. . . ပန္းပြင့္ေလး ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းထားဖို႕ စဥ္းစားရၿပီ။ တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားရက်ပ္လာေတာ့ ကိုယ္ေတြ ငယ္ငယ္ကလို ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိတဲ့ဘ၀ကပဲ ပိုေကာင္းေလသလား စိတ္ထြက္ေပါက္အေနနဲ႕ ေတြးမိတယ္။ ကုိယ္ေတြ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ရြာမွာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ မူလတန္းေက်ာင္းကို တက္ဖို႕ပဲ။ မိဘေတြအေနနဲ႕ ဘယ္ေက်ာင္းထားရမလဲ ဆိုတဲ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေတြးရတာ မရွိခဲ့။ အခုလို မိုးဦးေလဦး ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ခါနီးၿပီဆိုရင္သာ ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ ပိုက္ဆံပူရ စာအုပ္ဖိုးပူရ ပုဆိုးစိမ္းဖိုးပူရ။ အခုေခတ္မ်ားေတာ့ ေက်ာင္းအပ္တာ ပိုက္ဆံမေပးရေတာ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းကေတာင္ စာအုပ္ေတြ ၀တ္စံုေတြ ေထာက္ပံ့ေသးသတဲ့။ ေကာင္းလိုက္တာ. . .
.
. . . ကိုယ္ေတြလည္း ကိုယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာမွာ အဆင့္အတန္းမီမီ ေစတနာပါပါ သင္ျပေပးခဲ့တဲ့ ဆရာဆရာမမ်ား ေက်းဇူးနဲ႕ အေျခခံပညာကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ႀကီး မဟုတ္ေတာင္ လူလူသူသူေတာ့ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ခုေခတ္ ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းနဲ႕က်ဴရွင္ လံုးခ်ာလည္လိုက္ေနပံုေတြ ၾကားရျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္ငယ္ဘ၀ေလးကို ေက်နပ္မိတယ္။ ကိုယ္ေတြလည္း က်ဴရွင္တက္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုေပတဲ့ က်ဴရွင္က ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးတစ္ခု မျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေက်ာင္းစာကို အတိုင္းအတာအေလ်ာက္ေတာ့ အေထာက္အကူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ ဆယ္တန္းတုန္းက က်ဴရွင္ဖိုး မတတ္ႏိုင္လို႕ ကိုယ့္ဘာသာ ေက်ာင္းက သင္ေပးတာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ နာယူမွတ္သားၿပီးေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ေသးတာပဲ။ အကစားသိပ္မမက္ခဲ့ပဲ အျပင္စာအုပ္ေတြၾကားထဲမွာ စာၾကမ္းပိုးနီးနီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကို္ယ္ေတာင္ အခုေခတ္ ကေလးအမ်ားစုထက္ ပိုၿပီး ကစားခဲ့ရ ကဲခဲ့ရတာ တကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတာပါလားဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ . . .
.
. . . ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္က ျမင္ရၾကားရတာေတြ မ်ားေလေလ ပန္းပြင့္ေလးပညာေရးအတြက္ ရင္ေလးေလေလပါပဲ။ ပိုက္ဆံကို ထည့္မတြက္ေသးဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ အက်ိဳးအျပစ္ေတြက နက္နဲရွုပ္ေထြးလြန္းလွတယ္ . . .
.
. . . ပန္းပြင့္ေလးကို မိဘႏွစ္ပါးရင္အုပ္မကြာ ေစာင့္ေရွာက္မွဳနဲ႕ ႀကီးျပင္းခြင့္ ရေစခ်င္တယ္။ လင္ရယ္မယားရယ္ သားသမီးရယ္ဆိုတဲ့ မိသားစုဆိုတာ အတူတူေနႏိုင္မွ မိသားစုေခၚႏိုင္မွာမဟုတ္လား။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မိဘေတြ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ အတူတူေနထိုင္ၿပီး သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးကို အဲသည္ အခြင့္အေရးေလး ရေစခ်င္မိတယ္။
.
. . . ပန္းပြင့္ေလးကို ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး ႀကီးျပင္းေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာစာကို ၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ ေရးတတ္မယ္။ ျမန္မာကဗ်ာေလးေတြကို ပီပီသသ ဆိုတတ္မယ္။ ျမန္မာပံုျပင္ေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး နားေထာင္တတ္မယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွုကို ရင္ထဲအထိ စိမ့္၀င္ၿပီး အေသြးထဲအသားထဲ စီးဆင္းေနေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္ ျမစ္ေခ်ာင္း တိုင္းရင္းသားေတြ ဓေလ့ေတြ ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳအေမြအႏွစ္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာလည္း သိၿပီး တန္ဖိုးလည္း ထားတတ္ေစခ်င္တယ္။ ျမွင့္တင္ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာလည္း ကိန္းေအာင္းေနေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိနားလည္ၿပီး ျမန္မာဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံ ျမန္မာဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ သမိုင္းကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သံုးသပ္တတ္ေစခ်င္တယ္။ အမိႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့စိတ္ ျမန္မာဆိုတာကုိ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားတဲ့စိတ္ကေလးနဲ႕ ကမာၻ႕ဘယ္အရပ္ကိုေရာက္ေရာက္ ျမန္မာပီသတဲ့ ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ ရွိေစခ်င္တယ္ . . .
