ဋသန်လျင်းချိတ်

. . . အထက်တန်းကျောင်းသားလောက်က ဖတ်ဖူးတဲ့ အခွင့်ကြုံတိုင်း မှတ်မိနေတဲ့ ကာတွန်းလေးတစ်ကွက်ရှိတယ်။ ဆရာကံချွန် ရေးတယ်ထင်တာပဲ၊ သားဖြစ်သူက ဒီဘက်ခန်းမှာ စာကြည့်နေတာ၊ ဟိုဘက်ခန်းမှာ ဖအေလုပ်သူက မအေလုပ်သူကို တိုးတိုးလေးပြောပြနေတာ “မြန်မာစကားလုံးတွေထဲ ငါသိတာမှ ဋသန်လျင်းချိတ်တစ်လုံးရှိတာ၊ အဲသည်တစ်လုံးကို မင့်သားက မှားရေးထားတယ်” တဲ့
.
. . . ဒီကာတွန်းကို အကြောင်းတိုက်ဆိုင်တိုင်း ပြန်ပြန်သတိရနေတယ်ဆိုတော့ အကြောင်းကလည်း ခဏခဏ တိုက်ဆိုင်တာကိုး၊ ကိုယ်က ကကြီးကနေ အ အထိ အကုန်သိတဲ့ ဘာပညာရှင် ညာပညာရှင်ကြီးတော့ မဟုတ်ပေမယ့် ကာတွန်းထဲကလိုပြောရရင် ဋသန်လျင်းချိတ် တစ်လုံးတော့ဖြင့် သိတဲ့သူမို့ ကိုယ်သိတာလေး မှားရေးထားတာတွေ့မိရင် အင်မတန် အသဲယားတာကလား။ မှားရေးကြတာကလည်း ခဏတိုင်းလိုလိုပါပဲ မြင်နေရတာပြောပါတယ်
.
. . . ဒီနေရာမှာ အလျဉ်းသင့်လို့ ဖတ်ဖူးတာလေးတစ်ခု မျှချင်လာပြန်ရော (အလျဉ်းကလည်း သင့် သင့်နိုင်လွန်း)၊ တစ်ခါက ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ရှိသတဲ့၊ တပည့်လုပ်သူက တောမှာမွေး တောမှာကြီးပြီး အကြားအမြင်ဗဟုသုတကလည်း အားနည်းရှာလေတော့ မြို့တက်တဲ့အခါ မြင်မြင်ကရာ သူမသိတာတွေချည်းမို့ သူ့ဆရာကို ခဏတိုင်း မေးသတဲ့။ လူတိုင်းသိတန်တဲ့ဟာကို သူ့တပည့်လုပ်သူက မသိဘဲ လူကြားထဲ ထထမေးတော့ ဆရာ့ခမျာ ရှက်ရှာတာပေါ့လေ၊
.
. . . ဒီလိုနဲ့ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် နောက်တစ်ခေါက် မြို့တက်ကြတဲ့အခါ ဆရာက မှာတယ်၊ မင်း မြင်မြင်ကရာ လျှောက်လျှောက် မမေးနဲ့ ငါ့ကို လူကြားထဲ မေးခွန်းထုတ်ရင် ငါ့အကြောင်းသိမယ်ဆိုပြီး ကြိမ်းတော့ တပည့်လုပ်သူခမျာ ခါတိုင်းလို မမေးသာဘူးပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ မြို့ပေါ် တစ်နေရာရောက်တော့ လည်ပင်းရှည်နဲ့ ဘဲငန်းကြီးတွေ တွေ့ပါလေရောတဲ့၊ ခါတိုင်းလည်း မတွေ့ဖူးတော့ တပည့်လုပ်သူများ သိကလည်း သိချင်၊ ဆရာ့ကိုလည်း ကြောက်ရမို့ ဆရာ့မျက်နာတကြည့်ကြည့် ပါးစပ်တပြင်ပြင်ပေါ့၊ မေးချင်ရှာနေတာပေါ့
.
. . . ဒီလိုနဲ့ မြို့အပြန် ရွာကိုဝင်တော့မှ နံဘေးမှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိတော့မှ တပည့်က ဆရာ့အရိပ်အကဲကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသတဲ့၊ ဆရာ ဆရာ ဟိုမြို့ဈေးနားက ရေကန်မှာ လည်ပင်းရှည်ရှည်နဲ့ အကောင်တွေ တွေ့ခဲ့တယ်မို့လား၊ အေး တွေ့ခဲ့တယ်လေ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အဲသည်မှာ တပည့်လုပ်သူက မေးကလည်း မေးချင် မေးလည်းမမေးရဲတော့ ဘယ်လိုပြောလဲဆိုတော့ “မမေးနဲ့ဆိုလို့သာ ဆရာရေ့ တို့ဆီက ကြက်နဲ့တော့ လုံးလုံးကို မတူတာ” လို့ အားရပါးရကြီး ထုတ်ညည်းသတဲ့
.
. . . အခုလည်း တစ်ချို့ကိစ္စတွေမှာ မမေးနဲ့ ဆိုလို့သာ ဆရာ့ကြောက်လို့ အောင့်အည်းနေရပေမယ့် တို့ဆီက ကြက်နဲ့ လုံးလုံးမတူတဲ့ လည်ပင်းရှည်ရှည် အကောင်ဖြူဖြူကြီးတွေကို မြင်တိုင်း မေးချင်တာမှ ပါးစပ်ကို ယားနေရောလို့ ဆိုရမလိုပါပဲ
.
. . . ကိုယ်တွေက စစ်တက္ကသိုလ်သမိုင်းမှာ ပထမဆုံး အီးမေဂျာကျောင်းသားတွေဖြစ်တော့ အင်္ဂလိပ်စာဌာနက ဆရာ ဆရာမကြီးများရဲ့ အသည်းကျော်အင်တိတ်ပေါ့လေ၊ ဆရာဗိုလ်မှူး မောင်မောင်ဟန်ကတော့ ကျနော်တို့ အရည်အချင်းတွေကြည့်ပြီး သတိပေးလိုက်ရှာသား၊ မင်းတို့တွေ အီးမေဂျာယူတာ ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးတာပဲတဲ့၊ မင်းတို့ အီးစကေးတေနဲ့ နှစ်နိုင်ငံဆက်ဆံရေးလုပ်လို့ကတော့ မင်းတို့လည်းကျောင်းဆင်းရော တတိယကမ္ဘာစစ်လည်းဖြစ်ရောနေမှာ တဲ့၊ အော် တို့ဆရာ တို့အပေါ် ယုံကြည်အားကိုးရှာသားလို့ မျက်ရည်များတောင်လည်ခဲ့မိသေး :P
.
. . . ကိုယ့်သေတွင်းကိုယ်တော့ တူးမိလျက်သားမို့ နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ပေမယ့် ကိုယ်သိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော ဋသန်လျင်းချိတ် အက္ခရာလေးကို မှားရေးထားရင် မှားနေတယ်လို့ ပြောချင်ပေမယ့် ဆရာ့ကြောက်လို့ မပြောရဲတဲ့ အထက်က ပုံပြင်ထဲက တပည့်လေးလို မမေးနဲ့ဆိုလို့သာဆရာရေ တို့ဆီကကြက်နဲ့တော့ လုံးလုံးကိုမတူတာလို့ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဆရာ့အရိပ်အကဲကြည့်ပြီး ပြောလိုက်ချင်မိသား
.
ဗိုလ်ကောင်း
၂၇ အောက်တိုဘာ ၂၀၂၃

