ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ ေက်ာငး္သားေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အကတစ္ခုကို အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီး တင္ဆက္သြားခဲ့တာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။

ညီညာေစ ညီညာေစ

ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္မွာ ျမန္မာအဖြဲ႕ တင္ဆက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြာတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ျခင္းလံုး

ကြ်န္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ ယဥ္ေက်းမွဳပြဲေတာ္မွာ ဂုဏ္ယူစြာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ျခင္းလံုး သရုပ္ျပ

ပါႏိုင္လြန္းတဲ့ စစ္တပ္

. . . ဒီေန႕ ေအပက္အစည္းအေ၀း ပံုေတြကိုၾကည့္ရင္း တစ္ခု သတိထားမိတယ္။ စစ္တပ္ စစ္တပ္။ တရုတ္ျပည္က စစ္တပ္ေျပာပါတယ္။ ေနရာတကာဗ်ာ။ စစ္တပ္ ကိုယ့္ဘာသာ စစ္တန္းလ်ားမွာ ေနေပါ့ဗ်ာ။ အစည္းအေ၀း လာတက္တဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေလယာဥ္ ေလွခါးရင္းက ေစာင့္ၿပီး တန္းစီအေလးျပဳရတာနဲ႕။ ႏုိင္ငံေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ခ်င္း ေတြ႕တဲ့အခါ ဂုဏ္ျပဳတပ္ခြဲဆိုၿပီး လာအေလးျပဳရ စစ္ေရးျပရတာနဲ႕။ တကယ္ဗ်ာ။ သူတို႕ေတြ စစ္တပ္ေလာင္းရိပ္ေအာက္က အခုထိကို မလြတ္ႏို္င္ေသးဘူး။ ဒီပံုအတိုင္းဆို တစ္သက္လံုး လြတ္မယ္မထင္ဘူးဗ်။ ဒီႏိုင္ငံေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ သင္ခန္းစာ ယူရမယ္။ အခုေတာ့ ဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ ဘယ္သူဆိုလား ဘုရားဆိုလား အဲဒါ သမၼတျဖစ္ရင္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ကူးထားတယ္။ အဲဒီက်ရင္ ဓီမိုကေလဆီီ ဗားမားႏိုင္ငံဂ်ီးကို အျခားႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ လာလည္ၾကၿပီေပါ့။ ေရႊလမ္း ေငြလမ္း ေဖာက္ၾကၿပီေပါ့ဆိုရင္ အခု သူမ်ားေတြ လုပ္ေနတဲ့ ႀကိဳဆိုနည္းေတြကိို ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲၿပီး နည္းလမ္းသစ္နဲ႕ ႀကိဳဆိုၾကမယ္။ စစ္တပ္က အေလးျပဳၿပီး ႀကိဳတယ္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ သိကၡာက်တယ္။ ဓီမိုကေလဆီ က်က္သေရယုတ္တယ္။ ဘာစစ္တပ္မွ လာစရာလိုဘူး။ ဘယ္စစ္သားေတြမွ လာအေလးျပဳေနစရာ လိုဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသမၼတႀကီးေတြ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႕ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကိုက ဒီႏို္င္ငံဟာ ဓီမိုကေလဆီ ႏိုင္ငံဆိုတာ ကြင္းကနဲ ကြက္ကနဲ ေပၚလြင္သြားေစမယ့္ ႀကိဳဆိုနည္းေတြ စီစဥ္ထားရမယ္။ ပထမဆံုး ေလယာဥ္ေလွခါးေျခမွာ ပန္းစည္းကမ္းမယ့္ မိန္းကေလးဟာ ၀တ္လစ္စလစ္ ဆက္ဆီဓာ့ပံုေတြရိုက္တဲ့ မိန္းကေလးက ဓီမိုကေလဆီ နည္းက်က် ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ဘာမွ မ၀တ္ဘဲ ပန္းစည္းကမ္းမယ္။ ေသနတ္ေျမာက္ အေလးျပဳမယ့္ စစ္သားေတြ ေနရာမွာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ တစ္ခုစီီက သက္ဆိုင္ရာ ပါတီအ၀တ္အစားနဲ႕ သေကၤတေတြ ဆင္ျမန္းထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္ သို႕မဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္စီက ကိုယ့္ပါတီ ေဆာင္ပုဒ္ေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ရြတ္ဆိုေအာ္ဟစ္ ႀကိဳဆိုေနရမယ္။ ဒါမွ အသံစံုတဲ့ တုိင္းျပည္ ဓီမိုကေလဆီ ပီသတဲ့ တိုင္းျပည္ဆိုတာ ေပၚလြင္မွာကိုး။ ျမန္မာျပည္က ပါတီ အေရအတြက္နဲ႕ ဆို တစ္ပါတီ တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာင္ တပ္ခြဲတစ္ခြဲစာမက လူအင္အား ရႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အဆင္ေျပတယ္ဗ်ာ့ ဒီနည္းေလးက။
.
