. . . သူမ်ားေတြက မာစီးဒီးအေၾကာင္း ေျပာေနၾကေတာ့ ဗိုလ္ေကာင္းလည္း ေခတ္မီသြားေအာင္ တစ္ခုခုေတာ့ ၀င္ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဗိုလ္ေကာင္းလည္း မာစီးဒီး နဲ႕ လင္ခရူဆာ ႏွစ္စီးရွင္ ဘဘႀကီးတစ္ေယာက္နားမွာ ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ဘဘႀကီးက အင္မတန္ အေပါက္အစပ္မ်ားလွတယ္လို႕ နာမည္ႀကီးလွတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ဘဘႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိလို႕မ်ား ေျပာလိုက္ရင္ လူကိုု ျဂိဳလ္သားတစ္ေယာက္လို အထူးအဆန္းလုပ္ အၾကည့္ခံရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ပီဆိုလုပ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲလို႕လဲ ခဏခဏ အေမးခံရတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အဲသည္ဘဘႀကီးဒဏ္ မခံႏိုင္ၾကလို႕ ပီဆုိေတြ ခဏခဏ ထြက္ေျပးၾကတယ္လို႕ သတင္းႀကီးလို႕ပါတဲ့။ ဒါေပသိ ဗိုလ္ေကာင္းအတြက္ကေတာ့ ဒီဘဘႀကီးက ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္လွပါဘူး။ ပီဆိုနဲ႕ ေဘာစိဆိုတာ သားမက္နဲ႕ ေယာကၡမလိုပဲ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းေတြကိုး။ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ေပါ့။
.
. . . ဘယ္ေလာက္ပဲ ရာထူးႀကီးတဲ့ ေဘာစိျဖစ္ျဖစ္ ပီဆိုစကားဆိုတာ နားေထာင္ရေကာင္းတယ္ဆိုတာေတာ့ သိၾကရတယ္။ ပီဆိုစကား နားမေထာင္လို႕ မရဘူးေလ။ ဘယ္လိုလူႀကီးနဲ႕ ဘာအေၾကာင္းေတြပဲ ဘယ္ေလာက္အေရးတႀကီး ေျပာေနေန အဘ သြားခ်ိန္တန္ပါၿပီခင္ဗ်ဆို ရုတ္ကနဲ ထထြက္လာၾကရတာကလား။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ကထြက္ရမယ္ ဘယ္ကားစီးရမယ္ ဘာ၀တ္ရမယ္ ဘယ္လမ္းကသြားရမယ္ ဘယ္နားဆင္းၿပီး ဘယ္နားတက္ရမယ္ဆိုတာ ပီဆိုေတြေျပာစကား နားမေထာင္လို႕ကေတာ့ ဘဘႀကီးေတြ ဂြတီးဂြက် ႀကံဳဖူးလွၿပီဆိုေတာ့ ပီဆိုစကား ဘယ္ပယ္ရွား၀ံ့ပါ့မလဲဗ်ာ။
.
. . . တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း ကေလးဆိုးႀကီးေတြပဲဗ်။ ပီဆိုက ေကာင္းမယ္ထင္လို႕ စီစဥ္ေပးတာကို ဂ်စ္တို္က္တာမ်ိဳးလဲ ရွိတတ္တယ္။ ဒီအခန္းအနားမွာ ဒါ၀တ္ရမွာပါလို႕ အ၀တ္အစား မလဲခင္ကေလးတင္ မွာလိုက္လ်က္နဲ႕ ထြက္လာေတာ့ ေျပာတဲ့အတိုင္း ၀တ္မလာဘူး။ ရွိေစေတာ့။ နင့္ဒဏ္နင္ခံ ဒီလိုလည္း မ်က္နာလႊဲခဲပစ္ လုပ္လို႕က မရဘူးေလ။ ေတာင္းဆိုးပလံုးဆိုးသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရွိတာ။ ေဘာစိဆိုးရင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း တာ၀န္မကင္းဘူးဆုိေတာ့ အာ့လူႀကီး စက္ႏွိဳးထားတဲ့ ကားေပၚ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး အိမ္ထဲ၀င္ လိုတဲ့အ၀တ္အစား ကြ်ပ္ကြ်ပ္အိတ္နဲ႕ ထုပ္ၿပီး ယူခဲ့ရတာမ်ိဳးကိုး။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္စကား နားမေထာင္ရင္ ကုိယ့္ဘာသာ ဆံုးမေနစရာ မလိုဘူး။ အစ္မေရ ဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ေလာက္သာ တို႕လိုက္။ ဟိုအစ္မႀကီးက ထြက္လာတဲ့ၿပီး ဆူပါေလေရာလား။ အဲသည္အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္လည္း ခမ်ာ သနားစရာ။ အေမ့ေရွ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အျပစ္မဲ့ ကေလးငယ္ေလးလို မ်က္နာေလးနဲ႕။
.
. . . အခုလဲ ဖြဘုတ္မွာ မာစီးဒီးအေၾကာင္း ေခတ္စားေနေတာ့ ဗိုလ္ေကာင္းေဘာစိတစ္ေယာက္ မာစီးဒီးကား မစီးမိလို႕ လမ္းအေ၀းႀကီးေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္မိတယ္။ ခါေတာ္မီေလးေပါ့။
.
