Wednesday, 6 January 2016

ေသာက္ခ်ိဳးေတြ ျပင္ခ်ိန္သင့္ၿပီ


. . . သတိထားမိေနတာေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကာပါၿပီ။ အရင္ကေတာ့ အတိုက္အခံဆိုေတာ့ အစိုးရဘာလုပ္လုပ္ ငါတို႕က ဆန္႕က်င္လိုက္မဟဲ့ ေတာ္လွန္လိုက္မဟဲ့ ကန္႕လန္႕တိုက္လိုက္မဟဲ့ စိတ္ေမြးၿပီး အစိုးရလႊင့္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အလံ ငါတို႕ မလႊင့္ဘူးေဟ့ဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းစူသလို စိတ္ေကာက္သလိုလုပ္တာေတြက တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ အက်ည္းတန္ေပမယ့္ ကေလးဆန္တာကို နားလည္ေပးလို႕ ရႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ကေလးဆန္လို႕ မရေတာ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႕ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကို အနည္းဆံုးေတာ့ လာမယ့္ ငါးႏွစ္တာ အပ္ႏွင္းျခင္း ခံရေတာ့မယ့္ ဦးေဆာင္အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။
.
. . . တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ဥကၠဌတစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္တယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့တယ္၊ အဲဒီပါတီႀကီး တစ္ခုအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို ထိုက္သင့္တဲ့ တန္ဖိုးထားမွဳမ်ိဳး မလုပ္တာက ဘာသေဘာလဲဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆို ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို ပါတီအလံေအာက္ နိမ့္တဲ့ေနရာမွာ လႊင့္ထူတဲ့အထိ ပါတီစြဲႀကီးၾကတာကိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ (ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္) ေသာက္ခ်ိဳးေတြ ျပင္သင့္ၿပီလို႕ ထင္ပါတယ္။
.
. . . အခုေနာက္ဆံုး ပါတီဥကၠဌကိုယ္တိုင္တက္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အခမ္းအနားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို (အားနာပါးနာေလးေတာင္) အရိပ္အေယာင္ေလး မလႊင့္တာ တန္ဖိုးမထားတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားသြားပါၿပီ။ ဒါႏိုင္ငံေတာ္တစ္ရပ္လံုးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ ေန႕ဗ်။ ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ မႀကိဳက္ရင္ အာဏာရတဲ့အခါ အေျခခံဥပေဒျပင္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႕ပါတီအလံကိုပဲ ႏိုင္ငံေတာ္အလံ သတ္မွတ္သတ္မွတ္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ ေခါင္းငံု႕ၿပီး ၀င္လာခဲ့တဲ့ အေျခခံဥပေဒအရ က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ၿပီး နိုင္လာခဲ့ၿပီဆို အေျခခံဥပေဒက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို အေလးထားပါလို႕ ေျပာခ်င္တယ္။ ရြံစရာေကာင္းတဲ့ ခပ္ပဲ့ပ့ဲ လုပ္ရပ္ေတြ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကို အတုယူမွားေအာင္ အေမြမေပးခဲ့ပါနဲ႕
.
ခင္ဗ်ားတို႕ ေသာက္ခ်ိဳးေတြ ျပင္ခ်ိန္သင့္ၿပီ
.

Friday, 1 January 2016

ပန္ေတာ္ဆက္



တကယ္ေတာ့ သူတို့ကို ဘယ္သူကမွ အေရးအရာလုပ္ၿပီး တန္ဖိုးထားေနတာ မဟုတ္ဘူးရယ္။ အေနာ္တို႕ ကေလးေတြကသာ ဘယ္သူ ဘယ္ႏွစ္ပြင့္ ရတယ္ဆိုတာ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္လုုပ္ၿပီး ဒီပန္းေလးေတြကို သူ႕ထက္ငါ လုေကာက္ေနၾကတာ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဒီေျမႀကီးေပၚက ေကာက္လာတဲ့ပန္းကို ဘယ္သူမွလည္း တေလးတစား ပန္မွာလည္း မဟုတ္။ ဘုရားတင္မွာလည္း မဟုတ္။

မနက္မနက္ ခုနစ္နာရီခြဲ မနက္ပိုင္း ေလာကုတၱရာစာသင္ခ်ိန္ မစခင္ ဒီအပင္ေအာက္မွာ အရင္ေရာက္ယူ အရင္ေကာက္စတမ္း လာဦးၾကတာေလ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး သီတင္းသံုးတဲ့့ ေျမာက္ဘက္ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးနဲ႕ အေနာ္တို႕ စာသင္၊ ခန္းေနကိုယ္ေတာ္ေတြ ေနတဲ့ ေတာင္ဘက္ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ႏွစ္ခုၾကားက ပန္းကန္ေတြဘာေတြေဆးတဲ့ ေရသြန္စင္ႀကီးနားမွာ ဆိတ္ဖလူးပင္တစ္ပင္ရွိတယ္။ တစ္ပင္ဆို ဆိုသေလာက္ေတာ့ ပြင့္ရွာသားဗ်။ မနက္မနက္ ကိုယ္ဦးတဲ့ ေန႕မ်ားဆိုရင္ အပင္ေျခမွာ ပန္းေတြက ေဖြးလို႕ဗ်။ အင္း တန္ဖိုးမထားၾကတာလဲ မဆိုနဲ႕။ အပင္ျမင့္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေပတဲ့ အညွာကလည္း အင္မတန္မွ လြယ္တာကိုး။ လက္ႏွစ္ကိုင္စာေလာက္ရွိတဲ့ အပင္ကိုမ်ား လွဳပ္ခ်လိုက္ၿပီဆိုရင္ သည္းသည္းလွဳပ္ေအာင္ ေၾကြက်တတ္ေသးတာကလား။

အဲသည္ပန္းေတြကို ေတြ႕ကရာအရြက္နဲ႕ ထုပ္ ႏွီးနဲ႕စီးၿပီး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္က်ရင္ အပြင့္ရည္ၾကတာ။ ဒီေန႕ ငါက ဘယ္ႏွစ္ပြင့္ရတယ္။ ကိုယ္အမ်ားဆံုး ေကာက္ႏိုင္တဲ့ ေန႕မ်ားဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါလိုလူ ဒီဇဗၺဴရွိေသးရဲ႕လား ထင္တာဗ်။ အပြင့္ေလးက ျဖဴေၾကာင္ေၾကာင္မွာ ရိုးတံေလး လိေမၼာ္ေရာင္နဲ႕ အနံ႕ေလးကလည္း သင္းသင္းေလး။ ပန္းတစ္ပြင့္မွာ ရွိရမယ့္ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းေတြ ျပည့္စံုေနပါလ်က္ကနဲ႕ အပင္ျမင့္မွာပြင့္တဲ့ပန္း ျဖစ္ပါလ်က္ကနဲ႕ ေျမမွာကပ္ေပါက္တဲ့ စပယ္ပန္း ဇြန္ပန္းတို႕ေလာက္ လူေတြက မျမတ္ႏိုးၾကတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္လို႕။ ဒါကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အေတြးေပါ့ေလ။ အဲဒီအေတြး မွားတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မာလာေဆာင္ေရာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။ ေျမႀကီးေပၚ ျမက္ခင္းေပၚ အညွာလြယ္လြယ္နဲ႕ ေၾကြက်ေနတဲ့ ဆိတ္ဖလူးပန္းပြင့္ေလးေတြကိုမွ တယုတယ ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆိတ္ဖလူးပင္ႀကီးေအာက္မွာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ . . .

ရန္ကုန္-ျပည္ လမ္းမႀကီးနံေဘးက မာလာေဆာင္ဆိုတာ အရင္တုန္းကေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတြေနတဲ့အေဆာင္ေပါ့။ မာလာေဆာင္ေမာင္မလာတို႕ ဘာတို႕ သီခ်င္းေတြေတာင္ ရွိေသးတာ။ အေနာ္တို႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ အဲသည္အေဆာင္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာစကား အမ်ိဳးသားဗဟိုဌာနဆိုၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသားဗဟိုဌာနလို႕သာေခၚတာပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေဆာင္မွာ ေယာက္်ားေလးဆိုတာ တကယ္ကို ရွားပါးကုန္စည္ပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ ဆရာဆိုလို႕ ဆရာဦးၾကည္ရႊင္ရယ္ ဆရာဦးေဇာ္ျမင့္ရယ္ ဆရာဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရယ္ သံုးေယာက္လား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပါေမာကၡ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ေလးျမင့္ကစၿပီး ကထိကေတြ လက္ေထာက္ကထိကေတြ က်ဴတာေတြ အားလံုးက ဆရာမေတြခ်ည္းပါပဲ။ အပ်ိဳႀကီးေတြ ဦးစီးတဲ့ဌာနဆိုေတာ့ စည္းကမ္းကလည္း ဘာတင္းသလဲ မေမးနဲ႕။ ဒီၾကားထဲ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာမ်ိဳးျမင့္က ဦးစီးေလသည္ဆုိေတာ့ ၿပီးၿပီေပါ့။ အေနာ္တို႕မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတန္မဲ့နဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြ တီရွပ္ေတြေတာင္ ၀တ္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါသား အေနာ္တို႕ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တီခ်ယ္ႀကီးတို႕အေခၚ ဖင္က်ပ္ေဘာင္းဘီ ၀တ္မိလို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုး တီခ်ယ္ႀကီးရံုးခန္းမွာ သြားရပ္ၿပီး ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ လုပ္ခဲ့ရပါေသးသေကာ။

အဲသလို စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ မာလာေဆာင္ဟာ ပ်င္းစရာႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ မနက္ပိုင္း ဂလုိဘယ္အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းသူေလးေတြ၊ အီးပီပီ ဘီေအတန္းသူေလးေတြနဲ႕ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေတာ့လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။

မာလာေဆာင္ ဆင္၀င္ကေန ညာဘက္ကိုအထြက္ ဦးခ်စ္ဆိုင္သြားတဲ့လမ္းဘက္မွာ ဆိတ္ဖလူးပင္ေလးတစ္ပင္ ရွိတယ္ဗ်။ အေနာ္ကေတာ့ ဆိတ္ဖလူးပင္ေလးရယ္ မနက္မနက္ လမ္းေပၚ ျမက္ခင္းေပၚ ေၾကြက်ေနတဲ့ ဆိတ္ဖလူးပန္းေလးေတြရယ္ကို ျမင္တိုင္း ငယ္ငယ္က ဆိတ္ဖလူးပန္း လုေကာက္ခဲ့တာေလးကို အလြမ္းေျပရတာေပါ့။ မာလာေဆာင္မွာ လာတက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြဆိုတာကလည္း အေနာ္တို႕ရြာက မိန္းကေလးေတြလုိပါပဲ။ ဆိတ္ဖလူးပန္းကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး တန္ဖိုးထားၾကတယ္ရယ္လို႕ မေတြ႕မိပါဘူးဗ်ာ။ အဲ တစ္ေယာက္က လြဲလို႕ေပါ့။

အဲသည္ မိန္းကေလးက မနက္မနက္ဆို ေက်ာင္းကို ေစာေစာ ေရာက္တတ္ၿပီး ဆိတ္ဖလူးပန္းေလးေတြကို ကိုယ္တိုင္ေကာက္ သီၿပီး ပန္ေလ့ရွိတယ္။ ဆိတ္ဖလူးပန္းေလးေတြကို သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ အေနာ့္အတြက္ ပန္းေကာက္ေပးစရာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရသြားတာေပါ့။

မနက္မနက္ဆို အေနာ္လည္း ေက်ာင္းကို ေစာေစာ ေရာက္ေအာင္သြား ပန္းေလးေတြေကာက္ ယူလာတဲ့ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးေလးနဲ႕ သီၿပီး ျပည္လမ္းေဘးက ေက်ာင္းအ၀င္ အုတ္ခံုေလးမွာထုိင္။ ေကာင္မေလးကို ႀကိဳၿပီး ပန္ေတာ္ဆက္ ။ အင္း ဘာလိုလိုနဲ႕ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေတာင္ ျပည့္ေတာ့မွာပါလား။

ခုေတာ့ မာလာေဆာင္လည္း ေက်ာင္းသူေဆာင္ျပန္ျဖစ္၊ အေနာ္လည္း ကေလးအေဖျဖစ္။ ေျပာင္းလဲခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ မာလာေဆာင္ဆင္၀င္နားက ဆိတ္ဖလူးပင္ႀကီးကေတာ့ အပြင့္ေတြ ေ၀ေန ေၾကြေနတုန္း ေနမွာပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အေနာ္ ပန္ေတာ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ေကာင္မေလးေရာ ဆိတ္ဖလူးပန္းေလးေတြကို ျမတ္နိုးတတ္ေနတုန္းပဲလား ဆိုတာေတြးမိရင္ . . .
.
ေမာင္လြမ္းေ၀
၁ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၆

Lost & Found




          မႏွစ္က စီနီယာေတြနဲ႕ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာ ဓာတ္ပံုလုိက္ရိုက္ေပးရင္း ဦးထုပ္နဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္ကို ခန္းမေဘးက ေဘာင္တစ္ခုေပၚ တင္ထားမိတာ အခမ္းအနားၿပီးေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ပါဘူး။ အလြယ္တကူ တင္ထားလုိက္မိတာကလည္း ဒီေနရာမွာ အလြယ္တကူ မေပ်ာက္ေလာက္ဘူးဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိလို႕ပါ။ ျပန္ခါနီး သြားၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္က သိမ္းထားၿပီး ပစၥည္းေပ်ာက္ေတြ ျပန္ထားတဲ့ေနရာမွာ သြားထားမယ္လို႕ ယံုၾကည္ထားတဲ့အတြက္ ေပ်ာက္သြားတယ္လို႕ေတာင္ မေအာက္ေမ့ထားပါဘူး။

          ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္စတာမို႕ တိုက်ိဳမွာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ ေနခ်ိန္ရေအာင္ ေက်ာင္းက ခ်က္ခ်င္း ထြက္ခဲ့ေတာ့ အဲဒီ ဦးထုပ္နဲ႕မ်က္မွန္ကို ခဏေမ့ထားလိုက္ရပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ၿပီးလို႕ ေက်ာင္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆိုသလို ပစၥည္းေပ်ာက္သိမ္းဆည္းဗီရိုေလးထဲကို သြားၾကည့္တဲ့အခါ အေနာ့္ ဦးထုပ္နဲ႕မ်က္မွန္ကို ျပန္မေတြ႕ပါဘူး။ အခု ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့မွ ပစၥည္းသိမ္းဗီရိုေလးထဲမွာ ျပန္ေရာက္ေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနေဘးက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထားတဲ့ ဗီရိုေလးပါ။ အဲဒီဗီရိုထဲမွာ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကေတြ႕လို႕ လာအပ္ သိမ္းထားေပမယ့္ ပိုင္ရွင္ေတြ လာမယူေသးတာေၾကာင့္ က်န္ေနတဲ့ ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အေနာ့္ ဦးထုပ္နဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္ေလးကို မႏွစ္က သိမ္းသြားေပးတာ အေနာ္္တို႕လို႕ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ႏိုင္ၿပီး သူက အခုမွ ေက်ာင္းကိုေရာက္လို႕ ဒီပစၥည္းကို ဒီဗီရိုထဲ အခုမွ လာသိမ္းေပးထားတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ တစ္ေနရာမွာေတြ႕လို႕ ေကာက္သိမ္းသြားၿပီး ဒီေနရာကို လာထားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ ကိုယ္သာဆိုလည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ျဖစ္မွာပါ။


          အေနာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ ကိုယ္ကသာ နေမာ္နမဲ့ မေနရင္ ပစၥည္းေတြ ေပ်ာက္ခဲပါတယ္။ ေပ်ာက္တတ္ရွတတ္တာ ၾကားဖူးေပမယ့္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲပါ။ မတစ္ေထာင္သားေတြစုေနတဲ့ ေနရာဆိုေတာ့ စာရိတၱအားနည္းသူလည္း ရွိႏိုင္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ လံုၿခံဳစိတ္ခ် ေနလို႕ရတဲ့ေနရာပါ။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က အခန္းကို လူမရွိလည္း ေသာ့မခတ္ဘဲ ထားထားတတ္လို႕ ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနမွဴးက အခန္းေတြ ေသာ့ခတ္ဖို႕ ခဏခဏ ႏွိဳးေဆာ္ရပါတယ္။ အေနာ္တို႕ ပါေမာကၡဆို သူ႕အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေသာ့ခတ္ေလ့ မရွိပါဘူး။ ခရီးထြက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးက လြဲရင္ေပါ့။


          ဒါေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြက သူတို႕ႏိုင္ငံမွာ ပစၥည္းမေပ်ာက္ပါဘူး စိတ္ခ်လက္ခ်ေနပါလို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး။ ဘယ္သြားသြားကိုယ့္ပစၥည္းကို ဂရုစိုက္ဖို႕ အၿမဲတမ္း ႏွိုးေဆာ္ပါတယ္။ သူတို႕ဆီမွာ စိတ္ခ်ရတယ္ဆိုၿပီး နေမာ္နမဲ့ေနရင္ မႀကိဳက္တတ္ၾကပါဘူး။


          ဒီလို ပစၥည္းေပ်ာက္အပ္သိမ္းစနစ္မ်ိဳးကို ပန္းပြင့္ေလးေနတဲ့ လုမၺိနီေက်ာင္းမွာလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ေကာင္းမွာပါ။ အဲဒါသာဆိုရင္ ပိုင္ရွင္မသိ ပစၥည္းတစ္ခု ေကာက္ရတဲ့အခါ ဘယ္သူ႕ကို ျပန္ေပးရမွန္းမသိလို႕ သိမ္းထားေပးရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး မႀကံဳရေတာ့ဘူးေပါ့ . . .

ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕


          စဥ္းစားရင္း ေတြးရင္း ေမးခြန္းေလးေတြ ေပၚလာလို႕ ကၽြန္ေတာ့္သံသယကို ရွင္းလင္းေပးၾကဖို႕ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္။

          မဲစာရင္းအမွားအယြင္းအခ်ိဳ႕နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္နဲ႕ အစိုးရကို ထပ္တူျပဳ ေ၀ဖန္ေျပာၾကားေနၾကတာေတြ ဖတ္မိေတာ့ အေျခခံဥပေဒစာအုပ္ကို အေသအခ်ာ ျပန္ဖတ္မိပါတယ္။

         အေျခခံဥပေဒ အခန္း ၉ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းအခန္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕စည္းတာ တာ၀န္ စတာေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သတိထားမိတဲ့ ထူးျခားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို တင္ျပလိုပါတယ္။

          ထူးျခားခ်က္ (၁) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက အမည္စာရင္းတင္သြင္းၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳမွ ခန္႕အပ္ေပးရတဲ့ အျခားေသာ (ျပည္ေထာင္စုအဆင့္) အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း၀င္ေတြမွာ ရာထူးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ သက္တမ္းကို အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ထည့္သြင္း ျပဌာန္းထားေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥကၠဌနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းကိုေတာ့ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဥပမာ အစိုးရသက္တမ္းတစ္ခုထက္ ပိုမိုတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားသူႀကီးေတြရဲ႕ သက္တမ္းကို အသက္ ၇၀ ထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ေပးထားတာ (ပုဒ္မ ၃၀၃)၊ ျပည္သူ႕လႊြတ္ေတာ္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ စတာေတြကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ငါးႏွစ္ သတ္မွတ္ထားတာ (ပုဒ္မ ၁၁၉၊ ၁၅၁၊ ၁၆၈)၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႕ ဒုသမၼတေတြရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းကို ငါးႏွစ္ သတ္မွတ္ထားတာ (ပုဒ္မ ၆၁) စတာေတြ ရွိေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သီးျခား ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ မပါ၀င္ပါဘူး။ ပုဒ္မ ၃၉၈ အရ အသက္ငါးဆယ္ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသူကို ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္အဖြဲ႕၀င္ ဥကၠဌ စသည္ျဖင့္ ခန္႕ထားၿပီးတဲ့အခါမွာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ရာထူးသက္တမ္းကုန္ဆံုးတယ္လို႕ မပါပါဘူး။ အစိုးရသက္တမ္းတစ္ခုထက္ ပိုမို တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ တရားသူႀကီးေတြေတာင္ အသက္ ၇၀ ျပည့္တဲ့အထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႕ ထည့္သြင္းျပဌာန္းထားေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိတာက ရာသက္ပန္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ေပးထားတာလားလို႕ ယူဆစရာရွိပါတယ္။ (အေမရိကန္မွာေတာ့ တရားရံုးခ်ဳပ္တရားသူႀကီးေတြကို ရာသက္ပန္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ေပးထားပါတယ္)
ဒုတိယ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဥကၠဌနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကသာ စြပ္စြဲျပစ္တင္ခြင့္ ရွိေနတာပါပဲ (ပုဒ္မ ၄၀၀)။ ပုဒ္မ ၃၀၂ အရ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတေရာ လႊတ္ေတာ္ေရာက စြပ္စြဲျပစ္တင္ခြင့္ ျပဳထားေပးမယ့္ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥကၠဌနဲ႕အဖြဲ႕၀င္ေတြကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ တစ္ဦးတည္းကိုသာ အပ္ႏွင္းထားတာလည္း ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္လို႕ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

          ရာထူးကႏုတ္ထြက္တာ၊ တာ၀န္ရပ္စဲခံရတာ ဒါမွမဟုတ္ ကြယ္လြန္တာနဲ႕ တစ္ျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုသာ မေပၚေပါက္ဘူးဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ရဲ႕ ရာထူးေနရာ လစ္လပ္မွု ရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ပုဒ္မ ၄၀၁ မွာ ျပဌာန္းထားပါတယ္။ အျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုဆိုတာကို လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ အခန္း ၁၁ အေရးေပၚကာလဆိုင္ရာျပဌာန္းခ်က္မ်ား ထဲက ပုဒ္မ ၄၁၈ (ခ) အရ သက္ဆိုင္ရာလႊတ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ ခန္႕အပ္တာ၀န္ေပးထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း၀င္ေတြအားလံုးကို တာ၀န္က ရပ္စဲတဲ့ အခါမွသာ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕လံုး ေနရာလစ္လပ္မယ့္ အေျခအေန ရွိပါတယ္။

          အခု ဆက္လက္ၿပီး နယကအစိုးရနဲ႕ လက္ရွိျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တို႕က ျပဌာန္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးပါမယ္။ နယက အစိုးရဟာ အာဏာလႊဲေျပာင္းႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ဥပေဒေတြကို ႀကိဳတင္ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ အခန္း ၁၄ ကူးေျပာင္းေရးကာလျပဌာန္းခ်က္မ်ားအခန္း ပုဒ္မ ၄၄၃ အရ နယကအစိုးရျပဌာန္းခဲ့တဲဲ့ ဥပေဒေတြဟာ အာဏာလႊဲၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း ဆက္လက္ အသက္၀င္ေနပါတယ္။ နယက အစိုးရရဲ႕ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ဥပေဒအမွတ္ ၁ အျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥပေဒကို ၂၀၁၀ မတ္လ ၈ ရက္ေန႕မွာ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒျပဌာန္းခ်က္က အေျခခံဥပေဒထဲက စာသားမ်ားအတိုင္းနီးပါး ျပန္ကူးေရးထားသေလာက္သာျဖစ္ၿပီး ေကာ္မရွင္ရဲ႕ သက္တမ္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ မပါ၀င္ခဲ့ပါဘူး။

          နယကအစိုးရ ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာလ ၅ ရက္ေန႕မွာ ဥပေဒအမွတ္ ၆/၂၀၁၁ အျဖစ္ ျပင္ဆင္ခ်က္ ျပဌာန္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာ္မရွင္အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ သက္တမ္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ထူးထူးျခားျခား အပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ ပါ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ထူးျခားတယ္လို႕ ဆိုရတာက ေကာ္မရွင္ဥကၠဌနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အေျခခံဥပေဒမွာ မပါေပမယ့္ ဥပေဒအမွတ္ ၆/၂၀၁၁ ပုဒ္မ ၆ အစားထိုး အပိုဒ္မွာ လစ္လပ္လို႕ ခန္႕အပ္ခံရသူေတြရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ေကာ္မရွင္၏ က်န္ရွိသည့္ သက္တမ္းအတြက္သာျဖစ္သည္လို႕ ေရးထားလို႕ျဖစ္ပါတယ္။

          မူလ နယကအစိုးရ ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥပေဒကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္ ၃/၂၀၁၂ နဲ႕ (၁၉-၃-၂၀၁၂) မွာ ပယ္ဖ်က္ အစားထိုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒရဲ႕ အခန္း ၃ ပုဒ္မ ၆ မွာေတာ့ ရာထူးသက္တမ္းဆိုတာကို အတိအလင္း ထည့္သြင္းျပဌာန္းလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

          အထက္ပါ ဥပေဒကို ၂၀၁၅ ဇူလိုင္လ ၁၄ ရက္ေန႕မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ဥပေဒအမွတ္ ၄၀/၂၀၁၅ နဲ႕ ထပ္မံျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္အဖြဲ႕ခြဲအဆင့္ဆင့္၏ သက္တမ္းဆိုၿပီး အခန္း ၇ ပုဒ္မ ၂၀ အျဖစ္ ျဖည့္စြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမးခြန္းမ်ား
-------------

 ျ         ပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္သည္ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းလား၊ သမၼတရဲ႕ လက္ရံုး၀န္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္းလား ???

          အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္က လြတ္ကင္းတဲ့ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းဆိုရင္ ရာထူးသက္တမ္းကို ဘာေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒမွာ မျပဌာန္းခဲ့တာလဲ ??? ေကာ္မရွင္ဥကၠဌနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြက သာမန္အားျဖင့္ ရာသက္ပန္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရွိတယ္လို႕ မွတ္ယူႏိုင္သလား ???

          အေျခခံဥပေဒမွာ မပါ၀င္ေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းတဲ့ ဥပေဒေတြမွာ ရာထူးသက္တမ္းေတြကို ထည့္သြင္းျပဌာန္းလိုက္ျခင္းသည္ ေကာ္မရွင္ကို သမၼတရဲ႕ လက္ရံုး၀န္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ မွတ္ယူလုိက္တဲ့ သေဘာလား ???

           ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းေတြပါတဲ့ ဥပေဒေတြကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းစဥ္က သမၼတက မည္သည့္ မွတ္ခ်က္မွ မေပးဘဲ အတည္ျပဳလိုက္ျခင္းသည္ ေကာ္မရွင္ကို မိမိ၏ လက္ရံုး၀န္ထမ္းအဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ သမၼတကိုယ္တိုင္က မွတ္ယူခဲ့သလား ???

          အေျခခံဥပေဒမွာ ျပဌာန္းထားျခင္းမရွိတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ထည့္သြင္းျပဌာန္းလိုက္တာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒခံုရံုးရဲ႕ အခန္းက႑က ဘယ္လို ရွိပါသလဲ ???

          ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မိသေလာက္ ေတြးေတာဆင္ျခင္မိသေလာက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပေပးမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ။
၂၀ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၅

မိနစ္ႏွစ္ဆယ္



           ေရြးေကာက္ပြဲရာသီဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္တာေလးေတြ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုၿပီး စႀကံဳဖူးတာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက။ အဲသည္တုန္းက အသက္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိၿပီ ငါးတန္းေက်ာင္းသားေပါ့။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပညာေပးေဟာေျပာပြဲ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္တက္ရမယ္ဆိုလား အဲတုန္းက အေမတို႕က လူေလး မင္းသြားနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာျပတဲ့။ မိသားစုကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး အင္းသာ မူလတန္းေက်ာင္းမွာလုပ္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲကို သြားနားေထာင္တာ။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ အဲသည္တုန္းက မဲေပးရတာက အမွန္ျခစ္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ၾကက္ေျခခတ္ တံဆိပ္တံုးေလးနဲ႕ ထုရတာ။ တံဆိပ္တုန္းေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေမးေတာ့ ေဘာပင္နဲ႕ ၾကက္ေျခခတ္ျခစ္ရင္ ရသတဲ့။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမအေဖ ဦးေလးေတြကို လူတတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး မဲေပးနည္း သင္ခန္းစာ ျပန္ပို႕ခ်ေပးခဲ့ရေသးသဗ်။

           အဲသည္တုန္းက အဓိက ၿပိဳင္ဘက္ပါတီႏွစ္ခုက ခေမာက္နဲ႕ စပါးႏွံေပါ့။ မဲေပးတဲ့ေန႕မွာ ပါတီေတြ အၿပိဳင္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေကၽြးတာနဲ႕ လက္ဖက္ရည္တိုက္တာနဲ႕ လုပ္ၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးအုပ္ခ်ဳပ္ရင္ တိုင္းျပည္ႀကီး ေကာင္းစားမွာပဲ ေအာက္ေမ့ၿပီး ပံုေအာလိုက္ၾကတာ ဟိုတစ္ေယာက္က စကားအေျပာအဆို မေခ်ငံေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာသြားပါေလေရာလား။

           ေနာက္ထပ္ သတိရတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုက ရ၀တ လူႀကီးေရြးတာဗ်။ သာ၀တၳိ အထက္တန္းေက်ာင္းေရွ႕အုတ္နံရံနဲ႕ သံလမ္းၾကားက အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေတြေအာက္က ျမက္ခင္းျပင္မွာ လုပ္တာ။ ထံုးစံအတိုင္း လူေလး သြားတက္ပါအံုးဆို သြားရတာေပါ့။ အခု လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ေျဗာင္ဆႏၵမဲ ေပးသလုိပါပဲ။ နာမည္တစ္ခု ဖတ္ျပတယ္။ ေထာက္ခံရင္ လက္ေထာင္။ အဲသည္မွာ လူတစ္ေယာက္က မူးၿပီးေတာ့လား မသိပါဘူး။ လက္ႏွစ္ဘက္လံုး ေထာင္မိလို႕ ရဲက ခ်က္ခ်င္း ဖမ္းသြားပါတယ္ေလ။

            ေက်ာင္းမွာလည္း အခန္းထဲမွာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ ေရြးတဲ့အခါ မဲစနစ္ မဟုတ္ေပမယ့္ အတန္းပိုင္ဆရာမက နာမည္တစ္ခု အဆိုျပဳရင္ အတန္းက သေဘာတူသလား မတူဘူးလားေပါ့။ အခုေခတ္ သမၼတက ၀န္ႀကီးေတြကို ခန္႕ခ်င္ရင္ လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပအတည္ျပဳခ်က္ယူရတဲ့ သေဘာတရားရဲ႕ ေရွ႕ေျပးလို႕ ေျပာလို႕ရတယ္။ အတန္းပိုင္ဆရာမက ေမးမွေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းသားကမွ အမိုက္ခံၿပီး သေဘာမတူဘူး ေျပာပါ့မလဲ။ အဲလိုနည္းနဲ႕ အတန္းေခါင္းေဆာင္လည္း ခဏခဏ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဗ်။

           စစ္တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့မွ တကယ့္ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ႀကံဳရေတာ့တာ။ အေနာ္တို႕ ဗႏၶဳလ တပ္ခြဲမွာ တပ္ခြဲမွဴးက ဗိုလ္ေလာင္းတာ၀န္က်ေတြ ခန္႕ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္တယ္။ တကယ္ကို လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲပါ။ အေနာ္တို႕ စာေရးရင္ သံုးရတဲ့ ငါးလက္မခြဲ ရွစ္လက္မ စာရြက္ေလးေပၚမွာ နာမည္ နံပတ္ တပ္စရာမလိုဘဲ ကိုယ္ခန္႕ခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းနာမည္နဲ႕ နံပတ္ကို ရာထူးအစဥ္လိုက္ ေရးေပးရတယ္။ ၿပီးရင္ ေခါက္ၿပီး တာ၀န္က်ဗိုလ္ေလာင္းကို အပ္။ တာ၀န္က် ဗိုလ္ေလာင္းက စုၿပီး တပ္ခြဲမွဴး အရာရွိကို အပ္ေပါ့။ အျပင္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ကြာတာကေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအမည္စာရင္း တင္သြင္းတာတို႕ဘာတို႕ မရွိဘူးေပါ့။ ဘယ္ဗိုလ္ေလာင္းကမွလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အပြခံၿပီး နာမည္စာရင္းတင္သြင္းခ်င္မွာမဟုတ္။ ေနာက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မွဳဆိုတာ အရည္အခ်င္း အရည္အေသြးတစ္ခုအျဖစ္ နားလည္ထားၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေျပာရမွာ ရွက္တတ္ၾကတယ္။ အားလံုးက အမ်ားစု ဆႏၵနဲ႕ တင္ေျမွာက္လို႕ အထက္က ခန္႕အပ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ တာ၀န္က်ဗိုလ္ေလာင္းခန္႕အပ္တဲ့ စစ္ေရးျပမတိုင္ခင္မွာ လက္မေထာင္ရမွာ အေမာက္ေထာင္ျပရမွာ ရွက္တတ္ၾကတာေလ။ ခုနေျပာတဲ့ စာရြက္ေလးကို ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္ထိ ေက်ာင္းသားတိုင္း ေရးၾကရပါတယ္။ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တခ်က္ကေတာ့ တပ္ခြဲနဲ႕ တပ္ရင္းက ရာထူးေတြ တန္းစီေနရာမွာ ကိုယ္ခန္႕ခ်င္တဲ့ဗိုလ္ေလာင္းနာမည္ကို ကိုယ္ခန္႕ခ်င္တဲ့ ရာထူးနဲ႕ တြဲေရးေပးလိုက္ရံုပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္သူ စိတ္တိုင္းက် ေရြးခြင့္ရေနတာပဲ။ ထင္ရာျမင္ရာေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တိုင္ပင္တယ္။ တစ္ျခား တပ္ခြဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္း စနည္းနာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္သူ႕ကိုေတာ့ ဘယ္ရာထူးေနရာ ထားသင့္တယ္ဆိုတာ ေရြးေပးရတာကိုး။ ဘယ္ဗိုလ္ေလာင္းကမွလည္း ငါ့ကိုခန္႕ပါလို႕ မဲမဆြယ္သလို ဘယ္ဗိုလ္ေလာင္းကမွလည္း ငါ့ကို မေရြးေပးရေကာင္းလားလို႕ ရန္ရွာတာမ်ိဳး ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးခဲ့ပါဘူး။ စစ္တကၠသိုလ္မွာ စီနီယာကို ေၾကာက္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဒီတစ္ခုကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ကင္းကင္းနဲ႕ကို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

          ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနီးခ်ိန္မွာ တစ္ဆင့္ျမင့္ရာထူးနဲ႕ ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႕ ထြက္တဲ့အတြက္ ႀကိဳတင္မဲ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မဲရံု၀န္ထမ္းေရာ မဲဆႏၵရွင္ေရာ သက္ဆိုင္ရာ ၀င္အေရြးခံ ပါတီကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဆႏၵမဲေပးတာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႕ ႀကံဳလုိက္ရတယ္။ အေနာ္တို႕ ႀကိဳတင္မဲေပးေတာ့ မဲလက္ခံတဲ့ တာ၀န္ရွိသူက မဲလက္မွတ္နဲ႕ စာအိတ္ေပၚမွာ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ ေရးမွတ္မယ္လုပ္ပါေလေရာ။ ဟာ ဒီလုိလုပ္လို႕ မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒီလိုဆိုရင္ မဲေပးသူရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါးမယ့္အျပင္ ဆႏၵမဲေပၚ တစ္ခုခု ေရးျခစ္လိုက္ရင္ ပယ္မဲ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ နည္းဥပေဒထဲက ျပဌာန္းခ်က္ေတြကို ကိုးကားၿပီး ပညာေပးခဲ့ရေသးသဗ်။ တကယ္ေတာ့ သူ႕ခမ်ာ သူထမ္းထားတဲ့ တာ၀န္ေက်ပြန္စိတ္ကလြဲရင္ တစ္ျခား မသမာတဲ့စိတ္ကူး ႀကံရြယ္ခ်က္ မရွိရွာပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္းပဲ ကိုယ္ထမ္းရတဲ့ တာ၀န္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာဗဟုသုတက မရွိေလေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာပါ။ အဲသည္ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ဒီကေန႕ထက္တိုင္း ရွိတန္သေရြ႕ ရွိေနၾကတုန္းပါ။

          ႀကိဳတင္မဲေပးၿပီး တာ၀န္က်တဲ့ ေဒသကိုေရာက္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကာလနဲ႕ တည့္တည့္တိုးတာကလား။ ထံုးစံအတိုင္း လံုၿခံဳေရးေပါ့။ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးအတြက္ လံုၿခံဳေရး လုပ္တယ္ဆိုတာေတာင္မွ ဥပေဒ နည္းဥပေဒနဲ႕ ညီမွ ရမယ္ဆိုတာလည္း ကိုယ္ေတြ႕ ႀကံဳလိုက္ရတယ္။ အဲသည္တုန္းက ၀ါးခယ္မၿမိဳ႕ေပၚ လံုၿခံဳေရး။ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႕ သတိေပးအမိန္႕ ရတာနဲ႕ အရင္ဆံုး ဥပေဒ နည္းဥပေဒေတြ ေသခ်ာ ျပန္ဖတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္မိတာက လံုၿခံဳေရး ၀န္ထမ္းသည္ လက္နက္ကိုင္ၿပီး မဲရံုရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ေပ အကြာအတြင္း ေနလို႕ မရဘူးတဲ့။ မဲရံုမွဴးက လိုအပ္လို႕ အကူအညီေတာင္းရင္ ေပးရမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ မဲေပးပြဲ မတိုင္ခင္ တစ္ရက္မွာ ၀ါးခယ္မ ၿမိဳ႕ေပၚက ရပ္ကြက္တုိင္းရဲ႕ မဲရံုမွဴးေတြနဲ႕ လိုက္ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီၿမိဳ႕ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္က်တဲ့သူပါ။ မနက္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ပတ္ေနပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ တပ္သားေတြလည္း ရွိေနပါမယ္။ သို႕ေသာ္ မဲရံုနားကိုေတာ့ လာလို႕ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဖံုးနံပတ္ကို ယူထားပါ။ လုိအပ္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္ အကူအညီေတာင္းပါ။ အေၾကာင္းထူးရွိရင္လည္း ခ်က္ခ်င္း သတင္းပို႕ေပးပါ ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဖုန္းနံပတ္လည္းေပး သူ႕ဖုန္းနံပတ္လည္းယူ လုပ္ထားရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေန႕မွာ လည္း ဥပေဒနဲ႕အညီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မဲရံုမွဴးေတြကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာႀကီး ဆရာမႀကီးေတြ မ်ားတဲ့အတြက္ တူအရြယ္ သားအရြယ္ လံုၿခံဳေရး အရာရွိေလးကို မိဘစိတ္ ဦးႀကီးဘႀကီးစိတ္နဲ႕ ခင္ခင္မင္မင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေပးၾကလို႕ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

          ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲက်ေတာ့ ကိုယ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕က ကိုယ္စားလွယ္ မလစ္လပ္လို႕ မဲေပးခြင့္ မႀကံဳလိုက္ရပါဘူး။
ဒီေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားေကာင္စီ၀င္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မတီလုပ္ရပါတယ္။ လစ္လပ္ရာထူးေနရာေတြ စိစစ္ေၾကညာေပးတာ။ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ အမည္စာရင္း တင္သြင္းတာကို လက္ခံေပးတာ။ ရက္သတ္မွတ္ေပးတာ။ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ကို သတ္မွတ္ ဆံုးျဖတ္ေပးတာ။ စသည္ျဖင့္ လုပ္ရပါတယ္။ တကယ့္ေရြးေကာက္ပြဲေန႕ လုပ္မယ့္ ခန္းမထဲမွာ ဥကၠဌေလာင္းကစၿပီး ၀င္အေရြးခံတဲ့သူေတြက မဲဆြယ္စည္းရံုး ေဟာေျပာဖို႕ အခ်ိန္ သတ္မွတ္ေပးရပါတယ္။ ပရိတ္သတ္က ေမးတာေတြကို ေျဖေပးရပါတယ္။ ၿပီးမွ မဲေပးပြဲ စတာပါ။ မဲေပးတဲ့ စနစ္က ကြန္ျပဴတာမဲေပးစနစ္ပါ။ ကိုယ္ေရြးမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကို လ်ိဳ႕၀ွက္ကုတ္နဲ႕ ကလစ္ခဲ့ရံုပါပဲဲ။ မဲေပးမယ့္ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသားကတ္ေတာ့ ျပရပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာ စနစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရလဒ္ကို ေရတြက္တာလည္း ျမန္ပါတယ္။ အေရြးခ်ယ္ခံရသူေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ရာထူးေတြမွာ ခန္႕အပ္ေၾကာင္းေၾကညာတဲ့အခ်ိန္အထိ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီက ထမ္းေဆာင္ေပးရပါတယ္။ အျငင္းပြားမွဳ ရွိလာခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢ ပဋိညာဥ္စာတမ္းအတိုင္း ဆံုးျဖတ္ေပးရံုပါပဲ။ အဲဒီ စာတမ္းကိုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ဆြဲၿပီး ျပင္စရာရွိရင္လည္း ေက်ာင္းသားေတြပဲ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီး ျပင္ပါတယ္။

          အခုလည္း ျမန္မာျပည္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီး စေနပါၿပီ။ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ႀကိဳတင္မဲ ေပးရပါတယ္။ လူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲကို စိတ္၀င္စားတာ သက္ဆိုင္ရာ သံရံုးေတြကလည္း စိတ္အားထက္ထက္သန္သန္နဲ႕ ကူညီတာေတြေၾကာင့္ ရာခိုင္ႏွဳန္းျပည့္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖစ္ေနၿပီလို႕ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္တို႕ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လက္ညွိဳးထိုးေနၾကတာက လြဲရင္ေပါ့။

          မဲေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သံရံုးအ၀င္၀ကို တံခါးေခါက္ၿပီး ၀င္သြားေတာ့ မဲေပးမလို႕လားလို႕ ေမးတယ္ဗ်။ အဲဒါဆို အဲဒီမွာ ခဏ ရပ္ေနပါတဲ့။ တံခါးေပါက္ႀကီးနားမွာ ခဏရပ္ခိုင္းထားၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္ ကိုင္ဆင္းလာတယ္ဗ်။ နာမည္ မွတ္ပုံတင္အမွတ္ မိဘနာမည္ မဲစာရင္းမွာပါတဲ့ အမွတ္စဥ္ေတြ ေမးေရးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး ခဏေစာင့္ပါတဲ့။ သံရံုး၀င္းတံခါး အျပင္ကိုထြက္ၿပီး လမ္းေပၚထြက္ရပ္ၿပီး ေစာင့္ရတယ္ဗ်။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေစာင့္ၿပီးေတာ့မွ လာပါ ရပါၿပီတဲ့။ ဂ်ပန္ျပည္ေနတာ အက်င့္ပါေနလို႕လားမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႕ နွစ္ေယာက္ထဲ မဲေပးဖို႕သြားတာ ေရွ႕မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ အဲသည္ႏွစ္ေယာက္တည္း မဲေပးႏိုင္ဖို႕အေရး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္္ေတာင္ ေစာင့္ေနရတာဆိုေတာ့ အထဲမွာ မဲေပးတဲ့လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနၿပီထင္တာ။ အထဲ၀င္သြားေတာ့ မွ မဲေပးမယ့္ ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္ရယ္ မဲစာရြက္ေပးၿပီး ရွင္းျပတဲ့ ၀န္ထမ္းသံုးေယာက္ရယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မဲစာရြက္ေပးတာ ရွင္းျပတာ မဲေပးတာ စုစုေပါင္း ဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မဲေပးဖို႕ နာမည္ ေနရပ္ မဲစာရင္းမွာပါတဲ့ အမွတ္စဥ္ေတြ အကုန္လံုး ေျပာျပတာေတာင္ မဲစေပးဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အထိ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး မဲလာေပးတဲ့ ႏိုင္ငံသား ႏွစ္ေယာက္ကို သံရံံုးေရွ႕က လမ္းေပၚ ထြက္ရပ္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ ဘာလုပ္ငန္းစဥ္ေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာေတာ့ တကယ္ကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေပမယ့္ ဘာမွ မေမးရဲလို႕ ဒီအတိုင္းျပန္ခဲ့ရပါေၾကာင္း . . .

E K I D E N 駅伝


           ေျပးပြဲ၀င္ဖို႕ စာရင္းေပးထားေပမယ့္ မနက္မနက္ ထေျပးရမွာ ပ်င္းလို႕ တစ္ရက္မွေတာင္ မေလ့က်င့္လိုက္ရပါဘူး။ လမ္းေၾကာင္းေလးက တိုတိုေလး ဆိုေပမယ့္ ေမာေတာ့လည္း အေမာသားဗ်။ သင္တန္းမွာတုန္းကလို ေျပးလိုက္ေလွ်ာက္လိုက္ လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ အားေပးေနတဲ့သူေတြက လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ရွိေနၿပီး ဂမ္ဘာဒယ္ ဂမ္ဘာဒယ္ ၀ိုင္းေအာ္ၾက လက္ခုပ္ေတြတီးၾကနဲ႕ (သူတို႕ေျပးရတာမဟုတ္တိုင္း လူကို၀ုိင္းၿပီး တြန္းအားေပးေနၾကေတာ့) လူရွင္းတဲ့ေနရာေရာက္မွ လမ္းေလွ်ာက္ပါေတာ့မယ္ေလဆိုၿပီး ေျပးရင္းေျပးရင္း ပန္းသာ၀င္သြားေရာ လူရွင္းတဲ့ေနရာက ေရာက္ကို မေရာက္လိုက္ပါဘူး။ ပန္း၀င္လာတဲ့မ်က္နွာက ေမာတဲ့မ်က္ႏွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ေတာ့ မေျပာနဲ႕ဗ်။ ညီေလးတစ္ေယာက္က ေစာင့္ၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္မွာဆိုေတာ့ ပန္းအ၀င္ကို မနည္းအားတင္းၿပီး ၿပံဳးထားရတာ။
Thank you Nann Winn for taking this memorable photo

သက္ေတာ္ရွည္ ဘိုးဘိုးႀကီးတို႕အေၾကာင္း


          အေနာ့္ကို အၾကားအျမင္ရေနတယ္ထင္လို႕လား ဘာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ညီငယ္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီရက္ပိုင္း လာလာေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။ သူတို႕ကိုလည္း ေျဖရင္း ကိုယ္လည္း မွတ္စုတစ္ခု ရသြားေအာင္ ဒီစာကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

           ေမးခြန္းက ေနာက္အစိုးရလက္ထက္က်ရင္ ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္ နဲ႕ ျပည္ေထာင္စု ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဘယ္သူေတြ ျဖစ္မလဲ. . . တဲ့

          တရားသူႀကီးနဲ႕ ေရွ႕ေနဆိုတာ လုပ္ငန္းသေဘာသဘာ၀အရ နီးစပ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလို ေမးၾကတယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီရာထူးႏွစ္ခုရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတာ့ အင္မတန္ကို ကြဲျပားျခားနားပါတယ္ဆိုတာကို အရင္ဆံုး ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ဆိုတာ အစိုးရ မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္ထဲက တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ရဲ႕ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ၿပီး ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ဆိုတာကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ လက္ေအာက္က ဥပေဒအၾကံေပး လက္ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။

          အစိုးရတစ္ရပ္မွာ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးဆုိၿပီး မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးခုရွိတဲ့အနက္ ဥပေဒျပဳေရးရဲ႕ အႀကီးအကဲက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ နာယက၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အႀကီးအကဲက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္ၿပီး တရားစီရင္ေရး အႀကီးအကဲက ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ဆိုတာ သမၼတလက္ေအာက္က ဥပေဒေရးရာကိစၥေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႕ သမၼတ စိတ္ႀကိဳက္ခန္႕ထားတဲ့ ရာထူးျဖစ္တာမို႕ ျပည္ေထာင္စုေရွ႕ေနခ်ဳပ္ ဘယ္သူ ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ သမၼတစိတ္ထဲမွာပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။
          ဒါဆို ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကေရာတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ အင္မတန္မွ အေရးပါလွတဲ့ ရာထူးတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက အမည္စာရင္းတင္သြင္းၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ ခန္႕ရတဲ့ အဲသည္ ရာထူးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေရးပါသလဲ ဆိုရင္ သမၼတနဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ေတြ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌေတြ အမတ္ေတြ ငါးႏွစ္ သက္တမ္းျပည့္လို႕ ရာထူးက ဆင္းသြားရင္ေတာင္ သူက လိုက္ဆင္းစရာ မလိုပါဘူး။ အဲသေလာက္ေတာင္ အေရးပါပါတယ္။ ငင္ . . . ဒါဆိုရင္ အရင္ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္စက ခန္႕ခဲ့တဲ့ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က ဆက္ရွိေနအံုးမွာေပါ့ ဆိုရင္ ဟုတ္ကဲ့လို႕ပဲ ေျဖရပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။

          ဒီလိုပါ။ သမၼတ တစ္ေယာက္တက္တိုင္း တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးေတြကို တက္လာတဲ့ သမၼတေတြက ခန္႕ေနရရင္တဲ့ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွုေအာက္ကို ေရာက္သြားႏိုင္စရာ ရွိပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းကို သတ္မွတ္ၾကၿပီလား ဆုိရင္ သမၼတသက္တမ္းနဲ႕ အတူတူ သတ္မွတ္လို႕ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ျမန္မာျပည္က ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ သက္တမ္းကို ရာထူးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တဲ့ကာလနဲ႕ သတ္မွတ္ျခင္း မရွိပါတဲ့။ ဥပမာ သမၼတ၏ ရာထူးသက္တမ္းသည္ ငါးႏွစ္ျဖစ္တယ္ လို႕ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ့ အသက္ခုနစ္ဆယ္ ျပည့္တဲ့အထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ရွိပါသတဲ့။ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၀၁(က) နဲ႕ ပုဒ္မ ၃၀၃ တို႕အရ ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားသူႀကီးေတြအျဖစ္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ ျပည့္တဲ့အထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ေပးထားေတာ့ သူတို႕ေတြရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းက အမ်ားဆံုး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ရွိတဲ့သေဘာပါပဲ။ ( သမၼတေလးဆက္ေလာက္ ဆက္ၿပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သေဘာပါပဲ။)အဓိပၸာယ္ကေတာ့ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ခန္႕အပ္ခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားသူႀကီးေတြက ဘယ္အစိုးရေျပာင္းေျပာင္း ဘယ္သမၼတ ေျပာင္းေျပာင္း သူတို႕ေတြက အၿငိမ္းစား ယူစရာမလိုဘဲ သက္ေတာ္ရွည္ ဘိုးဘိုးႀကီးေတြအျဖစ္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ျပည့္တဲ့အထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ရွိေနပါသတဲ့ ခင္ဗ်ာ

           ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ တရားသူႀကီးေတြရဲ႕ ရာထူးသက္တမ္းကို ဒီလို သတ္မွတ္ရျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ရဲ႕ ခိုင္မာေတာင့္တင္းေစမွဳကို အားေကာင္းေစဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအႏွစ္သာရရဲ႕အလွတရားကို မသိတာပဲလား သိသိႀကီးနဲ႕ပဲလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဟိုတစ္ေလာက အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတုန္းက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးေတြရဲ႕ သက္တမ္းကို သမၼတ သက္တမ္းနဲ႕ အတူတူထားဖို႕ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဥာဏ္ႀကီးရွင္မ်ားက လုပ္ခဲ့ၾကေသးသဗ်။ ေတာ္ေသးတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ သူတို႕ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္တုိင္းသား အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အခုလို ကာလပ်က္ႀကီးမွာ ေပၚလာတဲ့ အာဏာရွင္လက္ထဲ အာဏာသံုးရပ္စလံုး ေရာက္သြားမွာဗ်။ အဲသည္ ပုဒ္မ ျပင္ဆင္မွု အထမေျမာက္ခဲ့ေပလို႕သာေပါ့။

          လိုရင္းကို ေျပာရရင္ ခုတက္လာမယ့္ သမၼတက ျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးေတြကို ခန္႕အပ္ႏိုင္မလားဆိုတာ ခုလက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္ ခန္႕ခဲ့တဲ့ တရားသူႀကီးေတြ အသက္ဘယ္ေလာက္ ရွိေနၿပီလဲဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္ၿပီး အသက္ခုနစ္ဆယ္ မျပည့္ၾကေသးလို႕ ဆက္ၿပီးလည္း တာ၀န္ထမ္းႏိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္ ခုတက္လာမယ့္ သမၼတက တစ္ေယာက္မွ ထပ္ခန္႕စရာ မလိုတဲ့အေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ အသက္ခုနစ္ဆယ္ျပည့္လို႕ အၿငိမ္းစားယူမွသာ လစ္လပ္သြားတဲ့ ေနရာေလးေတြကို ျဖည့္စြက္ ခန္႕အပ္ေပးရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တာပါ။

ခင္ဗ်ာ . . . ဓီမိုကေလစီ ဟုတ္လား။

အဲဒါ ဓိမိုကေလစီ မက်ဘူး လို႕ ေျပာခ်င္တာလား . . .

          ဓီမိုကေလစီ က်မက်ေတာ့ မသိဘူးဗ်။ အေမရိကန္မွာဆိုရင္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ျပည့္ေတာင္ အၿငိမ္းစား ယူစရာမလိုဘဲ တစ္ခါခန္႕တာနဲ႕ ရာသက္ပန္ မေသမခ်င္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ေပးထားတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပထမဆံုး သမၼတႀကီး ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္ လက္ထက္ကေန ဒီေန႕ အိုဘားမား လက္ထက္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း သမၼတ ေလးဆယ့္ေလးေယာက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ့ ဆယ့္ခုနစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အခု အိုဘားမားႀကီးေတာင္ ဒုတိယ ရာထူးသက္တမ္းကုန္လို႕ ဆင္းရေတာ့မယ္။ သူ႕အရင္သမၼတ ေဂ်ာ့ဒဗလ်ဴဘုရွ္ ခန္႕သြားတဲ့ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္နဲ႕ပဲ စခန္းသြားေနရတုန္း . . .