. . . ေလဆိပ္က ထြက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဆႏၵျပပြဲ ေပါင္းစံု စီစဥ္ေပးထားရမယ္။ ပီအာစနစ္ကို ကန္႕ကြက္တဲ့ မူလတန္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ဆႏၵျပပြဲ၊ ေရွ႕တန္းက စစ္တပ္ရွိတဲ့ေနရာကိုသြားလို႕ အပစ္ခံရတဲ့ အသုဘသရုပ္ေဖာ္ ဆႏၵျပပြဲ၊ ေတာင္သူပံု၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ထြန္တံုးတိုက္ပြဲ ဆႏၵျပပြဲ၊ ပရိယတ္ပရိပတ္ပစ္ပယ္ၿပီး အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ထက္သန္ျပေနတဲ့ သကၤန္း၀တ္မ်ား ဆႏၵျပပြဲ၊ ဘာသမဂၢ ညာသမဂၢမ်ား ဆႏၵျပပြဲ၊ ဘာပုဒ္မျပင္ ဘာပုဒ္မျပင္ ဆႏၵျပပြဲ၊ လက္ပေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီေတာင္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ ဖူဂ်ီယာမားေတာင္ စတဲ့ ေတာင္ေပါင္းစံု ဆႏၵျပပြဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေလွ်ာက္ ဗီႏိုင္းတပ္ ကားစီးသူမ်ား ဆႏၵျပပြဲ၊ သမၼတေထာက္ခံ သမၼတကန္႕ကြက္ ဆႏၵျပပြဲ၊ ဘာ ဆႏၵျပပြဲ ညာဆႏၵျပပြဲ စသည္ျဖင့္ ဆႏၵျပပြဲ ေပါင္းစံုကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ခင္းက်င္း ျပသ သရဳပ္ျပထားရမယ္။ ေလဆိပ္နဲ႕ သမၼတအိမ္ေတာ္ၾကားက လမ္းနဲ႕တင္ မေလာက္ဘူးဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္ဗ်ာ လမ္းေတြေပါကေပါ က်ယ္ကက်ယ္သနဲ႕ ရွိသမွ်လမ္းေတြ အကုန္ဆႏၵျပပြဲေတြ လုပ္ၿပီး ဧည့္သည္ သမၼတကို ပတ္ေခၚျပလိုက္ရံုေပါ့။
သမၼတ အိမ္ေတာ္ ေရာက္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဂုဏ္ျပဳတပ္ခြဲနဲ႕ ႀကိဳဆိုေတာ့မယ္ေပါ့။ ငါတို႕ ဓီမိုကေလဆီဘားမား ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ ဖယ္ဒရယ္ဘယ္ေလာက္စစ္သလဲ အဲဒီမွာ ျပလို႕ ရၿပီ။ ဘယ္နွယ္အခုဟာက စစ္တပ္တစ္ခုတည္း ယူနီေဖာင္းကလည္း ၾကည္းေရေလ သံုးခုေလာက္ရွိတာ။ ၾကည့္ရတာတင္ ပ်င္းစရာေကာင္းတာ။ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးလည္း မပ်င္းရေအာင္။ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာလည္း သရုပ္ေဖာ္ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္ ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု စစ္တပ္ေပါင္းစံုက အေလးျပဳနည္းေပါင္းစံု ယူနီေဖာင္းေပါင္းစံု ေသနတ္ေပါင္းစံု အမိန္ေပးနည္းေပါင္းစံုနဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ အေလးျပုခိုင္းလိုက္။ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကလည္းဗ်ာ ဗမာလိုခ်ည္းဆိုေတာ့ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးအုပ္စိုးေနသလိုလိုဆိုေတာ့ နားေထာင္မေကာင္းဘူး။ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု တူရိယာေပါင္းစံု တီးခ်င္သလို တီးၿပီး ဘာသာစကားေပါင္းစံုနဲ႕ ဆိုခ်င္သလို ဆိုၾကပေစ။ ဒါမွ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးလည္း ေအာ္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ဆိုတာ ဒါပါလား ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သြားမယ္။ ေလးစားသြားေစရမယ္။
.
. . . ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ အကုန္ေျပာလို႕ မျဖစ္ဘူး။ အကုန္ေျပာလိုက္ရင္ နက္ျဖန္ ျမန္မာျပည္က အာဆီယံ ထိပ္လံုးစည္းေ၀းပြဲ စၿပီ။ ေတာ္ေနၾကာ ဦးရဲထြတ္ႀကီးက ဒီစာကို ဖတ္မိ၊ ဘေျပာင္ကုိ ခ်က္ခ်င္း သတင္းပို႕။ တို႕ႏို္င္ငံ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီနည္းနဲ႕ ျပၾကမယ္။ ညတြင္းခ်င္း စီစဥ္ေစ ဆိုၿပီးေတာ့မ်ား အမိန္႕ေတာ္ျမတ္ ခ်မွလိုက္မွျဖင့္ ေမာင္ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ သမိုင္းတရားခံ ျဖစ္ေရာ့မယ္။ ဒီလိုေတာ့ အျဖစ္မခံႏို္င္။ တို႕ေမေမ သမဒဂ်ီးျဖစ္မွ ဒီလိုလုပ္ျပႏိုင္ေအာင္ ဆရာစား ခ်န္လိုက္ေတာ့မယ္။ (ေမေမ သမဒဂ်ီးျဖစ္ရင္သားကို ေမ့နဲ႕ေနာ္)
.
ဗိုလ္ေကာင္း
၁၄ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၄

Fresher Welcome

Autumn

Flea Market

 

    ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အစစအရာရာ ေစ်းႏွဳန္းႀကီးျမင့္တယ္ဆိုတာ အရင္ကတည္းက ၾကားဖူးခဲ့ေပမယ့္ တစ္ကယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ထင္တာထက္ ေစ်းႀကီးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္ခါနီးရင္ ျမန္မာေစ်းနဲ႕ မတြက္နဲ႕လို႕ စီနီယာေတြက အၿမဲေျပာပါတယ္။ ဥပမာ လီတာ၀က္ ေရသန္႕တစ္ဗူးကို ယန္းတစ္ရာ့သံုးဆယ္ဆိုပါစို႕။ ျမန္မာေငြ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ေနရင္ ဘာမွလည္း ၀ယ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဘာမွလည္း စားျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
တစ္ျပည္ရပ္ျခားမွာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီး ေနမယ့္သူအတြက္ ျမန္မာျပည္က ႏိုင္သေလာက္ သယ္သြားခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ အကုန္ေတာ့လည္း မသယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရာက္မွ ၀ယ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေစ်းေတြက ႀကီးလြန္းတာကတစ္ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရင္ သယ္ဖို႕ခက္တာကတစ္ေၾကာင္းဆိုတာရယ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသံုးလိုအပ္ေနမွာရယ္ ေတြ အားလံုးကို ထည့္တြက္ရပါတယ္။ ဒီလိုေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဂ်ပန္ျပည္က ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စနစ္ေလးကေတာ့ အေဟာင္းဆိုင္ေလးေတြ ရွိေနတာပါပဲ။
    တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ အေဆာင္က တစ္ေယာက္ခန္းမွာ ျပည့္စံုသေလာက္ ရွိေပမယ့္ လုိအပ္တာေလးေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေလးေတြ ဘယ္လို ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ ေျပာျပပါမယ္။
    ပထမဆံုးကေတာ့ မႏွစ္က ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ ထားခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို မဲႏွိဳက္ၿပီး အေမြဆက္ခံတာပါ။ မႏွစ္က ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ျပန္သြားၾကတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြက အေမြအႏွစ္ထားခ်န္ရစ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို က်န္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြက ဂိုေဒါင္တစ္ခုမွာ သိမ္းထားေပးၿပီး ျမန္မာေက်ာင္းသားအသစ္ေတြ စံုစံုညီညီ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နံပတ္တပ္ၿပီး မဲေဖာက္ေပးတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေရခဲေသတၱာအႀကီးႀကီးတစ္လံုး မဲေပါက္ပါတယ္။ အေဟာင္းေစ်းမွာဆို အနည္းဆံုး ဂ်ပန္ယန္း ငါးေထာင္ေလာက္ ေပးရမယ့္ ၊ အသစ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ယန္း ႏွစ္ေသာင္းခြဲ သံုးေသာင္းေလာက္ေပးရမယ့္ တံခါးႏွစ္ေပါက္ပါ ဆန္ညိုတံဆိပ္ ေရခဲေသတၱာဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်က္စားရမယ့္ ေက်ာင္းသားဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္ကို အသံုး၀င္လွပါတယ္။ ဒီေရခဲေသတၱာႀကီး ထားသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားကိုေရာ၊ အားလံုးကို စုစည္းဦးေဆာင္ေပးတဲ့ ပါေမာကၡမ်ိဳး အပါအ၀င္ ဂ်ဴနီယာေတြကို ေဖးမကူညီၾကတဲ့ စီနီယာေက်ာင္းသား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒီေနရာကေန မွတ္တမ္း ျပဳလုိက္ပါတယ္
    ဒုတိယကေတာ့ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ ဆယ့္တစ္နာရီကေန ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိဖြင့္တဲ့ SFC ဆိုတဲ့ ေစ်းတန္းေလးပါ။ ၿမိဳ႕ထဲက ေဒသခံေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ Snow Flakes Club က လာဖြင့္တာပါ။ ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ိဳးစံုကို ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ လာေရာင္းေပးတာပါ။ ပစၥည္းေဟာင္းဆိုေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ရလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကေတာ့ အိမ္မွာ ၀ယ္ထားၿပီး မသံုးျဖစ္လို႕ ေရာက္လာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေတြ ဇြန္းခက္ရင္း ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ အေႏြးထည္ ေစာင္ စသည္ျဖင့္ စံုစံုလင္လင္ေလး ခင္းက်င္းထားတာပါ။ ေစ်းဆစ္လို႕ ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ပစၥည္းေလးေတြက ေစ်းခ်ိဳၿပီးသားမို႕ မဆစ္ျဖစ္ပါဘူး။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စည္းစနစ္ကို ပထမဆံုးစတင္သေဘာက္ေပါက္မိတာက ဒီေစ်းေလးကို ေတြ႕ၿပီးမွပါ။ ဆယ့္တစ္နာရီမွာ ေစ်းစဖြင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဆယ္နာရီ ေလးဆယ့္ငါးေလာက္မွာ ခင္းက်င္းၿပီး အသင့္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၀ယ္မယ့္သူေတြလည္း သူ႕ထက္ငါ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဆယ့္တစ္နာရီ မထိုးမခ်င္း ေစ်းစမေရာင္းပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ အခ်ိန္တိက်တယ္ဆိုတာ အဲသလိုကို တိက်ၾကတာပါ။ ေစာေစာခင္းၿပီးလို႕ ေစာေစာ စေရာင္း ျမန္ျမန္ကုန္ နားေအးတာပဲဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ရွိပံုမရပါဘူး။ ေရွ႕မွာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ ေစ်း၀ယ္မယ့္သူေတြကိုလည္း အားနာပံုမရပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေစ်းမွာ ခင္းထားၿပီး မေရာင္းတာကေတာ့ အက်ၤီခ်ိတ္ေတြပါ။ ပစၥည္း၀ယ္တဲ့သူေတြကို တစ္ခုစီ လက္ေဆာင္ေပးတာပါ။
    အခန္းထဲက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္သေဘာမ်ိဳး လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ရလိုက္တာကေတာ့ မႏွစ္က ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြဆီက ပစၥည္းေတြကို ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ေကာက္ၿပီး ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ျပန္ေရာင္းေပးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ဖရီးမတ္ကက္လို႕ေခၚတဲ့ Flea Market ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ကို ေက်ာင္းသား ေစ်းပြဲေတာ္ႀကီးပါပဲ။ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ျပန္သြားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြ ျဖစ္တာမို႕ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တကယ္အသံုး၀င္တဲ့ ပစၥည္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေစ်းပြဲေတာ္ လုပ္မယ့္ရက္ကို ႀကိဳတင္ေၾကညာထားပါတယ္။ အရင္ဦးသူ အရင္ယူစနစ္လို႕လည္း ေၾကညာထားပါတယ္။ ေက်ာင္းအားကစားရံုထဲမွာ ခင္းက်င္းထားတာမို႕ မတုိင္ခင္ တစ္ရက္ညေနခင္းမွာ အားကစားခန္းမသြားရင္ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေရြးထားမိပါတယ္။ တကယ့္ေန႕ မနက္ခင္းမွာ အိပ္ယာက အေစာႀကီး ႏိုးေပမယ့္ လူေတြမေတြ႕ေသးဘူူးေလဆိုၿပီး အခ်ိန္ကပ္မွ သြားမိတာ တကယ္ကို ေနာင္တရမိပါတယ္။ ရွစ္နာရီ မတ္တင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က တန္းစီထားတာ နံပါတ္ ၉၅ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းစဖြင့္တဲ့ ရွစ္နာရီမွာ ခ်က္ခ်င္း ၀င္သြားႏိုင္တာမို႕ လုိခ်င္တာ အားလံုးနီးပါး ရလာခဲ့ပါတယ္။ ေရာင္းခ်တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ေရခဲေသတၱာ၊ စာအုပ္စင္၊ ေစာင္၊ အေႏြးထည္၊ ႏွင္းစီးဖိနပ္၊ ရွဴးဖိနပ္၊ အ၀တ္စင္၊ မီးဖိုျခင္း*၊ ပက္လက္ကုလားထုိင္၊ တံမ်က္စည္း၊ ၾကမ္းတိုက္တံ၊ စာၾကည့္မီး၊ မီးပူ၊ ေရေႏြးႀကိဳအိုး၊ ထမင္းေပါင္းအိုး၊ ေကာ္ေဇာ **ကေလးအသံုးေဆာင္ေလးေတြပါ။ *မီးဖိုျခင္းဆိုတာက အေဆာင္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္က တစ္ခုတည္းရွိၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ မွ်ေ၀ သံုးၾကရပါတယ္။ ထမင္းခ်က္ဖို႕ မီးဖိုကိုသြားရင္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ ဇြန္းခက္ရင္း ဟင္းခ်က္စရာ ဓားကတ္ေၾကး စသည္ျဖင့္ ျခင္းတစ္ခုထဲမွာ အားလံုးထည့္ၿပီး သြားၾကေလ့ရွိပါတယ္။ ေစ်းပြဲေတာ္က မီးဖိုျခင္းထဲမွာ အိုးခြက္ပန္းကန္ ဇြန္းခက္ရင္းအျပင္ အက်ၤီခ်ိတ္ေလးေတြပါ ထည့္ထားေပးပါတယ္။ **ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းဟာ ဘြဲ႕လြန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမို႕ မိသားစုအေဆာင္တစ္ေဆာင္ သတ္သတ္ထားထားေပးၿပီး မိသားစုပါ လိုက္ေနလို႕ရတဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္လို႕ ကေလးေတြလည္း ပါလာတာရွိပါတယ္။ ေစ်းပြဲေတာ္မွာ ေစ်း၀ယ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ပစၥည္းေတြကို အခန္းကိုပို႕ဖို႕ အခ်ိန္မရေတာ့ပါဘူး။ နာဂါအူကာကိုသြားမယ့္ ေစ်းကားက ကိုးနာရီမွာ ထြက္မွာမို႕ ညီမေလးတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ပစၥည္းေတြ အပ္ထားခဲ့ရပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ လက္ခံထားေပးတဲ့ ညီမေလးက စိတ္သေဘာထား ေကာင္းေကာင္း ေစတနာ ပါပါနဲ႕ ပစၥည္းေတြကို အခန္းထဲထိ အေရာက္ ပို႕ေပးထားပါတယ္။ ညီမေလး ေအးေအးျမတ္ ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါေၾကာင္း ဒီေနရာကေန မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြကို ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ၀ယ္လို႕ ရေအာင္ စီစဥ္ေပးတဲ့ လာအိုႏိုင္ငံက ေစ်းပြဲေတာ္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

