ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့

. . . ျမန္မာေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ ကာလေပၚသီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ၀ါသနာက အေမ့ဆီက ရတယ္ထင္တာပဲ။ အေမက ငယ္ငယ္ကဆို သီခ်င္းေလးတေအးေအး ဆိုေလ့ရွိေတာ့ မာမာေအးတို႕ တင္တင္ျမတို႕ သီခ်င္းသံေတြက နားယဥ္ေနတာကိုး။ အိမ္မွာက ေလဒီယို တစ္လံုးပဲ နားေထာင္စရာရွိတာမို႕ ျမန္မာ့အသံကလႊင့္တဲ့ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အမွတ္တမဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အိမ္ကထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ကက္ဆက္ေခတ္၊ စီဒီဓာတ္ျပားေခတ္၊ ကြန္ျပဴတာလက္ေတာ့၊ အင္တာနက္နဲ႕ အခုလက္ရွိ အိုင္ဖုန္း အိုင္ေပါ့ေတြေခတ္အထိ ျမန္မာသံစဥ္သီခ်င္းေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ နားေထာင္ျဖစ္ၿပီး ဆိုရတာလည္း သေဘာက်ေနတုန္း

. . . ဟိုေန႕က မီးဖိုထဲမွာ ကိုယ့္ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲရွိေနေတာ့ ဟင္းခ်က္ရင္း တြံေတးသိန္းတန္ရဲ႕ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ဆိုမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အဲသည္သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစကို သိလားတဲ့ ။ သိတာေပါ့လို႕ ကဗ်ာကို အခုဆိုရင္ေတာင္ ရေနေသးတယ္ဆိုၿပီး ဆိုျပ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြ ေမ့တာလည္းရွိေတာ့ သူကလည္း ေထာက္ျပေပးေပါ့။ ကိုယ့္လို ေရွးကဗ်ာေတြ ျမတ္နိုးတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕ အခုလို ကဗ်ာအခ်ီအခ် ဆိုရတဲ့ အရသာကို မရဖူးတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ

. . . ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ ့သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစျဖစ္တဲ့ ပုေရနိသင္အစခ်ီ ပုိဒ္စံုရတုကို ရွင္မဟာရဌသာရ ေရးခဲ့တာပါ။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တကၠသိုလ္မွာ ျပဌာန္းစာအေနနဲ႕ မသင္ဖူးေပမယ့္ ပထမႏွစ္နဲ႕ ဒုတိယႏွစ္ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္စာအုပ္ကို အိမ္က အမေတြရဲ႕ စာအုပ္ပံုထဲကရခဲ့လို႕ ဖတ္မိၿပီး စာအုပ္ကို အပိုင္သိမ္းထား ႀကံဳတိုင္းဖတ္ျဖစ္ေနတာ အခုထိပါပဲ။ အငယ္တုန္းက အားရင္ စာေတြပဲအဖတ္မ်ားေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြဆို အလြတ္နီးပါးကို ရေနတဲ့အထဲ ဒီကဗ်ာလည္း အပါအ၀င္၊ ေက်ာင္းမွာ မသင္ခဲ့ရေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ဖြင့္ဆိုရွင္းျပခ်က္ေတြ ေသခ်ာႀကီး နားလည္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္နဲ႕ ဒီကဗ်ာကို ႀကိဳက္မိစြဲမိတယ္။

. . . ရွင္မဟာရဌသာရက ပဥၨင္းတက္ၿပီးခ်ိန္မွာ လူငယ္ဘာသာဘာ၀ ရပ္ထဲရြာထဲက မာတုဂါမတစ္ေယာက္နဲ႕ ရည္ငံမိတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကေလးမက “ထပ္ရစ္လက္သင္ ထံုးစတြင္” ဆိုတာ ဆံပင္အုပ္လံုးသိမ္းအရြယ္ကို ေျပာပံုရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခိုးေျပးဖို႕လားဘာလား မိန္းကေလးနဲ႕ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ၿပီးခါမွ သတိသံေ၀ဂရၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ျပန္ထိန္းၿပီး ေကာင္မေလးကို “ဒီဘ၀တြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့ဟု” ႏုတ္ဆက္လိုက္ပံုပါပဲ။

. . . ဒီကဗ်ာမွာ သူ႕နဲ႕ရည္ငံေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ျငင္းပယ္လိုက္တာကိုပဲ လူသိမ်ားၿပီး ဘာလို႕ သတိတမန္ ဥာဏ္ေျမကတုတ္နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ခၽြန္းျပန္အုပ္ႏိုင္ခဲ့လဲဆိုတာကို သိပ္သတိမထားမိၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကိုယ္နားလည္မွုအရဆိုရင္ ရွင္မဟာရဌသာရ သာသနာ့ေဘာင္ကို ၀င္တယ္ဆိုတာ “လူ႕ေျမတိတြင္ ဘက္မျမင္သား” လို႕ ဒုတိယပုိဒ္မွာခ်ီထားတဲ့ ရဟန္းမယ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမမွုကို ငဲ့ကြက္ၿပီးအခုလို သတိသံေ၀နဲ႕ ျပန္ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္လို႕ နားလည္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

. . . ကဗ်ာရဲ႕ တတိယပုိဒ္မွာေတာ့ စာဆိုအရွင္ရဲ႕ သက္ျပင္းသံ တၿငီးၿငီးကို ၾကားေနရသလိုပါပဲ။ သူ႕ေကာင္မေလးကို ရဟန္းဘ၀နဲ႕ မအပ္စပ္လို႕ စြန္႕လႊတ္လိုက္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေကာင္မေလးကို ေမ့ႏိုင္ပံုမရပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေရွ႕က ေညာင္ပင္ရုကၡစိုးကို သက္ေသထားၿပီး အခ်စ္ေတြတိုင္တည္ခဲ့တာကို တတမ္းတတျဖစ္ၿပီး ညေတြညေတြမွာ နာရီေတြသာ တစ္နာရီၿပီးတစ္နာရီ ကုန္သြားတယ္ သူ႕မွာေတာ့ အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာ ညတစ္ညသံသရာလည္ ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း သနားစရာ ေရးဖြဲ႕ထားတာကို ခံစားမိပါတယ္

. . . ေနာင္မ်ားႀကံဳတဲ့အခါ ျမန္မာစာဆရာေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပခိုင္းဖို႕ မွတ္ထားတယ္၊ အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ သီခ်င္းဆိုၿပီး တင္ေပးပါအံုးမယ္

ဗိုလ္ေကာင္း

၁၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၉

ေသာက္တလြဲဗ်ဴရိုကေရစီ

. . . ဗ်ဴရိုကေရစီကိုပဲ ဆဲရမလား ဗ်ဴရိုကရက္ေတြကိုပဲ ဆဲရမလား
နဂိုကတည္းကိုက ဒီလိုကိစၥေတြအတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို မရွိဘဲ လက္တန္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကသလား၊ ရွိလ်က္နဲ႕ပဲ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘဲ စိတ္ကူးတည့္ရာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကလားေတာ့မသိဘူး
.
. . . ပတ္စ္ပို႕သက္တမ္းကုန္လို႕ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ သံရံုးကို သတင္းပို႕ၿပီး သက္တမ္းတိုးဖို႕လုပ္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေရးတင္ျပစာ၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနစာ စသည္ျဖင့္ ေတာင္းတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ အကုန္ေပးလိုက္တယ္၊ ေဟာ ကိုယ့္ကိစၥႀကီး ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးထိ ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ကိုယ့္ရံုးကေန ပတ္စ္ပို႕အသစ္ထုတ္သလို လုပ္ငန္းစဥ္ကို အစအဆံုး လိုက္လုပ္ရျပန္တာပဲ၊ ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလို႕ သံရံုးကို ျဖတ္ခိုင္းေနေသးလဲ၊ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္ရံုးကိုယ္ပဲ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ၿပီး လုပ္ေတာ့မေပါ့၊ နားရြက္ပတ္ကိုင္ေနရတာကိုေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္က လိုအပ္တာ အေသးစိတ္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လိုက္လုပ္ေပးတဲ့ ညီေလးေတြရွိလို႕မွ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႕ ေအာက္ေမ့မိတယ္
.
. . . အခု ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္အသစ္ထြက္လာၿပီဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးကပဲ ထုတ္ၿပီး တိုက္ရိုက္ပို႕ေပးရမလိုလို၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနကပဲ သံရံုးကို ပို႕ေပးမလိုလို၊ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို ျဖစ္ေနတုန္း
.
. . . ျမန္မာျပည္ကေန ဂ်ပန္ျပည္၀င္ခြင့္အတြက္ လုပ္ရတုန္းကေတာင္ အလုပ္ကိုရွင္းေနတာ၊ ကိုယ္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္လုပ္ခါမွ တိုင္လာပတ္ေနတယ္
.
. . . ေနစမ္းပါအံုး
ခင္ဗ်ားတို႕ မိုဖာက အာ့လိုပဲ လက္တန္းေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလား

