မိုမိုး မိုမိုး စကားေလးဘာေလး ေျပာပါအံုး ကားေပၚေရာက္တာနဲ႕ တန္းအိပ္ေတာ့တာပဲ
ဘာလဲ ယုမိရာ တစ္ေနကုန္ ေလွ်ာက္သြားေနရတာ ပင္ပန္းလွၿပီ အိပ္ခ်င္ေနၿပီ
မအိပ္ပါနဲ႕ဆို။ ယုမိမွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ပါတယ္ အဲဒါစားလိုက္ အိပ္ခ်င္ေျပေအာင္
ဟာ ခ်ိဳခ်ဥ္ႀကီး မစားခ်င္ဘူးကြာ
မိုမိုေနာ္ ယုမိ စိတ္ဆိုးလိုက္မွာ
ကဲ ကဲ သခင္မေလး ခင္ဗ်ားလုပ္တာနဲ႕ အိပ္ခ်င္လည္း ေျပၿပီ ကဲ ေျပာ ဘာေျပာရမွာလဲ
ဒီေန႕ ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြ ၾကည့္မယ္
ဖုန္းက အားမရွိေတာ့ဘူး အေဆာင္ေရာက္မွ ၾကည့္ေတာ့
ယုမိမွာ ဘက္ထရီအပိုပါလာတယ္ မိုမိုရဲ႕ ေပး အားသြင္းၿပီးၾကည့္မယ္
ကဲ ေရာ့ စိတ္တိုင္းက် ၾကည့္ေတာ္မူ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အိပ္လိုက္အံုးမယ္
မအိပ္ပါနဲ႕ မိုမိုရာ ယုမိ ေမးစရာရွိလို႕ပါ
လုပ္ျပန္ၿပီ ခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ကဲ ေမး ဘာသိခ်င္ျပန္ၿပီလဲ
ဟိုေလ ခုေနာက္ဆံုး ေရာက္ခဲ့တဲ့ တိုက်ိဳအမ်ိဳးသားျပတိုက္ကို မိုမို ႀကိဳက္လားဟင္
အင္ ယုမိေမးတာႀကီးကလည္း
ေအာ္ ဟို ျပတိုက္ကို သေဘာက်လားလို႕ ေမးတာပါ
က်တာေပါ့ ယုမိရယ္ သေဘာက်သမွ သိပ္ကိုက်
မိုမိုတို႕ဆီမွာေရာ အဲလို ျပတိုက္မ်ိဳးရွိလားဟင္
ရွိပါေသာ္ေကာဗ်ာ။ ယုမိတို႕ တိုက်ိဳအမ်ိဳးသားျပတိုက္ထက္ေတာင္ ပစၥည္းအမယ္စံုေသးတယ္ ျပထားတာေတြက
အဲဒါဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က ျပတိုက္နဲ႕ ဒီကျပတိုက္ ဘယ္ဟာကို ပိုသေဘာက်လဲဟင္
အဲ အဲဒါေတာ့ ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ျမန္မာအမ်ိဳးသားျပတိုက္က ကိုယ္တို႕အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုေပါ့ေလ။ အင္း ခင္းတာ က်င္းတာ ျပထားတာေတြအေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီက ျပတိုက္ကို ပိုသေဘာက်တယ္လို႕ပဲ ႐ိုး႐ိုးသားသား ၀န္ခံရမွာပဲ။
ဘာေတြကို သေဘာက်တာလဲ မိုမို
အဓိကကေတာ့ တိုက်ိဳျပတိုက္မွာ အခင္းအက်င္းက သိပ္ကို ေကာင္းတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ ကိုယ္လည္း ျပတိုက္ပညာရပ္ေတြ သိပ္ေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ သာမန္ ျပတိုက္လာၾကည့္သူ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္တို႕ဆီက ျပတိုက္က ရွိသမွ်ေတြ စုၿပံဳခင္းက်င္းထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနၿပီး ဒီမွာကေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခု အႏုပညာလက္ရာတစ္ခုဆို တစ္ခုကို ေပၚေပၚလြင္လြင္ ခင္းက်င္းျပသထားတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႕ ထင္တယ္။ ပိုၿပီး ပိုက္ဆံသံုးႏိုင္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။
ဘာကို ေျပာတာလဲ မိုမို
