. . . သၾကၤန္အေၾကာင္း ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ေကာင္းမွာလည္း လြမ္းစရာေလးေတြ အပံုႀကီး ရွိပါေသာ္ေကာ။ ပန္းပြင့္ေလး ေမေမကို ျပန္မေျပာပါဘူးလို႔ ပဋိဉာည္ခံရင္ျဖင့္ ဗိုလ္ေကာင္းရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ရင္ခုန္သံေလးကို စၿမံဳ႕ျပန္ျပခ်င္ပါရဲ႕ . . .
.
. . . လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တုန္းကေပါ့၊ တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ ၁၉၉၆ ျမန္မာ့ခရီးသြားႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕၊ေနရာကေတာ့ အခုေနျပည္ေတာ္ လို႕ေခၚတဲ့ ပ်ဥ္းမနားက နာမည္ႀကီး ေလွခြင္းေတာင္ေျခက ေပါင္းေလာင္းျမစ္ထဲမွာေပါ့။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးလို႕ စိတ္ေရာလူေရာ အနားရေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ကလည္း ခြင့္ေပးထားတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ၀မ္းကြဲအစ္ကိုေတြရွိတဲ့ ပ်ဥ္းမနားမွာ အစ္ကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ သၾကၤန္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကရင္း မွည့္နီမေလးနဲ႕ စေတြ႕ဖူးခဲ့တာ . . .
.
. . . အစ္ကို႕သူငယ္ခ်င္းက ေလွခြင္းေတာင္ေျခ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ တစ္ဘက္ကမ္းက သာယာ၀ွမ္းဆိုတဲ့ ရြာေလးမွာ ေနတယ္။ နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္လည္း ရြာေလးက တကယ္ကို သာသာယာယာ ခ်စ္စရာေလး။ အဲသည္ရြာကို သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီဘက္ကမ္းက က်ည္ေတာင္ရြာနဲ႕ ဆက္ထားတဲ့ သစ္သားတံတားေလးေပၚကေန သြားလို႕ရတယ္။ အဲသည္တံတားေအာက္က စီးေနတဲ့ေရ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ ေရအၿမဲသြားသြားခ်ိဳးၾကတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ေရ ၾကည္ေန စိမ္းေနပံုမ်ားေတာ့ ခါးလည္ေလာက္ ျမဳပ္တဲ့ေနရာေတာင္မွ ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္က ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကို ျမင္ရတယ္။ ေျပာရင္ေတာ့ ပိုတယ္ထင္ၾကလိမ့္မယ္။ သာယာ၀ွမ္းသား က်ည္ေတာင္သားေတြ ေမးၾကည့္။ ျမစ္ေဘးက ေသာင္ျပင္ေဖြးေဖြးဆိုတာလည္း ေန႕ခင္း ေနပူပူမွာသာ မလွရင္ရွိမယ္။ မနက္ ေနထြက္တျပဴ ညေနေစာင္းနဲ႕ လသာသာ ညမ်ားမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွလိုက္လိမ့္မလဲဆိုတာ မွန္းသာၾကည့္ေတာ့။ လသာသာညေတြမွာ ေပါင္းေလာင္းေသာင္ခံုေပၚ သြားၿပီး ေလညင္းမခံဖူးေပမယ့္ သာယာ၀ွမ္းသား သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုေတြ ေျပာျပတာ နားေထာင္ရတာနဲ႕တင္ကို ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္ေနလွၿပီ. . .
.