အံ့ၾသဘ

kaki business

Let's see it from the perspective of the state's economic strength in the market economic system. In the current system, the sole function of the state in the entire economy of the country is regulation. The state must focus on the fact that all the economy must be under the regulation of the state including the economic enterprises of the military. If the state can view the military as the biggest taxpayer of the country (currently the state can do nothing else other than that), the best job for the state is to make sure that the military's businesses are playing in the level ground with the other businesses in the country and all of them are following the rule governed. We should not forget the point that we are focusing on the civilian control of the military, NOT destroying the asset of the military because the asset of the military is the asset of the country too. If the government is really willing to do, the military's giant businesses can be under the control of the rule and regulation. To sum up my opinion, the attempt to eradicate the military's asset of the country should not be viewed optimistically.

စာကြမ်းပိုး (၂)

. . . အငြိမ်းစားကျောင်းဆရာကြီး ဦးမောင်မောင်ကြီးနဲ့ ဒေါ်ဝင်းကြည်က သားသုံးယောက်နဲ့ သမီးထွေးလေးတစ်ယောက်ရှိပြီး မောင်နှမလေးယောက်လုံးကို အဖေနာမည်ရော အမေနာမည်ပါထည့်ပြီး ကဗျာဆန်ဆန်လေးတွေ နာမည်ပေးထားတာ၊ ကိုလတ်က ကိုကိုမောင်နဲ့အတန်းတူ၊ ညီအငယ်ဆုံးက ကိုကိုမောင့်အောက်က ညီညီနဲ့ အတန်းတူ။ ညီညီရော ဇာနည်မောင်ရော နှစ်ယောက်လုံးက စာတော်ကြတယ် အတန်းတွေမှာ ပထမဒုတိယ အလှည့်ကျယူကြတာပေါ့။ ကိုလတ်တို့ ညီမအငယ်ဆုံးလေးက သူတို့အိမ်မှာ စာအတော်ဆုံးနဲ့ အချောဆုံးလို့ဆိုတယ်၊ ကိုယ်ရွာမှာရှိတုန်းက ညီမအငယ်ဆုံးကစ်ကစ်က ကလေးပဲရှိသေးတော့ ကြီးမှလှလာတာကို ပုံထဲမှာပဲမြင်ဖူးသေးတာ၊ တွေ့မှ သေချာကြည့်ရအုံးမယ်
.
. . . ကိုလတ်နဲ့ ကိုကိုမောင်က စာအတူကျက်ကြတယ်ဆိုပေမယ့် ကိုလတ်က အပေါင်းအသင်းဝင်ဆန့်တဲ့သူမို့ ကျောင်းမှာအပေါင်းအသင်းနည်းတဲ့ ကိုမောင်နဲ့ သိပ်တွဲဖြစ်ကြတယ် မရှိပါဘူး၊ ကိုလတ်အိမ်မှာစာကျက်တဲ့အခါပဲ အပေါင်းအသင်းဖြစ်တာပါ။ ကိုလတ်အဖေ ဆရာဦးမောင်မောင်ကြီးကလည်း ကျောင်းဆရာပီပီ ပညာရေးကို အားပေးတဲ့သူဆိုတော့ ကိုလတ်တို့အိမ်မှာ စာလုပ်ရတာ ကိုယ့်မိဘအိမ်မှာလိုပါပဲ၊ လူကြီးတွေရဲ့ ဂရုစိုက်မှုကြောင့် သိပ်ပြီး ဂလေရိုက်လို့မရဘူးရယ်၊ စာမလုပ်ဘဲ နည်းနည်းလောက်လေဖောမိရင် ဦးဦးကဖြစ်ဖြစ် အန်တီကဖြစ်ဖြစ် သားတို့ရေဆိုတဲ့အသံကြားရင် ချက်ချင်း စာအော်ကျက်ရတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုယ်လည်း ဆယ်တန်းတွေဘာတွေအောင်ပြီး စစ်တပ်ထဲ ရောက်သွားတယ်ဆိုပါတော့
