ဂမၻီရခရီး

မသိကိန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ တိုက်ိဳေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ခ်ီတက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာ္မွာ ေျဖမယ့္ စာေမးပြဲအတြက္ စာအုပ္ေတြလည္း ထည့္လို႕ေပါ့။ တိုက်ိဳေရာက္ေတာ့ ဘယ္မွ မသြားရေတာ့ဘဲ ေကာင္းေကာင္းစား စာၾကည့္ အင္တာနက္သံုး မသိကိန္းကို အေျဖထုတ္ေပါ့။ ေဟာ ညတိုင္လည္းက်ေရာ ပတ္စ္ပို႕ မိတၱဴကူးမယ္ဆိုၿပီး လာယူသြားျပန္ေရာ၊ ၿပီးေတာ့ ျပန္လည္း မေပးဘူး။ ဘာလား ညာလား လာေပါင္းမ်ားစြာ ေမးခြန္းေတြ ေခါင္းထဲမွာ စီရီေနတုန္း မနက္က်ရင္ ခုနစ္နာရီမွာ မနက္စာစားမယ္ဆိုလို႕ မနက္က်ေတာ့ အေစာထၿပီး ခုနစ္နာရီမွာ ထမင္္းစားခန္းထဲကိုဆင္း၊ စားၿပီးရင္ အထုပ္အပိုး ကားေပၚတင္ထားတဲ့။ သြားမယ္တဲ့၊ ကားသမားက ဘယ္ကိုေမာင္းရမွာလဲ ဆိုေတာ့ ညကတည္းက ေျပာထားၿပီးသားအတိုင္းပဲတဲ့။ ညက လားေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေနာက္ထပ္ လားေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ဆင့္လို႕ ဘယ္ဆီကို မသိတဲ့ခရီးဆီ အထုပ္အပိုးတင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ အထုပ္အပိုး ဆိုေပတဲ့ တိုက်ိဳ တစ္ညအိပ္စာေလာက္ပဲ အ၀တ္အစားက ထည့္လာတာ။ ဘာမွ မ်ားမ်ားစားစား ပါလာတာ မဟုတ္။ သိပ္လွတဲ့ တိုက်ိဳပင္လယ္ေအာ္ေဘးကပတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း အလွအပကို မခံစားႏိုင္။ နာရီနဲ႕ ခ်ီၿပီး ၾကာတဲ့ ကားေမာင္းခ်ိန္ေၾကာင့္ အိပ္ငိုက္တစ္လွည့္ အေတြးၿမိဳက္တစ္လွည့္။ ေသခ်ာပါၿပီ။ ကားေမာင္းလာတာ နာရီတာ ေလဆိပ္ကိုပဲ၊ ေလဆိပ္ထဲကို ကားေမာင္း ၀င္လာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ မသိကိန္းေတြက ပိုမ်ားလာခဲ့တယ္။ ေလဆိပ္ထဲကို ၀င္လာၿပီဆိုေတာ့ ငါကေလယာဥ္စီးရမွာလား။ ညက ပတ္စ္ပို႕ယူထားတာ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ဖို႕လား။ ေလယာဥ္နဲ႕ ဘယ္သြားရမွာလဲ၊ ျမန္မာျပည္လား တစ္ျခားေနရာလား၊ ဘာလား ညာလား အေတြးပြားေနတုန္း ျဗဳန္းဆို ကားရပ္ေတာ့ ပစၥည္းခ် တဲ့။ တိုက်ိဳ တစ္ညအိပ္စာ ထည့္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားအိတ္ေလးကို ခ်ၿပီး ေလဆိပ္ထဲကို ၀င္။ ANA ေလေၾကာင္းေကာင္တာေတြ ေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္ကသြားရမယ့္သူမဟုတ္ဘဲ လိုက္ပို႕ရတဲ့သူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတာ။ ေလဆိပ္၀ရန္တာကေန ေလယာဥ္ႀကီး တက္သြားတာကို လက္ျပနုတ္ဆက္ၿပီးမွ က်ည္ဆန္ရထားစီးၿပီး ေက်ာင္းကို ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္းကေန ႀကိဳလင့္လို႕ . . .

