စာကြမ်းပိုး ၁

. . . တိုကျိုမြို့လည်က မြန်မာသံရုံးရှိတဲ့ ရပ်ကွက်က ရှင်နာဂါဝါပရင့်စ် ဟိုတယ် အောက်ဆုံးထပ် ဧည့်ခန်းဆောင်ထဲကို ဝင်လာကြတဲ့ တူညီဝတ်စုံဝတ်ထားကြတဲ့ မြန်မာကလေးတွေကြားမှာ သူ့ကို အလွယ်တကူပဲ ရှာတွေ့ခဲ့တယ်၊ ကိုယ့်ဘဝမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိနေတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ မျက်နာလေး၊ ကိုယ်ကလေးဘဝတုန်းက နီးနီးကပ်ကပ်ခင်ခဲ့ရတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို တစ်ပြိုင်တည်းတွေ့လိုက်ရသလိုမျိုး
.
. . . အင်းသာရွာမှာ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ်တွေနေတဲ့ခြံကျယ်ကြီးနေရာက ရွာမြေတောင်မပေါက်သေးတဲ့ ရွာအစွန်ပိုင်းက ခြံကြီးပေါ့၊ ကိုယ်တွေ ကလေးဘဝ မူလတန်းကျောင်းသားအရွယ်အထိကို ကိုယ့်အိမ်မြောက်ဘက် လေးခြံကျော်မှာ သုဿန်ရှိပြီး အဲ့သည်မြောက်ဘက်မှာ အိမ်ခြေက နည်းနည်းပဲရှိတော့တယ်၊ ကားလမ်းအရှေ့ဘက်ခြမ်းမှာဆို မိဖုရားကုန်းဘုရားကြီးမြောက်ဘက်မှာ အစိုးရစပါးဒိုင် မြောက်ဘက်အစွန်ဆုံးဖြစ်ပြီး စပါးဒိုင်နဲ့မျက်နာချင်းဆိုင် စခန်းထောက်ကျောင်းက ကားလမ်းအနောက်ဘက်ခြမ်းမှာဆို ရွာမြောက်ဘက်အစွန်ဆုံးလို့ ပြောလို့ရတယ်
.
. . . လေးတန်းရောက်မှ အင်းသာကျောင်းကိုပြောင်းလာတဲ့ သရက်ကုန်းသား ကိုလတ်နဲ့ အင်းသာသားကိုကိုမောင်တို့က ဘယ်လိုကဘယ်လို ပေါင်းမိသွားတယ်မသိပေမယ့် ခုနစ်တန်းနှစ်ကစပြီး စာအတူကျက်ဖော်တွေဖြစ်ခဲ့တာ၊ ရွာသိင်္ချိုင်းရဲ့တောင်ဘက် လေးခြံကျော်မှာနေတဲ့ ကိုကိုမောင်က သင်္ချိုင်းရဲ့မြောက်ဘက် သုံးခြံကျော်လောက်မှာနေတဲ့ ကိုလတ်တို့အိမ်ကို စာအတူကျက်ဖို့ ညညသွားရတဲ့ဒုက္ခကလည်း မသေးလှဘူး၊ အဲ သွားရတဲ့ ဒုက္ခမဟုတ်ဘူး ပြန်ရတဲ့ ဒုက္ခပေါ့လေ၊ ည ကိုးနာရီဆယ်နာရီ စာကျက်ပြီးအိမ်ပြန်ရင် တစ်ယောက်တည်း မပြန်ရဲလို့ ကိုလတ်က စက်ဘီးနဲ့လိုက်လိုက်ပို့ရတယ်၊ ကိုလတ်ကတော့ သိင်္ချိုင်းရှေ့က ညကြီးကိုးနာရီဆယ်နာရီဖြတ်ရတာကို ကြောက်ပုံမရဘူး
.
. . . ကိုလတ်တို့အိမ်က အရှေ့ဘက်မှာပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးနဲ့ ကပ်လျက်မှာ ရင်စို့လောက်မြင့်တဲ့ အိမ်သေးသေးလေးထဲ စာကျက်ကြတာဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေ အိမ်ပေါ်က ရုပ်မြင်သံကြားဇတ်လမ်းကောင်းလို့ဖြစ်ဖြစ် ကြည့်ချင်တဲ့အခါ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး လှေခါးပေါ်ကနေ လူကြီးတွေ မသိအောင် သွားသွားချောင်းကြည့်ကြတယ်၊ ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း ဦးဦးဖြစ်ဖြစ် အန်တီဝင်းဖြစ်ဖြစ် တွေ့သွားတဲ့အခါ သားတို့ ကြည့်ချင်ရင် ခဏတဖြုတ်လာကြည့်ကြဆိုတော့လည်း မကြည့်တော့ပါဘူးဆိုပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ စာကြည့်စားပွဲ ပြန်လိုက်ကြတာပဲ
.
. . . အင်းသာမူလတန်းကျောင်းက ဆရာမဒေါ်စိန်တင့်တို့ ဆရာလေးဦးဝင်းကြိုင်တို့ အားထားရတဲ့ တပည့်တွေထဲ မမျိုး၊ သိန်းသိန်းဦး၊ အေးမာ၊ ဆာကေး၊ တိုးတိုး၊ ကိုကိုမောင်တို့က ထိပ်ဆုံးကပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း ယောက်ျားလေးတွေထက် မိန်းကလေးတွေက စာကျက်နိုင်ကြတော့ မိန်းကလေးတွေပဲ အဆင့်ကောင်းကောင်းရကြတာ များပါတယ်၊ အမြဲတမ်းလိုလို ပထမရရနေတာကတော့ တိုးတိုးအေးပေါ့၊ ရှစ်ဆယ့်ရှစ်အရေးအခင်းကြောင့် လေးတန်းကို နှစ်ခါပြန်တက်ပြီးတဲ့အခါ ဒုတိယမြောက်နှစ်မှာ သုံးတန်းက စာတော်တဲ့ သူတွေကိုပါ လေးတန်းကိုပေးတက်ပြီး တန်းလုံးကျွတ်အောင်တော့ ပျော်ကြရတာ မှတ်မိသေးတယ်၊ အင်းသာကျောင်းမှာ အတန်းကုန်လို့ သာဝတ္ထိအထက်တန်းကျောင်းကြီးကိုရောက်တော့ သူတို့ဆီမှာ အစဉ်အလာစာတော်ခဲ့တဲ့ နေလင်းဦးနဲ့ တိုးတိုးတို့အဖွဲ့တွေက စာပြိုင်ဘက်တွေ ထပ်ဖြစ်ကြပေါ့ . . .
.
. . . ကိုကိုမောင်လည်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီး စစ်ထဲလိုက်သွားတော့ ရွာနဲ့အဆက်အစပ်တော်တော်နည်းသွားတယ်၊ ကိုလတ်နဲ့ တိုးတိုးနဲ့ ရသွားပြီကြားတော့ နည်းနည်းအံ့သားသင့်မိခဲ့သေးတာ၊ ကိုယ်ရွာမှာရှိနေခဲ့တဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်အထိ သူတို့နှစ်ယောက် အဆက်အစပ်ရှိတယ်လို့ သိမှ မသိထားတာကိုး၊ နောက်ပိုင်းနှစ်တွေအကြာကြီးအထိ ရွာနဲ့ အဆက်အစပ်က ဝေးနေခဲ့တော့ သူတို့နှစ်ယောက် သားလေးတစ်ယောက်မွေးထားတဲ့အကြောင်း သိသလိုလိုရှိပေမယ့် အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပါပဲ၊ ရွာကိုရောက်တဲ့အခါတွေမှာ ကိုလတ်နဲ့ တွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့် သူ့သားအကြောင်းကို တစ်ခါမှကို စကားမစပ်မိခဲ့ကြပုံပါပဲ