ဥပမာကြာ ေရွးေဟာင္း ေၾကြပန္းအိုးေလး တစ္လံုး ဆိုပါေတာ့။ အဲသည္ ေၾကြပန္းအိုးေလးကိုပဲ သမိုင္းေၾကာင္းေလးနဲ႕ တခမ္းတနား ေနရာအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ခင္းျပထားႏိုင္တယ္။ ေနာက္တစ္ခု သေဘာက်တာက အလင္းေရာင္ ေပးတဲ့ စနစ္ပဲ။ ကိုယ္ဆို ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းဆီမွာ အလင္းေရာင္ကို ဘယ္နားကေန ေပးထားပါလိမ့္လို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြဆို အလင္းေရာင္က ဘယ္နားက ေပးထားမွန္းကို မသိဘူး။ ဥပမာ ပန္းခ်ီကား ျပခန္းထဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြကပဲ ကြက္ၿပီး လင္းေနတာမ်ား ကိုယ္က ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသမိတယ္။ ဘယ္လို နည္းပညာနဲ႕ အဲသည္လို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားပါလိမ့္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ ပန္းခ်ီကားေအာက္ေျခက ပိုက္လံုးလို အေပါက္ကေလးကေန အလင္းေရာင္ထြက္ေနၿပီး ပန္းခ်ီကားေပၚကို ကြက္တိက်ေအာင္ ခ်ိန္ၿပီး ေပးထားတာေတြ႕တယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ဆိုရင္လည္း ေရွးေခတ္ ေၾကးအိုးေလးတတစ္လံုး။ အေမွာင္ထဲမွာ ေၾကးအိုးေလးပဲ ျမင္ေနရတယ္။ ေလးဘက္ေလးတန္ကလည္း ျမင္ေနရတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ အဲသည္ေၾကးအိုးေလးကို ကပ္ၿပီးၾကည့္တာေတာင္ အလင္းေရာင္လာတဲ့ ေနရာကို ႐ုတ္တရက္ မေတြ႕ဘူး။ ဟဲ ဟဲ ေျပာရရင္ အဲသည္ေနရာမွာတင္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ ေၾကးအိုးေလးေပၚကို ေပးထားတဲ့ အလင္းေရာင္ ဘယ္က ထြက္လာလဲ လိုက္ရွာတာ။
ေတြ႕ခဲ့လား။
အို ဘာလို႕ မေတြ႕ရမွာလဲ။ ေၾကးအိုးေလးတင္ထားတဲ့ စင္ရဲ႕ အထိန္းေဒါက္တံလို႕ ထင္ရတဲ့ ပိုက္ေခ်ာင္းေလးထိပ္က အလင္းေရာင္ထြက္ေနတာ။ အလင္းေရာင္က အျပင္ကို လွ်ံမက်ဘဲ အိုးေလးေပၚမွာပဲ ကြက္တိက်ေအာင္ လုပ္ထားတာေတာ့ လက္ဖ်ားခါတယ္ ယုမိေရ။ ျပတိုက္ပညာရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လုပ္ထားတာပဲ။
ေနာက္ထပ္ေရာ ဘာသေဘာက်ေသးလဲ
ဒီမွာေလ ယုမိရဲ႕
ဘာလဲ အဲဒါ
ဒီမွာေလ။ ျပတိုက္ထဲမွာ ႐ိုက္လာတဲ့ ပံုေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကိုယ္သိသေလာက္ ျပတိုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ မေပးၾကဘူး။ ကိုယ္တစ္ခါ ေရာက္ဖူးတဲ့ ဘ႐ူႏိုင္းဘုရင့္ေတာ္၀င္ျပတိုက္ဆို အထဲကို ကင္မရာနဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းေတာင္ ယူခြင့္မျပဳဘူး။ ဒီမွာေတာ့ ျပတိုက္ထဲမွာ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ခြင့္ ျပဳထားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ပစၥည္းပိုင္ရွင္က ႐ိုက္ခြင့္မေပးပါဘူးလို႕ ဆႏၵျပဳထားတဲ့ အႏုပညာ လက္ရာတစ္ခ်ိဳ႕က လြဲရင္ေပါ့ေလ။
ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ေပးတာကို သေဘာက်တယ္ေပါ့
အင္း ဘယ္လို ေျပာရမလဲ။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ေပးတာကို သေဘာက်တယ္ ဆိုေပမယ့္ စည္းကမ္းလည္း ရွိဖို႕ လိုေသးတာကိုး။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ ေပးထားတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကင္မရာေဒါက္ေတြနဲ႕ တည္႐ုိက္တာကို ခြင့္မျပဳသလို မီးပြင့္တဲ့ ႐ုိက္ခ်က္မ်ိဳးကိုလည္း ခြင့္မျပဳထားဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က မီးပြင့္ ႐ိုက္ခ်က္ေတြ သံုးတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပတိုက္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ေပးစနစ္ကို သြားထိခိုက္တယ္လို႕ ျမင္မိတယ္။ ကုိယ္ဆိုရင္ မွိန္ျပျပ အခန္းထဲက အလင္းေရာင္စနစ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အႏုပညာပစၥည္းေတြကို အရသာခံ ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ တစ္ခ်ိဳ႕ကင္မရာေတြက အလင္းေရာင္ ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ ထြက္လာတဲ့အခါ ၾကည့္ရတာ သိပ္အရသာ ပ်က္တာပဲ။ ျပတိုက္၀န္ထမ္းေတြကလည္း ဒါကိုေတာ့ တားဆီးသင့္တယ္ ထင္တာပဲ။
မိုမို ပန္းခ်ီကားပံုေတြ ပို႕စကတ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ၀ယ္လာတယ္မလား
ဟုတ္တယ္ ယုမိေရ။ ျပတိုက္ကို သေဘာက်တဲ့ အထဲမွာ အဲဒါလည္း ပါတယ္။ ျပတိုက္မွာ ျပထားတဲ့ ေရွးေဟာင္း ပန္းခ်ီကားေတြ ႐ုပ္ထုေတြရဲ႕ ပံုစံတူေလးေတြကို ျပတိုက္ထဲက ဆိုင္မွာ ေရာင္းေပးတာလဲ ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်တယ္။ ပို႕စကတ္ တစ္မ်ိဳးတည္းတင္ မဟုတ္ဘဲ လက္ဆြဲအိတ္ေတြ ပန္းခ်ီကားပံုစံေတြ လက္ကိုင္အိတ္ေတြ ပလတ္စတစ္ဖုိင္ေတြ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ လုပ္ေရာင္းတာကိုလည္း သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ကုိယ္ဆို ႀကိဳက္မိတဲ့ ပန္းခ်ီကားပံုစံတူ ပို႕စကတ္နဲ႕ စာအိတ္ေလးေတြ ကတ္ေလးေတြ ၀ယ္လာတာ အမ်ားႀကီးပဲ
ၿပီးေတာ့ေရာ
ေအာ္ ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ျပခန္းေတြထဲမွာ သက္ေတာင့္သက္သာ ထိုင္နားလို႕ ရေအာင္ ၿပီးေတာ့ ျပထားတာေတြကို သက္ေတာင့္သက္ရာ ထုိင္ၿပီး တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ေနလို႕ ရေအာင္ ထိုင္ခံုေတြ ခံုတန္းေတြ လုပ္ေပးထားတာလည္း သိပ္ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္တို႕က ျပတိုက္ကို ေရာက္ဖူးတယ္ ဆို႐ံုေလာက္သာ ေရာက္ၾကရတာကိုး။ တကယ္ဆိုရင္ ျပတိုက္ထဲက အႏုပညာလက္ရာေတြ ပန္းခ်ီကားေတြ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြကို အရသာခံၿပီး ဇိမ္နဲ႕ ၾကည့္သင့္တယ္ မဟုတ္လား။ ျပတိုက္ဆိုတာ တစ္ခါ၀င္သြားရင္ စိမ္ေျပနေျပ ၾကည့္ၿပီးမွ ျပန္ထြက္ သင့္တဲ့ ေနရာေလ။ ဒီျပတိုက္ကေတာ့ အဲသည္လို စိမ္ေျပနေျပ ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႕ အဆင္ေျပတယ္
ဒီျပတိုက္က အဆင္ေျပတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ျပတိုက္က အဆင္မေျပဘူးလဲ
ကိုယ္တို႕ဆီက ျပတိုက္ေတြမွာ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ျပခန္းေတြထဲမွာ အဲသည္လို ခံုေတြ ခင္းက်င္းေပးထားတာ မရွိဘူးေလ။ အမ်ိဳးသားျပတိုက္နဲ႕ တပ္မေတာ္ စစ္သမိုင္း ျပတိုက္ေတြဆို ၀င္သြားမိတာနဲ႕ ထိုင္စရာကို မရွိဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေညာင္းကေညာင္း ထိုင္စရာကမရွိနဲ႕ ဆိုေတာ့ ေနာင္ပိုင္းေနရာေတြမွာ ေသေသခ်ာခ်ာကို မၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ အျပင္ျပန္ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႕ အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ရတာပါပဲ။ ဒီမွာေတာ့ ျပခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထိုင္စရာေတြ လုပ္ထားေပးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ ခံုရွည္ေတြမွာဆိုရင္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ ေက်ာဆန္႕လို႕ေတာင္ ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပလိုက္လဲလို႕
