ပတ္ဗလစ္ဂုစ္ ဖရီးရိုက္ဒါ ပေရာ္ဘလမ္ အင္န္ ေအစက်ဴးပစ္ အင္တီတီ အင္သည္ ပီအိတ္ခ်္ဒီ စတာဒီရြန္း

Political Economy ထဲက Neoclassical political economy မွာ Perfect markect ျဖစ္ရင္ေတာင္ Market failure ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပထားတာရွိတယ္။ တစ္ခုက Public Goods ေပါ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အဲသည္အတြက္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံလိုက္ေပမယ့္ သူတစ္ေယာက္တည္း အက်ိဳးအျမတ္ကို ခံစားရတာ မဟုတ္ဘဲ အျခား Free rider ေတြပါ ခံစားရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး။ အဲသည္ေတာ့ တကယ္လိုေနရင္ေတာင္ ဘယ္သူကမွ မ မတည္ခ်င္ၾကဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူက အရင္းအနွီး စိုက္ထုတ္ မတည္လိုက္လည္း သူတစ္ေယာက္တည္းပိုင္အျဖစ္ Ownership လုပ္ထားလို႕ မရသလို အျခားသူေတြကလည္း သူမတည္ထားတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကို သူ႕လိုပဲ ခံစားၾကေတာ့မွာကိုး။ အက်ိဳးဆက္က ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကမွ အရင္းအျမစ္ေတြ စိုက္ထုတ္ၿပီး ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမတည္ျခင္း မျပဳလိုၾကဘူး။ သူမ်ားလုပ္ရင္သာ ငါလည္း အက်ိဳးအျမတ္ခံစားလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ေစာင့္ေနၾကတဲ့သေဘာရွိေတာ့ ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑က ပါကို ပါလာရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကေန ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ခံစားခြင့္ရွိတဲ့သူေတြဆီက ျပန္ၿပီး အခြန္ေကာက္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမ်ိဳးေပါ့။
Once produced, they enter the public realm. Indeed, one definition of a public good is a good that, once produced for any member of a group, automatically is available for any other member of that group bla bla bla . . .
(စာဖတ္ခန္းထဲမွာ အင္တာနက္က ျပတ္တလွည့္ ငတ္တလွည့္ ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ၊ နက္၀ပ္တာ၀န္ရွိသူကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားရတာ မ်ားၿပီ၊ သူတို႕ စစ္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ေကာင္းေနသတဲ့၊ ခုလို ညႀကီးသန္းေခါင္ အင္တာနက္ျပတ္ေတာက္ျပတ္ေတာက္ျဖစ္ေနလို႕ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာလည္း မ်ားၿပီ၊ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း ဒိုင္ခံ ကြန္ပလိန္းတက္လြန္းအားႀကီးလို႕ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း လူမိုက္ႀကီးျဖစ္ရေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ၊ စာဖတ္စားပြဲကို ေကဘယ္ႀကိဳးဆင္ေပးပါဆိုတာလည္း အေရးမလုပ္ၾကဘူး၊ အဲဒါ Theories of Political Economy စာအုပ္ဖတ္ေနရင္း ေတြးမိလို႕)
.
၁၆ ေမ ၂၀၁၇

၀၁၂၅ နာရီ