ေရႊထီးေဆာင္း

ဒီေန႕ညလည္း စကၤာပူ ဆီးဂိမ္းဖြင့္ပြဲစားသြားလို႕ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ေမ့သြားတယ္။ ငုတ္တုတ္ေမ့တယ္ဆိုတာ သူတို႕ ဖြင့္ပြဲႀကီးက ရင္သပ္႐ွုေမာရလို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ သင္းတို႕လို သမိုင္းမရွိ ရာဇ၀င္မရွိ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္ သက္တမ္းရွိတဲ့ ကၽြန္းႏိုင္ငံေသးေသးေလးက ဘာေတြမ်ား ထုတ္ေဖာ္ဂုဏ္ယူျပမလဲ ၾကည့္လိုက္စမ္းမဟဲ့ဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္မိတာကို ေျပာတာပါ။

မီးေရာင္ေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနတဲ့ စကၤာပူၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေလးထဲက ေခတ္မီ ေလလံုမိုးလံု အားကစား႐ံုႀကီးထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ေပါေပါသီသီသံုးၿပီး နည္းပညာအကူအညီနဲ႕ လွလွပပ တင္ဆက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕။ ဘာေတြလာမလဲ ဘာေတြလာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ၿပီးသာၿပီးသြားေရာ ဟင္ ဒါပဲလားလို႕ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ အေနာ့္အျမင္ေျပာရရင္ နာမည္ႀကီး ေရာ့ခ္ဂီတပြဲ သာသာေလာက္ပဲ ရွိတယ္လို႕ ထင္မိတယ္။

ဒီလိုေျပာလို႕ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတယ္လို႕လည္း မဆိုသာပါဘူး။ သူတို႕ ျပခ်င္တာေလးေတြကိုေတာ့ ထိထိမိမိ ျပသြားႏိုင္ပါရဲ႕။ ကေလးေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ျပတဲ့အခန္းကိုေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက မီး႐ွဴးတိုင္သယ္ၿပီး ထြန္းညွိျပတာလည္း သေဘာက်တယ္။ မီးရွဴးတိုင္ႀကီးကေတာ့ တကယ္ကို သားနား၀င့္ထည္လွပါတယ္။ ဒီမွာ မီးပန္းေတြလႊတ္တာက သိပ္ေတာ့ အဆန္းႀကီး မဟုတ္လွေပမယ့္ ေငြကုန္ေၾကးက် ခံရက်ိဳးနပ္ေပတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့့ ေရျပင္ႀကီးကို ပတ္ရံထားတဲ့ စကၤာပူၿမိဳ႕ႀကီးကေန မီးပန္းေတြကို လူမ်ားမ်ား ပိုၾကည့္လို႕ ရလို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကေတာ့ မီးပန္းေတြ အမ်ားႀကီး လႊတ္ေပမယ့္ အားကစားရံုတည္ေနရာ အေနအထားအရ တကယ့္မီးပန္းေတြကို လူေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးက ၾကည့္ခြင့္မသာခဲ့ဘူးေလ။

အစီအစဥ္နည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။ ပရိသတ္က ေနာက္ကေၾကညာတာကို နားေထာင္ရင္း အေမွာင္ထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိဘူး။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား တစ္ခုတည္းနဲ႕ အစီအစဥ္ေၾကညာလို႕ ရတာကလည္း အားသာခ်က္တစ္ခုေပါ့ေလ။ တို႕ဆီမွာတုန္းကေတာ့ ျမန္မာ အဂၤလိပ္ ႏွစ္ဘာသာနဲ႕ ေျပာေနရေတာ့ စကားေျပာခ်ိန္ နည္းနည္း ပိုယူတာေပါ့။