.
. . . ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်ကမှ ကိုလတ်နဲ့ အွန်လိုင်းမှာ ဖရန့်ပြန်ဖြစ်ကြတော့ တစ်ခါတစ်လေ စကားတွေဘာတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အင်းသာရွာစာသင်ကျောင်းမှာ လေးတန်းတစ်နှစ်ပဲနေဖူးပေမယ့် ရွာမှာမွေးပြီးရွာမှာကြီးတဲ့ တကယ့်ငယ်မွေးခြံပေါက် ရွာကြီးသားတစ်ယောက်လို ရွာကျောင်းကို ငွေကြေးအရ လူအရ အဓိကစောင့်ရှောက်နေတဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် ရွာက စာသင်ကျောင်းအကြောင်းတွေ သိချင်တဲ့အခါ သူ့ကိုမေးရတယ်၊ စကားတွေစပ်မိတဲ့အခါ သူ့သားအကြောင်း သေချာမေးကြည့်တော့ သားတော်မောင်က ဆယ်တန်းတောင်ရောက်နေပြီဆိုတော့မှ အံ့ကြီးကိုဩရပါလေရော၊ ငါတို့အသက်တွေ အာ့လောက်တောင်ကြီးနေပြီလားဆိုပြီး သံဝေဂလိုလိုဘာလိုလိုတောင် ဖြစ်လိုက်မိသေး
.
. . . ကိုလတ်က သူ့သားအကြောင်းပြောရင် တော်တော်ကို တက်တက်ကြွကြွ၊ သူ့သား စာဘယ်လိုတော်ကြောင်း စာတွေဘယ်လိုဖတ်ကြောင်း တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကိုပါ စာဖတ်ဖို့ အိမ်စာပေးကြောင်း သူ့သားနေတဲ့ ကျောင်းကနေ ခွင့်ရလို့ သွားတွေ့ခါနီး သားတော်မောင်ပေးထားတဲ့ အိမ်စာတွေ မလုပ်ရသေးတဲ့အခါ စာမေးရင်ဖြေနိုင်အောင် အပြေးအလွှားဖတ်ပြီးမှ သွားတွေ့ရကြောင်းဘာညာပေါ့၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်၊ သူ့သား စာတွေဘာတွေဖတ်တာ စိတ်ဝင်စားတာကိုတွေ့တော့မှ ကိုကိုမောင်ငယ်ငယ်က စာတွေကြိုက်တတ်တာကို နားလည်လာကြောင်းဘာညာပေါ့၊ ဖြစ်ချင်တော့ သူ့သားကလည်း ကိုယ့်နာမည်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်မို့ မင်းသားကို ဘာလို့ ငါနဲ့ နာမည်ဆင်အောင်ပေးထားရတာလဲ ငါနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူးနော်ဆိုပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်နောက်ရသေးတယ်
.
. . . ကလေးက ဆယ်တန်းကို ဘာသာစုံဂုဏ်ထူးနဲ့အောင်ပြီး မြန်မာ-ဂျပန်အသင်းက စီစဉ်ပေးတဲ့ ဂျပန်ပြည်လေ့လာရေးခရီးစဉ်ကျမှဘဲ တွေ့ဖို့အကြောင်းဖန်လာတော့တယ်၊ သူ့ရဲ့လေ့လာရေးခရီးစဉ်အချိန်ဇယားတွေကြား ရတဲ့အချိန်လေးကို အပြေးအလွှားသွားတွေ့ပြီး အဖွဲ့ကိုခေါင်းဆောင်လာတဲ့ ဂျပန်သံအမတ်ကြီးဟောင်း ဦးစောလှမင်းဆိုတာကလည်း ကိုယ်တွေကျောင်းဆင်းစက တပ်မမှူးဆိုတော့ သူ့ကိုခွင့်တောင်းပြီး ကလေးကို အပြင်ခေါ်လာပြီး အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောဖြစ်ကြတယ် (ကလေးနဲ့ဆွေးနွေးဖြစ်ခဲ့တဲ့ သူဆက်လျှောက်မယ့် ပညာရေးလမ်းကြောင်းကိစ္စက အင်မတန် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းပေမယ့် အခုရေးပြလို့ မဖြစ်သေးလို့ နောက်ဆယ်နှစ်လောက်နေလို့ ကိုယ်မသေသေးရင် ရေးပြပါ့မယ်)
.
. . . ကလေးက ရန်ကုန်ဆေးတက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်ရပြီး တက်နေတုန်းမှာ ဂျပန်နိုင်ငံ International University of Health and Wealthfare, Narita Campus က ချီးမြှင့်တဲ့ ပညာသင်ဆုရတော့ မြန်မာပြည်က ဆေးတက္ကသိုလ်ကို မထမနှစ်ပြီးအောင်တက်ပြီး အခုစက်တင်ဘာလကုန် အောက်တိုဘာလဆန်းမှာ ဂျပန်ကိုလာတော့မယ် ပြင်ဆင်နေပြီပေါ့လေ
.
. . . ကိုလတ်နဲ့ ကိုကိုမောင်နဲ့ အရင်ကတည်းက တိုင်ပင်ထားကြတဲ့ အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်၊ အစကတော့ အေးအေးဆေးဆေး အချိန်ယူလုပ်ကြဖို့ပေမယ့် အခု သားတော်မောင်က ဂျပန်ပြည်ကို ပညာတော်သင်သွားတော့မှာမို့ အပူတပြင်းနဲ့ လုပ်ကြဖို့ ပြင်နေတာတစ်ခုအကြောင်းကို နောက်စာတစ်ပုဒ်ရေးပြီး ပြောပြပါ့မယ်၊ အခုစာတောင် တော်တော်ရှည်ပြီး တိုင်ပတ်နေတာ သိပေမယ့် သည်းခံပြီးအဆုံးထိ ဖတ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
.
ဗိုလ်ကောင်း
၂၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၉

ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့

. . . ျမန္မာေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ ကာလေပၚသီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ၀ါသနာက အေမ့ဆီက ရတယ္ထင္တာပဲ။ အေမက ငယ္ငယ္ကဆို သီခ်င္းေလးတေအးေအး ဆိုေလ့ရွိေတာ့ မာမာေအးတို႕ တင္တင္ျမတို႕ သီခ်င္းသံေတြက နားယဥ္ေနတာကိုး။ အိမ္မွာက ေလဒီယို တစ္လံုးပဲ နားေထာင္စရာရွိတာမို႕ ျမန္မာ့အသံကလႊင့္တဲ့ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အမွတ္တမဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အိမ္ကထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ကက္ဆက္ေခတ္၊ စီဒီဓာတ္ျပားေခတ္၊ ကြန္ျပဴတာလက္ေတာ့၊ အင္တာနက္နဲ႕ အခုလက္ရွိ အိုင္ဖုန္း အိုင္ေပါ့ေတြေခတ္အထိ ျမန္မာသံစဥ္သီခ်င္းေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ နားေထာင္ျဖစ္ၿပီး ဆိုရတာလည္း သေဘာက်ေနတုန္း

. . . ဟိုေန႕က မီးဖိုထဲမွာ ကိုယ့္ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲရွိေနေတာ့ ဟင္းခ်က္ရင္း တြံေတးသိန္းတန္ရဲ႕ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ဆိုမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အဲသည္သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစကို သိလားတဲ့ ။ သိတာေပါ့လို႕ ကဗ်ာကို အခုဆိုရင္ေတာင္ ရေနေသးတယ္ဆိုၿပီး ဆိုျပ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြ ေမ့တာလည္းရွိေတာ့ သူကလည္း ေထာက္ျပေပးေပါ့။ ကိုယ့္လို ေရွးကဗ်ာေတြ ျမတ္နိုးတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕ အခုလို ကဗ်ာအခ်ီအခ် ဆိုရတဲ့ အရသာကို မရဖူးတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ

. . . ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ဆိုတဲ ့သီခ်င္းရဲ႕ မူရင္းအစျဖစ္တဲ့ ပုေရနိသင္အစခ်ီ ပုိဒ္စံုရတုကို ရွင္မဟာရဌသာရ ေရးခဲ့တာပါ။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တကၠသိုလ္မွာ ျပဌာန္းစာအေနနဲ႕ မသင္ဖူးေပမယ့္ ပထမႏွစ္နဲ႕ ဒုတိယႏွစ္ျမန္မာကဗ်ာလက္ေရြးစင္စာအုပ္ကို အိမ္က အမေတြရဲ႕ စာအုပ္ပံုထဲကရခဲ့လို႕ ဖတ္မိၿပီး စာအုပ္ကို အပိုင္သိမ္းထား ႀကံဳတိုင္းဖတ္ျဖစ္ေနတာ အခုထိပါပဲ။ အငယ္တုန္းက အားရင္ စာေတြပဲအဖတ္မ်ားေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြဆို အလြတ္နီးပါးကို ရေနတဲ့အထဲ ဒီကဗ်ာလည္း အပါအ၀င္၊ ေက်ာင္းမွာ မသင္ခဲ့ရေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ဖြင့္ဆိုရွင္းျပခ်က္ေတြ ေသခ်ာႀကီး နားလည္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္နားလည္သေလာက္နဲ႕ ဒီကဗ်ာကို ႀကိဳက္မိစြဲမိတယ္။

. . . ရွင္မဟာရဌသာရက ပဥၨင္းတက္ၿပီးခ်ိန္မွာ လူငယ္ဘာသာဘာ၀ ရပ္ထဲရြာထဲက မာတုဂါမတစ္ေယာက္နဲ႕ ရည္ငံမိတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကေလးမက “ထပ္ရစ္လက္သင္ ထံုးစတြင္” ဆိုတာ ဆံပင္အုပ္လံုးသိမ္းအရြယ္ကို ေျပာပံုရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခိုးေျပးဖို႕လားဘာလား မိန္းကေလးနဲ႕ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ၿပီးခါမွ သတိသံေ၀ဂရၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ျပန္ထိန္းၿပီး ေကာင္မေလးကို “ဒီဘ၀တြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့ဟု” ႏုတ္ဆက္လိုက္ပံုပါပဲ။

. . . ဒီကဗ်ာမွာ သူ႕နဲ႕ရည္ငံေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ျငင္းပယ္လိုက္တာကိုပဲ လူသိမ်ားၿပီး ဘာလို႕ သတိတမန္ ဥာဏ္ေျမကတုတ္နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ခၽြန္းျပန္အုပ္ႏိုင္ခဲ့လဲဆိုတာကို သိပ္သတိမထားမိၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကိုယ္နားလည္မွုအရဆိုရင္ ရွင္မဟာရဌသာရ သာသနာ့ေဘာင္ကို ၀င္တယ္ဆိုတာ “လူ႕ေျမတိတြင္ ဘက္မျမင္သား” လို႕ ဒုတိယပုိဒ္မွာခ်ီထားတဲ့ ရဟန္းမယ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမမွုကို ငဲ့ကြက္ၿပီးအခုလို သတိသံေ၀နဲ႕ ျပန္ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္လို႕ နားလည္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

. . . ကဗ်ာရဲ႕ တတိယပုိဒ္မွာေတာ့ စာဆိုအရွင္ရဲ႕ သက္ျပင္းသံ တၿငီးၿငီးကို ၾကားေနရသလိုပါပဲ။ သူ႕ေကာင္မေလးကို ရဟန္းဘ၀နဲ႕ မအပ္စပ္လို႕ စြန္႕လႊတ္လိုက္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေကာင္မေလးကို ေမ့ႏိုင္ပံုမရပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေရွ႕က ေညာင္ပင္ရုကၡစိုးကို သက္ေသထားၿပီး အခ်စ္ေတြတိုင္တည္ခဲ့တာကို တတမ္းတတျဖစ္ၿပီး ညေတြညေတြမွာ နာရီေတြသာ တစ္နာရီၿပီးတစ္နာရီ ကုန္သြားတယ္ သူ႕မွာေတာ့ အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာ ညတစ္ညသံသရာလည္ ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း သနားစရာ ေရးဖြဲ႕ထားတာကို ခံစားမိပါတယ္

. . . ေနာင္မ်ားႀကံဳတဲ့အခါ ျမန္မာစာဆရာေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေသခ်ာရွင္းျပခိုင္းဖို႕ မွတ္ထားတယ္၊ အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ သီခ်င္းဆိုၿပီး တင္ေပးပါအံုးမယ္

ဗိုလ္ေကာင္း

၁၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၉

ေသာက္တလြဲဗ်ဴရိုကေရစီ

. . . ဗ်ဴရိုကေရစီကိုပဲ ဆဲရမလား ဗ်ဴရိုကရက္ေတြကိုပဲ ဆဲရမလား
နဂိုကတည္းကိုက ဒီလိုကိစၥေတြအတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို မရွိဘဲ လက္တန္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကသလား၊ ရွိလ်က္နဲ႕ပဲ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘဲ စိတ္ကူးတည့္ရာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနၾကလားေတာ့မသိဘူး
.
. . . ပတ္စ္ပို႕သက္တမ္းကုန္လို႕ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ သံရံုးကို သတင္းပို႕ၿပီး သက္တမ္းတိုးဖို႕လုပ္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေရးတင္ျပစာ၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနစာ စသည္ျဖင့္ ေတာင္းတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ အကုန္ေပးလိုက္တယ္၊ ေဟာ ကိုယ့္ကိစၥႀကီး ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးထိ ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ကိုယ့္ရံုးကေန ပတ္စ္ပို႕အသစ္ထုတ္သလို လုပ္ငန္းစဥ္ကို အစအဆံုး လိုက္လုပ္ရျပန္တာပဲ၊ ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလို႕ သံရံုးကို ျဖတ္ခိုင္းေနေသးလဲ၊ စစ္သံရံုးကေနတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္ရံုးကိုယ္ပဲ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ၿပီး လုပ္ေတာ့မေပါ့၊ နားရြက္ပတ္ကိုင္ေနရတာကိုေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္က လိုအပ္တာ အေသးစိတ္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လိုက္လုပ္ေပးတဲ့ ညီေလးေတြရွိလို႕မွ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႕ ေအာက္ေမ့မိတယ္
.
. . . အခု ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္အသစ္ထြက္လာၿပီဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ရံုးကပဲ ထုတ္ၿပီး တိုက္ရိုက္ပို႕ေပးရမလိုလို၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနကပဲ သံရံုးကို ပို႕ေပးမလိုလို၊ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို ျဖစ္ေနတုန္း
.
. . . ျမန္မာျပည္ကေန ဂ်ပန္ျပည္၀င္ခြင့္အတြက္ လုပ္ရတုန္းကေတာင္ အလုပ္ကိုရွင္းေနတာ၊ ကိုယ္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္လုပ္ခါမွ တိုင္လာပတ္ေနတယ္
.
. . . ေနစမ္းပါအံုး
ခင္ဗ်ားတို႕ မိုဖာက အာ့လိုပဲ လက္တန္းေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလား

အံ့ၾသဘ

kaki business

Let's see it from the perspective of the state's economic strength in the market economic system. In the current system, the sole function of the state in the entire economy of the country is regulation. The state must focus on the fact that all the economy must be under the regulation of the state including the economic enterprises of the military. If the state can view the military as the biggest taxpayer of the country (currently the state can do nothing else other than that), the best job for the state is to make sure that the military's businesses are playing in the level ground with the other businesses in the country and all of them are following the rule governed. We should not forget the point that we are focusing on the civilian control of the military, NOT destroying the asset of the military because the asset of the military is the asset of the country too. If the government is really willing to do, the military's giant businesses can be under the control of the rule and regulation. To sum up my opinion, the attempt to eradicate the military's asset of the country should not be viewed optimistically.

စာကြမ်းပိုး (၂)