. . .ခုလတ္တစ္ေလာေလးမွာပဲ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံေတာ္တရားရုံးခ်ဳပ္မွာ သက္တမ္းအၾကာဆုံး တရားသူႀကီး Antonin Scalia ဟာ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၆ ရက္ေန႕က ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာပါ။တရားသူႀကီး Scalia ဟာ Texas ျပည္နယ္အတြင္းက အပန္းေျဖၿမိဳ႕တခုျဖစ္တဲ့ Ciblol Creek Ranch မွာ လူႀကီးေရာဂါနဲ႔ အိပ္ေနရင္း ကြယ္လြန္သြားတာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အသက္ ၇၉ ႏွစ္ရွိၿပီတဲ့ ေရွးရုိးစြဲ၀ါဒီ Scalia ကုိ ကြယ္လြန္သူ အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း Ronald Reagan က ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ ခန္႔အပ္ တာ၀န္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ခန္႕ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္းအၾကာဆုံး တရားသူႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္စပ္ၿပီး ဖတ္ခ်င္ရင္ (http://irrawaddy.blog.mmbloggers.com/…/…/4550547144687485242)

စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမွကို ျဖစ္ေတာ့မွာပါ


         စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမွကို ျဖစ္ေတာ့မွာပါ ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ေပၚခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္ရမိပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလို ယိုးဒယားမွာ ရွပ္နီနဲ႕ ရွပ္၀ါေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ဆႏၵျပၾက ညွိမရ ႏွိဳင္းမရ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ယုိးဒယားေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ပါေမာကၡ ကီဗင္ ဟီ၀စ္ဆင္ရဲ႕ အတန္းမွာ သက္ဆင္ေခတ္ ယိုးဒယား ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေလ့လာေနမိလ်က္သား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရာဟီ၀စ္ဆင္က အဲဒီတုန္းက ၾသစေတးလ် အေနာက္ပိုင္း မားေဒါ့ တကၠသိုလ္က အာရွေရးရာ သုေတသနဌာနညႊန္ၾကားေရးမွဴး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။

          ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ေရြးေကာက္ခံ အစိုးရကိုလည္း ၿပိဳင္ဘက္ နိုင္ငံေရးအုပ္စုက ဘုရင့္အရွိန္အ၀ါနဲ႕ လက္မခံႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္။ အနီနဲ႕ အ၀ါေတြ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ အေလွ်ာ့မေပးဘူး ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ၾသဇာႀကီးလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းလို႕ ေန႕လားညလား စိုးရိမ္ပူပန္ေနရခ်ိန္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ယိုးဒယားရဲ႕ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး ထြက္ေပါက္က စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာ တစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္လို႕ ခံစားရမိၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမွကို ျဖစ္ေတာ့မွာပါလို႕သာ တစ္ထစ္ခ် တြက္ထားမိခဲ့ပါတယ္။

          အတန္းထဲမွာ လက္ရွိ ယိုးဒယား ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကတိုင္း ဆရာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႕ျဖစ္ကို မခန္႕မွန္းပါရေစနဲ႕ပဲ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုသာ ကိုယ့္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို ေျပာျပေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္ အဲဒီတုန္းက အတန္းထဲက အျခားေက်ာင္းသားေတြလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကို မေထာက္ခံဘူးဆိုရင္ေတာင္ မကန္႕ကြက္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႕မွာလည္း ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးေျဖရွင္းနည္း ၾကံဆမရလို႕ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ဆရာဟီ၀စ္ဆင္ကို ေမးခဲ့ေပမယ့္ သူမေျဖခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းသံုးခု ရွိပါတယ္။

ေမးခြန္း (၁)
           ဘူမိေဘာ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို အေမရိကန္မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ၿပီး ျပည္ပမွာပဲ ပညာသင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူျဖစ္ပါတယ္။ ယိုးဒယားကို ခဏျပန္လာတုန္း ဘုရင္ျဖစ္သူ အစ္ကိုေတာ္ အာနႏၵာမဟီေဒါဟာ နန္းေဆာင္ထဲမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႕ ကံေတာ္ကုန္လို႕ ဘူမိေဘာက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ အာနႏၵာမဟီေဒါ ဘုရင္ကို လုပ္ႀကံခဲ့တဲ့ တရားခံ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ အခုထိ သဲသဲကြဲကြဲ မရွိလွပါဘူး။ အဲဒီတရားခံ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ ဆရာဟီ၀စ္ဆင္ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။ မေျဖပါရေစပါနဲ႕တဲ့။

 ေမးခြန္း (၂)
             ဘူမိေဘာဘုရင္မင္းျမတ္ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီး ေန႕လားညလား ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ယိုးဒယား ႏိုင္ငံေရးကလည္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မို႕ ဘုရင္မင္းျမတ္သာ နတ္ရြာစံခဲ့ရင္ ေနာက္တက္မယ့္ ဘုရင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေပၚ သက္ေရာက္မွဳက ေတာ္ေတာ္ေလး ရွိႏိုင္တယ္လို႕ခန္႕မွန္းမိပါတယ္။ ျပည္သူေတြ သိပ္မေလးစားတဲ့ မင္းသား၀ီရိယေလာင္ကြန္း နဲ႕ ျပည္သူေတြ ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ မင္းသမီး သီရိဒံုတို႕ႏွစ္ေယာက္အနက္ ဘယ္သူက ထီးနန္းဆက္ခံရမလဲလို႕ ဆရာဟီ၀စ္ဆင္ကို ေမးခဲ့ပါတယ္။ မေျဖခဲ့ပါဘူး။

ေမးခြန္း (၃)
          အနီေတြ အ၀ါေတြနဲ႕ ဇာတ္ရွဳပ္ေနတဲ့ ယိုးဒယားမွာ အရင္တုန္းကလိုပဲ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမွာလား လို႕ ေမးခဲ့ပါတယ္။ မေျဖခဲ့ပါဘူး။ ( အဲဒီတုန္းက ၂၀၁၄ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ျဖစ္ၿပီး သံုးလခန္႕အၾကာ ေမလ ၂၂ ရက္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ပါတယ္)

          ၁၉၉၇ ျပည္သူ႕အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲက်င့္သံုးလာတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ယိုးဒယားဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ေရာက္ၿပီလို႕ မွတ္ယူခဲ့ၾကေပမယ့္ သက္ဆင္တက္လာခဲ့ၿပီး ဘုရင္ထက္ လက္ေစာင္းထက္ေနလို႕ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳၿပီး စစ္တပ္အေပၚ ၾသဇာႀကီးလွတဲ့ ဘုရင့္အႀကံေပးေကာင္စီ ဥကၠဌ ဖရမ္တင္စူလန္နိုဒါရဲ႕ အားေပးမွဳနဲ႕ ၂၀၀၆ မွာ စစ္တပ္က တစ္ခါ အာဏာသိမ္း ၂၀၁၄ မွာ တစ္ခါ အာဏာသိမ္း စတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ထပ္ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းက တကယ္လို႕ ဘုရင့္ထက္ေတာင္ အသက္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ အႀကံေပးေကာင္စီဥကၠဌ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဖရမ္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရင္ နန္းေတာ္က စစ္တပ္အေပၚ ၾသဇာေညာင္းပါအံုးေတာ့မလား ဆိုတာလည္း စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။

            ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သက္ဆင္တက္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္တပ္ထဲ သက္ဆင္အုပ္စုနဲ႕ ဘုရင္အုပ္စု ကြဲခဲ့ၿပီး ဘုရင္အုပ္စုဘက္က အေရးသာသြားလို႕ ၂၀၀၆ အာဏာသိမ္းကိစၥ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေထာက္အထား ရွိလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ႀကံဳရင္ ေရးပါအံုးမယ္။

(ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး စာေတြဖတ္ေနရင္း စိတ္အေညာင္းေျပ ေလွ်ာက္ေရးတာပါ)

အေျပာင္းအလဲ


. . . အေျပာင္းအလဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၾကားဖူးနား၀ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
.
. . . ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ နကၡတ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ သူရဲ႕ေက်ာ္ၾကားပံုက နကၡတ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေရွ႕ျဖစ္ေဟာႏိုင္တာတင္မက နကၡတ္ေတြကိုပါ ေဖ်ာက္ပစ္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းရွိတယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒီသတင္းကို ဘုရင္ႀကီးက ၾကားသြားၿပီး သူ႕ကို နန္းေတာ္ကို ဆင့္ေခၚ ဘုရင့္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ေဟာခိုင္းပါတယ္။ ပညာရွင္လည္း ၾကယ္ေတြ ၿဂိဳဟ္ေတြ နကၡတ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဘုရင္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဖတ္တာေပါ့။ အဲသည္မွာတင္ ဘုရင္အတြက္ ကံဆိုးျခင္းေတြကို ေဆာင္က်ဥ္းလာတဲ့ ၾကယ္တစ္လံုးကို ေတြ႕ပါေလေရာ။ ဘုရင္လည္း သူ႕အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္ ၾကမၼာဆိုးေတြကို ေရွာင္လႊဲခ်င္တာနဲ႕ အဲသည္ ၾကယ္ကို ေကာင္းကင္ကေန ဖယ္ရွားပစ္ဖို႕ နကၡတ္ပညာရွင္ကို အမိန္႕ေပးသတဲ့။ နကၡတ္ ပညာရွင္က သူ႕အစီအမံေတြအတြက္ ရက္သတၱ တစ္ပတ္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးပါဆိုၿပီး ေလွ်ာက္သတဲ့။
.
. . . ခုနစ္ရက္ျပည့္ၿပီးလို႕ ရွစ္ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႕ ညလည္းေရာက္ေရာ ဘုရင္ႀကီးက သူေဖ်ာက္ပစ္ခိုင္းလိုက္တဲ့ၾကယ္ႀကီး ရွိေသးလားဆိုၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ၾကယ္ႀကီးက အရင္လိုပဲ ထြန္းထြန္းလင္းလင္း ၀င္း၀င္းလက္လက္နဲ႕ ေတာက္ပေနတုန္းပဲတဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ညတြင္းခ်င္း နကၡတ္ပညာရွင္ကို ဆင့္ေခၚၿပီး ၾကယ္ႀကီးကို ဘာလို႕ မေဖ်ာက္ရေသးတာလဲ ေမးေတာ့ ပညာရွင္က ေဖ်ာက္ၿပီးပါၿပီလို႕ ေျဖသတဲ့။ ဘုရင္က သူ႕ကို ေျပာင္လိမ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး နကၡတ္ပညာရွင္ကို ကြပ္မ်က္ဖို႕ အမိန္႕ေပးတယ္။ ပညာရွင္က တင္ေလွ်ာက္ရွင္းလင္းပါရေစဆိုတာေတာင္ ခြင့္မျပဳေတာ့ပဲ ခ်က္ခ်င္း ကြပ္မ်က္လိုက္သတဲ့။
.
.
.
. . . ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာခန္႕အၾကာ
.
.
.
. . . တစ္ေန႕မွာ နကၡတ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းကင္ကို ေလ့လာစူးစမ္းရင္းနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္မ်ားေနသတဲ့။ သူအလုပ္မ်ားေနတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက မေန႕ကအထိ ရွိေနၿပီး ဒီေန႕က်မွ ေကာက္ကာငင္ကာ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ၾကယ္တစ္လံုးကို လုိက္ရွာေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ၾကယ္ကို သူဘယ္ေတာ့ ရွာေတြ႕ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ မေန႕ကအထိ သူေတြ႕ခဲ့တဲ့ ၾကယ္ဟာလည္း ၾကယ္အစစ္မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ တကယ့္ၾကယ္အစစ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာကတည္းက ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီတဲ့။ သူမေန႕ကအထိ ေတြ႕ေနျမင္ေနခဲ့တာက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ၾကယ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္သာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ အဲသည္အလင္းေရာင္ဟာ ကမာၻေျမကို ေရာက္ဖို႕ အလင္းႏွစ္ငါးရာေတာင္ ၾကာေလေတာ့ ၾကယ္ႀကီး မရွိေတာ့တာေတာင္မွ ၾကယ္ႀကီး ရွိခဲ့စဥ္က ေနာက္ဆံုး အလင္းေရာင္ဟာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာတိုင္တိုင္ ကမာၻေျမကို ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ပါသတဲ့။
.
.
.
. . . ပံုျပင္ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာက ဘာလဲ ဆိုရင္ တစ္ခ်ိဳ႕အေျပာင္းအလဲေတြဟာ ေျပာင္းလဲသြားၿပီးတဲ့ တိုင္ေအာင္ အရင္အေငြ႕အသက္ေတြကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ျမင္ေနေတြ႕ေနရတတ္တာ ေလာကဓမၼတာပါပဲတဲ့။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ခံစားရဖို႕ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ အခ်ိန္ယူရတတ္ပါသတဲ့။ အဲဒါကို မေျပာင္းလဲဘူးဆိုၿပီး ျငင္းၾကတဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေျဖရွင္းျပဖို႕ ခက္တတ္ျပန္ပါသတဲ့။
.
. . . အလင္းေရာင္ရဲ႕ အျမန္ႏွုန္းနဲ႕ အလင္းႏွစ္ သေဘာတရားကို မသိတဲ့ ဘုရင္ႀကီး ရွိေနသေရြ႕ ကြပ္မ်က္ခံရတဲ့ နကၡတ္ပညာရွင္ကလည္း ရွိေနအံုးမွာပဲ။ အဲသည္လို ကိုယ္မသိနားမလည္တဲ့ ကိစၥေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ ထင္ရာျမင္ရာ ဆံုးျဖတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ သိပ္ေတာ္တဲ့ နကၡတ္ပညာရွင္ေတြလည္း ဆက္ၿပီး ဆံုးရွံဳးေနအံုးမွာပါပဲ။
.
. . . အေျပာင္းအလဲကို သတိတရား အသိတရားနဲ႕ လက္ခံႏိုင္ၾကပါေစေပါ့ဗ်ာ။

