အေနာ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက သမုိင္းထဲမွာ သင္ခဲ့ရတာ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္မယ့္ မူတစ္မ်ိဳးတဲ့။ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ဖို႕အတြက္ မဟာအႏၱရာယ္ႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ သင္ၾကားခံခဲ့ရတာပါ။ အခု ႀကီးလာေတာ့ ဖယ္ဒရယ္သံေတြ ျပန္ညံလာတဲ့အခါမွာ ကိုယ္လည္း ဖတ္မွတ္စူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဖယ္ဒရယ္ဆိုသဟာ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရသလို ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေစတဲ့ စနစ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရတစ္ရပ္တည္းက ဗဟိုဦးစီး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအလိုက္ နယ္ေျမအလိုက္ အစိုးရေတြက အာဏာခြဲေ၀ က်င့္သံုးတာကို ေျပာတာပဲ ဆိုတာ ေရးေတးေတး သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတာကလည္း အခု ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ျပည္နယ္တုိင္း အစိုးရေတြဆီ ခြဲေ၀ေပးထားၿပီဆိုလို႕ သူတို႕ေျပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ ဖတ္ၾကည့္ရျပန္ပါတယ္။ ေတြြ႕တာေလးေတြ ျပန္ၿပီး ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ။
လူအာဏာ၊ ကိစၥအာဏာ နဲ႕ ပိုက္ဆံအာဏာ ဆိုၿပီး သံုးပိုင္းခြဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
လူအာဏာ
------------
ျပည္နယ္ တိုင္း အစိုးရေတြကို အာဏာခြဲေ၀ေပးထားတယ္ ဆိုေပတဲ့ ျပည္နယ္ တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ တုိင္း လႊတ္ေတာ္က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ ျပည္နယ္ တိုင္း လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြထဲက သမၼတ စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ သမၼတကို္ယ္တိုင္ ခန္႕အပ္တဲ့အျပင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြဟာ သမၼတကို တာ၀န္ခံရတဲ့ သမၼတ လက္ေအာက္၀န္ထမ္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္နယ္ တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြ ေရြးခ်ယ္ေပးထားတဲ့ ျပည္နယ္ တိုင္း ၀န္ႀကီးေတြဟာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတကို တာ၀န္ခံၾကရပါတယ္။ (သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ တိုင္း လႊတ္ေတာ္ကို တာ၀န္ခံရမယ္ လို႕ ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိပါဘူး) ဆိုေတာ့ ျပည္နယ္ တိုင္း အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္ ဆိုေပတဲ့ သူတို႕ဟာ သမၼတရဲ႕ တုိက္ရိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္မွာဘဲ ရွိေနၾကတာပါ။
လူအာဏာကို ပီပီျပင္ျပင္ ခြဲေ၀ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ (ပိုၿပီး ဖယ္ဒရယ္ ဆန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္) ျပည္နယ္ တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ တုိင္း လႊတ္ေတာ္ေတြက တိုက္ရိုက္ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ စနစ္ကို က်င့္သံုၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို တာ၀န္ခံစရာ မလိုဘဲ အေျခခံဥပေဒကိုသာ တာ၀န္ခံရတဲ့ အဆင့္ကို ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ဖယ္ဒရယ္ ပိုဆန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ (အေျခခံဥပေဒ ျပင္တဲ့အခါ ထည့္ျပင္ဖို႕)
ကိစၥအာဏာ
--------------
သမၼတရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ နဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ျပည္နယ္ တုိင္း အစိုးရေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတဲ့ ကိစၥေတြ ခြဲေပးထားတဲ့ အာဏာကို ကိစၥအာဏာလို႕ ေျပာတာပါ။ အေျခခံဥပေဒ ဇယား ၁ မွာ သမၼတရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ အာဏာပိုင္တဲ့ ကိစၥေတြအျဖစ္ က႑ႀကီး ၁၁ ခုနဲ႕ ေခါင္းစဥ္ခြဲ ၁၂၃ ခု၊ အေျခခံဥပေဒ ဇယား ၂ မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ျပည္နယ္ တိုင္း အစိုးရေတြ အာဏာပိုင္တဲ့ ကိစၥေတြအျဖစ္ က႑ႀကီး ၈ ခုနဲ႕ ေခါင္းစဥ္ခြဲ ၄၁ ခု၊ ေနာက္ၿပီး အေျခခံဥပေဒ ဇယား ၃ မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္း ေဒသ ဦးစီးအဖြဲ႕ေတြ အာဏာပိုင္တဲ့ ကိစၥေတြအျဖစ္ ေခါင္စဥ္ ၁၀ ခု သတ္မွတ္ ျပဌာန္းေပးထားပါတယ္။ ဒီဟာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဘယ္ကိစၥကို ဘယ္အစိုးရက အာဏာပိုင္သင့္တယ္ဆိုတာ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။ တစ္ခုပဲ ရွိတာက အေျခခံဥပေဒက အပ္ႏွင္းထားတဲ့ အာဏာပိုင္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ သက္တမ္းအတြင္း ျပည္နယ္ တိုင္း လႊတ္ေတာ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဥပေဒျပဌာန္းၿပီး အာဏာကို လက္ေတြ႕ ရယူက်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ဇယား ၂ ထဲက အာဏာကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ တိုင္း လႊတ္ေတာ္ေတြက ဥပေဒ မျပဳႏုိင္သေရြ႕ကေတာ့ သမၼတရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ စီမံခန္႕ခြဲမွုကို နာခံေနရအံုးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ပိုက္ဆံအာဏာ
-----------------
ပိုက္ဆံအာဏာဆိုတာကေတာ့ အခြန္အခ ေကာက္ခံခြင့္ အာဏာကို ဆိုလိုတာပါ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ျပည္နယ္ တိုင္း အစိုးရေတြ ေကာက္ခံခြင့္ရွိတဲ့ အခြန္အခ အမ်ိဳးအစား ၁၉ မ်ိဳးကို အေျခခံဥပေဒ ဇယား ၅ မွာ ျပဌာန္းထားပါတယ္။ ဒါကိုလည္း မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ဖတ္ရွုေ၀ဖန္ႏိုင္ဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်ဳပ္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ပိုၿပီး ဖယ္ဒရယ္ဆန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အထက္မွာ ပါတဲ့ အာဏာသံုးမ်ိဳး ခြဲေ၀မွဳကို မလြဲမေသြ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ ျပင္ဆင္ က်င့္သံုးဖို႕ လိုအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တက္လာမယ့္ အစိုးရေတြအေနနဲ႕ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ကို တကယ္လိုလားတာ ဟုတ္မဟုတ္ အထက္ပါ အာဏာသံုးရပ္ ခြဲေ၀မွဳ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ လုပ္ေဆာင္မလဲ ဆိုတာနဲ႕ တိုင္းတာသင့္တယ္လို႕ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း . . .
ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစဗ်
( ၁၃၇၇ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ရွစ္ရက္ ၾကာသပေတးေန႕)
