ဥတုနဲ့ စရိုက်

. . . ဆောင်းရာသီကုန်လို့ နှင်းတွေ အရည်ပျော်ရင် နှင်းဖြူဖြူတွေအောက်မှာ လေးငါးလလောက်ဖုံးမိနေတဲ့ မြေကြီးထဲက ပန်းရောင်စုံတွေ အပြိုင်းအရိုင်းတိုးထွက်လာ၊ ပန်းပွင့်သမျှ အပင်တွေ ပင်လုံးကျွတ် ဝေဝေဆာဆာပွင့်ကြ၊ အပွင့်တွေတုံးပြီဆိုတာနဲ့ နွေနေရောင်အောက်မှာ တစ်လောကလုံး စိမ်းစိုလှပ၊ နွေရာသီကုန်လို့ ဆောင်းဦးပေါက်ပြီလဲဆိုရော တစ်တောလုံးတစ်တောင်လုံး ရှိရှိသမျှအပင်တွေက အရွက်တွေရောင်စုံအရောင်ပြောင်းပြီး နောက်ဆုံး လောကကို အလှဆင် ပြီးတာနဲ့ တစ်ညီတစ်ညာတည်း ကြွေကျ၊ အရိုးပြိုင်းပြိုင်းအပင်ကြီးငယ်တွေက ဆောင်းနှင်းတွေအောက်မှာ လေးငါးလ အိပ်စက်အနားယူကြ.
. . . ကိုယ့်နိုင်ငံမှာတော့ ရာသီဥတု ဆိုးရွားပြင်းထန်တာမျိုး မရှိသလို တစ်တောလုံး ပန်းပွင့်တဲ့ရာသီ၊ တစ်တောလုံး သစ်ရွက်တွေအရောင်ပြောင်းတဲ့ရာသီ၊ တစ်တောလုံး သစ်ရွက်တွေခြွေချတဲ့ ရာသီဆိုတာ ရှိကောင်းရှိပေမယ့် သိပ်တော့ ထင်ထင်ရှားရှားမဖြစ်လှဘူးလို့ ထင်မိတယ်၊ ပွင့်တဲ့ ပန်းကိုလည်း သဘာဝအတိုင်း လှနေရင်သာလှတာ တမင်လှအောင်များ လုပ်ကြမယ်ဆိုတာမျိုး အားနည်းလွန်းသလားလို့ပဲ၊ ဥပမာ မြန်မာနိုင်ငံမှာ စိန်ပန်းတွေပွင့်တဲ့ တစ်ညီတစ်ညာလည်း လှပနေလို့ သွားလည်ရလောက်တဲ့မြို့၊ ငုဝါတွေ နဲ့ တစ်မြို့လုံးကို ထိန်ထိန်တောက်လို့ ဆိုတာမျိုး ပြောရလောက်အောင်ကိုလှလွန်းလို့ သွားတောင်ကြည့်ရတယ်ဆိုတဲ့ နေရာတွေဆိုတာတောင် ရာသီဥတုက အင်မတန့်ကို မျက်နာသာပေးလို့ လှနေကြတာ၊ လူတွေပြုပြင်စီရင် ဖန်တီးထားလို့ အာ့သလောက်လှတာဆို ပြောပလောက်အောင်ရော ရှိရဲ့လားလို့လေ
.
. . . နေတဲ့ထိုင်တဲ့ လူတွေရဲ့စရိုက်က တောတောင်ရေမြေကို လွှမ်းမိုးသလား၊ တောင်တောင်ရေမြေ ရာသီဥတုက နေတဲ့သူတွေရဲ့ ဓလေ့သဘောကို ပုံဆောင်လေသလား ကိုယ်လည်း သေချာတော့မသိ