Mysterious Journey

A summon from Tokyo came to us anonymously. The march to Tokyo was full of unknowns. Tokyo hosted us nicely as usual, and it made us more frustrated. After having delicious dinner, we did not fail to do our academic discussion for the final exam going to be held within two-three days.

Unexpectedly but not surprisingly, our passports were collected by giving reason of making photo-copies. The discussion on “Essential of Economics” subject suddenly stopped. We looked at one another and I thought I saw something in the eyes of my colleagues. Similarly, they might also see the same thing in my eyes. We felt like we had nothing to discuss anymore and no one wanted to go on taking about anything. We went to bed so quietly. However, how could we go sleep well?

The next morning, we were asked to be in the dining room at seven. I did not remember how I finished my breakfast. Then the host invited three out of ten of us including me to board the car bringing our luggage. Actually, we did not bring much things with us since we had expected for two three days stay in Tokyo. We had no option but to receive the invitation.

The host, the driver, two staffs, and three of us had a good talk. The host told many jokes, and it appeared to be a funny conversation. However, how could we enjoy it without knowing what would be happening in the next one-two hours. I did not know what was going on with us, and I was not sure whether my colleagues knew it or not. Fortunately or unfortunately, no one expressed their anxiety on the mystery.

After driving for about one and a half hour, I felt like we were approaching Narita International Airport. And it really did. The host asked one of us to unload the luggage and. . .

2 December 2014

အလင္းေရာင္

           အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႕ တစ္ခုခု ထြက္ေျပာေပးေစခ်င္တယ္လို႕ အရင္တစ္ေခါက္က ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားသို႕ ဆိုတဲ့ စာထဲမွာ ထည့္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဦးစီးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဥပေဒမို႕လို႕လည္း ေျမာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး ထားခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ဦးစီးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက တစ္ခုခု ေျပာလာမွာကိုလည္း ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ နားစြင့္ေနခဲ့မိပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ရက္က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေရးႀကီးအဆိုတစ္ခု တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အဆိုကေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းခဲ့ေပမယ့္ သက္ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက နည္းဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္တာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတာမို႕ ဥပေဒေတြကို အသက္၀င္ေဆာင္ရြက္မွဳ အားနည္းတဲ့အေၾကာင္း အဓိက ေထာက္ျပသြားတာပါ။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳ ဥပေဒမွာလည္း နည္းဥပေဒ မရွိေသးဘူးလို႕ ေျပာမိလို႕ နည္းဥပေဒထြက္ၿပီးပါၿပီဆိုၿပီး သက္ဆိုင္ရာက ျပန္လည္ရွင္းလင္းတာလည္း ၾကားသိရပါတယ္္။ သူ႕ဘာသာ သတင္းအခ်က္အလက္ အားနည္းလို႕ မွားသြားတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါက သူ႕တို႕ကိုယ္တိုင္ရဲ႕သမိုင္း၊ သူတို႕ အဖြဲ႕အစည္း သတင္းအခ်က္အလက္ ေထာက္ပံ့ေနသူေတြရဲ႕ သမိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာလိုတာကေတာ့ အေရးႀကီးအဆို တင္သြင္းစဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္နားစြင့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ပါလာခဲ့တာကိုပါပဲ။ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း တိုက္ရိုက္ေရးျပပါရေစ။