. . . အဲသည္ေန႕က သူေလးလည္း ေပါင္းေလာင္းျမစ္ေရထဲမွာ ေရလာကစားတယ္။ အတူတူ ေရကစားၾကတာ။ ေရစိုစိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့တာေလးေတြ ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ ၾကက္ေသြးရင့္ေရာင္ ၀မ္းဆက္ လက္စကအက်ၤီေလးမွာ လည္ပင္းက ပေစာက္ပံုေလးနဲ႕။သူေလးက အသားေလးက ျဖဴျဖဴေလး။ ေနပူထဲမွာ တစ္ေနကုန္ ေရေဆာ့ေတာ့ အသားျဖဴျဖဴေလးက ေနေလာင္ၿပီး အသားနီနီေလး ျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရထဲက ေက်ာက္စရစ္ခဲ ေရာင္စံုေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္က သေဘာက်လို႕ ေကာက္ၿပီးေတာ့ နင္နဲ႕ငါနဲ႕ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ လက္ေဆာင္ေပးၾကမယ္ေပါ့။ ေရာ့နင္က အသားနီနီေလးဆိုေတာ့ အနီေရာင္ေလးယူ ဆိုေတာ့ ။ အမယ္ သူမ်ားက မနီပါဘူးေနာ္တဲ့ အခု ေနေလာင္ထားလို႕ အသားေလးေတြ နီေနတာ ဒီမွာၾကည့္ နဂိုအသားကဆိုၿပီးေတာ့ လွန္ျပတယ္။ ။ သူ၀တ္ထားတဲ့အက်ၤီ လက္စကေလး အစေလးကို နည္းနည္း လွန္ျပတယ္ေျပာတာပါ။ ဒီမွာ ေတြ႕လားတဲ့။ ေအးပါဟာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးတစ္လံုး လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ နင္က အသားညိဳတဲ့သူဆိုေတာ့တဲ့ ဒီေက်ာက္ခဲ ညိဳညိဳေလး ယူထား တဲ့။ အဲသည္လို ေက်ာက္စရစ္ခဲ လက္ေဆာင္ေလးေတြ အေပးအယူလုပ္ရင္းနဲ႕ သူ႕ကုပ္ပိုးက မွဲ႕နီနီေလးကို သတိထားမိသြားၿပီး သူ႕ကို မွည့္နီမေလးလို႕ မွတ္ထားလိုက္မိတယ္ . . .
.
. . . ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူ႕ဆီကို ပန္းပြင့္ပံုေလးေတြ အသည္းပံုေလးေတြ အဂၤလိပ္ကဗ်ာအပိုင္းအစေလးေတြပါတဲ့ စာအိတ္ေရာင္စံု စာေရးစကၠဴေရာင္စံုေလးေတြနဲ႕ စာေရးတယ္။ သူကေတာ့ စာမျပန္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ အိတ္ခ်ိန္းရံုးသြားၿပီး ဖုန္းဆက္ရင္ေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာသား။ ဘ၀ခ်င္းကလည္း ျခားခဲ့သကိုး။ သူက ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ေပၚက လူဂုဏ္တန္ ေၾကးေရတတ္သမီးေခ်ာ။ ဒီကေမာင္က ပ်ဥ္းမနားဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလမွ သြားခြင့္ႀကံဳရတဲ့ ဇနပုဒ္ ေက်းေတာသား။ ဘ၀ခ်င္းက တကယ္ကို ျခားခဲ့တာပါဗ်ာ။ ဘ၀ခ်င္း ျခားခဲ့ေပမယ့္ သူေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲ အညိဳေလးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အမွတ္တရေလးေတြ သိမ္းထားတဲ့ ကတီပါေသတၱာေလးထဲမွာ ေပးခဲ့တဲ့ ရက္စြဲအခ်ိန္ေနရာမွတ္တမ္းစာရြက္ေလးနဲ႕တကြ အခုထိ ရွိေနတုန္းပါပဲ . . .
.