     ဂ်ပန္လို စကားမတတ္ နားမလည္တဲ ့ဗိုလ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ အဂၤလိပ္လိုမတတ္ နားမလည္တဲ့ ဂ်ပန္ဆိုင္ေတြမွာ ဘယ္လို ေစ်း၀ယ္ရသလဲဆိုတာ ေနာက္ေတာ့ ေရးျပပါ့မယ္။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ် ###

တစ္နာရီခြဲ

    ေက်ာင္းသားက ပညာရပ္ဆိုင္ရာ တင္ဆက္မွုတစ္ခုကို လုပ္တာ တစ္နာခြဲေတာင္ အခ်ိန္ေပးတယ္ဆိုေတာ့ မမ်ားလြန္းဘူးလား ဆရာရယ္။ အဖြဲ႕လိုက္လုပ္တယ္ ဆိုအံုးေတာ့ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ဆို လံုေလာက္ပါၿပီ။ ဘာသာရပ္ တင္ဆက္မွုေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ တစ္နာခြဲၾကာေအာင္ေတာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူးဆရာရယ္။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို စံခ်ိန္သစ္ တင္လိုက္ရပါၿပီ။ ေမးခြန္းေတြအားလံုးကို ေျဖအၿပီး ေက်းဇူးတင္စကားေျပာအၿပီး ျပန္ထိုင္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ သတိရမိေတာ့တယ္။ ေမာလိုက္တာ ေရငတ္လိုက္တာဗ်ာ။
    လူ႕အခြင့္အေရး သင္ခန္းစာအတြက္ တင္ဆက္မွု လုပ္ရမယ္ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ရွိခဲ့တဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္က ျဖစ္ရပ္ေလး ႏွစ္ခုကို တင္ဆက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္က ျဖစ္ရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ခ်င္းျပည္နယ္က ေတာေတာင္ေရေျမ နဲ႕ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ႐ိုးရာအလွအပေလးေတြကို တင္ဆက္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီေခါင္းစဥ္ကို ေရြးလိုက္ရတာပါ။ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလးပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုး၀င္း အထုပၸတၱိ မေျမာ္လင့္ေသာခရီးရွည္ စာအုပ္မွာ ေရးထားတဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္က ႐ိုးရာဓေလ့ေလး ႏွစ္ခုအေၾကာင္းပါ။ အ၀တ္အစားမယ္မယ္ရရ ၀တ္တာမ်ိဳးမရွိခဲ့တဲ့ နာဂတိုင္းရင္းသားေတြကို ကမာၻစိုးေဘာင္းဘီ၀တ္ေအာင္ စည္း႐ံုး၀တ္ဆင္ေစခဲ့တာရယ္ ပန္အိမ္လို႕ေခၚတဲ့ အပ်ိဳလူပ်ိဳေတြ႕ၾကတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့အိမ္ေလးေတြကို ဖ်က္သိမ္းေစခဲ့တာရယ္ ဆိုုတဲ့ ကိစၥေလး ႏွစ္ခုကို ျမန္မာျပည္က လူ႕အခြင့္အေရးသမားတစ္ခ်ိဳ႕က ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္း အပိုဒ္ ၂၇ မွာလည္း လူတိုင္းဟာ လူမွုအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွုဘ၀မွာ လြတ္လပ္စြာပါ၀င္ခြင့္ရွိတယ္လို႕ ဆိုထားေတာ့ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုကို လူ႕အခြင့္အေရး ရွဳေထာင့္ကေနၾကည့္ၿပီး ေျပာၾကမယ့္ ကမာၻ႕အရပ္ရပ္က ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ အျမင္ကို သိခ်င္လို႕ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာလည္း ပါပါတယ္။
    ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကၽြဲကူးေရပါ ဆုိသလို ခ်င္းျပည္နယ္ရဲ႕ သဘာ၀ အလွေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း တင္ျပခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကေတာ့ ဒီကိစၥႏွစ္ခုဟာ လူ႕အခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာ မေရာက္ဘူး ဆိုတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ သိပ္ၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ စစ္မ်က္ႏွာက ၀င္လာတဲ့ တိုက္စစ္ေတြကေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ျပင္ပကမာၻမွာ ၾကားထားသိထားတာေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းေတြကိုလည္း ေမးတဲ့သူေတြ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေျဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေမးခြန္းနဲ႕ အေျဖတစ္ခ်ိဳ႕ကို တင္ျပလိုပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးႏိုင္ပါၿပီလို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေမးခင္ ပါေမာကၡက အရင္ေမးပါတယ္။ မင္းတို႕ ထင္ျမင္ယူဆတာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႕ ျဖစ္ရဲ႕လားတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ကဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ေကာင္းမွ ျဖစ္ေပမယ့္လို႕ အခုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို စတင္က်င့္သံုးေနၿပီမို႕လို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မထိခိုက္ဘဲ ႏိုင္ငံအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ထင္ျမင္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးလို႕ ရပါတယ္ဆရာ ဆိုေတာ့မွ အိုေက တဲ့။
    ပထမေမးခြန္းက ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာကို ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အေျဖက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိပါဘူးလို႕ လက္ရွိအစိုးရ တက္လာကာစ အခ်ိန္ထိေအာင္ အစိုးရက အစဥ္တစိုက္ ေျပာၾကားေနခဲ့တာပါ။ လႊတ္ေတာ္ေတြ စတင္က်င္းပတဲ့အခ်ိန္ မၾကာခင္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ေယာက္က ဒီလို အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးဖို႕ လႊတ္ေတာ္မွာ အဆိုတင္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုသူတစ္ခ်ိဳ႕ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ကပဲ လက္ရွိ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ ကိစၥကို လက္ခံလာခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား စိစစ္ေရး ေကာ္မတီဆိုတာမ်ိဳးကို ဖြဲ႕စည္းၿပီးေတာ့ စိစစ္ေစခဲ့တဲ့အတြက္ အစိုးရက တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳလာခဲ့တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္အျမင္ကို ေျပာျပရရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လက္ရွိအာဏာလက္ရွိ သူေတြနဲ႕ သေဘာထား ကြဲလြဲလိို႕ အက်ဥ္းခ် ခံထားရတဲ့ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ဆက္ၿပီး မရွိေစခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ လူတိုင္းမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို အျမင္မ်ိဳး ရွိၾကလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူက ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားလဲ ဆိုတာကေတာ့ သီးျခား ေခါင္းစဥ္တစ္ခုပါ။ အဲဒါကို ဘယ္လို သတ္မွတ္သလဲ ဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ နယ္ပယ္မဟုတ္လို႕ ဒီေနရာမွာ ထည့္သြင္း မေဆြးေႏြးလိုပါဘူး လို႕ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
    ဒုတိယ ေမးခြန္းကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ အစိုးရက က်ဴးလြန္ေနတဲ့ ရာဇ၀တ္မွဳေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုသေဘာထား ရွိပါသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေျဖက ဒီလိုစြပ္စြဲမွုမ်ိဳးေတြ ျပင္ပကမာၻမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကားမိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ အစိုးရက ဒီလို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ က်ဴးလြန္ေနတာကေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လံုး၀ မရွိပါဘူး။ ေမးသူအေနနဲ႕လည္း အခ်က္အလက္အျပည့္အစံုနဲ႕ ေမးတာမဟုတ္ဘဲ ၾကားမိတာကို ေမးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ေျဖတာကို အားရမွဳ ရွိခ်င္မွ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီကိစၥကို ရွင္းျပရရင္ ခိုင္မာတိက်တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕ ေျပာျပရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြ မရွိဘူးလို႕ပဲ မွတ္ထားေပးပါလို႕ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
    တတိယေမးခြန္းက ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းကို အရင္ႀကံဳခဲ့တဲ့ ပါေမာကၡတိုင္းကလည္း ေမးခဲ့တာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ အရင္တပ္မေတာ္အစိုးရက အခုဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို ဘာေၾကာင့္ လုပ္ေပးခဲ့တာလဲ ဘယ္လို လုပ္ေပးခဲ့တာလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ ပထမပိုင္းကို ေျဖရရင္ ပါရဂူစာတမ္းတစ္ေစာင္စာေလာက္ ရွင္းျပမွ လိပ္ပတ္လည္မယ္ထင္ပါတယ္။ ႐ိုး႐ိုးသားသား ၀န္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘက္ေပါင္းစံုက ၿခံဳငံုမိေအာင္ ေျဖႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအပိုင္းကို မေျဖၾကားလိုပါဘူး။ ေမးခြန္း ဒုတိယပိုင္းျဖစ္တဲ့ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲခဲ့တာလဲ ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ တပ္မေတာ္က တာ၀န္ယူတာကေန ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ လက္ရွိအစိုးရကို အာဏာလႊဲတာ၊ လက္ရွိအစိုးရကိုလည္း အစပိုင္းမွာ အေမရိကန္စတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရွိ၊ ယံုၾကည္မွဳ မရွိ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ယံုၾကည္မွဳေတြ ရွိလာတာ။ လူရာသြင္း ဆက္ဆံလာတာ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ မ်က္ႏွာပြင့္လန္းလာတာေတြ၊ လက္ရွိစိန္ေခၚမွဳေတြ ရွိတဲ့ၾကားကပဲ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚတက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေရွ႕ခရီးကို ဆက္လက္ ခ်ီတက္ေနတာေတြ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေျဖၾကားခ်က္ေတြထဲမွာ သေဘာမတူတာတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေပမယ့္လည္း အခု ေျဖၾကားခဲ့တဲ့အေပၚ ေက်နပ္အားရတယ္လို႕ ေမးခြန္းရွင္က ေျပာပါတယ္။
    ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႕ ပါေမာကၡေျပာျပတာေလးေတြကိုလည္း ျပန္လည္မွ်ေ၀ခ်င္ပါေသးတယ္။ မင္းတို႕ဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ အေျခအေနမွာ ဒီက ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ျပန္ရင္ ႏိုင္ငံံတည္ေဆာက္ေရးကို အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကမယ့္ အင္မတန္ ကံထူးတဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။ မင္းတို႕အခုႀကံဳေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ိဳးကို မင္းတို႕ တစ္သက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ဘူး။ အခု ေျပာဆိုေျဖၾကားသြားခဲ့တာေတြကို ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေရးကို တကယ္စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးကို အားႀကိဳးမာန္တက္ လုပ္ႏိုင္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ မင္းတို႕ မိခင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ဖို႕ အားေပးတိုက္တြန္းပါတယ္ လို႕ ပါေမာကၡက အႀကံျပဳ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ဒီမွတ္ခ်က္နဲ႕ အႀကံျပဳ အားေပးစကားေျပာတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးဘာသာရပ္ ပါေမာကၡ ဆရာဆာေဂ်းကို အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
    ဒီတင္ဆက္မွဳကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဥာဏ္ေ၀ၿဖိဳး၊ ေအာင္မ်ိဳးလြင္ နဲ႕ ရဲဘုန္းေက်ာ္။ တင္ဆက္မွဳမွာ အားနည္းခ်က္အခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီး ၀မ္းသာဂုဏ္ယူၿပီး ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ဒီေနရာကေန မွတ္တမ္းျပဳလိုက္ပါတယ္။