. . . အငြိမ်းစားကျောင်းဆရာကြီး ဦးမောင်မောင်ကြီးနဲ့ ဒေါ်ဝင်းကြည်က သားသုံးယောက်နဲ့ သမီးထွေးလေးတစ်ယောက်ရှိပြီး မောင်နှမလေးယောက်လုံးကို အဖေနာမည်ရော အမေနာမည်ပါထည့်ပြီး ကဗျာဆန်ဆန်လေးတွေ နာမည်ပေးထားတာ၊ ကိုလတ်က ကိုကိုမောင်နဲ့အတန်းတူ၊ ညီအငယ်ဆုံးက ကိုကိုမောင့်အောက်က ညီညီနဲ့ အတန်းတူ။ ညီညီရော ဇာနည်မောင်ရော နှစ်ယောက်လုံးက စာတော်ကြတယ် အတန်းတွေမှာ ပထမဒုတိယ အလှည့်ကျယူကြတာပေါ့။ ကိုလတ်တို့ ညီမအငယ်ဆုံးလေးက သူတို့အိမ်မှာ စာအတော်ဆုံးနဲ့ အချောဆုံးလို့ဆိုတယ်၊ ကိုယ်ရွာမှာရှိတုန်းက ညီမအငယ်ဆုံးကစ်ကစ်က ကလေးပဲရှိသေးတော့ ကြီးမှလှလာတာကို ပုံထဲမှာပဲမြင်ဖူးသေးတာ၊ တွေ့မှ သေချာကြည့်ရအုံးမယ်
.
. . . ကိုလတ်နဲ့ ကိုကိုမောင်က စာအတူကျက်ကြတယ်ဆိုပေမယ့် ကိုလတ်က အပေါင်းအသင်းဝင်ဆန့်တဲ့သူမို့ ကျောင်းမှာအပေါင်းအသင်းနည်းတဲ့ ကိုမောင်နဲ့ သိပ်တွဲဖြစ်ကြတယ် မရှိပါဘူး၊ ကိုလတ်အိမ်မှာစာကျက်တဲ့အခါပဲ အပေါင်းအသင်းဖြစ်တာပါ။ ကိုလတ်အဖေ ဆရာဦးမောင်မောင်ကြီးကလည်း ကျောင်းဆရာပီပီ ပညာရေးကို အားပေးတဲ့သူဆိုတော့ ကိုလတ်တို့အိမ်မှာ စာလုပ်ရတာ ကိုယ့်မိဘအိမ်မှာလိုပါပဲ၊ လူကြီးတွေရဲ့ ဂရုစိုက်မှုကြောင့် သိပ်ပြီး ဂလေရိုက်လို့မရဘူးရယ်၊ စာမလုပ်ဘဲ နည်းနည်းလောက်လေဖောမိရင် ဦးဦးကဖြစ်ဖြစ် အန်တီကဖြစ်ဖြစ် သားတို့ရေဆိုတဲ့အသံကြားရင် ချက်ချင်း စာအော်ကျက်ရတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုယ်လည်း ဆယ်တန်းတွေဘာတွေအောင်ပြီး စစ်တပ်ထဲ ရောက်သွားတယ်ဆိုပါတော့
.
. . . ကိုယ်တွေနေခဲ့တုန်းက မူလတန်းပဲရှိသေးတဲ့ စာသင်ကျောင်းကလည်း တွဲဘက်အထက်တန်းတွေဘာတွေဖြစ်နေပြီး ကိုလတ်ကလည်း အနီးကပ်လိုတာပံ့ပိုးပေးနေတဲ့သူဆိုတော့ ကျောင်းနဲ့ပတ်သက်ရင် ကိုလတ်ကိုပဲ သိချင်တာတွေလှမ်းလှမ်းမေးရတယ်၊ စာဖတ်ဝါသနာပါတဲ့ ကိုလတ်သားရယ်၊ ကိုယ်ကလည်း ကျောင်းမှာ စာကြည့်တိုက်တစ်ခုတည်ထောင်ဖို့ နဂိုကတည်းက စိတ်အားထက်သန်နေတာရယ်၊ သူ့သားလုပ်ချင်တာကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အမြဲအသင့်ရှိနေတဲ့ ကိုလတ်ရယ် သုံးယောက်အကြောင်းတိုက်ဆိုင်ပြီး အင်းသာစာသင်ကျောင်းမှာ စာကြည့်တိုက်တစ်ခုတည်ထောင်ဖို့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်
.
. . . ကိုလတ်တို့သားအဖကလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သားအဖဆိုတာထက် သူငယ်ချင်းတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေကြတော့ ကိုယ်နဲ့ ကလေးနဲ့ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေလိုပေါ့၊ ဂျပန်ကိုလေ့လာရေးခရီးလာတုန်းက သူနဲ့ပြောဖြစ်တဲ့အထဲမှာ စာကြည့်တိုက်ထောင်ဖို့ကိစ္စပါ ပါတယ်၊ ပထမဆုံး စဉ်းစားရတာက စာကြည့်တိုက်ကို အပြင်မှာထောင်မလား ကျောင်းထဲမှာထောင်မလားပေါ့၊ အပြင်မှာထက် ကျောင်းထဲမှာပဲထောင်ဖို့ အတည်ပြုလိုက်ကြပြီး လက်ရှိအဆောင်တွေထဲနေရာယူပြီးလုပ်မလား သီးသန့်သပ်သပ်ဆောက်မလား စဉ်းစားတဲ့အခါ ကိုလတ်က သပ်သပ်ဆောက်ပေးမယ်လို့ပြောတယ်၊ အစကတော့ ကိုကိုမောင် မြန်မာပြည်ပြန်လာမှ မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ် ငါလိုတာလုပ်ပေးမယ်လို့ ကိုလတ်က ပြောထားပေမယ့် ချက်ချင်းထလုပ်ဖို့အကြောင်းက ဖန်လာခဲ့တယ်
.
. . . နိုင်ငံရပ်ခြားကပေးတဲ့ ပညာသင်ဆုတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူကြိုးစားနေတာတွေရှိတယ်လို့ ကလေးက ပြောထားတာရှိပေမယ့် ဒီလောက်အဆင်ပြေပြေနဲ့ မြန်မြန်ကြီးရလိမ့်မယ်လို့တော့ မမြော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင်လနောက်ဆုံးပတ်လောက်မှာ ကိုလတ်က ဖုန်းခေါ်ပြီး ကလေးက ပညာသင်ဆုတစ်ခုရလို့ အာ့တာနဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့သားက တိုင်ပင်ချင်လို့ဖုန်းပြောပေးပါအုံးဆိုပြီး ပြောလာတဲ့အထိ အာ့လောက်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုမှန်း မသိခဲ့ဘူး၊ ကလေးနဲ့ စကားပြောတော့မှသာ ကိုယ်လည်း သေချာလေ့လာကြည့်ပြီး တော်တော်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုဆိုတာ သိခဲ့ရတာ၊
.
. . . အခုလက်ရှိတက်နေတဲ့တက္ကသိုလ်ကလည်း ပထမနှစ်ပြီးအောင်တက်သွား ကျန်တဲ့နှစ်တွေ ဆက်တက်ဖို့ကို ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်လက်ခံမယ်ဆိုတဲ့အခြေအနေ၊ ပညာသင်ဆုပေးတဲ့ တက္ကသိုလ်ကလည်း ဆေးပညာဘွဲ့ရတဲ့အထိ ဆရာဝန်ဖြစ်တဲ့အထိ ပညာသင်စရိတ် ကျောင်းလခ နေစရိတ်စားစရိတ်အပြည့်ပေးမယ်၊ မြန်မာပြည်က ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနကလည်း ဂျပန်နိုင်ငံကပေးတဲ့ဘွဲ့ကို အသိအမှတ်ပြုပြီး ပြန်လာရင် ဆေးကုသခွင့်လက်မှတ်ထုတ်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ အစီအစဉ်နဲ့ ရတဲ့ ပညာသင်ဆုဆိုတော့ ဆေးကျောင်းတက်နေတဲ့ သူတစ်ယောက်အတွက် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ပညာသင်ဆုမျိုး ဘယ်မှာမှတောင်ရှာလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ဆိုနိုင်လောက်တယ်။ ပညာသင်ဆုပေးတဲ့တက္ကသိုလ်ကလည်း ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုမြို့နားက နာရီတာ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်ကြီးရှိတဲ့ Narita Campus မှာဖွင့်ထားတဲ့ International University of Health and Welfare သူကလည်း နိုင်ငံတကာက ကျောင်းသားတွေကို လက်ခံသင်ပေးနေတဲ့ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာတက္ကသိုလ်ကြီးဆိုတော့ ဂျပန်ပြည်ကိုသွားတက်တယ်ဆိုပေမယ့် ဂျပန်လူမျိုးတွေတင်မက နိုင်ငံတကာက တော်ပေ့ဆိုတဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့ပါ အတူတက်ခွင့်ရအုံးမှာဆိုတော့ နည်းတဲ့အခွင့်အလမ်းမဟုတ်ဘူးလို့ ပြောရမယ့်အခြေအနေမျိုး၊ ဒါပေမယ့် (ဒါပေမယ့် ပြီးတော့ ဘာဆက်ရေးမလဲဆိုတော့ အခုမရေးသေးဘူး နောက်ဆယ်နှစ်လောက်နေလို့ မသေသေးရင် ရေးမယ်) ဒီလိုနဲ့ ကိုယ့်ကိုတိုင်ပင်တော့ အထက်မှာပြောခဲ့တဲ့ အချက်တွေအရ ပညာသင်ဆုကို လက်ခံသင့်တဲ့အကြောင်း ထောက်ခံတာပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ကလေးက ပညာသင်ဆုကို လက်ခံပြီး ကျောင်းသွားတက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ပြင်ဆင်မှုတွေ စ လုပ်ရတော့တာပေါ့
.
. . . ကလေး ဂျပန်ပြည်ကို ထွက်မသွားခင်မှာ အရင်တုန်းက အေးအေးဆေးဆေး အချိန်ယူလုပ်မယ်ဆိုတဲ့ စာကြည့်တိုက်ကိုလည်း သူဒီမှာရှိနေတုန်း ဖွင့်သွားနိုင်အောင်ပြင်ဆင်မယ်ဆိုပြီး ကိုလတ်က စာကြည့်တိုက်ကို စ ဆောက်တယ်၊ ကျောင်းက တာဝန်ရှိသူတွေနဲ့ တိုင်ပင်ညှိနှိုင်းပြီး နေရာရွေးတာ၊ ပုံဆွဲတာတွေလုပ်၊ ကလေးကိုယ်တိုင် ရန်ကုန်ကပြန်လာပြီး စာကြည့်တိုက်ပန္နက်ရိုက်တာတွေဘာတွေလုပ်ပြီး ကိုယ်တွေသူငယ်ချင်းလည်းဖြစ် အင်းသာကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တဲ့ စည်ပင်သာရွာသား ကျော်မိုးခိုင်က ဦးစီးပြီးစာကြည့်တိုက်လေးကို ဆောက်ပေးတယ်၊ ဆောက်နေတဲ့ စာကြည့်တိုက်လေး ပြီးလုလုမှာ
(နောက်နေ့ ဆက်ရေးပါမည်)
.
ဗိုလ်ကောင်း
၃၀ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၉
.
ဓာတ်ပုံ ၅ ဩဂုတ် ၂၀၁၉ စာကြည့်တိုက်ဆောင်ပန္နက်ရိုက်