''အေရးႀကီးတဲ့ဥပေဒတစ္ခုက အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒပါပဲ။ အဲဒီ ဥပေဒဟာ အမ်ားသိတဲ့အတိုင္း အခုဆိုရင္ ဒီဥပေဒရဲ႕အေပၚ ေက်ာင္း သားမ်ားဟာ ဆႏၵျပေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒဟာ ကြၽန္မ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အခုပစၥဳပၸန္အတြက္သာ မဟုတ္၊ အနာဂတ္အတြက္ အင္မတန္ မွ အေရးႀကီးတဲ့ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒကိုေရးဆြဲတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္ ယူၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါဝင္မႈနဲ႔ ေရးဆြဲခဲ့တာပါ။ အခုထိ ေတာ့ နည္းဥပေဒ မထြက္ေသးပါ ဘူး။ မထြက္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒဟာ ဘယ္လိုထိေရာက္မႈရွိတယ္၊ မိမိတို႔ဘဝ အတြက္ ဘယ္လို ပတ္သက္မယ္ဆို တာကို ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားဟာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ နည္းဥပေဒ ေတြ အျမန္ဆံုးထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ လို ပါတယ္။ ဒါမွလဲ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ညႇိႏိႈင္းတိုင္ပင္ ၿပီးေတာ့ အေျဖရွာႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္'' လို႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေရးႀကီး အဆိုထဲမွာ ထည့္ေျပာသြားတာပါ။ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားေတြကိုေတာ့ ထပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆို မျပေတာ့ပါဘူး။

ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရစဥ္က အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သူမ ေျပာၾကားခဲ့တာေတြကိုလည္း အခု ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြက ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳလိုက္သလိုပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း မီဒီယာေတြက က်ယ္က်ယ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေရးသားေဆြးေႏြးၾကမယ္။ ဆႏၵျပေနတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဆီကုိ သတင္းစကား ပါးၾကလိမ့္မယ္လို႕ အေမ်ွာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္လိုက္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ မွားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ေတြ မွားခဲ့မိပါတယ္္။ ကြ်န္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဒီစကားဟာ တကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို တာသြားတဲ့ စကားပါ။ ဆႏၵျပေနသူေတြအေပၚကိုု ေတာ္ေတာ္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ ရွိေစတဲ့ စကားပါလို႕ ကြ်န္ေတာ္က ယူဆခဲ့ေပမယ့္ မီဒီယာေတြကေတာ့ ယူဆခဲ့ဟန္ မရွိပါဘူး။ မူရင္းအေၾကာင္းအရာထက္ မိတ္ကပ္လိမ္းျခယ္ လိုရာပံုသြင္းၿပီးမွ လက္ဆင့္ကမ္းၾကတဲ့ မီဒီယာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးရယ္၊ ၀ါ၀ါျမင္တိုင္း ေရႊအစစ္ထင္ၾကတဲ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား မယ္မင္းႀကီးမမ်ားရယ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ မလုိတစ္မ်ိဳး လိုတစ္မ်ိဳး အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကတာေတြသား မၾကားခ်င္ မျမင္ခ်င္တစ္ဆံုး ထြက္လာၿပီး တကယ္အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ေရပန္းစားေနတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒ ကန္႕ကြက္ ဆႏၵျပေက်ာင္းသားမ်ားဆီကို အဖိုးတန္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေရာက္သြားဟန္ မတူပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီလိုသာဆိုရင္ျဖင့္ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္အားထက္သန္မွုေတြ သတၱိေတြ အျပည့္ရွိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကို ဘယ္သူေတြကမ်ား လမ္းျပၾကမွာပါလိမ့္။ ဘယ္သူေတြကမ်ား အလင္းေရာင္ေပးၾကမွာပါလိမ့္။ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႕ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ခံယူတဲ့ မီဒီယာမ်ားကို တစ္ခုေလာက္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေစာင္ေရတက္ေအာင္လည္း လုပ္ၾကပါ။ ပိုက္ဆံလည္း ရွာၾကပါ။ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အလင္းေရာင္ေပး တည့္မတ္လမ္းညႊန္မွဳ တာ၀န္ကိုလည္း မပ်က္မကြက္ ထမ္းေဆာင္ေပးၾကပါလို႕ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။