ဘာသာစကားပြော

. . . ကလေးတွေ အင်္ဂလိပ်စာအုပ်တွေ ဝိုင်းစစ်ပေးတဲ့အခါ ဖြစ်နိုင်သမျှ ကလေးကို အနားမှာ ခေါ်ထားပြီး စစ်ပေးတယ်၊ သူ့အဖြေထဲက အမှားတစ်ခုတွေ့ရင် အဖြေမှန်ကို အရင်မပြောဘဲ ဘာလို့ ဒီအဖြေဖြေထားလဲ အရင်စုံစမ်းရတာကိုး၊ တစ်ချို့ကလေးက အဖြေမှန်ကို သိတယ်၊ နားလည်တယ် ပေါ့ဆပြီးမှားတာ၊ ဒါမျိုးဆိုရင်တော့ မှတ်မိသွားအောင် နည်းနည်း ပညာပေးလိုက်ရတာရှိတယ်
.
. . . တစ်ချို့ကလေးကျတော့ အဖြေမှန်တွေ များနေရင်လည်း အဲသည် မှန်တဲ့အဖြေတွေကို ဘာလို့ရတာလဲ စုံစမ်းတယ်၊ တစ်ချို့က အဖြေတွေ အလွတ်ကျက်ထားပြီး ဖြေကြတော့ စဉ်းစားနည်း မေးလိုက်တဲ့အခါ မဖြေနိုင်ကြဘူး၊
.
. . . ကိုယ်က ကလေးတွေကိုလည်း ဉာဏ်မီသလောက်ရှင်းပြတယ်၊ လေ့ကျင့်ခန်း တစ်အုပ်လုံး လုပ်ပြီးလို့ တစ်အုပ်လုံး မှန်တယ်ဆိုတာ တကယ်သိပြီး မှန်မှ အကျိုးရှိတာဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီစာအုပ်ကြီး သူများထက်စောပြီး လုပ်ပြီးသွားလည်း မေးခွန်းတစ်ခုချင်းစီအပေါ်မှာ စဉ်းစားပြီး ဖြေခဲ့တာမျိုး မဟုတ်ရင် အကျိုးမရှိကြောင်း၊ နောက်ပြီးတော့ သာမန်အားဖြင့် ဆရာဆိုတဲ့အမျိုးက ကလေးလုပ်တာ မှားရင်သာ ပြင်ပေးဖို့ ကြိုးစားကြပြီး မှန်နေရင် လျစ်လျှူရှုလိုက်တာကိုး၊ ဒါကြောင့်မို့ ကလေးက တကယ်မသိဘဲ အဖြေမှန်ကို တစ်ခြားနည်းလမ်းနဲ့ ရခဲ့တယ်ဆိုရင် တတ်မြောက်ရေးအတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြရတယ်။ .
.
. . . မိဘတွေရဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုကလည်း အရေးကြီးတယ်လို့ ဆိုရမယ်၊ အိမ်မှာ စာသင်ဖို့ အခန်းတွေရှိပါလျက်ကယ်နဲ့ ကလေးက တီဗီရှေ့မှာ ဆူညံနေတဲ့နေရာကနေ အွန်လိုင်းသင်တာကို ခွင့်ပြုထားတဲ့ ဒါမှမဟုတ် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိလျက် နေရာမစီစဉ်ပေးတဲ့ မိဘမျိုး၊ ကလေးကို အလိုလိုက်လွန်းပြီး ကလေးပြောသမျှ ယုံတဲ့မိဘမျိုး၊ ကလေးနဲ့ ဆရာနဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပြီး ဟန်ချက်ညီ ဝင်ရောက်ဖြည့်ဆည်းကူညီပေးတဲ့ မိဘမျိုး၊ ကလေးကို ဆရာဆီမှာ ပုံအပ်ထားပြီး အစစ ဆရာ့တာဝန်လို့သဘောထားတဲ့ မိဘမျိုး၊ သင်ကြားရေးနဲ့ လေ့ကျင့်ခန်း ဟန်ချက်ညီအောင် စီစဉ်ထားတာကို သူတို့သဘောနဲ့သူတို့ အပြင်က စာအုပ်ဝယ်၊ အဖြေတွေ အရင်ကျက်ခိုင်းပြီး ဖြေခိုင်း၊ ကလေးက အဖြေတွေ အကုန်မှန်တာပြပြီး သူတို့ကလေးကို အဆင့်တက်ပေးပါလို့ အတင်းကာရော တောင်းဆိုတဲ့ မိဘမျိုး၊ အမျိုးမျိုးပါပဲ
