မေလ့လာဖူးတဲ့ ဘာသာရပ္

ကိုယ္တစ္ခါမွ မေလ့လာဖူးခဲ့တဲ့ ဘာသာရပ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘာသာရပ္မိတ္ဆက္သေဘာမ်ိဳး စာတစ္အုပ္စာေလာက္ ေရးေပးပါ (ေရးပါ) လို႕ အမွာ (အမိန္႕) ရတဲ့အခါ နည္းနည္းေတာ့ ေခါင္းကုတ္မိၾကမွာပါ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ယူရမလဲခင္ဗ်ာ ဆိုေတာ့ ျမန္ေလေကာင္းေလတဲ့။ (ပိုင္သကြာ)။ အခ်ိန္ကလည္း အကန္႕အသတ္ရွိတယ္၊ အရင္းအျမစ္ကလည္း အကန္႕အသတ္ရွိတယ္၊ ေရွာင္လႊဲလို႕လည္း မရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္တဲ့အခါ ေခါင္းကိုက္တဲ့အထိ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ၾကမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းတာက အဲဒီအလုပ္ကို ရၿပီး အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး အႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္တဲ့လူမ်ိဳးနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တာပါပဲ။ သိၾကားမင္းက နားကင္းႀကီးနဲ႕ ၀င္း၀င္းလက္လက္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဘြားကနဲ ေပၚလာသလိုမ်ိဳးေပါ့။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ကိုလည္း အရွင္လတ္လတ္ႀကီး ရလိုက္တာပါပဲ။ အရွင္လတ္လတ္ဆိုတဲ့စကားကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္လိုက္ရင္ ဟတ္ေကာ္ပီလို႕ ေျပာလို႕ ရမယ္ထင္ရဲ႕။ ခင္ဗ်ားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ဘယ္စာအုပ္ကို ဖတ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အႀကံဥာဏ္မ်ိဳး ရဖူးၾကမွာပါ။ စာအုပ္နာမည္ ညႊန္းတာက ဘာမွ အႀကံဥာဏ္မေပးတာနဲ႕ စာရင္ ေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ကို လက္တစ္ကမ္းမွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ရႏိုင္ဖို႕က မလြယ္လွဘူးေလ။ အြန္လိုင္းမွာ ရႏိုင္တဲ့ လင့္မ်ိဳး ေပးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အင္တာနက္အေျခအေနနဲ႕က ရဖို႕ မေသခ်ာလွေသးဘူး။ ေဆာ့ေကာ္ပီ ေပးတယ္ဆိုရင္လည္း ကြန္ျပဴတာႀကီးေထာင္ၿပီး ဖတ္ဖို႕က သိပ္ေတာ့ မေကာင္းလွဘူး။ အခုက်ေတာ့ ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေလ ဆိုၿပီး စာအုပ္ႀကီး ဘုတ္ကနဲ ကိုယ့္ေရွ႕ကို က်လာတာထက္ ေကာင္းတာ ဘယ္မွာ ရွိႏိုင္အံုးမလဲဗ်ာ။

စာအုပ္ကို ရတာနဲ႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲေျပးၿပီး အပန္းေျဖရိပ္သာထဲမွာ မိတၱဴကူးလိုက္တယ္