အခမ္းအနားဖြင့္လွစ္ မိန္႕ခြန္းေျပာဖို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေတာ့ တီးလံုးေတြတီးၿပီး ကြင္းထဲက စင္ျမင့္ကို ခ်ီတက္ေတာ္မူေနတာလည္း မရွိဘူးဗ်။ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကြင္းထဲက စင္ျမင့္ကို မီးထိုးလိုက္ေတာ့ အဲသည္မွာ ေရာက္ေနနွင့္ၿပီ။ မိန္႕ခြန္းကလည္း ခပ္တိုတိုပဲ။ ေျပာဟန္ဆိုဟန္ကို ႀကိဳက္တယ္။ စာရြက္ၾကည့္ဖတ္ေနတဲ့သေဘာ မဟုတ္ဘဲ ပရိတ္သတ္ကို အားမာန္ပါပါ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း ေျပာျပေနတာ။ အဲဒါေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။ တို႕ဆီမွာတုန္းကေတာ့ နည္းနည္း ေပရွည္သလိုပဲ။ အင္းေလ ႏိုင္ငံကလည္း အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ စကားေျပာေတာ့လည္း မ်ားမ်ားေျပာဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ့။ သူတို႕သမၼတက အခမ္းအနားဖြင့္ေပးတာ တိုတိုေလးရယ္။ "၂၈ ႀကိမ္ေျမာက္ ဆီးဂိမ္းပြဲေတာ္ကို ဖြင့္လွစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည္" တဲ့။ တို႕ဆီက ပြဲတုန္းက ဒုသမၼတႀကီးေျပာတဲ့ ဖြင့္လွစ္စကား အစြန္းထြက္ပဲ ရွိတယ္။

သူတို႕ခမ်ာမွာ သမိုင္းေတြ ရာဇ၀င္ေတြခ်ီစရာ မရွိေတာ့ လီကြမ္ယု အားကစားကြင္း ဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို မဟာရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီးလို လုပ္ေျပာေနရရွာတယ္။ ဒီၾကားထဲ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္းလြန္း ေၾကာ္ျငာက ၀င္လိုက္ေသးတယ္။ နာမည္ႀကီးအားစကားသမားေတြအေၾကာင္း တင္ဆက္သြားတာေလးကလည္း သင္းပါတယ္။ ကြင္းအလယ္ေခါင္မွာ စင္ျမင့္ထားတဲ့ အားသာခ်က္ကေတာ့ ဘက္ေပါင္းစံုက အတူတူျမင္ရတယ္။ စင္တစ္ဘက္က ပုပ္မေနဘူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ တို႕လိုသာ ခမ္းခမ္းနားနား တင္ဆက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီစင္ပံုစံနဲ႕ အလုပ္မျဖစ္ေလာက္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ဗ်ာ

၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္တုန္းက ျမန္မာ့ဆီးဂိမ္းဖြင့္ပြဲရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမွုကို နည္းနည္းေလးေတာင္ မီတယ္လို႕ မထင္ဘူး။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမို႕ ကိုယ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးရယ္။ မီးအလင္းအေမွာင္ေကာင္းေကာင္း သံုးတာရယ္ ကြင္းႀကီးက ပိုေကာင္းတာရယ္ မီးရွဴးတိုင္ႀကီး သားနားတာရယ္က လြဲရင္ တင္ဆက္မွုေတြကေတာ့ တစ္ျခားစီပဲဗ်။ ဖြင့္ပြဲမွာပါတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရတာခ်င္းလည္း တစ္ျခားစီရယ္။ သူတို႕လုပ္သြားတာ ဘာမွ အႏွစ္အသားပါတာရယ္လို႕ ေလာက္ေလာက္လားလားကို မျမင္မိဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ဆီးဂိမ္းဖြင့္ပြဲတုန္းက ကြင္းထဲမွာ သြားၾကည့္ရတာေလာက္ကို ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းတာပါဗ်ာ။ ဘ၀တစ္သက္တာလံုးမွာ အဲသည္ ျမန္မာ့ဆီးဂိမ္းဖြင့္ပြဲ ညကလို ျမန္မာႏို္င္ငံသားျဖစ္တာကို ဂုဏ္ယူခဲ့ရတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မရွိခဲ့ဖူးေသးဘူး။ ေရႊထီးေဆာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျပန္တမ္းတတယ္ပဲ ေျပာေျပာ။ တမ္းတစရာရွိမွ တမ္းတရလို႕ ရတာေလ။ ေရႊြထီးေဆာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ခဏခဏ တမ္းတခ်င္တယ္ဗ်ာ။ လုပ္ၾကအံုး။