စီးပြားေရးဆရာမ်ား

    ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြကို ေ၀ဖန္ေတာ့မလား၊ က်ဴရွင္ပညာေရးေခတ္ႀကီးကို သေရာ္ေတာ့မလား မေတြးၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ဗိုလ္ေကာင္းကို စီးပြားေရးပညာရပ္ေတြ စာေတြ႕ သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတြအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္လို႕ပါ။
ပထမဆံုး စီးပြားေရး ဆရာက သာ၀တၳိ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ကိုးတန္း ဆယ္တန္း သင္ခဲ့ရတဲ့ ဆရာႀကီး ဦးခင္ေဇာ္ပါ။ ဆရာႀကီးက ဘာသာတရားလည္း အလြန္ကို ကိုင္းရွိဳင္းပါတယ္။ ဆယ္တန္းကိုေတာင္မွ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို ဦးထိပ္ထားၿပီး သံုးႏွစ္ေျဖခဲ့ရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ တို႕ဆရာႀကီး အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးကို ဦးထိပ္မထားလို႕ ဆိုၿပီး ဆရာႀကီး ကြယ္ရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ရယ္ပြဲဖြဲ႕ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက သိပၸံ ၀ိဇၨာရယ္လို႕ မဟုတ္ဘဲ ဘာသာရပ္ကိုးခုကို ငါးပိုင္းခြဲ ေျဖရတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ဇီ၀ ဓာတု ရူပ သင္ရသလို သမိုင္း ပထ၀ီ ေဘာဂလည္း သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးခင္ေဇာ္က ေဘာဂေဗဒ သင္တာပါ။ ဆရာႀကီး အသင္အျပ ေကာင္းပံုကေတာ့ အခုထိကို ဆရာႀကီး သင္ေပးခဲ့တဲ့ ၀ယ္လိုအားတို႕ ေရာင္းလိုအားတို႕ မွ်ေျခေစ်းႏွုန္းတို႕ သြင္းအားစုတို႕ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ သေဘာတရားေတြကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း မွတ္မိေနတုန္း။ အေၾကာင္းက ဘာလို႕ တိုက္ဆိုင္သလဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး ပညာရပ္ကိုု အခုထိ စာေတြ ေလ့လာေနရတုန္းမို႕လို႕ပါ။
    ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ေဘာဂေဗဒကို ျဖည့္စြက္ဘာသာရပ္အျဖစ္နဲ႕ ယူရတယ္။ အဲသည္မွာ သင္ေပးတဲ့ဆရာက ဗိုလ္ႀကီးသာမိုးေအာင္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္တုန္းက ဘာေတြ သင္ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ အခုေတာ့ ေမ့ေနၿပီ။ ထားပါေတာ့။
    ေနာက္ ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ မဟာဆက္တက္ရင္း အိုင္အာဒီပလိုမာတန္း ပထမဆံုး အပတ္စဥ္ဖြင့္ေတာ့ တက္ျဖစ္တယ္။ ဒီသင္တန္းမွာတုန္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စီးပြားေရး သေဘာတရားတစ္ခ်ိဳ႕ သင္ခဲ့ရေပမယ့္ ခုေတာ့လည္း မမွတ္မိေတာ့သေလာက္ပါပဲ။ အဲသည္တုန္းက သင္ခဲ့တဲ့ ပါေမာကၡေတြက ဆရာမႀကီး ေဒါက္တာ ေဒၚျမင့္ၾကည္ နဲ႕ ေဒၚကယ္ရယ္အင္ခ်စ္သာ။ ဆရာမႀကီး ေဒၚျမင့္ၾကည္ကေတာ့ အခု ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ေနပါတယ္။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ အိုင္အာ ဒီပလိုမာရၿပီး ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ရွိေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာပဲ စီးပြားေရးပညာရပ္ေတြ ထပ္ၿပီး သင္ခြင့္ႀကံဳျပန္ေရာ။ ပထမဆံုး ေတြ႕တဲ့ဆရာက ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထြက္ ေဒါက္တာ ဂ်က္ဖရီေရ႕စ္။ သင္တဲ့ ဘာသာရပ္နာမည္က ေဘာဂေဗဒ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား ဆိုေပမယ့္ သင္တဲ့စာေတြက မၾကားဖူးတာေတြ အမ်ားႀကီး။ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းလို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ခ်စ္စနိုးနာမည္ေပးထားတဲ့ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြကို သိပ္သိေစ တတ္ေစခ်င္၊ ဖတ္စရာစာေတြ အသားကုန္ေပး။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း စာကလြဲရင္ အကုန္စိတ္၀င္စား ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ ဆရာႀကီးလည္း စိတ္ညစ္ရွာလိမ့္မယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း စိတ္ညစ္မိတယ္။ အစကေတာ့ ဒီပါေမာကၡ ငါတို႕ ျမန္မာကို ႏွိမ္လွခ်ည္ရဲ႕ အထင္ေသးလွခ်ည္ရဲ႕ လို႕ ထင္မိၿပီး စိတ္ညိဳျငင္မိတယ္။ ပရိုဂရမ္ဒါရိုက္တာ ေဒါက္တာကားဂ်က္ဆင္ကိုေတာင္ စာေရးမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆီကို ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ဒီလို အထင္အျမင္ေသးတတ္ ႏွိမ္တတ္တဲ့ ဆရာမ်ိဳး မေခၚေပးပါနဲ႕ ဆိုၿပီး။ ေနာက္တစ္ခုက ဆရာႀကီးရဲ႕ သင္ၾကားတဲ့ ပံုစံ။ ဆရာႀကီးက လက္ခ်ာမွတ္စုလည္း မေပး၊ ကားခ်ပ္လည္း မသံုး၊ ပါ၀ါပြိဳင့္လည္း