ကဲ

ဖတ္ဖို႕ စာအုပ္ရၿပီဆိုေတာ့ သမီးဆီက အႏိုင္က်င့္ၿပီး အပိုင္သိမ္းထားတဲ့ စာၾကည့္စားပြဲမွာ ထုိင္ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ အရင္စဥ္းစားရပါတယ္။ စာအုပ္က စာမ်က္ႏွာ ငါးရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိတာဆိုေတာ့ အကုန္လံုးကို ဖတ္ၿပီး လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ျပန္ေရးဖို႕ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ဘူး။ ဖတ္တဲ့သူကလည္း အဲသေလာက္ ဖတ္ခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ မာတိကာကိုၾကည့္ၿပီး ပါတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြခ်ည္း တန္းစီခ်ေရးေပးလိုက္ရ ေကာင္းမလား။ အဲလိုလုပ္လို႕လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ဒါနဲ႕ပဲ ေစာေစာက စာအုပ္ေပးလိုက္တဲ့ တကာေတာ္ ေရေျမ႕ရွင္ကို လွမ္းၿပီး အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းရျပန္တယ္။ ညီေလးေရ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ဘယ္ႏွမ်က္နွာေလာက္ ေရးရင္ေကာင္းမလဲ ဆိုေတာ့ တိုေလ ေကာင္းေလပဲတဲ့။ အစ္ကိုႀကီးက မ်ားမ်ားေရးရင္ ဖတ္တဲ့သူက မ်ားမ်ား ဖတ္ေနရအံုးမယ္တဲ့။ အဲဒါဆို ဘယ္ေလာက္တုိရင္ေကာင္းမလဲ ဆိုေတာ့ သူေျပာတဲ့ ဥပမာေလး သေဘာက်လြန္းလို႕။ အစ္ကိုႀကီးတဲ့့ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ တရားေဟာသလိုပဲတဲ့ တစ္ေၾကာင္းတည္းေဟာၿပီး တစ္ခါတည္း နိဗၺာန္ေရာက္သြားရင္ အေကာင္းဆံုး ဆိုပဲ။ အင္း မင္းဥပမာက ေကာင္းလိုက္တာလို႕ ေကာင္းလြန္းအားႀကီးေနတယ္လို႕ ဆိုၿပီး . . .

ဒီဘာသာရပ္ကို တစ္ခါမွ မေလ့လာဖူးေပမယ့္ တကယ္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့မွ ကိုယ္နဲ႕ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ၿပီး သားကိစၥရပ္ေတြကို အဲဒီ ဘာသာရပ္ ရွဳေထာင့္အျမင္နဲ႕ ၾကည့္ရတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးဆိုတာ ေတြ႕ေတာ့ စာဖတ္ရတာ နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႕ သိပ္အခက္အခဲ မျဖစ္လိုက္ဘူး။ တစ္ခုပဲ ရွိတာက ကိုယ္ဖတ္ရတဲ့ စာအုပ္က အေမရိကန္တကၠသိုလ္ေတြမွာ အေမရိကန္ေက်ာင္းသားေတြ ဖတ္ဖို႕ေရးထားတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးစနစ္အေျခခံ ဥပမာေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္ေနတာပဲ ရွိတာ။ ဒီလိုစာအုပ္မ်ိဳး ျမန္မာ့ေရေျမနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳစုထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ လို႕ စိတ္ကူးမိေပမယ့္ စိတ္ကူးကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရတယ္။ အရင္စိတ္ကူးထားတဲ့ အေၾကြးေတြေတာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕က အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတာဆိုေတာ့ အေၾကြးထပ္မတင္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ လို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆံုးမၿပီး . . .

အခါတိုင္း ေရးေနက် စာေတြနဲ႕ မတူတဲ့အခ်က္က ဒီစာကို ေရးတာ ကိုယ့္အာေဘာ္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ မူရင္း စာအုပ္ထဲက ထုတ္ႏုတ္စာပိုဒ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ထည့္ေပးရတာရယ္ တစ္ခ်ိဳ႕စာပိုဒ္ေတြကို စာမ်က္ႏွာနံပတ္ တပ္ေပးထားရတာရယ္ (ကိုယ္ေရးထားတာ မရွင္းရင္ မူရင္းကို ဖတ္ႏိုင္ေအာင္)၊ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သိပ္ၿပီး အာမရႊီး၀ံ့တာရယ္၊ မူရင္းအေရးအသားအတိုင္း ျပန္ေရးေပးလိုက္ရင္ ဖတ္တဲ့သူ နားမလည္မွာ စိုးတာရယ္၊ တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ျပတဲ့ သေဘာလည္း မျဖစ္ေအာင္ရယ္ . . .

ဒီေန႕ မာတိကာ စဥ္ၿပီး စာမ်က္ႏွာ နံပတ္တပ္ၿပီး အြန္လိုင္းကေန ပို႕လိုက္ပါၿပီ
တနလၤာေန႕ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ စာအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး စားပြဲေပၚ သြားတင္ေပးလို႕ ရေလာက္ပါၿပီ

ကိုယ့္ မူရင္းအလုပ္ကို ဆက္လုပ္လိုက္အံုးမယ္ဗ်ိဳ႕ . . .