( http://myanmaronlinenew.blogspot.jp/2014/11/blog-post_879.html )

ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားသို႕

အိုဘာမား ျမန္မာျပည္လာေတာ့ လူငယ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာတာ လူငယ္ေတြေမးတာေတြကိုု ေျဖဆိုသြားတာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳေတြ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေမးခြန္းထုတ္တာေတြ ျမင္ရၿပီး အားတက္မိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ေတြတုန္းက မရခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးကို အခုညီငယ္ညီမငယ္ေတြ ရၿပီ။ ေမးခြန္းထုတ္တာလည္း အလုပ္ျဖစ္ရံု ေမးတယ္ဆိုရံု တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ မဟုတ္ဘဲ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ေမးၾကျမန္းၾကတာကိုု ၾကည့္ၿပီး သူတို႕ကိုယ္စား ဂုဏ္လည္း ယူမိပါတယ္။ ဒါမွ ငါတို႕ ျမန္မာကြ ဆိုၿပီး ၾကည္နူးအားတက္မိပါတယ္။ ငါတို႕ရဲ႕ႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလူငယ္ေတြ ရွိေနၿပီဆိုတာ သိရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၀မ္းသာအားရျဖစ္မိပါတယ္။
တစ္ေန႕တည္းမွာဘဲ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ဆႏၵျပၾကတယ္ၾကားေတာ့ ေလ့လာၾကည့္မိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို ဂုဏ္ယူရေတာ့မလို ခံစားရမိပါတယ္။ ငါတို႕ ညီငယ္ညီမငယ္ေတြ မ်က္စိေတြ နားတြ ပြင့္လာကုန္ၿပီ။ ေလ့လာဆန္းစစ္ ေ၀ဖန္တတ္ကုန္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ တက္လာတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုသူေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအရြယ္ေတြလည္း ပါေနတာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအခ်ိန္နဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အလြန္ကို အေရးႀကီးတဲ့ ပညာေရးဆိုင္ရာ လွဳပ္ရွားမွဳႀကီးမွာ မသင့္ေတာ္ မအပ္စပ္ေတြ ျမင္ရၾကားရတာကေတာ့ သိပ္ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေျဖေတြးလို႕ ရပါေသးတယ္။ သူတို႕ခမ်ာ ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းဆိုေတာ့ စိတ္မခ်တဲ့ အစ္ကိုေမာင္ဖား မိဘမ်ားက ဆႏၵျပပြဲထဲ အတူတူပါၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တယ္လို႕ပဲ မွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ ငယ္ၾကရြယ္ၾကေသးတဲ့အရြယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္အသက္အရြယ္ ကိုယ့္မ်က္လံုးနဲ႕ လိုက္ၾကည့္လို႕ကေတာ့ အရာရာ အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္ဘူးဆိုတာလည္း ျဖစ္ေနက်ေပကိုး။
ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ဘာေတြ ဆိုတာလည္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။ ဥပေဒတစ္ခုကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတယ္ဆိုတာာ ဖြင့္ဆိုတဲ့လူအေပၚမွာလည္း မူတည္ေသးတာကိုး။ ဥပေဒက ေရးထားတဲ့အတိုင္းသာ လူတိုင္းအတူတူ နားလည္ဖြင့္ဆိုၾကမယ္ဆိိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခခံဥပေဒ ခံုရံုးဆိုတာလည္း ထားစရာ လိုမွာမဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္မွာလည္း အေျခခံဥပေဒ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေရးအာဏာကို တရားရံုးခ်ဳပ္ကိို အပ္ႏွင္းထားစရာ လိုမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕လို ျဖဴစင္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ မဆိုထားနဲ႕။ အေမရိကန္လို ဒီမုိကေရစီ ရင့္က်က္ၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးမွာေတာင္မွ ကြန္ဂရက္အမတ္ေတြ ျပဳလိုက္တဲ့ တစ္ခ်ိိဳ႕ ဥပေဒေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕ျပည္နယ္ေတြက အေျခခံဥပေဒနဲ႕ မညီဘူးဆိုၿပီး ပယ္ခ်တာ။ တရားရံုးက အေျခခံဥပေဒနဲ႕ မညီညြတ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္တာေတြ ရွိေနတာပဲ ဆိုေတာ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမွဳအရ သူတို႕ နားလည္သလို ဆႏၵျပတာဟာ လက္မခံႏိုင္စရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒီလိုေ၀ဖန္သံုးသပ္တတ္တဲ့ လူငယ္ေတြရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ဂုဏ္ေတာင္ယူရအံုးမွာပါ။