မသံုး ေျပာသမွ် လုိက္မွတ္ေနရတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ ယက္ထြက္ေနေအာင္ လက္ခ်ာလိုက္ရတာ။ (ေရွးတုန္းေတာ့လည္း ဒီလုိပဲ လက္ခ်ာလိုက္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ ကုိယ္ေတြေခတ္ေရာက္ေတာ့မွသာ ပါ၀ါေတြဘာေတြ ပြိဳင့္ႏိုင္တာကိုး) ကိုယ္သင္ဖူးတဲ့ ေဘာဂေဗဒ သေဘာတရားေတြနဲ႕ သူရဲ႕ သင္ၾကားမွဳနဲ႕က ေတာ္ေတာ့္ကို လုိက္ေနမွ တန္ကာက်တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ High Pass နဲ႕ ေအာင္တယ္ဗ်ား။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြဆို Fail ေတာင္ ရၾကသတဲ့။ ကိုယ့္ကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အေအာင္ေပးေတာ့မွပဲဲ ဆရာႀကီး ဂ်က္ဖရီေရ႕စ္ကို စိတ္ထဲမွာ မေက်လည္သမွ် သင္ပုန္းေခ်လိုက္နိုင္သလိုပဲ။ ကန္ေတာ့ပါတယ္ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား။ လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵာမိပါ။
    ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စီးပြားေရး ပညာရွင္တစ္ေယာက္လို စဥ္းစားနည္း ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္ကို သင္တဲ့ စတန္းဖို႕ ယူနီဗာစီတီေက်ာင္းထြက္ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာပီတာ၀ါး။ ဆရာၾကီးက စီးပြားေရးပညာကို ဗုဒၶဘာသာရွဳေထာင့္နဲ႕လည္း သံုးသပ္ျပေလ့ရွိတယ္။ ဆရာႀကီး ပီတာ၀ါးကေတာ့ ေစာေစာကေျပခဲ့တဲ့ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းနဲ႕ တစ္ျခားစီပဲ။ စာကို ေသေသခ်ာခ်ာကို နားလည္ေရရာေအာင္ သင္ေပးၿပီးေတာ့ သေဘာလည္း အင္မတန္ေကာင္းတယ္။
ၾသစေတးလ်အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ေက်ာင္းထြက္ ေဒါက္တာပီတာမက္ေကာေလး ကလည္း ဆရာႀကီး ပီတာ၀ါးလိုပဲ သေဘာေကာင္းတယ္။ စာသင္တာလည္း ေခါင္းထဲကို စြဲေနေအာင္ သင္ေပးႏိုင္တယ္။ ဆရာႀကီးသင္တဲ့ မက္ခရိုစီးပြားေရးဆိုတာ ပထမဆံုး သင္ဖူးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း နားစြဲသြားေအာင္ သင္ႏိုင္တဲ့ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ပါပဲ။
    မိုက္ခရိုစီးပြားေရးဘာသာရပ္ကို သင္တဲ့ ဆရာကေတာ့ Tufts University ေက်ာင္းထြက္ ပါေမာကၡ လက္ဇ္ရက္ဖယ္။ ဒီဆရာက်ေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္းငယ္ငယ္ကလို စတိုင္မ်ားလို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာ္ဟိန္းလို႕ ေခၚၾကတယ္။ ဆရာႀကီးက အိမ္စာေပးတာေတာ့ ၾကမ္းတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စီးပြားေရး ေဒတာေတြ လိုက္စုၿပီး လုပ္ရမယ့္ အိမ္စာမ်ား ေပးလို႕ကေတာ့ သြားၿပီ။ ေဒတာေတြ စုရတာ အစံုကလည္း မရ။ ရသမွ်ေလးနဲ႕ အိမ္စာလုပ္ျပန္ေတာ့ ဆရာ့ဆီက ျပန္လာတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကလည္း ဖတ္ရဲစရာေတာင္ မရွိေအာင္ ျပတ္သားပြင့္လင္းလြန္းေတာ့။ အိမ္စာေပးၿပီးရင္ မွတ္ခ်က္ျပန္ေျပာမွာကို ေၾကာက္ေနရတဲ့ ဆရာမ်ိဳး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာနဲ႕ ဆရာကေတာ္နဲ႕က ေဟာေျပာပြဲေတြဘာေတြရွိရင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသား၀တ္စံု ၀တ္ၾကတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းသဗ်။
    အေပၚမွာ ေျပာျပခဲ့တာကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲမွာ လာဖြင့္တဲ့ အေမရိကန္ ဂြ်န္ေဟာ့ကင္းတကၠသိုလ္က အိုင္အာသင္တန္းမွာ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ စီးပြားေရး ဆရာေတြပါ။
အခုလက္ရွိ ဆရာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေယာဂသင္တန္းနည္းျပလည္း ျဖစ္ စီးပြားေရးပညာရွင္လည္း ျဖစ္တဲ့ ပါေမာကၡ ကိုေရး။ ဆရာက သီရိလကၤာႏိုင္ငံသား ဆိုေပမယ့္ စကားေျပာရင္ ကုလားသံ သိပ္မ၀ဲဘဲ နားထဲမွာ ရွင္းေနေအာင္ ေျပာတယ္။ အတန္းထဲမွာ ဆိုရင္လည္း ရႊင္လန္းတက္ၾကြၿပီး ေပ်ာ္စရာစာသင္ခ်ိန္ေလးေတြ ဖန္တီးတတ္တယ္။ ထမင္းစားၿပီး ျပန္တက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္လည္း အိပ္ငိုက္တဲ့သူကို ေနာက္မငိုက္ရဲေအာင္ ပညာေပးတတ္တယ္။
    စီးပြားေရး ဆရာေတြအေၾကာင္း ေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေဘာဂေဗဒ ပါေမာကၡေတြရဲ႕ တူညီတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေနာက္တစ္ေခါက္က် ေျပာျပပါ့မယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နက္ျဖန္တက္ရမယ့္ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္အတန္းမွာ ပါေမာကၡမ်ိဳးရဲ႕ ေမးခြန္းေတြ ေျဖႏိုင္ေအာင္ စာဖတ္လိုက္ပါအံုးမယ္။ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစဗ်။