. . . ဒီလိုဗ်။ အခမ္းအနားႀကီးတစ္ခုမွာ။ တပ္မေတာ္ေန႕ စစ္ေရးျပအခမ္းအနားေပါ့။ ဘယ္ႏွစ္လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ပြဲႀကီးေန႕ မနက္ စစ္ေရးျပကြင္း သြားမယ္ဆိုေတာ့ မာစီးဒီးကားကို ဆင္၀င္ေအာက္ ထိုးေပးၿပီး ပီဆိုက ကားေဘးက ရပ္ေစာင့္ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ဘယက္တန္ဆာဒြါဒယာ အစံုအလင္နဲ႕ ဘဘႀကီးက ထြက္လာေရာ။ ဘဘႀကီး အ၀တ္အစား ၀တ္ထားတာ အခ်ိဳးတက် ရွိရဲ႕လားဆိုတာ ပီဆိုက တန္းေနာက္ စစ္ရေသးတာေလ။ မနက္ေစာေစာစီးစီး အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ေတြ႕ကရာ ေကာက္စြပ္မလာဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္လူႀကီး ကိုယ္ပဲ ၾကည့္ရွုေစာင့္ေရွာက္မွေလ။ မေကာင္းျမစ္တာ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ကိုးဗ်။
.
. . . ဟ ဟ ဒီကားႀကီး ငါက ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ကားအျမင့္နဲ႕ သြားရမွာ မသိဘူးလား တဲ့။
.
. . . တစ္ေန႕တစ္ေန႕ အေအာ္အဟစ္ အဆူအပူေလးမွ မခံရေသးရင္ အဲသည္ေန႕ဟာ တစ္ခုခု လိုေနသလိုလုိ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္တတ္တာမို႕ ဒီလို အဆူအေငါက္ေလးခံရမွ တစ္ေန႕တာက ျပည့္စံုသြားသလိုရွိတာ။ အခုေတာ့ ေစာေစာစီးစီး ေနေတာင္ မထြက္ေသးခင္ တစ္ေန႕တာက အဓိပၸာယ္ျပည့္၀သြားၿပီ ေျပာရမယ္။ အမယ္ ဘဘႀကီး မ်က္နွာက ေအာင္ႏိုင္သူႀကီး အၿပံဳးနဲ႕ မင္းဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားေပါ့။ အမွန္က ဒါေလးေတာင္ မသိတာက သူ။ ရွိေစေတာ့။ ပီဆိုစကား နားမေထာင္ရင္ ပီဆိုက ေကာင္းေစခ်င္လို႕ လက္နဲ႕ေရးတာကို ဘဘႀကီးက ေျခနဲ႕ဖ်က္ရင္ ဘယ္လိုေတြ ဂြက်တတ္တယ္ဆိုတာ ၿပီးခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္လံုးလံုး ႀကံဳခဲ့ရတာကိုမွ သင္ခန္းစာ မယူေသးရင္ ရွိေစေတာ့။ တစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္တယ္ ကားသမားကို။
.
. . . ကားသြားလဲ။ လင္ခရူဆာယူခဲ့
.
. . . ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာသမားက ထံုးစံအတိုင္း ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနေသးတာ။ ေဖာက္ပေလ့ေစ။ ေဘာစိဆဲတိုင္းသာ ပီဆိုေတြ စိတ္ဆင္းရဲရရင္ ဗိုလ္ေကာင္းတို႕ အ႐ိုးေတာင္ေဆြးေရာ့မယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အႏုတၱေရာပုရိသဓမၼသာရထိ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားေနလိုက္တယ္။ ဘိုးေတာ္ ဆူတိုင္း ပြားေနက်ဂုဏ္ေတာ္။ မယဥ္ေက်းၾကျငား သတၱ၀ါမ်ားကို ယဥ္ပါးေလေအာင္ ေသြးေဆာင္ဆံုးမျခင္း၌ တုဘက္ကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား
.
. . . လမ္းမွာ တစ္ျခားဘဘႀကီးကားတစ္စီး စေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုး အဆူ ရပ္သြားတယ္။ နံေဘးကေန လွစ္ကနဲ ေက်ာ္တက္သြားတာက တစ္အိမ္ေက်ာ္က ဘဘႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာစီးဒီးကား။ စစ္ေရးျပကြင္းနဲ႕ နီးလာေလ တစ္ျခားကားေတြ ေတြ႕ရစိပ္လာေလ။ အားလံုးက မာစီးဒီးကားေတြခ်ည္း။ လင္ခရူဆာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္စီးတည္း။ စစ္ေရးျပကြင္း၀င္ေတာ့ အ၀င္၀က လံုၿခံဳေရးေတြက ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္ လုပ္ေနေသးတယ္။ ဘယ္သူမွ မစီးတဲ့ကား စီးလာမိေတာ့ ျဖစ္ရပံုကို ေျပာပါတယ္။ ဟဲဟဲ သူမ်ားေတြ ကားေပၚက ဆင္းတဲ့ ေနရာမွာ မဆင္းရဲဘူးခင္ဗ်။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာ ကားကိုရပ္ခိုင္းၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ ေျပာလိုက္တာက အိမ္ျပန္ၿပီး ဟိုကားသြားယူလာခဲ့ တဲ့။ ဗိုလ္ေကာင္းကို ဒီလိုလုပ္လို႕ ဘယ္ရမလဲ။ ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးအၿပံဳးကို မိန္႕မိန္႕ႀကီးၿပံဳးၿပီး တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
.
. . . ဟုတ္
.
. . . ဇာတ္ေပါင္းေသာ္
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . . ခင္ဗ်ားတို႕ စပ္စုတာလဲ ၾကည့္က်က္စပ္စုၾက
အကုန္ေလွ်ာက္သိခ်င္မေနၾကနဲ႕
.
. . . ဗိုလ္ေကာင္းက ဗိုလ္ေကာင္း၊ ဟိုလူႀကီးက ဟိုလူႀကီး . . .
No comments:
Post a Comment