စိမ္းသခင္

.
. . . ကိုယ့္နာရီေလး စက္ရပ္သြားျပန္ၿပီ . . .
ကုန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက တစ္ခါ စက္ရပ္သြားလို႕ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ႀကံဳလို႕ ဓာတ္ခဲလဲၿပီးသံုးေနရင္း အခု ဒုတိယမၸိ စက္ရပ္သြားတာ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဓာတ္ခဲလဲၿပီး မသံုးခ်င္ေတာ့ဘူး အသစ္ပဲ လိုခ်င္ေတာ့တယ္ . . .
.
. . . ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းပတ္ဖို႕ရွိေနတဲ့ နာရီေလးမို႕ ကိုယ့္နာရီေလးလို႕ ဆိုရေပမင့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နာရီလက္ထဲေရာက္ၿပီးကတည္းက အခု ဒုတိယအႀကိမ္ စက္ရပ္သြားတဲ့အထိ ပတ္ခဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လဲဆိုတာေတာင္ ေရလို႕ရေလာက္တယ္။ ကိုယ္က နာရီေတြ လက္စြပ္ေတြ ၀တ္ေလ့၀တ္ထ မရွိသလို လက္မွာ အဲဒါေတြ ရွိေနရင္လည္း လက္မွာ မလြတ္လပ္သလို ခံစားရလို႕ မျဖစ္မေန နာရီေလးပတ္မွ ေတာ္ပါမယ္ေလဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွ မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ နာရီပတ္ေလ့မရွိတာ။ လက္စြပ္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ေယာကၡမအေမက လက္ဖြဲ႕ထားတဲ့ စိန္လက္စြပ္ေလးလည္း ဟိုနားခၽြတ္ ဒီနားခၽြတ္နဲ႕ ေပ်ာက္ခဲ့တာပဲ။ လက္စြပ္မရွိေတာ့လို႕ လက္စြပ္၀တ္ရတဲ့ဒုကၡ လက္စြပ္ဘယ္နားထားမိလဲ ရွာရတဲ့ဒုကၡ ေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုေပမင့္ ကိုယ့္ကို သားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တဲ့ ေယာကၡမ အေမက အျမတ္တနိုးဆင္ေပးထားတဲ့ လက္စြပ္မို႕ ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္း မထိန္းသိမ္းမိတာကို အင္မတန္ အားနာမိတယ္။
.
. . . နာရီဆိုရင္လည္း အဲလိုပဲ၊ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက အလုပ္သြား ရံုးသြား နာရီပတ္သြားတဲ့အခါ ရံုးေရာက္ရင္ နာရီကို ခၽြတ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ထား၊ တကယ္တမ္း ၾကည့္ျဖစ္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆို ျပန္ပတ္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ျပန္ခၽြတ္၊ လက္ပတ္နာရီဆိုေပမယ့္ လက္မွာေနရတာထက္ စားပြဲေပၚ ဗီရိုေပၚ မွန္တင္ခံုေပၚ ေနရတဲ့အခ်ိန္က ပိုမ်ားတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္လည္း စာသင္ခန္းထဲက စားပြဲေပၚတင္ရင္တင္ထား ဒါမွမဟုတ္ အိတ္ထဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာက္ထည့္ထားလိုက္တာပဲ။ ေတာ္ေတာ္စိမ္းကားတဲ့ သခင္ပါလားလို႕ နာရီေလးက ထင္ရွာေပလိမ့္မယ္ . . .
.
. . . အခု ဒီေက်ာင္းကိုေရာက္ကတည္းက နာရီကို ပတ္ကို မပတ္ျဖစ္ေတာ့သေလာက္ပဲ။ ကိုယ့္အခန္းမွာ တိုင္ကပ္နာရီႀကီးႀကီးတပ္ထားၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြကို အိုင္ဖုန္းထဲမွာ အခ်ိန္ဇယားဆြဲထည့္ထားေတာ့ ဖုန္းက သတိေပးတဲ့အခ်ိန္ ေရထခ်ိဳး၊ စာသင္ခန္းသြား၊ အိပ္ယာထ စသည္ျဖင့္ဆိုေတာ့ လက္မွာရွဳပ္ေနတယ္လို႕ထင္တဲ့ နာရီကို ပတ္ထားရတဲ့ ဒုကၡက ေ၀းေ၀းေနလို႕ရတဲ့သေဘာပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ စမတ္က်က် ၀တ္ဖို႕စားဖို႕ လိုအပ္တဲ့အခါ၊ ဧည့္သည္ေစာင္သည္ ေတြ႕ဖို႕ရွိတဲ့အခါ၊ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး သြားတဲ့အခါ နာရီပတ္မလို႕ စိတ္ကူးရင္ သင္းကေလးက ေပ်ာက္ရင္ေပ်ာက္ေနျပန္ေရာ။ သူ႕အေပၚစိမ္းတဲ့သခင္မို႕ သူကလည္း မခင္တြယ္ဖူးထင္ပါရဲ႕ . . .
.
. . . ေယာက္်ားေလးဆိုတာ နာရီေကာင္းေကာင္းပတ္ရတယ္လို႕ ၾသ၀ါဒေပးတာ ၾကားဖူးနား၀မို႕ နာရီေကာင္းေကာင္းေလး လိုခ်င္ေသာ္ျငား ဒီနာရီေလး ၀ယ္ၿပီးရင္လည္း စားပြဲေပၚ ဗီရိုေပၚ တစ္ခါတစ္ခါ အံဆြဲထဲျဖစ္ျဖစ္ ရက္ရွည္လမ်ား ပုန္းေနၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ အခြင့္သင့္မွ ပတ္ျဖစ္မယ္မို႕ ကိုယ္တကယ္သေဘာက်တဲ့ နာရီေလးေတြ ေတြ႕တဲ့အခါ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ၀ယ္လိုက္ရမွာလည္း ႏွေျမာမိျပန္တယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဂ်ပန္လုပ္နာရီထဲက ORIENT တံဆိပ္နာရီေလးေတြဆို သိပ္သေဘာက်တာကလား။ နာရီဒီဇိုင္းေလးေတြ လိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုး ဒီဇိုင္းေတြက လက္မွာပတ္ထားမွ နာရီစက္က ပံုမွန္လည္ပတ္ေနမယ့္ ေအာ္တိုမစ္တစ္စနစ္နဲ႕ နာရီေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ မကိုက္လွျပန္ဘူး။ တစ္ခါထုတ္ပတ္ခါနီးတိုင္း တစ္ခါ နာရီတိုက္ရမွာလည္း မဟန္လွဘူး ထင္တာပဲ၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ကိုယ္နဲ႕ကိုက္တဲ့ ဓာတ္ခဲအားနဲ႕သြားတဲ့ နာရီဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေအာ္တိုမစ္တစ္နာရီေလာက္ အထင္က မႀကီးျပန္ဘူး . . .
.
. . . ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ အလုပ္မ်ိဳးစံုလည္း လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပန္းသီးတစ္ျခမ္းကိုက္ ေနာက္ဆံုးေပၚ မ်ိဳးဆက္အမွတ္သံုး နာရီေလး၀ယ္ရင္ေကာင္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့လည္း တစ္ခါရူးသြပ္ဖူးတယ္။ ဘ၀မွာ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ရွိမိတဲ့ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာနာရီပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ိဳးေၾကာင္းက်က် စဥ္းစားလိုုက္ရင္ ကိုယ္လို နာရီပတ္ပ်င္းပံုမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ နာရီကို ၀ယ္ထားလည္း နာရီရွိေနတယ္ ဆိုတာကလြဲရင္ သူလုပ္ေပးနိုင္တဲ့အလုပ္ေတြ ကိုယ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ခဲနာရီလိုမ်ိဳး အားလည္း သြင္းသြင္းေနရအံုးမွာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႕ အသံုးမခ်နိုင္တဲ့ျပင္ ကိုယ္ကပါ သူ႕ကို ၀န္ေဆာင္မွဳ ျပန္ေပးေနရအံုးမလို ျဖစ္ေတာ့မွာမို႕ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးလို႕ စိတ္ကူးလိုက္တယ္၊ ေျပာသာေျပာတာ၊ အဲသည္နာရီေလး ၀ယ္မိရင္လည္း တစ္ျခားနာရီေတြလို မဟုတ္ေတာ့ ပတ္ျဖစ္ခ်င္ ပတ္ျဖစ္ေနမွာပါ . . .
.
. . . နာရီအေၾကာင္းေျပာရင္ အခုခ်ိန္ထိ ႏွေျမာတသနဲ႕ လြမ္းေနမိတာတစ္ခုကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တုန္းက ပတ္ခဲ့တဲ့ နာရီေလးပဲ။ အဲသည္နာရီေလးက ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ပတ္ခဲ့တဲ့ နာရီေလးလို႕ ဆိုရင္ေတာင္ရတယ္။ အိမ္က မမႀကီး ၀ယ္ေပးခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္တကၠသိုလ္မွာ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္တဲ့အခါ နာရီတို႕ လက္စြပ္တို႕ မ၀တ္ရဘူးဆိုတဲ့ စည္းကမ္းရွိတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းပြဲ စစ္ေရးျပႀကီး ၀တ္စံုျပည့္ေလ့က်င့္တဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ စစ္ေရးျပဌာနမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကည္လင္းက ေရွာင္တခင္ စစ္ေဆးတာမွာ မိသြားတာ။ ကိုယ္က နာရီပတ္ေလ့ပတ္ထ မရွိေပမယ့္ အဲသည္ေန႕က ကံဆိုးစြာနဲ႕ နာရီပတ္လာမိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အႀကံေပးသလို နာရီကို ညာလက္မွာ မပတ္ဘဲ သမားရိုးက်အတိုင္း ဘယ္လက္မွာ ပတ္လာမိတယ္။ အက်ီၤလက္ရွည္နဲ႕ လက္အိတ္နဲ႕မို႕ နာရီပတ္ထားတာကို မျမင္ရဘူးဆိုေပတဲ့ ဆရာသမားက ဘယ္လက္ေတြကို လိုက္စမ္းတာေလ။ စစ္ေရးျပ စစ္ေၾကာင္းႀကီးအကုန္လံုးကို တန္းစီကြင္းထဲက မခ်ီတက္ခင္ စနစ္တက် တန္းစီၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ လိုက္စစ္တာ၊ စစ္ေၾကာင္းေတြေရွ႕က ဓားကိုင္ထားတဲ့ဗိုလ္ေလာင္းေတြကိုခ်ည္း ေရြးစစ္တာ၊ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ခင္ သူမ်ားေတြ စစ္ေနကတည္းက ကိုယ္က ျမင္ေနသိေနေပမင့္ ေအာင္စစ္သည္အလံေတာ္ေရွ႕က ကိုယ့္တပ္ခြဲ ညီငယ္ေတြေရွ႕မွာ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြလုပ္ၿပီး ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္နဲ႕ နာရီကို ခၽြတ္ၿပီး ဖြက္လိုက္ဖို႕ မသင့္ပါဘူးေလဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္အလွည့္ကို ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ဓားထမ္းၿပီးသက္သာခြဲထားတဲ့ အေနအထားမွာ ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္၀တ္ကို လာစမ္းၿပီး နာရီကို ခၽြတ္ယူသြားတာ။ စစ္ေရးျပတန္းျဖဳတ္ရင္ လာေရြးပါတဲ့ . . . ေက်ာင္းဆင္းဖို႕ ရက္ပိုင္းေလာက္ပဲလိုေတာ့တဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းတစ္ေယာက္ကို နစ္နစ္နာနာေတာ့ အေရးမယူေလာက္ပါဘူးေလလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျဖသိမ့္ၿပီး တန္းျဖဳတ္တဲ့အခ်ိန္ နာရီသြားေရြးေတာ့ ကိုယ့္နာရီေလးကို မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိခ်င္ဘူး။ နာရီဒိုင္ခြက္ကို ဖေနာင့္နဲ႕ပဲ ေပါက္ထားသလား တစ္ခုခုနဲ႕ပဲ ထုထားသလားမဆိုနိုင္ဘူး၊ မွန္ေလးေတြ ကြဲေက်လို႕ အထဲက လက္တံေလးေတြ ေကြးေကာက္လို႕ . . . ကိုယ္စည္းကမ္းေဖာက္လို႕ ရခဲ့တဲ့ ျပစ္ဒဏ္တစ္ခုအျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲသတိေပးႏိုင္ေအာင္ အဲသည္နာရီေလးကို သိမ္းထားခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပါပဲ၊ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးၾကာေတာ့မွ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႕ အခုေတာ ့အဲသည္နာရီေလး ဘယ္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါလိမ့္ . . .
.
နာရီေဒသနာ ဤတြင္တစ္ခန္းရပ္၊ နာရီပတ္ပ်င္းတယ္ဆိုေပမယ့္ နာရီတစ္လံုးေတာ့ မျဖစ္မေန ၀ယ္ရအံုးမွာပ
.
ဗိုလ္ေကာင္း
၉ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၇