.
. . . ပန္းပြင့္ေလးဟာ သဘာ၀ေလာကႀကီးကို စူးစမ္းတတ္တဲ့ ကေလးမေလး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ပန္းကေလးေတြ ဘယ္လိုပြင့္လာသလဲ။ ငွက္ကေလးေတြ ဘယ္လိုေပါက္လာသလဲ။ ေနက အေရွ႕က ဘာလို႕ထြက္တာလဲ။ ထိကရံုးပင္ေလးေတြ ထိလိုက္ရင္ ဘာလို႕ညွိဳးက်သြားရတာလဲ။ ပရြတ္ဆိတ္ေလးေတြ တြင္းထဲကို ဘာေတြ သယ္ေနတာလဲ။ မိုးဘာလို႕ရြာသလဲ။ ေရက တစ္ခါတစ္ေလ အရည္ တစ္ခါတစ္ေလ အခဲျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ဘာလို႕ အေငြ႕ျဖစ္သြားရတာလဲ။ ကားဘီးေတြ လည္ၿပီး အေ၀းႀကီးကို ဘာလို႕ သြားႏိုင္ရတာလဲ စသည္ျဖင့္ သဘာ၀ ေလာကႀကီးေရာ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့ ေလာကႀကီးကိုပါ စူးစမ္းေလ့လာၿပီး သိခ်င္စိတ္ေတြ ထက္သန္ေနတဲ့ မ်က္လံုးအေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ . . .
.
. . . ျမန္မာစကားကို ဌာန္းကရိုဏ္းက်က် စီကာပတ္ကံုး ေျပာတတ္ေရးတတ္သလို တစ္ျခားဘာသာစကား အနည္းဆံုး တစ္ခုကိုလည္း ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏိုင္ အသံုးခ်ႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ ေနာက္ထပ္ဘာသာစကား ႏွစ္ခုေလာက္ကိုလည္း တီးမိေခါက္မိေလာက္ေတာ့ တတ္ထားေစခ်င္တယ္ . . .
.
. . . ပန္းပြင့္ေလးဟာ စာၾကည့္စားပြဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့ ကေလးမဟုတ္ဘဲ အားကစားကြင္းထဲမွာလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလို ကစားနည္းအနည္းဆံုး တစ္မ်ိဳးေလာက္ကိုေတာ့ တန္း၀င္ေအာင္ ကစားႏိုင္တဲ့သူေလး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ စိတ္အာဟာရအျဖစ္ ဂီတ တူရိယာ တစ္ခုခုကိုလည္း တီးခတ္တတ္ေစခ်င္တယ္ . . .
.
. . . ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတာေတြဖတ္ၿပီး သိပ္ေလာဘႀကီးတယ္လို႕ ထင္ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေလာဘႀကီးတာ မပါေသးပါဘူး။ ေလာဘႀကီးတယ္လို႕ မေခၚႏိုင္ေသးပါဘူး။ သိပ္ၿပီး အဆင့္အတန္းမနိမ့္တဲ့ ႏိုင္ငံက လာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယဘုယ် အရည္အခ်င္းေတြေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေျပာခဲ့တဲ့အထဲမွာ ပန္းပြင့္ေလးကို ႀကီးလာရင္ ဘာႀကီးျဖစ္ေကာင္းေစ ညာႀကီးျဖစ္ေကာင္းေစ မပါေသးပါဘူး။ ပါစရာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ၀ါသနာ ဗီဇ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းေပၚ မူတည္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ ကိစၥေပကိုး။ သူႀကိဳက္တဲ့လမ္းကို သူေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေအာင္ေတာ့ အေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အစြမ္းကုန္ ကာကြယ္ေပးရမွာေပါ့ေလ . . .
.
. . . ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ထိတ္ထိတ္က်ဲ ေက်ာင္းႀကီးေတြ ရွိပါတယ္။ သမိုင္းအစဥ္အလာ ခိုင္မာခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတြ နည္မည္ၾကားလိုက္တာနဲ႕တင္ကို အထင္ႀကီးေလးစားရေလာက္တဲ့ ေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ အတန္းပိုင္ဆရာမဆီမွာေတာ့ က်ဴရွင္အပ္ရသတဲ့။ ဆယ္တန္းဆိုရင္ ေက်ာင္းစစ္လာတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ပဲ ကေလးေတြ ေက်ာင္းမွာ ရွိၾကသတဲ့။ ကေလးေတြ က်ဴရွင္ေတြ ၀ိုင္းေတြ ဟုမ္းေတြမွာ စိတ္ႀကိဳက္စာလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ေက်ာင္းေတြက လႊတ္ေပးထားသတဲ့။ ဒီကေလးေတြ ဒီလိုလုပ္မွ ေအာင္ခ်က္ေတြေကာင္း အမွတ္ေတြေကာင္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ အဆင့္ဘယ္ေလာက္ စသည္ျဖင့္ ရလဒ္ေတြ ထြက္ေတာ့မွ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းႀကီးေတြက ပိုၿပီး နာမည္တက္သတဲ့။ ၀င္ခြင့္ရဖို႕ကလည္း ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားသတဲ့။ ေခတ္ကလည္း အမွတ္မ်ားမ်ားရဖို႕ တြန္းအားေပးၾကတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမတက္တဲ့ကေလးေရာ ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္ ျဖည့္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းေရာကို အျပစ္ မဆိုသာ။ ေခတ္စကားနဲ႕ဆို ႏွစ္ဘက္လံုးအဆင္ေျပတဲ့ နည္းေပကိုး။ ကေလးလည္း အဆင့္ေကာင္း ေက်ာင္းလည္းအဆင့္ေကာင္း။ ေနာင္ႏွစ္အတြက္လည္း ၀င္ေငြေကာင္း . . .
.
. . . အစိုးရေက်ာင္းေတြၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းေတြဘက္ လွည့္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ျမန္မာစာကို ဟုတ္တိပတ္တိ မတတ္ေတာ့။ ျမန္မာစာကို ေကာင္းေကာင္းေရးတတ္ဖို႕က စိန္ေခၚမွဳႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ျမန္မာ့သမိုင္း၊ ပထ၀ီေတြ သင္ၾကရဲ႕လား ။ ကိုယ္လည္း ေသခ်ာေတာ့မသိ။ သင္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက ျမန္မာစာေတာင္ မယူလို႕ ရေနဆိုပါလား။ အဲသည္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ တစ္ျခားေကာင္းကြက္ေတြကို ႀကိဳက္ေပမယ့္ ပန္းပြင့္ေလး ျမန္မာစာ မတတ္လို႕ေတာ့ မျဖစ္ေရးခ် မျဖစ္ . . .
.
. . . အစိုးရသင္ရိုးကိုပဲ သင္တဲ့ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းေတြေရာ။ ကိုယ္ေလ့လာၾကည့္မိသေလာက္ စိတ္တိုင္းမက်။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက အစိုးရေက်ာင္းက ေမးခြန္းကို ၀ယ္သည္တဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းေအာင္ဆိုၿပီး ျဖတ္လမ္းနည္းေတြ လုပ္သည္တဲ့။ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ဖိအားမ်ားတာကို မႀကိဳက္လုိ႕ လာထားၾကတဲ့ မိဘေတြအႀကိဳက္ အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက ပညာေရး ေလ်ာ့ရဲလွသည္တဲ့။ ကိုယ္က ပညာေရးဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူလည္း မဟုတ္။ အဲသည္ေက်ာင္းေတြမွာလည္း မေနဖူးေတာ့ ေနဖူးသူမ်ား ေျပာျပတာကိုပဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ နားေထာင္ေနရတယ္။ ဟုတ္ေလမဟုတ္ေလ မသိေပမယ့္ ကိုယ့္ကေလး ေက်ာင္းထားဖို႕ေတာ့ နည္းနည္း တြန္႕
.
. . . ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ထားရင္လည္း ကေလးက ဖိစီးမွဳေပါင္းစံုႏွင့္ သူ႕ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခြင့္ရဖို႕ မေသခ်ာ။ အဲ စာေတာ္ဖို႕ အမွတ္ေကာင္းဖို႕ေတာ့ အလားအလာမ်ားတယ္။ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းမွာ သြားထားျပန္ရင္လည္း သူ႕ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ အခြင့္အေရး ေကာင္းေကာင္းရမယ္။ မ်ိဳးျခားဘာသာစကား အေျခခံေကာင္းေကာင္းရမယ္။ ျမန္မာလိုႀကီးျပင္းခြင့္ရဖို႕ေတာ့ မေသခ်ာ . . .
.
. . . ပန္းပြင့္ေလးအတြက္ အေ၀းႀကီးကိုမ်ား တအားႀကီး ေတြးမိေနသလား။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ အကုန္လံုး ကိုယ့္အေျခအေန အကန္႕အသတ္ေတြၾကားမွာ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျဖစ္ခြင့္ရွိဖို႕ ခက္တယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ . . .
.
ဗိုလ္ေကာင္း
ဧၿပီ ၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment