ျမန္မာစာ ဌာနမွ ပထမဆံုး စာဝင္ျပတဲ့ ေန႔ကေပါ့။ စာတစ္ပုိဒ္ကို ရွင္းျပေနတာ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က ေခါင္းတစ္ယမ္းယမ္းနဲ႔ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ ဘုရားဘုရား ငါလည္း ရွင္းျပရတာ အာေပါက္ေတာ့မယ္။ အခုထိ နားမလည္ၾကေသးပါလားဆိုၿပီး ထပ္ရွင္းျပ။ သူတို႕က ေခါင္းယမ္းေနတုန္းပဲ။ ပထမတစ္ေခါက္ ရွင္းျပတုန္းက ေက်ာင္းသား သံုးပံု တစ္္ပံုေလာက္ပဲ ေခါင္းယမ္းၾကတာ။ ဒုတိယတစ္ေခါက္ ရွင္းျပၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသား သံုးပံုႏွစ္ပံုေလာက္ ေခါင္းယမ္းလာၾကတယ္။ ကဲ ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆံုးပဲ။ နားလည္ရင္လည္၊ မလည္ရင္လည္းေန ဆိုၿပီး တတိတစ္ႀကိမ္ ထပ္ရွင္းျပခါမွ တစ္တန္းလံုးနီးပါး ေခါင္းယမ္းျပၾကတယ္။ တတ္ႏိုင္ဘူးေလဆိုၿပီး ဌာမွဴးကို ေခၚေျပာရတယ္။ ဌာနမွဴး ခင္ဗ်ား ေက်ာင္းသားေတြက ကြ်န္ေတာ္ ဒီေလာက္ရွင္းျပတာေတာင္ နားမလည္ၾကဘူးလို႔။ ဗိုလ္ေကာင္းက ဘယ္လို ရွင္းျပလို႔လဲတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ဗ်ာ ပါးစပ္ကလည္း အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပတယ္ (ေက်ာင္းသားေတြက အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ ေျပာတတ္တယ္) စာနဲ႕လည္း ေရးျပတယ္။ လုိအပ္ရင္ ပံုလည္း ဆြဲျပတယ္။ ကိုယ္ဟန္အမူအရာနဲ႕လည္း ရွင္းျပတယ္။ သံုးေခါက္ေတာင္ ရွင္းျပၿပီးၿပီဗ်ာ ဒါကို နားမလည္ၾကတာ အံ့ပါရဲ႕လို႔ ေျပာေတာ့ သူၾကည့္ပါရေစတဲ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ ထပ္ရွင္းျပပါတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဌာနမွဴးကို စာသင္ခန္းထဲေခၚၿပီး တစ္ေခါက္ထပ္ရွင္းျပရတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား။ ဌာနမွဴး ဦးစီးျပီး တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ေခါင္းေတြ ရမ္းေနၾကပါလား။ ေတာ္ၿပီ ေနာက္ကို ဒီဌာန စာလာမသင္ေတာ့ဘူး လို႕ ဆံုုးျဖတ္ၿပီး အတန္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ဌာနမွဴးကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဌာနမွဴး ကြ်န္ေတာ္ ဒီအတန္းကို ဆက္မသင္ေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ နားလည္ေအာင္ မရွင္းျပတတ္ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ဗိုလ္ေကာင္း ဒီေလာက္ အသင္ေကာင္းတာကိုတဲ့။ ဗိုလ္ေကာင္း အသင္ေကာင္းသားပဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဆို တစ္ေခါက္တည္းနဲ႔ နားလည္သြားတာပဲတဲ့။ ဟင္ ... ဒါျဖင့္ရင္ ဘာလို႔ ေခါင္းယမ္းတာလဲ ဆိုေတာ့ နားလည္လို႔ ေခါင္းယမ္းျပတာေပါ့တဲ့။ ေသေရာ။ သူတို႔က နားလည္ရင္ ေခါင္းယမ္းျပသတဲ့။ ဒီကေကာင္က နားမလည္ေသးဘူးထင္လို႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ရွင္းျပလိုက္ရတာ အေမာဆို့ေတာ့မယ္။ (20-2-2013)
No comments:
Post a Comment