ကျောက်သင်ပုန်းကျောက်တန်ခေတ်ကို နှစ်နှစ် သုံးနှစ်လောက်ဖြတ်ခဲ့ရတာ
ဘောပင်နဲ့ စာအုပ်ခေတ်ကို ဆယ့်ငါးနှစ်လောက် ကောင်းကောင်းဖြတ်လိုက်ရတယ်
အဲသည်နောက် ကွန်ပြူတာနဲ့ ကီးဘုတ်နဲ့ အလုပ်လုပ်တဲ့ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ
နောက် လက်နဲ့တို့တဲ့ ဖန်ပြားလေးတွေ
အခု အသံနဲ့ပြောပြီးမေးရင်
ကိုယ်သိချင်တာကို ပြောပြနေနိုင်ပြီ
ပိုပြီး ဖတ်စရာလေ့လာစရာ
လင့်တွေ ပို့ပေးနိုင်နေပြီ
အဲ
မြန်မာလိုနားမလည်သေးတာတစ်ခုပဲ
.
အကြွေစေ့တွေပျောက်သွားပြီး
စက္ကူပိုက်ဆံတွေ
နောက် ချက်လက်မှတ်
နောက် အေတီအမ်ကတ်
နောက် ဘဏ်အကောင့်
အခုက ဘဏ်အကောင့်ကို စကားဝှက်တောင်ရိုက်မထည့်တော့ဘူး
ကိုယ့်မျက်နာမြင်တာနဲ့ ဖွင့်ပေးတာ
.
ကိုယ်ဂျပန်မှာရှိနေတဲ့ ငါးနှစ်အတွင်း
ရထားစီးတဲ့အခါ
လက်မှတ်ရောင်းစက်က ဝယ်ရတဲ့လက်မှတ်
နောက် ပိုက်ဆံထည့်ထားလို့ရတဲ့ ကတ်လေးတွေ
နောက် ဖုန်းထဲမှာပါ လက်မှတ်ထည့်ထားပြီး
ကိုယ့်ဘဏ်အကောင့်နဲ့ တိုက်ရိုက်ချိတ် ပိုက်ဆံထည့်လို့ရတော့
လက်မှတ်ရောင်းတဲ့နေရာတောင် မသွားရတော့ဘဲ
.
အရင်ခေတ်ကဆို
လူကြီးတွေက
အောက်ကလူ ရေးပေးသလောက်ပဲ ဖတ်ကြရရှာတာ
ဘာသာစကားအကန့်အသတ်ရယ်
အပြင်မှာလည်း ဖတ်စရာအရင်းအမြစ်က နည်းတာရယ်
အခုဆို
ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်နေရာဘာဖြစ်ပြီတဲ့ဟေ့ဆို
တက်လာလိုက်တဲ့သတင်းဆိုတာ
မိနစ်ပိုင်း စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း
ဘာသာစကား အကန့်အသတ်ရှိနေတယ်ဆိုရင်တောင်
ကွန်ပြူတာက ဘာသာပြန်ပေးတတ်နေတော့
ရာနှုန်းပြည့် မဟုတ်ရင်တောင်
တော်တော်များများတော့
နားလည်နေနိုင်သွားပြီ
.
အဲ
အဲသည်ဖြစ်ရပ်အပေါ်
အခြားဖြစ်ရပ်တွေ
နိုင်ငံရေးသဘောတရားတွေနဲ့
သုံးသပ္ဖို့ကေတာ့
ပညာလိုတာပေါ့လေ
.
ဒါလည်း နောက်ကျရင်
ဖြစ်လာတော့မှာပဲ
အဲသည်အခါကျရင်
သုတေသနလုပ်ငန်းတွေအတွက်
လူတွေတောင်
များများစားစား လိုပါတော့မလား
No comments:
Post a Comment