မိုမို အမွတ္တရ တံဆိပ္ေလးေတြ ထုတဲ့ေနရာေနရာအေၾကာင္းလည္း ေျပာျပအံုးေလ
အင္း ေျပာျပပါမယ္။ ယုမိအတြက္ေတာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တံဆိပ္လွလွေလးေတြ ထုေပးထားေသးတယ္ေလ။ မိုက္တယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္႐ိုးရာ ပန္းခ်ီပန္းေလးေတြကို ကို္ယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေရြးၿပီး ပို႕စကတ္ေပၚမွာ အမွတ္တရ ထုယူလာလို႕ရတယ္။ အေစာင့္ အဖိုးႀကီးကလည္း သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။ ကိုယ္ အစက အဲသည္ကတ္ေလးေတြအတြက္ ပိုက္ဆံ ေပးရမယ္ထင္ေနတာ။ တစ္ေယာက္တစ္ခု ယူပါဆိုေပမယ့္ လိုခ်င္လို႕ ထပ္ေတာင္းရင္လည္း ေပးတယ္ဗ်ာ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဂ်ပန္႐ိုးရာ ျခေသၤ့႐ုပ္ရယ္ ဆာကုရာပန္း ဒီဇိုင္းေလးေတြရယ္ကို အေရာင္စံု ထုလာခဲ့တယ္။
တံဆိပ္ထုတယ္ဆိုမွ အဲသည္အခန္းထဲမွာ ျပတိုက္တစ္ခုလံုးကို တစ္ထိုင္တည္းၾကည့္လို႕ရေအာင္ လုပ္ေပးထားေသးတယ္ေနာ္။ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႕ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ျပခန္း ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ ရွင္းျပေပးတဲ့ စနစ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ လန္းတယ္။
ဟို ဂ်ပန္႐ိုးရာ ပန္းၿခံေလးနဲ႕ လက္ဖက္ရည္အိမ္ေလးေတြကိုေရာ သေဘာမက်ဘူးလား
အဲသည္အိမ္ေလးထဲမွာ ယုမိရယ္ ကိုယ္ရယ္ ေအးေအးေဆးေဆး လက္ဖက္ရည္ပြဲေလး ႏႊဲလိုက္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ေတာင္ စိတ္ကူးယဥ္မိေသးတယ္။ ေရကန္ေလးရယ္ သစ္ပင္ပုေလးေတြရယ္ အရြက္ေၾကြေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြရယ္ ေနာက္က ဂ်ပန္႐ိုးရာ အိမ္ေလးရယ္က ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ပန္းခ်ီကားေလး ၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ ကိုယ္ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ ဒီလို ပန္းၿခံေလးနဲ႕ ဒီလိုအိမ္ေလး ေဆာက္အံုးမွပါ ဆိုၿပီး
မိုမိုက ေျပာရင္းဆိုရင္း ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းသြားျပန္ၿပီလား
အင္း လြမ္းလားဆိုေတာ့ လူ႕စိတ္ဆိုတာ အခက္သားပဲေလ။ ဒီမွာရွိေနတုန္း ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္သြားရင္လည္း တစ္မ်ိဳးလြမ္းရအံုးမွာပါပဲ
ဟင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္တာ ဘာကို လြမ္းမွာလဲ မိုမိုရဲ႕
ေအာ္ ယုမိေလးရယ္။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာကို လြမ္းေနမယ္ဆိုတာ တကယ္ကို မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလားကြယ္