သူတို႕ ဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ အသက္ငယ္ေပမယ့္ အေတြးအေခၚ အျပဳအမူ ရင့္က်က္တဲ့ သူေတြအျဖစ္ ႏုိင္ငံတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း တစ္ဘက္တစ္လမ္းက လုပ္ေနၾကတာကို အားေတာင္ အားေပးသင့္ပါေသးတယ္။ သူတို႕ေလးေတြနဲ႕အတူ ပါေနတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြက သူတို႕ကို လမ္းေၾကာင္း ထိန္းမတ္သြားမယ္လို႕ပဲ ရိုးရိုးသားသား (ခပ္တံုးတံုး) ယံုၾကည္ထားခဲ့မိပါတယ္။ သူတို႕ ဆႏၵျပ သတင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ ညီေလး ညီမေလးေတြ ငယ္ရြယ္တဲ့အေလွ်ာက္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္မိၾကပါေစနဲ႕။ အစိုးရကလည္း သည္းခံႏိုင္သေရြ႕ သည္းခံၾကပါေစ။ သပိတ္ေမွာက္သူမ်ားနဲ႕ လံုၿခံဳေရးတာ၀န္ရွိသူမ်ား ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကရတဲ့အျဖစ္ကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႕မွ မေရာက္ပါေစနဲ႕။ သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား အားလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူၾကပါလို႕ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ
တကယ္ျဖစ္ေနတာက ကြ်န္ေတာ္ ေတြးထားသေလာက္ မရိုးရွင္းဘူးဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိလာရပါတယ္။ တူတံဇဥ္တံဆိပ္နဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ပံုစံ ခေမာက္ေဆာင္းတာ ေတြ႕လာရတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္သီခ်င္းဆိုဖို႕ လွံဳ႕ေဆာ္တာ ေတြ႕လာရတယ္။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာတစ္ခ်ိဳ႕ကဆို ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမကို သိမ္းပိုက္လိုက္သေယာင္ေယာင္ ေရးတာေတာင္ ဖတ္ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ပါ၀င္လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ မီဒီယာေတြ စကားေျပာခန္းေတြ ၾကည့္ရတာလည္း သူတို႕ သိထားတာေတြ သူတို႕ေျပာတာေတြမွာ ဘ၀င္မက်စရာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတြ႕လာရပါတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒါက ဥပေဒၾကမ္းလား ဥပေဒ ျဖစ္ၿပီးၿပီလား။ ဥပေဒျဖစ္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ဘာေတြ ထပ္လုပ္ရမွာလဲ။ မသိနိုးနားေတြ ထင္ရာျမင္ရာ ေျပာေနၾကတာေတြ ျမင္ရေတာ့ ေစာေစာတုန္းက ေလးစားထားမိတာေတြ အားတက္မိတာေတြ အစား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႕ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႕ ေတြးမိလာပါေတာ့တယ္။
သိထားတာနည္း နည္းနည္း ျပန္ေ၀မွ်ရရင္ ဒီဥပေဒကို လြႊတ္ေတာ္က အခ်ိန္ယူၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တာပါ။ ဥပေဒက ၿပီးျပည့္စံုတယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ဥပေဒဆိုတာ ရွိမွ မရွိတာကိုး။ ဒီဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရစဥ္က ဒီဥပေဒေရးဆြဲတဲ့ အေျခအေနကို ေမးျမန္းၾကည့္မိပါတယ္။ သူကလည္း ၀န္ခံထားၿပီးသားပါ။ လူတိုင္းေတာ့ ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒါလည္း မွန္တာပါပဲ။ လူတစ္ရာရွိရင္ လူတစ္ရာလံုးက တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္း ႏွစ္သက္လက္ခံၾကမယ္ဆိုတာ ဘုရားေတာင္ မရပါဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနအရေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ပညာရွင္ေတြ အကူအညီယူၿပီး ေရးဆြဲထားတာလို႕ ေဒၚစုက