.
. . . မိဘတစ်ချို့ရဲ့ နောက်ထပ် လောဘတစ်မျိုးက ကလေးကို သဘောတရားတစ်ခု သင်ပေးလိုက်လို့ ကလေးက အဲသည် သဘောတရားကို နားလည်သွားပြီဆို တစ်ဆင့်တက်ချင်ကြတဲ့ မိဘမျိုးပဲ၊ ကိုယ့်သဘောမှာတော့ ဘာသာစကားသင်တယ်ဆိုတာ သဘောတရားသက်သက်မဟုတ် အလေ့အကျင့်နဲ့ အထုံက ပိုပြီး အရေးကြီးတယ်လို့ ထင်တယ်၊ ဆိုလိုတာက ကလေးတစ်ယောက်ဟာ ဒီသဘောတရားကို သိနေရုံနဲ့ လုံးဝ မလုံလောက်ဘူး၊ တရေးနိုး ထမေးရင်တောင် မှန်မှန်ကန်ကန် ဖြေနိုင်လောက်မယ့် စွဲမြဲမှုမျိုး မရှိမဖြစ် လိုတယ်လို့ ထင်တယ်၊ အဲဒါက ကလေးရဲ့ အသက်အရွယ်နဲ့လည်း ဆိုင်တယ်၊ အခြေခံက စသင်ပေးရတာချင်းအတူတူ ခုနစ်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို သင်ပေးရတာနဲ့ သုံးတန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို သင်ပေးရတာ၊ ကြိုးစားမှု၊ လေ့ကျင့်မှု၊ နားလည်မှုချင်း တူရင်တောင် တိုးတက်မှုမှာ ခုနစ်တန်းကျောင်းသားကို သုံးတန်းကျောင်းသားက လိုက်မမီနိုင်ဘူး၊ လိုက်မီဖို့လည်း အလိုမရှိအပ်ဘူး။ လူကြီးတွေမှာသာ အသက် ၂၅ နဲ့ ၃၀၊ ၄၀ နဲ့ ၄၅ ဉာဏ်ရည်ချင်း သိပ်မကွာတော့တာပေမယ့် ကလေးဘဝမှာက တစ်လဆိုတစ်လ ဉာဏ်ရည်ချင်းကွာတာမို့ ကိုယ့်ကလေးကို မနှိပ်စက်ကြပါနဲ့လို့ မိဘတစ်ချို့ကို ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး
.
. . . ကိုယ့်ကလေးကို သူများကလေးတွေနဲ့ သွားသွား မနှိုင်းအပ်တဲ့အထဲမှာ ဘာသာစကားစွမ်းရည်လည်းပါတယ်။ စကားနည်းတဲ့ ကလေးက မြန်မာလို့ပြောပြော တရုတ်လိုပြောပြော စကားနည်းတာက နည်းမှာပဲ၊ အဲဒါကို သူ့သားသမီးလောက် ငါ့သားသမီးက စကားမကြွယ်ရကောင်းလားဆိုပြီး ကလေးကို ဖိအားတွေ နင်းကန်ပေးရင် ကလေးပဲ ပင်ပန်းဆင်းရဲရတာ။ စကားများတာချင်း တူရင်တောင်မှ အကြောင်းအရာနဲ့ အခြေအနေပေါ်မူတည်ပြီး ကလေးတွေရဲ့ စကားပြောနိုင်စွမ်းက ကွာသေးတာ၊
.
မိဘတွေ သတိထားကြဖို့
.
. . .