ဗုဒၶဓမၼပရဟိတေဖာင္ေဒးရွင္း တရား၀င္ျခင္းမ၀င္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး

 ဗုဒၶဓမၼပရဟိတေဖာင္ေဒးရွင္း တရား၀င္ျခင္းမ၀င္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေမးခြန္းေတြ ေမးခဲ့ပါတယ္

ဘာသာေရးကိုအေျခခံတဲ့
လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြကို
ဥပေဒအရ ဖြဲ႕ခြင့္ရွိသလား

သံဃာေတာ္ေတြက
သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္တဲ့
လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြမွာ
အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ခြင့္ရွိသလား

ဥပေဒကခြင့္ျပဳထားတဲ့
အသင္းအဖြဲ႕အမ်ိဳးအစားက
ဘယ္ႏွခုေလာက္ရွိလဲ

တရားမဝင္အသင္း
မတရားသင္းအျဖစ္
ဘယ္လိုအခ်က္ေတြနဲ႔ကိုက္ညီရင္
ေၾကညာလို႔ရသလဲ
အသင္းအဖြဲ႕ဆိုင္ရာ ဥပေဒသံုးခု ေတြ႕ပါတယ္
.
၁။ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒ
https://www.constitutionaltribunal.gov.mm/lawdatabase/my/law/226?fbclid=IwAR0KevSlekwluJYMRJ3jm7T-BNo-7uYx4SQuRg2elCFZeRpGkADtaOjE3oQ
.
၂။ THE UNLAWFUL ASSOCIATION ACT
https://www.constitutionaltribunal.gov.mm/lawdatabase/my/content/unlawful-association-act-india-act?fbclid=IwAR1PbE5m0_K2gW4YGha5zm_dT-GIXr2RwPkjaT97JWprnThUedWT6kxS6LQ
.
၃။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာဥပေဒ
https://www.constitutionaltribunal.gov.mm/lawdatabase/my/law/620

အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၃၅၄(ဂ) နဲ႕
ဒီဥပေဒသံုးခုရယ္ကို ေလ့လာၿပီးတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း သံုးသပ္ရရွိပါတယ္

ဗုဒၶဓမၼပရဟိတေဖာင္ေဒးရွင္း တရားဝင္ျခင္းမဝင္ျခင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တည္ဆဲ အသင္းအဖြဲ႕ဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားအရသာလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒေစာင့္ထိန္းေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ မဘသက ဝင္ဆံုးျဖတ္ေပးရမယ့္ကိစၥလို႔ မျမင္ပါဘူး၊ မဘသမွာလည္း အဲ့သည္လိုဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္တဲ့အာဏာရွိတယ္လို႔ မေတြ႕ပါဘူး၊ သက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားဟာလည္း အေျခခံဥပေဒကေပးထားတဲ့ ႏိုင္ငံသားတို႔ရဲ႕ မူလအခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာသင္းပင္းဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္တာကို အားေပးကူညီဖို႔ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမ်ားျဖစ္ပါတယ္၊ ဆိုလိုတာက နည္းလမ္းမက်တဲ့ ဖြဲ႕စည္းမႈျဖစ္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ နည္းလမ္းတက်ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ကူညီေပးရဖို႔ပါ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔မဟုတ္ပါ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနသည္လည္း ဒီအဖြဲ႕က တရားမဝင္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးခြင့္ရွိတဲ့ ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခုမဟုတ္ပါ၊ အခုက ဥပေဒအရ ဆံုးျဖတ္ေပးခြင့္ရွိတဲ့ သက္ဆိုင္ရာေတြမေျပာဘဲ မဆိုင္သူေတြက ၾကည့္မရလို႔ေလွ်ာက္ေျပာေနသလိုျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ဥပေဒလြတ္ စည္းမ်ဉ္းလြတ္ စိတ္ထင္ရာေလွ်ာက္ေျပာေနျခင္းက ေဘာင္မဝင္ပါဘူး အားလည္းမေပးထိုက္ပါဘူး ဒီအဖြဲ႕တရားဝင္ျခင္းမဝင္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ထိုက္သင့္တဲ့ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ိဳးအစား ႏွိပ္ကြပ္တာေတြပဲ ဆက္လာေနမယ္ဆိုရင္ ေဖာင္ေဒးရွင္းအေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ကေန သင့္ေတာ္ရာစာခၽြန္ေတာ္တစ္ခု ထုတ္ဆင့္ေပးဖို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာသင္းပင္းဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ မူလအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာသင့္ပါတယ္ ဆိုခဲ့တဲ့အထဲက အမွားအယြင္း အေကာက္အယူလြဲေနတာမ်ားရွိရင္ တည့္မတ္ေပးၾကမယ္ဆို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႀကိဳဆိုပါတယ္

 ေဇယ်ာႏိုင္

 ၃၁ ဇူလိုင္ ၂၀၁၉

ေခတ္ပညာတတ္

. . . ေခတ္ပညာတတ္တယ္ဆိုတာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ဘြဲ႕ရတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ မလႊဲမေရွာင္သာတဲ့ နည္းပညာေတြ အသံုးအစြဲေတြကို အကၽြမ္းတ၀င္ႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ တီးမိေခါက္မိေတာ့ ရွိတာကိုေျပာတာျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုခ်င္တယ္။
.
. . . အြန္လိုင္းမွာ မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားစျမည္ေျပာၿပီး ဒီစာကို ထေရးျဖစ္တယ္။ အဲသည္ညီငယ္ေလးက ဂ်ပန္ကို အလုပ္သမားေလ့က်င့္ေရးဗီဇာနဲ႕ ေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့၊ ေနတာကလည္း တိုက်ိဳၿမိဳ႕နဲ႕ ေလာ္ကယ္ရထားစီးရင္ တစ္နာရီေလာက္ပဲ စီးရတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာေနတယ္။ ရထားခကလည္း တိုက်ိဳနဲ႕ အသြားအျပန္မွ ယန္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်သင့္တဲ့ေနရာ။
.
. . . စကားေတြေျပာေနရင္းနဲ႕ လာမယ့္ ၾသဂုတ္လ ပိတ္ရက္မွာ ဘယ္ကိုသြားလည္မလဲ ေမးေတာ့ သူက အူရဲနိုကို သြားလည္မယ္တဲ့။ ကိုယ့္မွာ နားမရွင္းလို႕ ျပန္ေမးတာ အူရဲနိုကို သြားလည္မွာတဲ့။ ကိုယ္ဘာလို႕ နားမရွင္းျဖစ္ရလဲ ဆိုရင္ အူရဲနိုဆိုတာ တိုက်ိဳရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း နာမည္ႀကီီး တိုက်ိဳကိုသြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခလုတ္တိုက္ေနရတဲ့ ေနရာမ်ိဳး အာ့လိုေနရာမ်ိဳးကို ပိတ္ရက္ရွည္မွာ တကူးတက သြားလည္မွာဆိုေတာ့ ကုိယ့္မွာ အထူးအဆန္းေတြျဖစ္လို႕၊ ဘာလို႕ထူးဆန္းသလဲဆိုရင္ ပိတ္ရက္ဆိုတာမ်ိဳးက ရပ္ေ၀းေနရာေတြကိုပဲ တကူးကတ သြားလည္တတ္ၾကၿပီး တိုက်ိဳၿမိဳ႕ထဲဟိုနားဒီနားသြားတယ္ဆိုတာ တကူးတက လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ဘူးလို႕ပဲ ယူဆထားလို႕။
.
. . . ဒါနဲ႕ စကားဆက္စပ္ၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဆရာသမားေလးက တိုက်ိဳကိုေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း မသြားဖူးဘူးတဲ့၊ သြားရင္လည္း သူမ်ားကို ေမးရလြန္းလို႕ ရွက္လာတယ္တဲ့။ မင္းက တယ္လီဖုန္း မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ရွိတယ္တဲ့ မသံုးတတ္ဘူးတဲ့ ဆိုလို႕ တယ္လီဖုန္းကို ခရီးသြားတဲ့အခါ ရထားစီးတဲ့အခါ ေနရာေတြဘာေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွာတဲ့အခါ စသည္ျဖင့္ ဘယ္လိုသံုးရလဲဆိုတာ ဖုန္းထဲကေန သင္ေပးေနရေသးတယ္။ သင္သာေပးေနရတာ ဒီေကာင္ ငါ့ကို အေၾကာင္ရိုက္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေမးေနတာလားလည္း ေမးရေသး၊ တကယ္ကို ဖုန္းကို အသံုးမခ်တတ္တာပါဗ်ာ၊ အံ့ႀကီးကို ၾသရပါေလေရာ။
.
. . . ေျပာခ်င္တာက အခုလို လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ စမတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ လက္ထဲက ဖုန္းကိုေတာ့ အက်ိဳးရွိရွိ သံုးၾကပါလို႕ ေျပာခ်င္တယ္။ စမတ္ဖုန္းဆိုတာ ဖုန္းေျပာဖို႕နဲ႕ ေဖ့ဘုတ္ပြတ္ဖို႕ေလာက္ပဲ သံုးရတာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ့္ကို သံုးရင္သံုးတတ္သေလာက္ အသံုး၀င္တဲ့ ပစၥည္းေလးပဲ ဆုိတာ ေျပာျပခ်င္တာ။
.
. . . ဘယ္လိုသံုးရမွာလဲေတာ့ လာမေမးနဲ႕၊ ဖုန္းထဲက app ေတြကို ေလွ်ာက္စမ္းၾကည့္ စာေတြဖတ္ ေမး သံုးၾကည့္ ဒါမွ သိေတာ့မေပါ့။ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ ညီငယ္ေလးက ဖုန္းကို အာ့လို မသံုးတတ္ဘူး၊ ဂ်ပန္လိုႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ အစစအရာရာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက အလွ်ံအပယ္ရွိၿပီးသားမို႕ ဖုန္းကို ေကာင္းေကာင္း မသံုးတတ္ရင္၊ ကိုယ္တိုင္က မ်က္စိဖြင့္နားဖြင့္ မေလ့လာရင္ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာ ေရာက္ဖို႕ မလြယ္ဘူး၊ ေမးလည္းမေမးရဲ႕ ကိုယ္တိုင္လည္း မေလ့လာ စာလည္းမဖတ္။ ကိုယ့္လက္ထဲက ဖုန္းေလးေတာင္ လိုအပ္သေလာက္ မသံုးတတ္မွေတာ့ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ေနေပမယ့္ တကယ့္ကို ဂႏိုင္က်တယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းက စကားနဲ႕ေျပာရင္ ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းသားေပါ့။ ေက်ာ္တို႕ ငယ္ငယ္က ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းကိုေျပာတာေနာ္ အခုက လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ ကားလမ္းက စစ္ေတာင္းျမစ္ကိုေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခု ဒီေန႕ျမစ္အေရွ႕ဘက္ကမ္းသားေတြက အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ငတိထက္ အပံုႀကီးသာတယ္ေျပာရမယ္။