စပါးေတာင္လိုပံု


. . . အေမရိကန္က ဖယ္ဒရယ္ အတိုးႏွဳန္းေတြကို သုညနီးပါး (၀.၂၅ %) ကေန (၀.၅ %) ျပင္ဆင္သတ္မွတ္လိုက္ၿပီး မၾကာခင္ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ မစ္ဇူဟုိေငြေၾကး၀န္ေဆာင္မွဳ လုပ္ငန္းစုႀကီးရဲ႕ သင္တန္းေက်ာင္းကို ဆီမီနာတစ္ခု တက္ဖို႕ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ မစ္ဇူဟို (瑞穂) ဆိုတာ ျမန္မာလို အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ စပါးေတာင္လိုပံု ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မ်ိဳးပါပဲ။ ပေဒသာပင္ႀကီးဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလည္း ယူရင္ရမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကုမၸဏီေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ Channel to Discovery, ONE Mizuho ျဖစ္ပါတယ္။ မစ္ဇူဟိုေငြေၾကး၀န္ေဆာင္မွု လုပ္ငန္းစုႀကီးကုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ထိပ္သီးဘဏ္ႀကီးေတြျုဖစ္တဲ့ ဒိုင္အိခ်ိကန္ဂ်ိဳဘဏ္၊ ဖူဂ်ီဘဏ္ နဲ႕ ဂ်ပန္စက္မွဳလုပ္ငန္းဘဏ္ သံုးခုေပါင္းၿပီး ေငြေၾကး၀န္ေဆာင္မွဳ လုပ္ငန္းစုႀကီးအျဖစ္ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္ ၄၇ ခုစလံုးမွာ ဘဏ္ခြဲေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ဘဏ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ မစ္ဇူဟိုဟာ ကမာၻ႕ႏို္င္ငံေပါင္း ၃၀ မွာ ရံုးခြဲေတြ ဖြစ္လွစ္ထားၿပီး ၀န္ထမ္းေပါင္း ေျခာက္ေသာင္းရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ခန္႕အပ္ထားပါတယ္။ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳပမာဏအရ ကမာၻ႕အဆင့္ ကိုးမွာ ရွိၿပီး ေဖာ္ဘီ စာေစာင္ အဆိုအရ ကမာၻေပၚမွာ အဆင့္ ၅၉ ရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ သီလ၀ါစီမံကိန္းကို ေထာက္ပံ့ဖို႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ လပိုင္းကပဲ ရံုးခြဲ လာေရာက္ဖြင့္လွစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ 
.
. . . ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတကာ တကၠသိုလ္မွာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သင္တန္းေတြ ပို႕ခ်ေပးဖို႕ ကမာၻ႕ေငြေၾကးရံပံုေငြအဖြဲ႕ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္အရ တကၠသိုလ္နဲ႕ မစ္ဇူဟိုဘဏ္ ပူးေပါင္းၿပီး ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ေစ်းကြက္ဆီမီနာကို က်င္းပလာခဲ့တာ သံုးႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ။ ဆီမီနာအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ေက်ာင္းနဲ႕ ဘဏ္က ပူးေပါင္း က်ခံၿပီး ေက်ာင္းသားက ကုန္က်စရိတ္ေပးစရာမလိုဘဲ တက္ေရာက္ခြင့္ရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီဆီမီနာကို တက္ေရာက္ဖို႕ မွတ္ပံုတင္စဥ္က အခက္အခဲ အနည္းငယ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပါေမာကၡ ဆရာကာကီနာကရဲ႕ ေစတနာေၾကာင့္သာ လူဦးေရတိုးေပးလို႕ တက္ခြင့္ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆီမီနာကို အိုင္ယူေဂ် ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၃၇ ေယာက္တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး မစ္ဇူဟိုဘက္က ၀န္ထမ္းငယ္ ၁၇ ဦး ပူးေပါင္းတက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မစ္ဇူဟိုလုပ္ငန္းစုရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာဌာနမ်ား နဲ႕ ဥာဏ္ႀကီးရွင္အင္စတီက်ဳမ်ားက အႀကီးတန္း အရာရွိမ်ားက ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြး ပို႕ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပို႕ခ်သူအားလံုးဟာ ပညာရပ္နယ္ပယ္ လုပ္ငန္းခြင္နယ္ပယ္မွာ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႕ ပညာရည္ျမင့္မားၾကတာကေတာ့ ေလးစားစရာပါပဲ။ 
.
. . . တိုက်ိဳၿမိဳ႕အီဘစ္ဆု ဘူတာနားက မစ္ဇူဟို သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ရက္ၾကာတက္ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနရထိုင္ရ စားရေသာက္ရတာ ေဟာ္တယ္ေတြေလာက္ေတာ့ မေကာင္းေပမယ့္ အဆင္ေျပတယ္လို႕ေတာ့ ေျပာလို႕ ရပါတယ္။ အဆင္မေျပတာတစ္ခုက အင္တာနက္ ၀ိုင္ဖိုင္ မရွိတာပါပဲ။ သာမန္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းမွာ ေနရာတိုင္း ၀ိုင္ဖိုင္ရွိတဲ့အတြက္ အင္တာနက္၀န္ေဆာင္မွုကို တယ္လီဖုန္းထဲ ထည့္ထားေလ့ မရွိပါဘူး။ ဆီမီနာလုပ္တဲ့ရက္က ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြတန္း ေနာက္ဆံုးပတ္ စာေမးပြဲေတြေျဖ စာတမ္းေတြ ထပ္ရတဲ့ ရက္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေရာက္မွ စာတမ္းလက္စသတ္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕အတြက္က အင္တာနက္ အဆင္မေျပေတာ့ စာတမ္းလွမ္းပို႕ရာမွာ နည္းနည္းအခက္အခဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ 
.
. . . ဆီမီနာ ႏွစ္ရက္မွာ ေဆြးေႏြးပို႕ခ်ခဲ့တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြကေတာ့ နားလည္တာလည္းရွိ နားမလည္တာလည္းရွိဆိုေပတဲ့ အားလံုးကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ နဲ႕ အနာဂတ္ စီးပြားေရးအေျခအေန၊ ဂ်ပန္အစိုးရရဲ႕ အာေဘေနာမစ္လို႕ေခၚတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အာေဘး စီးပြားေရး မူ၀ါဒေတြအေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္အစိုးရ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ေတြေရာင္းၿပီး အစိုးရဘ႑ာေရးလိုေငြကို ျဖည့္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ အခြန္ေတြတိုးေကာက္မယ့္အေၾကာင္း၊ ေငြေၾကးက်ံဳ႕တာရပ္ၿပီး ေငြေၾကးေဖာင္းပြမွဳျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္ေတြ ပိုက္ဆံကို ေငြအသားလိုက္စုေနၾကတာ ေလွ်ာ့ၿပီး ေစ်းမ်ားမ်ား၀ယ္ၾကဖို႕ မ်ားမ်ားသံုးၾကဖို႕ မ်ားမ်ားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံၾကဖို႕ အစိုးရက မူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ ႀကိဳးစားေနတဲ့အေၾကာင္း၊ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူငယ္ေတြ နည္းသည္ထက္ နည္းလာၿပီး အလုပ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ မ်ားလာတဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေစ်းကြက္နဲ႕တင္ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့လို႕ မစ္ဇူဟိုရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ထြန္းသစ္စ ႏိုင္ငံေတြကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အေၾကာင္း စတဲ့ ဗဟုသုတရစရာေတြ ေဆြးေႏြးသြားသလို ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံရွိရင္ အဲဒီ ပိုက္ဆံကို ဘယ္လိုရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသင့္တယ္ဆိုတာ အႀကံေပးမယ့္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳဆိုင္ရာ ၀န္ေဆာင္မွဳ အသစ္တစ္ခုရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း စတာေတြ ေလ့လာ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခ်ၤာအားနည္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သခ်ၤာပံုေသနည္းေတြ သေကၤတေတြအမ်ားႀကီးသံုးၿပီး ရွင္းျပသြားတဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ခဲ့တာကို ၀န္ခံလိုပါတယ္။ 
.
. . . ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးပို႕ခ်သူ အားလံုးနီးပါးက အဂၤလိပ္စကားကို ဂ်ပန္သံေပ်ာက္ၿပီး အေမရိကန္ေလသံေပါက္ေအာင္ ေျပာႏိုင္ၾကေပမယ့္ ဂ်ပန္သံ၀ဲလြန္းအားႀကီးလို႕ မနည္းႀကိဳးစားနားေထာင္ရတာလည္း ရွိပါတယ္။ အိုင္ယူေဂ်ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕အတူ လာတက္တဲ့ မစ္ဇူဟိုက ၀န္ထမ္းငယ္ေလးေတြကေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕ေတြလည္း ေနာက္ခံပညာေရးမ်ိဳးစံုကေန လာၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ၿပီး ဘဏ္လုပ္ငန္းထဲေရာက္မွသာ ဘဏ္လုပ္ငန္းအေၾကာင္းေလ့လာေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႔က အေျခခံပညာေရး ေကာင္းၾကတဲ့အတြက္ သူတို႕ လိုအပ္တာကို ျဖည့္ဆည္းတဲ့ေနရာမွာ အားသာခ်က္အမ်ားႀကီးရွိေနတာကို မွန္းဆမိခဲ့ပါတယ္။ 
.
. . . ဆီမီနာၿပီးလို႕ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ထံုးစံအတိုင္း ဆီမီနာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ ထိေရာက္မွု အက်ိဳးရွိ အသံုး၀င္မွု စတာေတြကို အကဲျဖတ္ေပးရတဲ့ ပံုစံကို ျဖည့္ၿပီးပို႕ေပးရပါတယ္။ ဆီမီနာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာ ေရးတင္ေပးရပါတယ္။ အခုကေတာ့ အစီရင္ခံစာ ေရးၿပီးသြားလို႕ စိတ္လက္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ၿပီး ဒီမွတ္တမ္းေလးကို ေရးေနတာပါ။ ဒီစာေရးေနရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနမိတဲ့သူေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အစီရင္ခံစာ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႕ သူေလးအေၾကာင္းမ်ား ေရးျဖစ္အံုးမလား မသိပါဘူး . . .
.
Mizuho Global Market Seminar in 2015
December 17-18
Ebisu Seminar House, Seminar Room 2