ေသခ်ာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္တိုင္းက ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး မူ၀ါဒတစ္ခုကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ခ်မွတ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႕ သံသယေမးခြန္း ေမးတာေတာင္မွ ျပည္တြင္းျပည္ပ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ ေသခ်ာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီး ေရးဆြဲေနတာမို႕လို႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္ပါေသးတယ္။  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ႏို္င္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ေရးဆြဲထားတာမို႕လို႕ ဒီဥပေဒကို မဖတ္မိခင္ကတည္းကိုက ပုဂၢိဳလ္ခင္လို႕ တရားမင္ၿပီးသားပါ။ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကသာ အေျခအေနကို ထြက္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿငိမ္းသြားမွာပဲလို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေတြးေလး ေတြးမိပါတယ္။
ဒီစာကို အဓိက ေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ သည္ဗြိဳက္အင္တာနက္စာမ်က္နွာမွာ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေလးတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ပါ။ သတင္းေခါင္းစဥ္က အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးရန္ ေက်ာင္းသားထု ေတာင္းဆို လို႕ ေရးထားပါတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းလြဲေနၿပီလို႕ ထင္လာပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ  ဥပေဒၾကမ္းလား ဥပေဒလား ဘာလား ညာလား မသိၾကတာကေတာ့ လွဳပ္ရွားေနသူေတြထဲက ႀကံဳရာက်ပမ္းလူကို ေမးျမန္းတင္ဆက္ရတာမို႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ မသိၾကဘူးဆိုတာကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ နားလည္ေပးလို႕ ရသလို မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္က ရုတ္တရက္ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေျဖမိေျဖရာ ေျဖလိုက္ၾကတာမို႕ အၿမီးအေမာက္ မတည့္ ျဖစ္ၾကတာလို႕ သေဘာေပါက္ထားၿပီးသာ ေျဖေတြး ေတြးထားၿပီးသားပါ။ အခုလို အစည္းအေ၀းတစ္ခု က်က်နန က်င္းပၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ႀကံဳရာက်ပမ္းအဆင့္ မဟုတ္တာ့ပါဘူး။ အခုလွဳပ္ရွားမွဳ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ဘယ္လိုမွကို အပ္စပ္လို႕ မရတဲ့ ကိစၥျဖစ္တာမို႕ ဖတ္မိတဲ့လူေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားမိပါတယ္။
တကယ္ဆိုရင္ အစိုးရကလည္း ဒီကိစၥကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တုန္႕ျပန္ထားၿပီးသားပါ။ ဥပေဒျပဳေရးဆိုတာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တာမို႕ အစိုးရ(အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက) ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး၊ တစ္ဖြဲ႕ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း လာေရာက္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ကမ္းလွမ္းထားၿပီးသားပါ။ ဒီေလာက္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ တုန္႕ျပန္လာလိမ့္မယ္လို႕ေတာင္မွ မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့မိပါဘူး။ အလ်ဥ္းသင့္လို႕ ရွင္းျပခ်င္တာက ဥပေဒျပဳေရးအာဏာဟာ လႊတ္ေတာ္လက္ထဲမွာပဲ တစ္ရာရာခိုင္ႏွဳန္း ရွိေနတာပါ။ စကားကုန္ေျပာရရင္ သမၼတက သေဘာမက်လို႕ လက္မွတ္မထိုးဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သတ္မွတ္ကာလျပည့္တာနဲ႕ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳထားတဲ့အတိုင္း အာဏာတည္ရတာမ်ိဳးပါ။  ဥပေဒျပဳေရးနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ လႊတ္ေတာ္အထက္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ ေရးဆြဲခဲ့တုန္းက ဒီေက်ာင္းသားေတြ သတိမထားမိလိုက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခု လႊတ္ေတာ္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႕ ခိုင္ခိုင္လံုလံု တင္ျပမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ အမ်ားဆႏၵအတိုင္း လုပ္ေပးၾကမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ျမန္မာ့ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႕ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားကို ေမာင္ရင္းႏွမစိတ္ထားနဲ႕ စကားလက္ေဆာင္မ်ား ပါးခ်င္ပါတယ္။ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္တက္ၾကြမွဳကို ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒီလိုေျပာတာက ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား အခု လုပ္ေနၾကတာေတြ အကုန္လံုးကို အလံုးစံု ေထာက္ခံတယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ပညာဆိုတာ စဥ္းစားေတြးေခၚ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မွဳပါ။ မိမိတို႕ရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မွဳကို ခ်င့္ခ်ိန္ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမွဳနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၾကပါ။ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားပါ။ ေလ့လာပါ။ အရင္က မသိခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္ အခုကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒျပဳေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာသိေအာင္ ေလ့လာၾကပါ။ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႕ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ပညာသားပါပါ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ႏိုင္တာနဲ႕အမွ် အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ပညာေခတ္ႀကီးကို ခ်ီတက္တဲ့ေနရာမွာ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ရမွာပါ။ လႊတ္ေတာ္တံခါးႀကီးက ဖြင့္ထားပါၿပီ။ ပညာကို လိုလားသူမ်ားပီပီ ပညာရွင္ဆန္ဆန္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ ျပဳမူၾကပါ။ အနီးအနားက လူႀကီးသူမမ်ားကလည္း လူငယ္မ်ားရဲ႕ နုပ်ိဳလန္းဆန္း တက္ၾကြမွဳကို တစ္လြဲ အသံုးမခ်မိၾကေအာင္ ထိန္းသိမ္းေပးၾကပါ။ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႕ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တာနဲ႕အမ်ွ သမိုင္းက ေကာင္းရင္ေကာင္းသလို မွတ္တမ္းတင္ေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ့အနာဂတ္ပညာေရးအတြက္ ေစတနာဗရပြနဲ႕ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ား လူမိုက္ေတြး လူမိုက္ေျပာ လူမိုက္က်င့္ လူမိုက္ႀကံ မ်ားကို ေရွာင္ရွားၿပီး ပညာရွိေတြး ပညာရွိေျပာ ပညာရွိက်င့္ ပညာရွိႀကံ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္းနဲ႕ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးကို အခုထက္မက ဆထက္ထမ္းပိုး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

ဦးေရႊရိုး နဲ႕ ေဒၚမိုး

IUJ Culti-Fiesta မွာ ကျပအသံုးေတာ္ခံခဲ့တဲ့ ဦးေရႊ႐ိုးနဲ႔ ေဒၚမိုးပါ။ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ ေက်ာငး္သားေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အကတစ္ခုကို အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီး တင္ဆက္သြားခဲ့တာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။

ညီညာေစ ညီညာေစ

ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္မွာ ျမန္မာအဖြဲ႕ တင္ဆက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြာတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ျခင္းလံုး

ကြ်န္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ ယဥ္ေက်းမွဳပြဲေတာ္မွာ ဂုဏ္ယူစြာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ျခင္းလံုး သရုပ္ျပ