.
. . . ေက်ာ္တို႕ ငယ္ငယ္ကဆို ပ်ဥ္းမနားကို သြားခ်င္ရင္ ကားရထားစီးရတယ္၊ မနက္ ခုနစ္နာရီဆိုေပမယ့္ မလာမခ်င္းေစာင့္ရတဲ့ ကားရထား။ တစ္စီးပဲရွိတာမို႕ ရထားလည္း မွားတက္စရာမရွိဘူး၊ အသြားလားအျပငန္လားလည္း မွားစရာမရွိဘူး၊ တိုက်ိဳလိုၿမိဳ႕မွာက်ေတာ့ ဒီလိုနဲ႕ မရဘူး၊ တိုက်ိဳဘူတာမွာ ပလက္ေဖာင္း ၂၈ ခုရွိတယ္၊ ပလက္ေဖာင္းတိုင္းမွာ ရထားေတြက သံုးမိနစ္ကေန ငါးမိနစ္ျခား တစ္စီးစီေလာက္ အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၿပီး ရထားတိုင္းမွာလည္း လူေတြက တက္ေနဆင္းေနၾကတာဆိုေတာ့ တိုက်ိဳဘူတာ ဘယ္ေလာက္ရွဳပ္မလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။
.
. . . ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲရွဳပ္ရွဳပ္ ပူစရာမလိုဘူး၊ ဘူတာထဲေရာက္သြားရင္ ဘုတ္ေတြမွာ ျပထားတယ္ ဘယ္ရထား ဘယ္ပလက္ေဖာင္း ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကိုေရာက္မယ္စသည္ျဖင့္ တီဗီဖန္သားျပင္မွာ အသံနဲ႕လည္း ေၾကညာတယ္ ေျမပံုေတြ လိုင္းေတြျပတဲ့ လက္ကမ္းစာရြက္ေတြဆိုတာလည္း ေအာတိုက္ေနေအာင္ ခ်ေပးထားတာ၊ အဲ ခင္ဗ်ားဘက္က လုပ္စရာ တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဖတ္ ေလ့လာ၊ တစ္ဘူတာလံုးက စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုး သိစရာမလိုေပမယ့္ ခင္ဗ်ားသြားမယ့္ေနရာ တန္းတန္းမတ္မတ္ မမွားမယြင္း အျမန္ဆံုး ေစ်းအသက္သာဆံုး ဘယ္လိုေရာက္မလဲ ဆိုတာ သိဖို႕ကေတာ့ ခုနေပးထားတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဖတ္မွ ေလ့လာမွ သိလိမ့္မယ္
.
. . . ေက်ာ္တို႕ အေမတို႕ ေခတ္နဲ႕ ေက်ာ္တို႕ေခတ္နဲ႕ အခုဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြေခတ္နဲ႕က ကြာခ်င္တုိင္း ကြာသြားၿပီ။ အေမတို႕တုန္းက ေက်ာ္တိို႕တုန္းက ေခတ္က ငယ္ငယ္က သာ၀တၳိဘူတာလိုပဲ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ သိပ္မလိုဘူး၊ ေရြးခ်ယ္စရာလည္း သိပ္မရွိဘူး၊ သိစရာလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူး၊ ပ်ဥ္းမနားကို ကုန္က်စရိတ္သက္သက္သာသာနဲ႕ မနက္ပိုင္းမွာ သြားမယ္ဆို ကားရထားသြားစီး၊ ပလက္ေဖာင္းက တစ္ခုတည္းေပမယ့္ ရပ္ခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာရပ္တယ္ ရထားကလည္း တစ္စီးတည္းမို႕ လာရင္တက္ လိုက္သြား၊ အင္မတန္မွကို ရိုးရွင္းတယ္
.
. . . အခုေခတ္က တိုက်ိဳဘူတာေခတ္ျဖစ္လာၿပီ၊ ေရြးခ်ယ္စရာေတြမ်ားလာတယ္၊ ေရာက္မယ့္ေနရာေတြမ်ားလာတယ္၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကလည္း မ်ားလြန္းအားႀကီးေတာ့ အကုန္လည္း အလြတ္မရနိုင္ဘူး၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာကုိ ရဖို႕အတြက္က အၿမဲတမ္း ေလ့လာေနဖို႕ လိုလာၿပီ၊ နို႕မဟုတ္ရင္ ရထားေတြ လမ္းေတြအမ်ားႀကီးထဲ ဘယ္ရထားတက္စီးလို႕ စီးရမွန္းမသိတဲ့ အကန္းအအ ျဖစ္ေတာ့မယ္
.
. . . ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ ေခတ္ပညာတတ္ေအာင္လုပ္ၾက။ မကင္းနိုင္တဲ့အရာေတြကို သိတန္သေရြ႕သိေအာင္လုပ္ထားၾက။ ေဖ့ဘုတ္ကို အေပ်ာ္သံုးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အေကာင့္ကို ဘယ္လိုလံုၿခံဳေအာင္လုပ္ထားမလဲ သိေအာင္လုပ္ လံုေအာင္လုပ္၊ အင္တာနက္ကမာၻႀကီးထဲ ဂူဂဲေလာက္ေတာ့ ေခါက္တတ္ၾကပါေစ၊ ေျမပံုၾကည့္တတ္ၾကပါေစ၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္း ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ့္၀ါသနာနဲ႕ ဆက္စပ္တဲ့ အပလီေကးရွင္းေလးေတြ ဘယ္လိုသံုးမလဲ စသည္ျဖင့္ စူးစမ္းတတ္ၾကပါေစ
.
. . . ေျပာခ်င္တာေတြကမ်ားေတာ့ စာက မက်စ္လ်စ္ဘူးျဖစ္ေနေပမယ့္ အဆံုးထိ ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ဒီအခါႀကီးမွာ ငပိန္းေတြ အျဖစ္မခံၾကပါနဲ႕ ေလ့လာပါ အသံုးခ်ပါ၊ မဟုတ္တာေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ကုန္မခံၾကပါနဲ႕
.
ကိုကိုေမာင္
၂၅ ဇူလိုင္ ၂၀၁၉