ေအာင္သြယ္ေတာ္


. . . ဂ်ပန္ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရးအသင္းက ဖိတ္ၾကားတဲ့ ညစာစားပြဲကို အိုင္ယူေဂ်က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ သြားခဲ့ပါတယ္။ မနက္ကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းက စီစဥ္ေပးတဲ့ စင္းလံုးငွား ဘတ္စ္ကားနဲ႕ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏွင္းေတြကေတာ့ သည္းသည္းမဲမဲ က်လို႕ေပါ့။ ယူဇာ၀ါၿမိဳ႕ မေက်ာ္ခင္အထိကေတာ့ ႏွင္းေတြ ေတာ္ေတာ္က်ေနလို႕ လမ္းမွာ ႏွင္းရွင္းကားနဲ႕ ႏွစ္ခါေတာင္ ႀကံဳရပါတယ္။ ႏွင္းရွင္းကားနဲ႕ တိုးမိၿပီဆိုလို႕ကေတာ့ ေရွ႕က ႏွင္းရွင္းေပးတာကို ေနာက္ကေန ျဖည္းျဖည္းေမာင္းၿပီး လိုက္ေနရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အခ်ိန္ဖင့္တာေပါ့။ နီဂါးတားျပည္နယ္ကေန ထြက္သြားၿပီဆိုရင္ပဲ ႏွင္းကို မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။
.
. . . အေ၀းေျပးကားေတြက သူတို႕ႏိုင္ငံ ဥပေဒအရ ႏွစ္နာရီထက္ပိုၿပီး ဆက္တိုက္ေမာင္းခြင့္ မရွိပါဘူး။ လမ္းမွာ ရပ္ကို ရပ္ရပါတယ္။ ရပ္တယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ၁၁၅ မိုင္ ယဥ္ရပ္နားစခန္းလိုေတြ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ား ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေမာင္းခ်ိန္နဲ႕ ကိုက္မယ့္ ရပ္နားစခန္းမွာ ၀င္ရပ္နားရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ နားတဲ့ေနရာေတြမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ စတိုးဆိုင္ မုန္႕ဆိုင္ေတြ ရွိတတ္သလို တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ မရွိတတ္ပါဘူး။ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ သန္႕စင္ခန္းကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမဆို လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ လမ္းမွာ ႏွစ္ခါနားၿပီးခ်ီတက္တဲ့ ခရီးစဥ္မွာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ ရွခင္းေတြကိုၾကည့္လုိက္ စကားေတြေျပာလိုက္ ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုလိုက္နဲ႕ပဲ တိုက်ိဳေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ေရာက္သြားပါတယ္။
.
. . . တိုက်ိဳေရာက္ေတာ့ ညအိပ္တည္းခိုမယ့္ ျမန္မာသံရံုးကိုသြားၿပီး ပစၥည္းေတြ အထုပ္အပိုးေတြ သြားထားပါတယ္။ သံအမတ္ႀကီးနဲ႕ သံရံုးမိသားစုေတြ ခ်က္ထားတဲ့ အုန္းနို႕ေခါက္ဆြဲကို ထမင္းလြတ္စားၿပီး ေန႕လည္ပိုင္းအခ်ိန္နည္းနည္း ရလို႕ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ နန္းေတာ္ကို ေလ့လာေရး သြားပါတယ္။ ျမန္မာသံရံုးနားက ဂိုတိုယာမာ အေဆာက္အအံုႀကီးကေန ရွင္နာဂါ၀ါဘူတာအထိ အခမဲ့ ေျပးဆြဲေပးတဲ့ ဘတ္စ္ကားကိုစီးၿပီး ရွင္နာဂါ၀ါဘူတာ၊ အဲသည္ကေန တိုက်ိဳၿမိဳ႕ပတ္ရထား ယာမာႏိုတယ္လိုင္းကိုစီးၿပီး တိုက်ိဳဘူတာကို ခ်ီတက္ပါတယ္။ ဖရဲသီးလက္မွတ္ကတ္ေလးလုပ္ထားၿပီး ပိုက္ဆံျဖည့္ျဖည့္သံုးေနေတာ့ လက္မွတ္၀ယ္ရမွာ ပ်င္းတဲ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပပါတယ္။
.
. . . ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ နန္းေတာ္က တိုက်ိဳၿမိဳ႕လည္ေခါင္လို႕ ေျပာလို႕ရတဲ့ တိုက်ိဳဘူတာကေန ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ပါတယ္။ နန္းေတာ္ သြားလည္တယ္ ဆိုေပတဲ့ နန္းတြင္းထဲထိ ၀င္ခြင့္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရင့္နန္းေတာ္ က်ံဳးၿမိဳ႕ရိုး အျပင္ဘက္က ၀င္ေပါက္နားထိပဲ သြားခြင့္ရတာပါ။ နန္းေတာ္အျပင္ဘက္ ရင္ျပင္ႀကီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို က်ယ္ပါတယ္။ မိုးထိေအာင္ျမင့္တဲ့ တိုက္တာေတြၾကားထဲက နန္းေတာ္ေနရာဟာ အိုေအစစ္ေလး တစ္ခုလိုပါပဲ။ ရင္ျပင္ထဲမွာ ထင္းရွဴးပင္ေတြကို ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းထဲ တန္းစီစိုက္ၿပီး လွလွပပ ထိန္းသိမ္းထားတာကလည္း စိတ္ၾကည္နူးစရာပါ။ နန္းေတာ္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ က်ံဳးၿမိဳ႕ရိုးကို ျဖတ္တဲ့ တံတားကို ေက်ာ္ၿပီးမွ နန္းေတာ္ထဲ ၀င္လို႕ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ခရီးစဥ္လည္း ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတာ မရွိလို႕ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕ရိုး အ၀င္ေပါက္နားေလးက ရွဳခင္းလွတဲ့ ေနရာေလးမွာပဲ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ နန္းေတာ္ထဲကို ၀င္ခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ နန္းေတာ္အျပင္ဘက္မွာပဲ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ေနရာေလးေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးထားတာ၊ ၿမိဳ႕ရိုးေရွ႕မွာ လွပခမ္းနားတဲ့ စစ္၀တ္စံုအျပည့္နဲ႕ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနတဲ့ စစ္သည္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ရတာ၊ အမွိဳက္သရိုက္သန္႕ရွင္းၿပီး ၾကည္လင္စိမ္းလဲ့ေနတဲ့ က်ံဳးေရျပင္ကို ေတြ႕ခဲ့ရတာ၊ အျပင္ကေနၾကည့္ရင္ေတာင္ မ်က္စိပသာဒျဖစ္တဲ့ နန္းၿမိဳ႕ရိုး တံတားနဲ႕ ရဲတိုက္အေဆာက္အအံုကို ေဆာက္လုပ္ထားတာကေတာ့ တကယ့္ကို အတုယူစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
.
. . . နန္းေတာ္ကအျပန္မွာ တိုက်ိဳဘူတာနား မီးေရာင္စံုေတြ ထြန္းထားတာေတြ႕တယ္။ မီးေရာင္စံုအလွေတြကို လာၾကည့္ၾကတဲ့ သူေတြကလည္း မနည္းဘူး။ တိုက်ိဳဘူတာကလည္း ေရွးေဟာင္းလက္ရာအတိုင္းထိန္းသိမ္းထားတာ ေတြ႕တယ္။ တိုက်ိဳဘူတာ ေသးေသးေလးကို ညအခါမွာ မီးေရာင္စံုေတြနဲ႕ ျခယ္သထားတာကို လူေတြက တခုပ္တရ လာၾကည့္ၾကတာကိုျမင္ေတာ့ တိုက်ိဳဘူတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး လွပခန္႕ထည္တဲ့ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကို လြမ္းလိုက္မိပါေသးတယ္။ ကားေတြေရာ လူေတြေရာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ တိုက်ိဳဘူတာနားမွာ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕ လမ္းေၾကာင္းထိန္းသိမ္းေရးကို အားႀကိဳးမာန္တက္ စည္းစနစ္တက် လုပ္ေနတာကိုျမင္ရတာ တကယ္ကို အားရမိပါတယ္။
.
. . . တိုက်ိဳဘူတာကေနၿပီး ညစာစားပြဲလုပ္မယ့္ နယူးအိုတာနီဟိုတယ္ကို တကၠဆီနဲ႕ သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အူရာစာၿမိဳ႕ကေလးမွာ တကၠစီမီတာက ယန္း ၆၅၀ ကေန စတြက္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီတကၠစီကေတာ့ ယန္း ၇၆၀ ကေန စတြက္ပါတယ္။ တိုက်ိဳဘူတာကေန နယူးအိုတာနီ ဟိုတယ္အထိ တကၠစီခ တစ္ေထာင့္ကိုးရာ က်ပါတယ္။ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆို တစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ေလာက္ေပါ့။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ အလြန္ဆံုး ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ေပးရင္ ေရာက္တဲ့ ခရီးကို ဒီမွာ ႏွစ္ေသာင္းနီးနီးေပးရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာေနရင္ ပိုက္ဆံကို ျမန္မာေငြတန္ဖိုး ေမ့ထားမွ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒီက ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ျမန္မာေငြတန္ဖိုးနဲဲ႕ ခ်ိန္တြက္လိုက္ရင္ ေရေတာင္ ၀ယ္ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္လို႕ မတြက္ၾကည့္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။
.
. . . ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ညစာစားပြဲတည္ခင္းတဲ့ ဂ်ပန္ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရးအသင္းဥကၠဌ ၀ါတာနာေဘးစံ အဖြဲ႕နဲ႕အတူ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးသူရိန္သန္႕စင္လည္း ေရာက္ႏွင့္ေနၾကပါၿပီ။ နယူးအိုနာနီဟိုတယ္က သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ လာတုန္းက တစ္ခါ၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လာတုန္းက တစ္ခါ တည္းခိုခဲ့တဲ့ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ ဟိုတယ္ႀကီးလို႕ ဆိုပါတယ္။ အားလံုး ေနရာယူၿပီးတာနဲ႕ ၀ါတာနာေဘးစံက ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ စကားေျပာ သံအမတ္ႀကီးက ျပန္လွန္ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ စကားေျပာၿပီး စားခန္းေသာက္ခန္း ဖြင့္ပါေတာ့တယ္။
.
. . . ခန္းမထဲကို ေရာက္ခါစက ေခ်ာင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ေနရာကို ေရြးၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္စားမယ္ စိတ္ကူးေပမယ့္ ဆရာကာကီနာက က သံအမတ္ႀကီးရယ္ ၀ါတာနာေဘးစံရယ္ အသင္းဒုဥကၠဌတို႕ရယ္ အတူထုိင္ၾကတဲ့ ၀ိုင္းမွာ လာထိုင္ပါဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြနားေနရရင္ အသက္ရွဴက်ပ္တတ္လို႕ မသြားခ်င္ေပမယ့္ သြားထိုင္လိုက္ရပါတယ္။
.
. . . မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ၾကားထဲက ေအာင္သြယ္နဲ႕ စကားေျပာရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးကို ႀကံဳဖူးၾကလားေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲဒီညက ေအာင္သြယ္နဲ႕ စကားေျပာလိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ တစ္၀ိုင္းတည္းထိုင္တဲ့ ခ်စ္ၾကည္ေရးအသင္း ဒုဥကၠဌ မစၥတာ ဆန္ဂိုကူ ယိုရွိတို ကလည္းဗ်ာ စကားေတြ ေျပာလိုက္တာ။ အစကေတာ့ သူေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ နားေထာင္ေနလိုက္ပါေသးတယ္။ မေျပာေသးဘူး ၾကည့္ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာေနရင္း ေျပာေနရင္းနဲ႕ အေၾကာင္းအရာက ဒီအနားတင္ လည္ေနသလို ခံစားရေတာ့ အင္း ငါေတာ့ ဒီလူႀကီးေျပာတာ ထိုင္နားေထာင္ေနလို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူး စကားလမ္းေၾကာင္းသြယ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ကိုယ္သိခ်င္တာေလးေတြေမး တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း စကားႏိုင္လုတာေလးေတြလည္း ပါသေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူကလည္း အဂၤလိပ္လိုမေျပာ ကိုယ္ကလည္း ဂ်ပန္လိုမေျပာ၊ အခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕ ေျပာေနရေတာ့ ၾကားထဲက ဂ်ပန္စကားျပန္မိန္းကေလး ဘာသာျပန္ေပးတာကို ေစာင့္ေစာင့္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္စရာဗ်။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ေအာင္သြယ္နဲ႕ စကားေျပာေနရသလိုမ်ိဳး။ ကိုယ္ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးရင္ စကားျပန္က ျပန္ေျပာၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ တစ္ခါ သူကသူ႕စကားနဲ႕ျပန္ေျပာ စကားျပန္ ေျပာေပးတာကိုျပန္ေစာင့္။ ဒီၾကားထဲ ဗိုက္ကလည္း ဆာေတာ့ စကားတေျပာေျပာနဲ႕ကိုပဲ လာခ်ေပးတာေတြကို စားျဖစ္ေအာင္ စားရေသးတာ။ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးတာမ်ားလို႕လားေတာ့ မသိဘူး ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႕ ခဏေနာ္ဆို တစ္ျခား၀ိုင္းကို ေျပာင္းသြားတာ ပြဲၿပီးတဲ့အထိ ျပန္ကို မလာေတာ့ဘူး။ အဲသည္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သံအမတ္ႀကီးရယ္ တစ္ျခား ဂ်ပန္မိတ္ေဆြေတြရယ္နဲ႕ စကားေျပာခြင့္ ရပါေတာ့တယ္။
.
. . . ညကိုးနာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ အခမ္းအနားၿပီး ဟိုနားသည္နား ေလွ်ာက္သြား ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္မွ ျမန္မာသံရံုးကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ သံရံုးက ညအိပ္ဖို႕ စီစဥ္ေပးထားတဲ့အိမ္က အရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္း စီးပြားေရးသံမွုဴး ကိုမင္းေဇာ္ဦးရွိတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ လာလာတည္းေနက် အခန္းပါ။ ေရစက္မကုန္ေသးတာ ထင္ပါရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းက တာ၀န္ၿပီးဆံုးလို႕ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတာေတာင္ သုူ႕အခန္းမွာ လာအိပ္ေနရတုန္း။
.
. . . မနက္ခင္းမွာ သံအမတ္ႀကီးနဲ႕ သံရံုးမိသားစုက မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ေကၽြးပါတယ္။ မစားရတာ ၾကာလို႕လား မသိဘူး စားလို႕ေတာ္ေတာ္ကို အရသာရွိပါတယ္။ မနက္စာ မစားခင္ သံအမတ္ႀကီးအိမ္က ယာမဟာ စႏၵရားႀကီးကို အတူတူလာၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္က တီးၾကည့္ပါရေစဆိုၿပီး သူက မိုးသီခ်င္းတီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း စႏၵရားေဘးရပ္ၿပီး မိုးသီခ်င္းကို လိုက္ဆိုပါတယ္။ တကယ့္စႏၵရားအစစ္ႀကီးနဲ႕ သီခ်င္းဆိုဖူးတာ ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုးပါပဲ။
.
. . . မနက္စာစားၿပီးေတာ့ တိုယိုတာဆူရွိဳေကာ္ပိုေရးရွင္းဌာနခ်ဳပ္ကို သြားပါတယ္။ အဲသည္မွာ သူတို႕ကုမၸဏီ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ဖို႕ႀကိဳးစားေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။ သိခ်င္တာရွိရင္ ေမးပါဆိုလို႕ အသစ္တက္မယ့္ အစိုးရနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဒီကုမၸဏီရဲ႕ ေရွ႕ဆက္သြားမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႕ေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွုေတြ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုတက္မယ့္ အစိုးရက မူ၀ါဒေတြ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ လံုး၀မရွိေသးေတာ့ သူတို႕လုပ္ငန္းေတြအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ေသးေၾကာင္း၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ အစိုးရသက္တမ္းကာလမွာေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ခြင့္ရခဲ့ေၾကာင္း ျပန္ေျဖပါတယ္။
.
. . . ေန႕လည္စာကို သံရံုးက အားခ်င္း စီစဥ္ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးတဲ့ ၾကက္သားကာလသားခ်က္ ငါးပိသုပ္တို႕နဲ႕ အရသာရွိရွိ ဗိုက္တင္းေအာင္စားၿပီး အလာတုန္းက စင္းလံုးငွား ဘတ္စ္ကားႀကီးနဲ႕အတူ စႏွိး၀ွိဳက္တို႕တိုင္းျပည္က အိုင္ယူေဂ်ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ႏွင္းေတြၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာလို႕ . . .