တာဝန်ဆန်း

ယာယီတပ်ခွဲမှူးရာထူးနဲ့ တပ်ကို ရောက်လို့မှ သုံးလလောက်ရှိသေး ထူးဆန်းတဲ့ တာဝန်တစ်ခုရောက်လာတယ်၊ ရောက်လာတယ်ဆိုတာထက် သွားပြီး ထမ်းဆောင်ဖို့ ဆင့်ခေါ်ခံရတယ်ပေါ့လေ။ ထူးဆန်းတဲ့ တာဝန်လို့ ပြောရတာက ကိုယ့်စစ်သားရာထူး ပမွှားလေးနဲ့ဆို ဒီလိုတာဝန်မျိုးကို ဒီလိုအခြေအနေမှာ ပေးမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ယူဆထားရာကနေ ဒီတာဝန်အပေးခံရတယ်ဆိုတော့ ထူးဆန်းတယ် ဆိုတာပါ။ ကိုယ်က ဒီနယ်ပယ်မှာ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ အတန်အသင့် တီးမိခေါက်မိ စာသိသိထားတဲ့သူဆိုတော့ သီအိုရီကို လက်တွေ့နဲ့ ပေါင်းစပ်ကျင့်သုံးခွင့်ရတဲ့ မြေပြင်လေ့ကျင့်ခန်းအဖြစ် မှတ်ယူနိုင်ပေမယ့် ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွေကို စိတ်လည်းမဝင်စား၊ ဆက်လည်းမဆက်စပ်၊ ခေါင်းထဲလည်းထည့်မထား၊ ငါတို့နဲ့ မဆိုင်ဆိုပြီး ဒီကိစ္စရဲ့ ဧရိယာပြင်ပရောက်နေသူတွေအတွက်က အတော်ကြီးကို ထူးဆန်းတဲ့ တာဝန်လို့ ဆိုရမှာဖြစ်ပါတယ်။
.
. . . ဆင့်ခေါ်ရာဌာနေကို ရောက်ပြီး သတင်းပို့တဲ့အခါ ကိုယ်ထင်ခဲ့သလိုပဲ မြေပြင်လေ့ကျင့်ခန်းဆင်းမယ့်သူတွေအတွက် လိုအပ်တဲ့ လက်နက်ကိရိယာအစုံအလင်ကို တပ်ဆင်ပေးကြပါရဲ့၊ သို့သော်လည်း ဒီလိုတာဝန်မျိုးကို ထမ်းဆောင်ဖူးကြသူက တစ်ယောက်မှ မရှိသေးလေတော့ အတွေ့အကြုံကို မျှဝေပေးတယ်ဆိုတာမျိုးတော့ ဘယ်သူမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ကြဘဲ တတ်နိုင်သမျှ ကြိုတင်မျှော်တွေး ဖြည့်ဆည်းပေးကြတာမျိုးပါပဲ
.
. . . ဒီလိုနဲ့ ထူးဆန်းတဲ့တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း သီအိုရီနဲ့ လက်တွေ့ ပေါင်းစပ်ကျင့်သုံးခွင့်ရတဲ့ မြေပြင်လေ့ကျင့်ခန်းကနေ တကယ့်မြေပြင်တိုက်ပွဲအဖြစ်ကို ရောက်လာတဲ့အခါ
.
ဗိုလ်ကောင်း
၁၅ အောက်တိုဘာ ၂၀၂၃

What about YOU???

What about YOU???

ကိုရီးယားကေပေါ့ ကင်ချီ နဲ့ ဒရာမာကားတွေ ထိုးဖောက်မှုက ကုလသမဂ္ဂမှာ ကေပေါ့လူငယ်လေးတွေ မိန့်ခွန်းတက်ပြောကြတဲ့အထိ အောင်မြင်နေတဲ့နောက်မှာ ထိုင်းကလည်း စီမံကိန်းချပြီး အမီလိုက်နေပြီ၊ ထိုင်းမှာ ယောက်ျားချင်းကြိုက်တဲ့ BL ကားတွေ ရိုက်တယ်ဆိုတာ သူတို့လည်း အနုပညာကို ထိုးဖောက်နည်းတစ်မျိုးသာမက နိုင်ငံရဲ့ Soft Power တည်ဆောက်ခြင်းအဖြစ် အစိုးရကိုယ်တိုင်က အားပေးပြီး စီမံကိန်းချလုပ်နေတာတဲ့

. . . မလေးရှားမှာတော့ အစိုးရဝန်ထမ်းတွေ အပတ်စဉ် ကြာသပတေးနေ့တိုင်း ပါတိတ် မဝတ်မနေရ သတ်မှတ်လိုက်ပြီ၊ ဝန်ကြီးတွေလည်း ရုံးခန်းထဲမှာ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံတွေ ထူထူထဲထဲ ဝတ်နေရာက‌နေ ပါတိတ်ပြောင်းဝတ်ပြီး လေအေးပေးစက်တွေ လျှော့မယ်တဲ့
.

What about YOU???