.
. . . ကိုယ်တွေနေခဲ့တုန်းက မူလတန်းပဲရှိသေးတဲ့ စာသင်ကျောင်းကလည်း တွဲဘက်အထက်တန်းတွေဘာတွေဖြစ်နေပြီး ကိုလတ်ကလည်း အနီးကပ်လိုတာပံ့ပိုးပေးနေတဲ့သူဆိုတော့ ကျောင်းနဲ့ပတ်သက်ရင် ကိုလတ်ကိုပဲ သိချင်တာတွေလှမ်းလှမ်းမေးရတယ်၊ စာဖတ်ဝါသနာပါတဲ့ ကိုလတ်သားရယ်၊ ကိုယ်ကလည်း ကျောင်းမှာ စာကြည့်တိုက်တစ်ခုတည်ထောင်ဖို့ နဂိုကတည်းက စိတ်အားထက်သန်နေတာရယ်၊ သူ့သားလုပ်ချင်တာကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အမြဲအသင့်ရှိနေတဲ့ ကိုလတ်ရယ် သုံးယောက်အကြောင်းတိုက်ဆိုင်ပြီး အင်းသာစာသင်ကျောင်းမှာ စာကြည့်တိုက်တစ်ခုတည်ထောင်ဖို့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်
.
. . . ကိုလတ်တို့သားအဖကလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သားအဖဆိုတာထက် သူငယ်ချင်းတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေကြတော့ ကိုယ်နဲ့ ကလေးနဲ့ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေလိုပေါ့၊ ဂျပန်ကိုလေ့လာရေးခရီးလာတုန်းက သူနဲ့ပြောဖြစ်တဲ့အထဲမှာ စာကြည့်တိုက်ထောင်ဖို့ကိစ္စပါ ပါတယ်၊ ပထမဆုံး စဉ်းစားရတာက စာကြည့်တိုက်ကို အပြင်မှာထောင်မလား ကျောင်းထဲမှာထောင်မလားပေါ့၊ အပြင်မှာထက် ကျောင်းထဲမှာပဲထောင်ဖို့ အတည်ပြုလိုက်ကြပြီး လက်ရှိအဆောင်တွေထဲနေရာယူပြီးလုပ်မလား သီးသန့်သပ်သပ်ဆောက်မလား စဉ်းစားတဲ့အခါ ကိုလတ်က သပ်သပ်ဆောက်ပေးမယ်လို့ပြောတယ်၊ အစကတော့ ကိုကိုမောင် မြန်မာပြည်ပြန်လာမှ မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ် ငါလိုတာလုပ်ပေးမယ်လို့ ကိုလတ်က ပြောထားပေမယ့် ချက်ချင်းထလုပ်ဖို့အကြောင်းက ဖန်လာခဲ့တယ်
.
. . . နိုင်ငံရပ်ခြားကပေးတဲ့ ပညာသင်ဆုတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူကြိုးစားနေတာတွေရှိတယ်လို့ ကလေးက ပြောထားတာရှိပေမယ့် ဒီလောက်အဆင်ပြေပြေနဲ့ မြန်မြန်ကြီးရလိမ့်မယ်လို့တော့ မမြော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင်လနောက်ဆုံးပတ်လောက်မှာ ကိုလတ်က ဖုန်းခေါ်ပြီး ကလေးက ပညာသင်ဆုတစ်ခုရလို့ အာ့တာနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့သားက တိုင်ပင်ချင်လို့ဖုန်းပြောပေးပါအုံးဆိုပြီး ပြောလာတဲ့အထိ အာ့လောက်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုမှန်း မသိခဲ့ဘူး၊ ကလေးနဲ့ စကားပြောတော့မှသာ ကိုယ်လည်း သေချာလေ့လာကြည့်ပြီး တော်တော်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုဆိုတာ သိခဲ့ရတာ၊
.
. . . အခုလက်ရှိတက်နေတဲ့တက္ကသိုလ်ကလည်း ပထမနှစ်ပြီးအောင်တက်သွား ကျန်တဲ့နှစ်တွေ ဆက်တက်ဖို့ကို ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်လက်ခံမယ်ဆိုတဲ့အခြေအနေ၊ ပညာသင်ဆုပေးတဲ့ တက္ကသိုလ်ကလည်း ဆေးပညာဘွဲ့ရတဲ့အထိ ဆရာဝန်ဖြစ်တဲ့အထိ ပညာသင်စရိတ် ကျောင်းလခ နေစရိတ်စားစရိတ်အပြည့်ပေးမယ်၊ မြန်မာပြည်က ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနကလည်း ဂျပန်နိုင်ငံကပေးတဲ့ဘွဲ့ကို အသိအမှတ်ပြုပြီး ပြန်လာရင် ဆေးကုသခွင့်လက်မှတ်ထုတ်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ အစီအစဉ်နဲ့ ရတဲ့ ပညာသင်ဆုဆိုတော့ ဆေးကျောင်းတက်နေတဲ့ သူတစ်ယောက်အတွက် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုမျိုး ဘယ်မှာမှတောင်ရှာလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ဆိုနိုင်လောက်တယ်။ ပညာသင်ဆုပေးတဲ့တက္ကသိုလ်ကလည်း ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုမြို့နားက နာရီတာ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်ကြီးရှိတဲ့ Narita Campus မှာဖွင့်ထားတဲ့ International University of Health and Welfare သူကလည်း နိုင်ငံတကာက ကျောင်းသားတွေကို လက်ခံသင်ပေးနေတဲ့ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာတက္ကသိုလ်ကြီးဆိုတော့ ဂျပန်ပြည်ကိုသွားတက်တယ်ဆိုပေမယ့် ဂျပန်လူမျိုးတွေတင်မက နိုင်ငံတကာက တော်ပေ့ဆိုတဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့ပါ အတူတက်ခွင့်ရအုံးမှာဆိုတော့ နည်းတဲ့အခွင့်အလမ်းမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောရမယ့်အခြေအနေမျိုး၊ ဒါပေမယ့် (ဒါပေမယ့် ပြီးတော့ ဘာဆက်ရေးမလဲဆိုတော့ အခုမရေးသေးဘူး နောက်ဆယ်နှစ်လောက်နေလို့ မသေသေးရင် ရေးမယ်) ဒီလိုနဲ့ ကိုယ့်ကိုတိုင်ပင်တော့ အထက်မှာပြောခဲ့တဲ့ အချက်တွေအရ ပညာသင်ဆုကို လက်ခံသင့်တဲ့အကြောင်း ထောက်ခံတာပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ကလေးက ပညာသင်ဆုကို လက်ခံပြီး ကျောင်းသွားတက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ပြင်ဆင်မှုတွေ စ လုပ်ရတော့တာပေါ့
.
. . . ကလေး ဂျပန်ပြည်ကို ထွက်မသွားခင်မှာ အရင်တုန်းက အေးအေးဆေးဆေး အချိန်ယူလုပ်မယ်ဆိုတဲ့ စာကြည့်တိုက်ကိုလည်း သူဒီမှာရှိနေတုန်း ဖွင့်သွားနိုင်အောင်ပြင်ဆင်မယ်ဆိုပြီး ကိုလတ်က စာကြည့်တိုက်ကို စ ဆောက်တယ်၊ ကျောင်းက တာဝန်ရှိသူတွေနဲ့ တိုင်ပင်ညှိနှိုင်းပြီး နေရာရွေးတာ၊ ပုံဆွဲတာတွေလုပ်၊ ကလေးကိုယ်တိုင် ရန်ကုန်ကပြန်လာပြီး စာကြည့်တိုက်ပန္နက်ရိုက်တာတွေဘာတွေလုပ်ပြီး ကိုယ်တွေသူငယ်ချင်းလည်းဖြစ် အင်းသာကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တဲ့ စည်ပင်သာရွာသား ကျော်မိုးခိုင်က ဦးစီးပြီးစာကြည့်တိုက်လေးကို ဆောက်ပေးတယ်၊ ဆောက်နေတဲ့ စာကြည့်တိုက်လေး ပြီးလုလုမှာ
(နောက်နေ့ ဆက်ရေးပါမည်)
.
ဗိုလ်ကောင်း
၃၀ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၉
.
ဓာတ်ပုံ ၅ ဩဂုတ် ၂၀၁၉ စာကြည့်တိုက်ဆောင်ပန္နက်ရိုက်