ႏွင္းေတြ ၀ယ္ၾကအံုးမလားဗ်ိဳ႕


.
. . . ႏွင္းဆိုတာ အေနာ့္လို ျမန္္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းသားတစ္ေယာက္အဖို႕ေတာ့ ဓာတ္ပံုနဲ႕ ရုပ္ရွင္ထဲမွာသာ ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ အရာပါ။ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ ႏွင္းေတြက်တဲ့အရပ္မွာ ကာလၾကာရွည္ ေနရလိမ့္မယ္လို႕လဲ တစ္ခါမွ ေတြးမထားမိဖူးပါဘူး။ အိုင္ယူေဂ် ေက်ာင္းေတာ္သား ျဖစ္မွသာ တစ္ႏွစ္ကို ငါးလေလာက္ ႏွင္းေတြနဲ႕ နပန္းလံုးရတဲ့ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ရတာပါ။
.
. . . ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါးက ႏွင္းေတြ က်ေတာ့မယ္တဲ့ဆိုရင္ အင္မတန္ ရင္ခုန္ စိတ္လွဳပ္ရွားၾကပါတယ္။ သူတို႕ဘ၀မွာ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးေသးတဲ့ ႏွင္း ဆိုတာႀကီးကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ၾကရေတာ့မွာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းေတြက်ၿပီး ေက်ာင္းႀကီးလည္း ႏွင္းေတြဖုန္းၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူတို႕ဟာ ႏွင္းကို သိပ္ၾကည့္မရခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ကိုၾကည့္ၾကည့္ ထံုးအံုးႀကီးေမွာက္ထားသလို ႏွင္းေတြတေဖြးေဖြးနဲ႕ ေရွးေခတ္က အျဖဴအမဲ ဓာတ္ပံုၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္ကို သည္းမခံခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ေဆာင္းကို ျမန္ျမန္ကုန္ေစခ်င္တယ္၊ ႏွင္းေတြ ျမန္ျမန္ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္ေပါ့။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ရာသီဥတုကလည္းေအး၊ ျပတင္းေပါက္ကၾကည့္လိုက္လို႕မွလည္း လွလွပပ မရွိ၊ အျပင္ထြက္ျပန္ေတာ့ ႏွင္းေတြနဲ႕ ဗြက္ထေနတတ္တဲ့ လမ္းကို ေလွ်ာက္ရ၊ ဘယ္မွလည္း ေ၀းေ၀းလံလံ သြားလို႕မရဆိုေတာ့ သူတို႕ေတြ ႏွင္းေပ်ာ္ေစခ်င္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။
.
. . . အဲ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားအားလံုး ႏွင္းကို ၾကည့္မရၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲသည္ထဲမွာ အေနာ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ေပါ့။ ဒီႏွစ္ ႏွင္းက်တာ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ေလာက္ ေနာက္က်ေတာ့ သူမ်ားေတြက ဆယ္ရက္ ေနာက္က်လည္း ဆယ္ရက္ ႏွင္းဒုကၡ သက္သာတာေပါ့လို႕ ေတြးေနၾကခ်ိန္မွာ ႏွင္းကလည္း ခုထက္ထိ မက်ႏိုင္ဘူး လာပဲ လာႏိုင္ခဲလွတယ္ လို႕ ႏွင္းကိုေမွ်ာ္ေနတဲ့သူေတြထဲမွာ အေနာ္လည္း ပါတာေပါ့။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မနက္မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္ၿပီဆိုရင္ အရင္ဆံုးၾကည့္တာက တယ္လီဖုန္းထဲက မိုးေလ၀သခန္႕မွန္းခ်က္။ ႏွင္းေတြဘယ္ေတာ့ က်မလဲ။ မိုးေလ၀သ ခန္႕မွန္းခ်က္ဆိုတာကလည္း လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ တိမ္အေျခအေန ေလတိုက္ႏွဳန္းဘာညာသာရကာေပၚ မူတည္ၿပီး တြက္ခ်က္ ခန္႕မွန္းရတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ေျပာင္းေနတတ္တာကိုး။
.
. . . အခုေနၾကည့္လိုက္လို႕ နက္ျဖန္ ႏွင္းက်မယ္ဆိုတာ ေပၚေနေပမယ့္ ေနာက္ေလးငါးနာရီမွ ၾကည့္လိုက္ရင္ မိုးရြာမယ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အေနာ္ကေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲဲ႕ ဘယ္ေတာ့ ႏွင္းက်မလဲၾကည့္၊ သတိရတိုင္းၾကည့္၊ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ဆံုးလုပ္တဲ့အလုပ္က မိုးေလ၀သခန္႕မွန္းခ်က္ ၀င္ၾကည့္တဲ့အလုပ္။
.
. . . ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ဆယ့္ေျခာက္ရက္က တိုက်ိဳကို ဆီမီနာတစ္ခုရွိလို႕ ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္ သြားရေတာ့မယ္ဆိုမွ ကိုယ္ထြက္သြားၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ ႏွင္းက်မယ္ဆိုေတာ့ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ခဲ့မိေသးတာ။ ငါရွိေနတုန္း က်ပါလား ငါထြက္သြားမွ ဒီႏွင္းက က်ရသလားေပါ့။ တိုက်ိဳေရာက္ေတာ့လည္း တို႕ဆီမွာ ႏွင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ က်ေနၿပီလဲ ၾကည့္ရတာ အလုပ္တစ္ခု။ ႏွင္းမက်ခင္ကသာ ဘယ္ေန႕ႏွင္းက်မလဲ ၾကည့္ရတာ။ တကယ္ႏွင္းမ်ားက်ၿပီလားဆိုရင္ မိုးေလ၀သခန္႕မွန္းခ်က္ ၾကည့္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ေပၚဦးေပၚဖ်ား က်တဲ့ ႏွင္းထဲထြက္ၿပီး ရိုက္တင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြဆိုတာ ေက်ာင္းက ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ မျမင္ခ်င္မွတစ္ဆံုး။ တိုက်ိဳမွာ ႏွစ္ညအိပ္ၿပီး ျပန္လာေတာ့ ႏွင္းက မက်ေတာ့ျပန္ဘူး။ က်ထားၿပီးသား ႏွင္းေလးေတြေတာင္ အရည္ေပ်ာ္ကုန္လို႕ ခရစၥမတ္ပြဲကို ႏွင္းမပါဘဲ ဆင္ႏႊဲလိုက္ရပါေရာလား။
.
. . . အရင္ကလိုပဲ မိုးေလ၀သခန္႕မွန္းခ်က္ ၾကည့္ၿပီး ေမွ်ာ္ရျပန္ေရာ တစ္ခါ။ ဒီတစ္ခါလည္း လာျပန္ၿပီ။ တိုက်ိဳခရီးစဥ္ ရွိခါမွ ကိုယ္ထြက္မယ့္ ေန႕မွာ ႏွင္းက်အံုးမယ္တဲ့။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။ ႏွင္းက မနက္တစ္နာရီကတည္းက က်မယ္ဆိုလို႕ ေနာက္တစ္ေန႕ ညေနပိုင္း ခရီးသြားစရာ ရွိေပမယ့္ အဲသည္ညက ႏွင္းမ်ား က်ေလမလား ေစာင့္ၾကည့္ရတာ။ မိုးေလ၀သ ခန္႕မွန္းခ်က္မွာေတာ့ အခု ႏွင္းက်ေနၿပီဆိုၿပီး ျပထားေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်တယ္ဆိုရံုေလး မစို႕မပို႕ပါဗ်ာ။ မခ်င့္မရဲနဲ႕ အိပ္ယာ၀င္သြားခဲ့ၿပီး မနက္မိုးလင္းလို႕ ျပတင္းခန္းဆီးလွပ္လိုက္ေတာ့မွ ၀ိုးးးးးးးးးးးးးးး ႏွင္းေတြကို ေဖြးလို႕ပါလာ။ ႏွင္းျပင္ႀကီးကလည္း ေဖြးလို႕ သစ္ပင္သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာလည္း ႏွင္းေတြ ေဖြးလိုု႕ အဲဒါျမင္ရမွပဲ စိတ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးႏွင္းကို အာသာတေျပေလး ျဖစ္သြားတယ္။
.
. . . အခုေတာ့ ႏွင္းေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနပါၿပီ။ ေန႕လည္တုန္းက ႏွင္းေတြ သည္းေနတုန္း ၀တ္စံုအျပည္အစံု၀တ္ၿပီး ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ႏွင္းထဲထြက္လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ႏွင္းတကယ္က်ၿပီဆို မႏွစ္ကတုန္းက မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းပတ္လမ္း၊ အိုင္ယူေဂ် သဘာ၀သစ္ေတာ ဘက္ကို ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ႏွင္းေတြက သည္းႀကီးမည္းႀကီးက်ေန ရာသီဥတုက သုညေအာက္ေရာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ ေအးေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အိုင္ယူေဂ် သဘာ၀ သစ္ေတာဘက္က ေဆာင္းတြင္းဆို ေက်ာင္းဘက္ကို ဆင္းဆင္းလာတတ္တဲ့ ၀က္၀ံေတြအေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတာမို႕ ႏွင္းထဲမွာလည္း လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ ၀က္၀ံကလည္း ေၾကာက္ရေသးဆိုေတာ့ အက်ီ္အထူႀကီး ၀တ္ထားတဲ့အထဲ ေခၽြးေတာင္ ျပန္တယ္ဗ်ာ။
.
. . . ႏွင္းထဲကို အေ၀းႀကီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က သင္ဖူးတဲ့ To Build a Fire ဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ ဂ်က္လန္ဒန္ရဲ႕ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရတယ္။ အေနာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတာက ႏွင္းေတြရွင္းထားတဲ့ ကားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သြားေနတာ။ ၀တၳဳထဲမွာက ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲက်ေနတဲ့ ႏွင္းေတာထဲမွာ ေလွ်ာက္ေနတာ။ အခု လမ္းရွင္းရွင္းမွာ ႏွင္းဗြက္ကေလး နည္းနည္းပါးပါး နင္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ မစားသာလွဘူး ဆိုေတာ့ ဟို၀တၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေရာက္ရွာမွာပါလိမ့္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ ဇာတ္လိုက္လုပ္တဲ့သူက ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲမွာ အေႏြးဓာတ္ကေလးမ်ား ရလိုရျငား မီးေလးတစ္ဖို ဖိုဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း ေနာက္ဆံုး အတူပါလာတဲ့ ေခြးကိုေတာင္ သတ္မိေတာ့မလိုမွာ ေခြးကပါ စြန္႕ခြာထြက္ေျပးသြားတာ ႏွင္းထဲမွာတင္ ဘ၀ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရရွာတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဟိုးအေ၀း ႏွင္းမွဳန္ေတြၾကားက ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္၊ နံေဘးက အိုင္ယူေဂ် သဘာ၀ေတာအုပ္နံေဘးက ႏွင္းေတြဖံုးေနတဲ့ ေတာင္ေပၚကိုၾကည့္လိုက္္၊ ေလတိုက္တဲ့အခါ မ်က္နွာကို လာလာစင္တဲ့ ႏွင္းစက္ေတြကို ထီးနဲ႕ ပတ္ကာလိုက္ ႏွင္းဗြက္ေတြကိုနင္းလိုက္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ဒီ၀တၳဳအေၾကာင္း စဥ္းစားရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းစရာ ေကာင္းသဗ်။
.
. . . တစ္ခုေတာ့ ေျပာအံုးမယ္။ ႏွင္းေလးေတြ က်ေနတာကို ျပတင္းေပါက္ကေနၾကည့္ရင္း ဘာကို ၾကည္ႏူးမွန္းမသိ ၾကည္နူးေနတတ္တာ ဘာကိုလြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းေနတတ္တာ၊ စာၾကည့္တိုက္မွာဆိုရင္လည္း မွန္ျပတင္းကို မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ စားပြဲမွာပဲ အၿမဲထိုင္ၿပီး ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်တာကိုၾကည့္ရင္း စာလုပ္တတ္တာ၊ ႏွင္းေတြမ်ား က်မလားဆိုရင္ ညႀကီးသန္းေခါင္ေတာင္ ႏွိဳးစက္ေပးၿပီး ထေငးတတ္တာ စတဲ့ ႏွင္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ခံစားခ်က္ကေလးေတြ ရွိေပမယ့္ . . .
.
. . . ႏွင္းျပင္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ဒီ ႏွင္းေတြကို ေရာင္းစားလို႕ ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕လဲ ေတြးခဲ့မိဖူးတယ္ဗ်။
.
. . . ေတြးမိတုန္းကေတာ့ ငါ့ႏွယ္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးမွ ေတြးမိပေလတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သေဘာက်ၿပီး ၿပံဳးခဲ့မိေပမယ့္ ႏွင္းေတြ ေရာင္းစားလို႕ရမွန္း တကယ္ မသိခဲ့ဘူး။ တကယ္ပါဗ်ာ ႏွင္းဆိုတာ တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ျပည္မွာ ေရာင္းကုန္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုးအရင္ ေရခဲေသတၱာနည္းပညာေတြ မထြန္းကားခင္တုန္းက ဂ်ပန္မွာ ႏွင္းဟာ ေရာင္းကုန္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာ သိုေလွာင္ၿပီး ေႏြရာသီမွာ ေရာင္းရတာေပါ့ေလ။
.
. . . ေဆာင္းရာသီ ႏွင္းေတြၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွင္းေတြကို ယူကီမူရို ( 雪室) လို႕ေခၚတဲ့ ေကာက္ရိုးတစ္ထပ္ ႏွင္းတစ္ထပ္ လုပ္ထားတဲ့ ႏွင္းေလွာင္အိမ္ေဆာက္ၿပီး သိမ္းထားပါတယ္။ ယူကီမူရိုကို ယူကီအာန လို႕လည္း ေခၚပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ႏွင္းေလွာင္ဂူေပါ့။ ေႏြဦးေပါက္လို႕ ရာသီဥတု ပူလာၿပီဆိုရင္ ေလွာင္ထားတဲ့ ႏွင္းေတြကို အသားငါး အသီးရြက္ကုန္သည္ေတြကို ထုတ္ေရာင္းပါတယ္။ အဲဒါကလည္း ဂ်ပန္ရိုးရာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
.
. . . ေရွးတုန္းကေတာ့ ေရခဲေသတၱာေတြ ေလေအးေပးစက္ေတြ မေပၚေသးေတာ့ ယူကီမူရိုေတြ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႕မွာေရာတဲ့။ ဒီေန႕မွာလဲ ေဆာင္းတြင္းမွာ ႏွင္းေတြ သိုေလွာင္ၿပီး က်န္တဲ့ရာသီေတြမွာ သံုးတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဥပမာ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ ထင္ရွားတဲ့ ၀ိုင္စက္ရံုနဲ႕ ဟာကိုင္းစံဆာေကး စက္ရံုတို႕ဟာ စက္ရံုထဲမွာ ေလွာင္ထားတဲ့ ၀ိုင္နဲ႕ ဆာေကးေတြ လိုအပ္တဲ့ အေအးဓာတ္ေပးဖို႕အတြက္ ေလေအးစက္ မသံုးပါဘူး။ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေလွာင္ထားတဲ့ ႏွင္းကိုပဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးစာ အသံုးျပဳပါတယ္။ အဲသည္လို ႏွင္းကို သိုေလွာင္အေအးေပးစနစ္ရဲ႕ အားသာခ်က္က ၀ိုင္နဲ႕ ဆာေကးရဲ႕ သဘာ၀အတိုင္း သန္႕စင္တဲ့ အရည္အေသြးကို အားျဖည့္ေပးရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ အဲသည္နည္းနဲ႕ ထုတ္လုပ္တဲ့အတြက္လည္း သဘာ၀ ပိုက်တာမို႕ ေစ်းကြက္မွာ မ်က္နာပန္း ပိုလွပါသတဲ့။ ဒီစက္ရံုေတြကို ေလ့လာေရးသြားေတာ့ ႏွင္းေလွာင္အိမ္အႀကီးႀကီးေတြထဲမွာ ၀ိုင္စည္ေတြ ဆာေကးစည္ေတြကို လိုအပ္တဲ့ အေအးဓာတ္ထိန္းသိမ္းၿပီး သိုေလွာင္ထားတာ ျမင္ခဲ့ရတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့အားသင့္ခဲ့မိပါတယ္။
. . . . .
. . . . .
. . . . .
. . . အရြက္မရွိေတာ့တဲ့ အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း သစ္ကိုင္းေတြအေပၚ ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်တာျမင္တိုင္း ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္ ေနာက္ထပ္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲသည္ ခံစားခ်က္ကပဲ ႏွင္းေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မမုန္းႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပဳစားထားတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ႏွင္းေတြကိုျမင္တိုင္း အေနာ္ အၿမဲတမ္း လြမ္းမိတမ္းတမိ ခံစားမိေနတာက . . .
.
(၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၉)
 — at International University of Japan.