. . . ဒီလိုနဲ႕ သူေလးရယ္ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီးရယ္နဲ႕ ေ၀းကြာခဲ့တာ ႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၾကရင္း ေလွခြင္းေတာင္ေျခက ေပါင္းေလာင္းျမစ္ကမ္း သြားၾကမယ့္အေၾကာင္း စပ္မိၾကတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလး မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ခုန္မိတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြေပၚက ေရၾကည္ၾကည္ေလးေတြ စီးေနတဲ့ျမစ္။ ေနေရာင္မွာမ်ားဆို ၾကယ္ေလးေတြ ပြင့္သလို တလက္လက္နဲ႕ ဖိတ္ဖိတ္ထေနတဲ့ ျမစ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေလး ႏုနယ္စဥ္က ပုဇြန္ဆိတ္ကေလးလို တဆတ္ဆတ္ခုန္ေစတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႕ ဆံုခဲ့တဲ့ ျမစ္။ ျမစ္ေပၚက ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေရၾကည္နံ႕သင္းတဲ့ ေလညွင္းကေလးကိုမ်ား ရွဴမိရင္ ပင္ပန္းသမွ်ေတြ ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ျမစ္။ ဒီျမစ္နံေဘးမွာ ေနခြင့္ရၾကတဲ့ သာယာ၀ွမ္းနဲ႕ က်ည္ေတာင္ကလူေတြကို မနာလို ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ သိပ္လွတဲ့ျမစ္။ အခု အဲသည္ျမစ္ကို တစ္ေခါက္ သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေတာ္အတန္ ရင့္မာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားေလး တဆတ္ဆတ္နဲ႕ ထခုန္ရေလာက္ေအာင္ ဖမ္းစားႏိုင္လြန္းတဲ့ ျမစ္ . . .
.
. . . ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ
.
. . . ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီးရဲ႕ နုပ်ိဳလန္းဆန္းတဲ့ အလွေတြနဲ႕ အိပ္မက္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲသည္ေန႕မွာပဲ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးခဲ့ရပါတယ္။ ျမစ္ကမ္းကိုဆင္းတဲ့ လမ္းရဲ႕ ျမင္ရခါနီးအေကြ႕မွာ ရည္းစားနဲ႕ခ်ိန္းထားတဲ့ေကာင္ေလးလို ရင္ခုန္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္ဆံုး ႏုတ္ဆက္လိုက္တာက ေလွာင္ထားလို႕ ေအာက္သိုးသိုးျဖစ္ေနတဲ့ ေရေလွာင္နံ႔။ ဒီေနရာက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန္႕ျဖစ္ေနတုန္း ကားအေကြ႕မွာ ျမစ္ကိုလည္း ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရေရာ ကၽြန္ေတာ္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိတယ္။ ျမစ္ၾကမ္းျပင္က ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကို ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ၾကည္စိမ္းေနတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီးကို အလြမ္းေတြတေ၀ေ၀နဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ျမင္လိုက္ရတာက အနယ္ေတြဒင္းၾကမ္းနဲ႕ ေရစိမ္းေနာက္ေနာက္ေတြ စီးေနတဲ့ ေရေျမာင္းႀကီးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္သိပ္သေဘာက်တဲ့ ေသာင္ခံုျဖဴျဖဴေလးကိုလည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္သိလိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိတ္ေၾကြခဲ့တဲ့ မွဲ႕နီနီနဲ႕ ေကာင္မေလး မရွိေတာ့သလို ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ စီးေနတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အမွန္အကန္ ေၾကြခဲ့ရတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ထဲက မွဲ႕နီမေလးနဲ႕ ၾကည္လင္စိမ္းျမေနတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအၾကာမွာ တစ္ခါသြားၾကည့္မိလိုက္တာကို ေနာင္တရလို႕ မဆံုးေတာ့ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲက အင္မတန္ လွပခမ္းနားတဲ့ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ႀကီး၊ ေလွခြင္းေတာင္ေျခ သာယာ၀ွမ္းရြာေဘးက အင္မတန္ သဲေသာင္သာလွတဲ့ ျမစ္ကမ္းေျခရဲ႕ အလွကို ဘယ္အရာေတြကမ်ား ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၾကပါလိမ့္ဗ်ာ . . .
No comments:
Post a Comment