ယင်ကောင်လေး

. . . ကိုယ့်အခန်းထဲကို ရောက်နေတာ မှတ်မှတ်ရရ တစ်ပတ်လောက်ရှိသွားပြီ၊ နေသာတဲ့ တစ်ရက်တုန်းက အခန်းထဲလည်း လေကောင်းလေသန့် ဖလှယ်ရအောင်ဆိုပြီး ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ရင်း အကောင်တွေမဝင်အောင်ကာတဲ့ သံဇကာကိုပါ ဖွင့်မိတော့ ဝင်လာတာထင်တယ်၊ ယင်ကောင်ဆိုတာကလည်း သိတဲ့အတိုင်း တစ်နေရာတည်း ငြိမ်ငြိမ်နေတာမှ မဟုတ်ဘဲကိုး၊ တဝီဝီလျှောက်သွားနေတာ အခန်းထဲမှာ တော်တော်အာရုံနောက်တယ်၊ မောင်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတာလည်း မအောင်မြင်၊ သတ်ကလည်း မသတ်ချင်လို့မို့ လေးငါးရက်နေရင်တော့ သူ့ဘာသာ သက်တမ်းပြည့်ပြီးသေသွားမှာပဲလေဆိုပြီး လွှတ်ထားတယ်၊ သူ့အသံ တဝီဝီကို သည်းခံနိုင်ခဲ့ပေမယ့် အခန်းထဲ ဟိုပေါ်နား ဒီပေါ်နား လျှောက်နားတဲ့အခါ သူနားတဲ့နေရာမှာ အစက်လေးတွေ ပေပြီးကျန်ရစ်တယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အခန်းထဲက မော်နီတာစကရင်ပေါ်မှာ၊ ကိုယ့်သောက်ရေတကောင်းအဖုံးမှာ၊ ဆေးထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ‌ပေါ်မှာ လျှောက်နားလို့ ရေသောက်တာတောင် ဖန်ခွက်ကို ဆေးဆေးသောက်နေရတော့ စိတ်က မရှည်ချင်တော့ဘူး၊ ငါမင်းကိုသတ်ချင်တယ် ဆိုပြီး လိုက်ရိုက်တော့လည်း သူကလွတ် ဘယ်လိုမှ မမိ၊ ဒုက္ခပေးမြဲ အသံဆူမြဲ ညစ်ပတ်အောင်လုပ်မြဲ
.
. . . ဒီနေ့တော့ ဒင်းကို တော်တော်စိတ်ကဆိုးနေပေမယ့် စိတ်ဆိုးနေလို့လည်း မပြီးသေးပါဘူးဆိုပြီး စိတ်အေးအေးထားပြီး ဘယ်လိုနှိမ်နင်းရမလဲ စဉ်းစားတယ်၊ အတွေးတစ်ခုရလာတယ်၊ လုပ်ကြည့်မယ်ဆိုပြီး အခုညနေမှာ စာကြည့်စားပွဲမှာထိုင်ပြီး လိုအပ်တဲ့ လက်နက်ကို လက်တစ်ကမ်းမှာထားပြီး စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်တယ်၊ အမယ် သကောင့်သားက ဒီနေ့မှ မျက်ခုံးတွေဘာတွေလှုပ်လို့လား အိမ်မက်တွေ မကောင်းလို့လားမသိဘူး လူနားကို သီကို မသီတာဗျ၊ ဒါပေမယ့် သူလည်း ကံကုန်တဲ့နေ့မို့လို့ ထင်ပါရဲ့ ရေတကောင်းပေါ် လာနားတယ်၊ အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လက်နက်နဲ့ ပစ်ချလိုက်တာ ချက်ချင်းတော့ မသေဘူး၊ တန်းမှာချိတ်ထားတဲ့ အကျႌပေါ်သွားနားတယ်၊ လက်နက်နဲ့ တစ်ချက်လိုက်ပစ်တယ်၊ ကြမ်းပေါ်ပြုတ်ကျတယ် မသေဘူး၊ ယက်ကန်ယက်ကန်လုပ်နေတုန်း ငါ့ကို ဒီလောက်စိတ်ဒုက္ခပေးတဲ့ကောင်ဆိုပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဖနောင့်နဲ့ပေါက်ပစ်လိုက်တယ် သေသွားရော
.
. . . ခဏနေတော့ ဂျူနီယာတစ်ယောက်က စာမေးမလို့ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်အလာ အကိုကြီးအခန်းက ရေမွှေးနံ့တွေ မွှန်နေတာပဲတဲ့၊ အေး အဲသည်ရေမွှေးနဲ့ သတ္တဝါတစ်ကောင်ကို ဇီဝိန်ခြွေခဲ့ပြီကွလို့တော့ မပြောပြလိုက်ပါဘူး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာစိုးလို့
.
ယင်ကောင်လေး ကောင်းရာသုဂတိလားပါစေ
.
ပုံက အင္တာနက္က