၁၉၅၄ ဗုဒၶဘာသာဝင္မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွဳႏွင့္ အေမြဆက္ဆံမွဳ အက္ဥပေဒ

၁၉၅၄ ဗုဒၶဘာသာဝင္မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားမွဳႏွင့္ အေမြဆက္ဆံမွဳ အက္ဥပေဒ ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းႏိုင္ပါၿပီ။ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစဗ်။

Happy Corps Day

    ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႕ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ပညာေရးတပ္ဖြဲ႕ စတင္တည္ေထာင္တဲ ့၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ေန႕ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ပညာေရးတပ္ဖြဲ႕ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ တရားဝင္တည္ေထာင္တာက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ေရာက္မွ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီမတိုင္ခင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ပညာေရးေက်ာင္းကို ၿဗိတိသွ်တို႕ လက္ေအာက္မွာ ရွိစဥ္ ၁၇၆၂ ခုႏွစ္ (လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ဝ ) ကတည္းက တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ အေရွ႕အိႏၵိယကုမၸဏီရဲ႕ ေက်ာင္းအေနနဲ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၈၅၇ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ဖို႕ဝီလ်ံ ကာလကတၱားတပ္ၿမိဳ႕မွာ ပထမဆံုးတပ္ဖြဲ႕ေက်ာင္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္မွာ ၿဗိတိသွ်တပ္ဖြဲ႕ေတြအတြက္ ပညာေရးဌာနကို ဝယ္လင္တန္ၿမိဳ႕မွာ တည္ေထာင္ၿပီး အိႏၵိယတပ္ဖြဲ႕ေတြအတြက္ ပညာေရးဌာနကိုေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယန္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အိႏၵိယပညာေရးတပ္ဖြဲ႕ကို ပါရွမာဟီၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္ပညာေရးတပ္အျဖစ္ တရားဝင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွာ တပ္မေတာ္ပညာေရးတပ္ဖြဲ႕ ဌာနတစ္ခုအေနနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကာရီယာပ ကို ဂုဏ္ျပဳၿပီး ကာရီယာပ ေတးဂီဌာနခြဲကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကား သင္ၾကားမွဳကို တ႐ုတ္နဲ႕ တိဘက္ဘာသာစကားေတြ သင္ၾကားမွဳနဲ႕ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ပညာရပ္နဲ႕ ႐ုပ္သံပူးေပါင္းသင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ားကိုလည္း စတင္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ႕ အလံေတာ္ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းအျဖစ္ အဆင့္ျမွင့္တင္ခဲ့ပါတယ္။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းဟာ မူလက ေဒါက္တာဆာဟာရီဆင္းဂိုတကၠသိုလ္ တြဲဘက္ျဖစ္ေပမယ့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ဘိုပါးလ္ၿမိဳ႕က ဘာကာတုလ တကၠသိုလ္တြဲဘက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ ေရႊရတုသဘင္ ဆင္ယင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကိုေရာက္ေတာ့ တပ္မေတာ္သား မွီခိုသူ မိသားစုဝင္မ်ားအတြက္ ပညာေရးဘြဲ႕ ေပးအပ္တဲ့ သင္တန္းကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေတာင္ပိုင္းေဒသႏိုင္ငံမ်ားဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာဌာနကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံျခားဘာသာေနာက္ထပ္ ငါးခု ဆက္လက္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီး စိန္ရတုသဘင္ကိုလည္း ဆင္ယင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

    တပ္မေတာ္ပညာေရးတပ္ဖြဲ႕တည္ေထာင္တဲ့ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ကို ေတာ္ေတာ္ခမ္းခမ္းနားနားကို က်င္းပၾကတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုလည္း ဖိတ္လို႕ အခမ္းအနား ေလးခုကို တက္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခုကေတာ့ မတိုင္ခင္ ညေနမွာ လုပ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳ ပေဒသာကပြဲနဲ႕ ညစာစားပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဝတ္အစားကေတာ့ နက္တိုင္မပါတဲ့ ရွပ္အက်ၤီေဘာင္းဘီရွည္ျဖစ္ပါတယ္။ ပေဒသာကပြဲကို တဂိုးရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သီခ်င္းလုပ္ထားတဲ့ ဆုေတာင္းသီခ်င္းနဲ႕ ဖြင့္ပါတယ္။ အစီအစဥ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အိႏိၵယ႐ိုးရာ အဆိုအကေတြနဲ႕ တင္ဆက္တာပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းဆိုတာလည္း ပါပါတယ္။ တစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္လည္း ပါပါတယ္။ အႀကိဳက္ဆံုး အစီအစဥ္ကေတာ့ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ အမူအရာနဲ႕တင္ သ႐ုပ္ေဖာ္သြားတဲ့ ကမာၻႀကီးကို ကယ္တင္ပါ ဆိုတဲ့ ျပကြက္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြ စုိက္ၾကပါ။ သစ္ပင္မရွိရင္ ရာသီဥတုက ပူျပင္းလာၿပီး ေရအရင္းအျမစ္ေတြပါ ဆံုး႐ံွုးသြားလိမ့္မယ္ ဆိုတာကို ေနာက္ခံတီးလံုးသံေလးရယ္ လူေလးငါးေယာက္ရယ္နဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္သြားတာ ရင္ထဲကို တကယ္ထိပါတယ္။ ေဘးကထိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သေဘာက်ၿပီး ထရယ္ေနလို႕ ေဟ့ေကာင္ အဲဒါ ရယ္စရာမဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာမိၿပီးမွ ေအာ္ သူ႕အခြင့္အေရးကို ထိပါးရာမ်ား က်ေလမလားလို႕လည္း ေတြးမိလိုက္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ပါဂ်ာဘီအက ျမဴးျမဴးေလးနဲ႕ ပြဲကိုသိမ္းပါတယ္။ ကုလားကိုႀကီးေက်ာ္ေပါ့ဗ်ာ။
    ပေဒသာကပြဲၿပီးေတာ့ ဘာရာခါနာလို႕ေခၚတဲ့ အဆင့္အတန္းေပါင္းစံုနဲ႕ ဧည့္သည္မ်ားပါ ဖိတ္ၾကားတက္ေရာက္ေစတဲ့ ညစာစားပြဲႀကီးကို တက္ေရာက္ပါတယ္။ ညစာမစားခင္မွာ အခ်ိဳရည္ ယမကာမ်ားနဲ႕ ဧည့္ခံပါတယ္။ စားပြဲဝိုင္းေပၚ တည္ခင္းဧည့္ခံတဲ့ ပံုစံ မဟုတ္ဘဲ စားပြဲထိုးေလးေတြက ဗန္းေလးေတြကိုင္ၿပီး လိုက္လံဧည့္ခံတဲ့ ပံုစံျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက္်ားသားေတြကလည္း ေယာက္်ားသားေတြ အတူတူထိုင္ၾက သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေလး ေျပာၾက။ အခ်င္းခ်င္း ခြက္ခ်င္းတို္က္ၾက ဆုေတာင္းၾကေပါ့။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႕ ေက်ာင္းအႀကီးအကဲေတြလည္း မ႑ပ္တကာလွည့္ၿပီး အားလံုးကို လိုက္နွုတ္ဆက္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြ ေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းက ဂါယာမွာ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လားတဲ့။ ေပ်ာ္တာေပါ့ ဦးေလးရယ္လို႕။ ၿပီးေတာ့ ညစာစားပြဲ စပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ဘူေဖးပံုစံနဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာယူစား စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ညဆယ့္တစ္နာရီ ထုိးေလာက္မွ အခမ္းအနားၿပီးပါတယ္။

    ဇြန္လတစ္ရက္ေန႕ မနက္ပိုင္းက တပ္ဖြဲ႕တည္ေထာင္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္ စစ္ေရးျပအခမ္းအနား ျဖစ္ပါတယ္။ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ေတြကို ဟင္ဒီစကားေရာ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ပါ ေၾကညာေပးၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက မိန္႕ခြန္းကို အဂၤလိပ္လို ေျပာပါတယ္။ စစ္ေရးျပမွာ တပ္ခြဲမွဴး အမ်ိဳးသမီးအရာရွိ ႏွစ္ေယာက္ပါပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြလိုပဲ ဓားကိုင္ၿပီး စစ္ေရးျပၾကတာ။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ အျမင္မွာေတာ့ ဆန္းေနတာေပါ့ေလ။

တစ္ခုထူးျခားတာက သူတို႕ စစ္ေရးျပမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံ မပါဘူးဗ်။ အေလးျပဳခံစင္ျမင့္မွာလည္း ႏို္င္ငံေတာ္အလံ မရွိသလို စစ္ေရးျပကြင္းထဲက အလံေတာ္တပ္ဖြဲ႕မွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္အလံ မပါဘူး။ သူတို႕ေက်ာင္းကို သမၼတက ခ်ီးျမွင့္ထားတဲ့ သမၼတအလံေတာ္ကိုပဲ ကိုင္ၾကတာဗ်။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ဆီက စစ္ေရးျပေတြမွာ ပရိသတ္ေရွ႕ အလံေတာ္တပ္ဖဲြဲ႕ ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ဘယ္သူမွထၿပီး အေလးျပဳတာ မရွိေပမယ့္ သူတို႕ဆီမွာေတာ့ သမၼတအလံေတာ္အဖြဲ႕ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ အကုန္လံုး မတ္တပ္ရပ္အ႐ိုအေသျပဳရသဗ်။ အမ္မယ္ စစ္ဝတ္စံုဝတ္ဆင္ထားသူမ်ား အေလးျပဳၾကပါဆိုတဲ့ ပန္ၾကားခ်က္ေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက စစ္ေရးျပ တပ္ခြဲေတြကို စစ္တာ ၾကယ္တစ္ပြင့္တပ္ အမိုးပြင့္ကားနဲ႕ စစ္တာဗ်။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ဆီမွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က စစ္ေရးျပကို ကားနဲ႕ တပ္စစ္တာကို အဆန္းထင္ေနတာ။ သူတို႕က ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္အဆင့္က ကားနဲ႕ စစ္တာဗ်။ ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္ကေတာ့ တပ္ဖြဲ႕သီခ်င္းနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း သီဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္သီခ်င္း ဆိုဖို႕တီးဝိုင္းက အေလးျပဳခံစင္ျမင့္ေနာက္မွာ သတ္သတ္ဗ်။ သီခ်င္းဆိုတဲ့ စစ္သားေလးေတြလည္း ပါတယ္။ ကြင္းထဲက စစ္ေရးျပလုပ္ေနတဲ့ စစ္တီးဝိုင္းက အသာၿငိမ္ေနၿပီး ေနာက္ကတီးဝိုင္းက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို တီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အေလးျပဳခံစင္ျမင့္ေပၚက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အပါအဝင္ ပရိသတ္ေတြအားလံုး လိုက္ဆိုၾကတယ္။ ဗိုလ္ေကာင္းကေတာ့ မဆိုတတ္ေတာ့ ၿငိမ္ေနရတာေပါ့ေလ။ အေရးထဲမွာ မစၥတာဘင္း ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ဓမၼေတး မဆိုတတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို သြားသတိရလို႕ မၿပံဳးမိေအာင္ ထိန္းထားရေသးတယ္။ ေကာင္းဘူးေလ။ သူမ်ားေတြက ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဆိုေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ၿပံဳးစိစိ လုပ္ေနလို႕ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ့။ စစ္ေရးျပၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ၾကတာေပါ့။ စစ္ေရးျပတပ္ခြဲမွဴးေတြကလည္း သူတို႕တပ္ခြဲ စစ္ေရးျပေကာင္းလားဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ဗိုလ္ေကာင္းေလ အဲသည္ေလာက္ေတာ့ မအပါဘူး။ အားလံုးေကာင္းပါသည္ေပါ့။ ဗဲရီးနိုက္စ္ ေပါ့။ ဝမ္းဒါးဖူးလ္ ပါေဖာင္းမန္႕ေပါ့။ ယူေအာအာစိုးစမတ္ေပါ့။ အိုင္အန္ဗဲရီးပေရာက္ေအာ့ယူေပါ့။ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းေပါ့။ သူတို႕ကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ရတာ ပါးစပ္ေတြ အျမွဳပ္ထြက္မွာေတာင္ ေၾကာက္ရတယ္။ လက္ဆြဲနုတ္ဆက္ရတာကလည္း လက္ေမာင္းေတြ ျပဳတ္မတတ္။
    စစ္ေရးျပၿပီးေတာ့ အရာရွိရိပ္သာ ျမက္ခင္းျပင္မွာ ေကာ္ဖီပါတီ မုန္႕ပါတီလုပ္တယ္။ အရာရွိစံုတြဲတစ္တြဲ က ေမြးေန႕ကိတ္လွီးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒီေက်ာင္းမွာဘဲ တာဝန္က်တာတဲ့။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ ႏိုင္ငံသာဆိုရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ တပ္ေျပာင္းပါမွာ က်ိန္းေသပဲ။ ပါတီကေတာ့ အေထြအထူး မရွိပါဘူး။ ေကာ္ဖီေသာက္ မုန္႕စား ဒါပါပဲ။

    ညေနပိုင္းမွာ စစ္တီးဝိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို တက္ရပါတယ္။ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ဆီမွာလည္း တပ္မေတာ္ေန႕ အထိမ္းအမွတ္ စစ္တီးဝိုင္းၿပိဳင္ပြဲေတြ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ စစ္တီးဝိုင္းၿပိဳင္ပြဲေတြကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက ၾကည့္ဖူးေပမယ့္ဒီေလာက္ေတာ့ လူမမ်ားပါဘူး။ ဒီမွာက ကြင္းပတ္ဝန္းက်င္က ပြဲၾကည့္စင္ေတြမွာ အားေပးတဲ့လူေတြ မ်ားသလို ကြင္းထဲက ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့သူလည္း မ်ားပါတယ္။ သူတို႕ ႏိုင္ငံက သိတဲ့အတိုင္း လူမ်ိဳးေတြ ယဥ္ေက်းမွဳေတြက မ်ားမွမ်ား။ ကြင္းထဲကို စစ္ေရးျပ စစ္ေၾကာင္းေလးေၾကာင္း ဝင္လာတာ ပံုစံေလးမ်ိဳးနဲ႕ အဝတ္အစားမတူဘူး။ ေတးသြားကေတာ့ တစ္ခုတည္းကို တီးၾကတာပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ေလအိတ္ပေလြအဖြဲ႕ ဒါလည္း လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ တီးၾကတာ။ တီးရင္းမွုတ္ရင္းနဲ႕ ကြင္းထဲကို ေရွ႕ေလွ်ာက္လိုက္ ေနာက္ေလွ်ာက္လိုက္ အဝိုင္းျဖစ္လိုက္ ေလးေထာင့္ျဖစ္လိုက္ လူေတြ ကြဲသြားလိုက္ ျပန္စုလိုက္ေပါ့ေလ။ တို႕ဆီမွာလည္း ျမင္ဖူးေနလို႕ သိပ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက အဲသေလာက္ လူအမ်ားႀကီးက တိုင္ပင္ကိုက္ကိုက္ တီးမွဳတ္ႏိုင္တာေတာ့ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ေဟာ ေနာက္တစ္ခုက တီးဝိုင္းနဲ႕ ေသနတ္သမားကကြက္လို႕ ေခၚရမယ္ထင္တယ္။ ေတးသြားေတြကို တီးမွုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္သားေလးေတြက စစ္ေရးအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပၾကတာ။ စစ္ေရးျပတယ္ဆိုတာထက္ ေတးသြားနဲ႕အတူ လိုက္က ေနသလိုပါပဲဗ်ာ။ ၾကည့္ေကာင္းခ်က္။
    ေနာင္တစ္ခုက်ေတာ့ အတီးသက္သက္ပဲဗ်။ ေလမွဴတ္တူရိယာေတြ တစ္ခုမွ မပါဘဲ ဗံုႀကီးဗံုေသးေတြခ်ည္းသက္သက္ တီးၾကတာ။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ နားညည္းစရာေကာင္းတဲ့ အသံေတြသာျဖစ္ေပမယ့္ သံစဥ္အသီအကံုး ေကာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ဗံုတစ္ခုတည္းတီးတာကိုပဲ ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္ေကာင္းတယ္။ အသံေလးေတြ တိုးသြားလိုက္ ညင္းညင္းသက္သက္ျဖစ္ေနရာကေန ဝိုင္ဒုိင္းႀကဲၿပီး ဆူညံလာလိုက္။ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ တီးေနရာကေန ဗံုကိုမတီးေတာ့ဘဲ ဗ့ံ႐ိုက္တုတ္ကေလးခ်ည္း တီးၿပီး သံစဥ္ေဖာ္လိုက္။ အသံနားေထာင္ရတာတင္မဟုတ္ ၾကည့္ရတာလည္း မ်က္စိပသာဒျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ာ။

    ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္ကေတာ့ မီးေတြအားလံုး မွိတ္လိုက္ၿပီး အေမွာင္ထဲမွာ လွ်ပ္စစ္မီးတုတ္ေလးနဲ႕ အခ်က္ျပတာကို တီးခတ္ၾကတဲ့ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ Sacrifice of Praise ဆိုတဲ့ သံစဥ္ေတးသြားကို သီဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ Capt Vimal Joshi ကုိယ္တုိင္ ႀကီးၾကပ္တဲ့ တီးမွဳတ္မွဳပါ။ အေမွာင္ထဲမွာ ႀကီးၾကပ္သူ ဂီတပညာရွင္ရဲ႕ ေဝွ႕ယမ္းေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးတုတ္ေလးနဲ႕အတူ သာသာညင္းညင္း ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဂီတသံစဥ္ေတြဟာ ၿမိဳင္ခ်ည္တစ္ခါ တိုးခ်ည္တလွည့္နဲ႕။ ေဟာ သံစဥ္လည္း ဆံုးသြားၿပီး ဂီတသံစဥ္ေတြလည္း ရပ္သြားေရာ ဒိုင္းဒုိင္းဒုိင္းဆိုတဲ့ ေသနတ္သံေတြနဲ႕အတူ စစ္တီးဝိုင္းေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

 အရာရွိရိပ္သာမွာလုပ္တဲ့ ပါတီပြဲကေတာ့ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ကေတာ္ကစၿပီး ေသာက္ၾကစားၾက ကၾကခုန္ၾက။ ပြဲလည္းၿပီးေရာ လူလည္း တစ္ကိုယ္လံုးကိုင္႐ိုက္ထားသလိုျဖစ္ၿပီး ၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႕ အိပ္လို႕ေကာင္းလိုက္ခ်က္။